Patryk Zawada Kraków, dnia 1 lutego 2010 r.
ul. Mogilska 17/4B
31-547 Kraków
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
WNIOSEK
o stwierdzenie nieważności decyzji
Na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) wnoszę o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia 8 marca 2006 r. Nr RR.X.AB.7221-2-34/06, w której orzeczono, że wymienione w tej decyzji parcele katastralne położone w Krakowie, b. gm. kat. Krzesławice, stanowiące cześć obecnej działki ewidencyjnej nr 234, położonej w obr. 10 jed. ewid,. Nowa Huta m. Kraków zabudowane kościołem i obiektami towarzyszącymi - stały się własnością Parafii Rzymsko-Katolickiej w Krakowie-Krzesławicach na podstawie art. 60 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).
UZASADNIENIE
W związku z toczącym się przed Urzędem Miasta Krakowa Wydział Skarbu Miasta Referat ds. Zwrotów i Wywłaszczeń (GS-11.VX.72211-98/06) postępowaniem o zwrot wywłaszczonych nieruchomości podjąłem wiedzę o wydaniu przez Wojewodę Małopolskiego decyzji z dnia 8 marca 2006 r., Nr RR.X.AB.7221-2-34/06.
W decyzji tej Wojewoda Małopolski stwierdził m. in., że nieruchomość oznaczona jako parcele: 1079/24 o pow. 0,2000 ha, 82/17 o pow. 01550 ha oraz 82/23 o pow. 0,0450 ha położone w Krakowie, b. gm. kat. Krzesławice stanowiące cześć obecnej działki ewidencyjnej nr 234, położonej w obr. 10 jed. ewid. Nowa Huta m. Kraków zabudowane kościołem i obiektami towarzyszącymi - stały się własnością Parafii Rzymsko-Katolickiej w Krakowie-Krzesławicach na podstawie art. 60 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda Małopolski argumentował, że „po rozpatrzeniu wniosku oraz po szczegółowej analizie przedłożonych przez wnioskodawcę dokumentów ustalono, że ww. parcele są własnością Skarbu Państwa do dnia dzisiejszego (…) i odpowiadają działce ewidencyjnej nr 234 o pow. 2,5000 ha, położonej w Krakowie, w jedn. ewid, Nowa Huta, w obr. 10.” Następnie przywołano treść art. 60 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).
W mojej ocenie zaskarżona decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa, a to art. 77 § 1, 80 i 107 k.p.a. oraz art. 60 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).
Akta postępowania administracyjnego w którym została wydana zaskarżona decyzja Wojewody Małopolskiego ukazuje, że wydają decyzję organ ten nie poczynił żadnych ustaleń faktycznych jakie to obiekty znajdują się na poszczególnych działkach oraz w jaki sposób wykorzystywane są dawne parcele katastralne, tworzące obecnie działkę 234, położoną w Obr. 10, jedn, ewid, Nowa Huta m. Kraków. Decyzja wydana została zatem tylko i wyłącznie w oparciu o wniosek Parafii Rzymsko-Katolickiej w Krakowie-Krzesławicach, co stanowiło naruszenie art. 77 § 1 oraz 80 k.p.a. Z samej bowiem mapy ewidencyjnej działki 234, obr. 10, jedn. ewid. Nowa Huta m. Kraków wynika, że budynek kościoła oraz budynki towarzyszące nie zajmują całej powierzchni działki. Zatem Wojewoda Małopolski powinien był ustalić (np. w drodze wizji) w jaki sposób użytkowane są dawne parcele gruntowe, o których mowa w decyzji. Faktycznie bowiem parcele: 1079/24 o pow. 0,2000 ha, 82/17 o pow. 01550 ha oraz 82/23 o pow. 0,0450 ha położone w Krakowie, b. gm. kat. Krzesławice stanowią aktualnie część trawników, ciągów komunikacyjnych, parkingu przykościelnego oraz zieleńców.
Skoro zatem na wspomnianych parcelach nie znajduje się budynek sakralny ani też żaden z budynków towarzyszących, o których mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), to zaskarżona decyzja obarczona jest wadą powodującą, z uwagi na błędne zastosowanie przepisów ustawy, jej nieważność. W tym tonie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt: I SA/Wa 304/07, Lex 315071 stwierdzając, że parkingu przykościelnego nie można zaliczyć do "obiektów sakralnych i budynków im towarzyszących".
Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak na wstępie.
Załączniki:
- odpis wniosku
.............................................................
/Patryk Zawada/
Formularz do wypełnienia
Zobacz następujące przepisy:
Dz.U.2000.98.1071: art. 156
Opracowanie:
Niemiec T.