opracowanie: Sylwia Wêgliñska

MISTERIUM WIELKANOCNE¹

„Oto Syn Twój... oto Matka twoja...”

Czas trwania: ok. 30 min.²

Osoby:

1. Prezenter³ Bartek

2. Prezenterka Olga

3. św. Łukasz Ewangelista

4. Maryja

5. Pan Jezus

6. św. Piotr Apostoł

7. św. Jakub Apostoł

8. św. Jan Apostoł

9. Apostołowie (pozostali)

10. Judasz

11. Żołnierze

12. Setnik

13. Maria Magdalena

14. Płaczące Niewiasty

15. św. Weronika

16. Szymon z Cyreny

17. Lolek – Karol Wojtyła

18. Łobuzy (1, 2)

19. Siostra Łobuza

20. Biznesmen

21. Żona Biznesmena

SŁOWO WSTĘPNE

Prezenterzy

Bartek: Witaj Olga

Olga: Cześć Bartku

B: Już za kilka dni będziemy przeżywać Święta Wielkanocne

O: Tak, a dzisiaj mamy Wtorek Wielkiego Tygodnia. Ten Tydzień wprowadza nas w nastrój najpierw męki, śmierci, a kończy się zapowiedzią Poranka Wielkanocnego i zmartwychwstania Pana Jezusa.

B: Olga, czy zastanawiałaś się dlaczego Wielkanoc to najważniejsza uroczystość chrześcijan?

O: Tak, zastanawiałam się, ale myślę, że my wszyscy możemy odkryć odpowiedź na to pytanie w misterium wielkanocnym.

B: Tak, masz rację, najwyższy już czas zaprosić wszystkich zebranych......

O: Przepraszam cię Bartku, ale zanim zaprosimy – to najpierw powitajmy gości. Witamy Dyrekcję i nauczycieli naszej Szkoły⁴

B: Witamy również naszych rodziców, najbliższych i znajomych, którzy przybyli na nasze spotkanie. Nie zapominamy oczywiście o naszych koleżankach

O: I naszych kolegach. Witamy Was wszystkich

B: Szanowni Państwo, zapraszamy do oglądnięcia Misterium Wielkanocnego pt. „Matka i Syn”

O: Zapraszamy

SCENA I

Zwiastowanie

MELODIA (nastrojowa, radosna)

wchodzi Maryja, siada w domku nazaretańskim, zajmuje się ręczną robótką;

wchodzi św. Łukasz i zasiada przy stole (z drugiej strony sceny), bierze pióro, macza w kałamarzu i mówi na głos to co pisze – zaczyna pisać Ewangelię

Łukasz: Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, szanowny... – nie... dostojny, tak dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono⁵.

Łukasz chwilę milczy, zastanawia się, po czym zaczyna dalej pisać

Łukasz: Tak się to zaczęło: Posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Maryja: „Witaj”- kiedy słyszę słowa,

„Witaj”- myśl moja powraca

w ciszę domu w Nazarecie,

w pełni szczęścia się zatraca.

Czuję pokój tamtej chwili.

„Witaj”- niebo przyszło do mnie,

„Witaj”- rzekł Anioł Gabriel

i odrzekłam mu pokornie:

Niech się stanie, wszystko stanie,

Co Bóg dla mnie zaplanował,

Niech się spełnią w moim życiu

Wszystkie Jego słowa.

Wtedy już poczułam trwogę,

Wtedy już wiedziałam,

Że mam Syna i Go nie mam,

Przyjęłam Go i dałam.

Niech się stanie teraz wszystko

Według Twego słowa⁶.

SCENA II

Ostatnia Wieczerza i Ogród Oliwny

1. PIEŚŃ⁷

W tle ustawiają się: Jezus i Apostołowie – dwóch Apostołów trzyma obrus (tworzy się stół)

Łukasz: Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» (pauza - cisza). Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. (pauza - cisza)

MELODIA (smutna, z momentami tragicznymi)

Maryja: Syn mój wstaje już od wieczerzy

I jam jest gotowa.

Maryja wstaje, odwiązuje fartuszek, bierze czarną pelerynę

Jezus i Apostołowie idą do Ogrodu Oliwnego, Pan Jezus opiera się o kamień i modli się, Apostołowie zasypiają

Maryja: Ja nie pójdę do ogrodu,

Synu, tutaj będę czuwać z Tobą.

Czuję już dreszcz nocy chłodu,

Synu, sam zostałeś?

Gdzie jest Jan umiłowany?

Gdzie jest Piotr wybrany?

Błogo śpią? Nie czują?

Apostołowie budzą się

Piotr: Nie śpię, nie, to tylko chwila,

Myśl uciekła, to znużenie

Jakub: Już nie będę spał bezsilnie,

Choć ogarnia mnie zmęczenie.

Jan: Szum drzew zamknął mi powieki,

Ledwo widzę Jego postać.

Z kimś rozmawia w samotności,

Mnie też prosił, by z Nim zostać.

SCENA III

Zdrada

MELODIA (cd.)

Judasz wchodzi z sakiewką , rozsypuje pieniądze i zbiera, wychodzi za kotarę

Gdy Łukasz zaczyna czytać Judasz wchodzi, a za nim straż, Judasz zdradza Jezusa,

Piotr odepchnięty przez strażników upada, Jakub i Jan wystraszeni uciekają w różne strony

Jezus skrępowany powrozem i wyprowadzony, Piotr nie wie co robić, w końcu podbiega do Maryi

Łukasz: Oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować. Schwycili Go więc, poprowadzili do domu najwyższego kapłana.

Piotr: Co zrobiłem?

Ja stchórzyłem.

Zamiast broniæ Mistrza swego

Biegłem.

Mario!

Co mam zrobić?

Gdzie się podziać?

Czuję się jak zdrajca, złodziej.

Maryja: Piotrze (łagodnie)

Piotr: Tak to ja...

Tak stchórzyłem,

Teraz łzy

Dławią gardło,

Mydlą oczy. (ucieka za kurtynę)

Maryja: Piotrze! Piotrze!

Jan: Mario! (podbiega do Maryi, upada na kolana, szlocha)

Maryja: Janie...

To strach,

Was zaskoczył,

Lęk o siebie

Myśli zmroczył.

Jan: Mario!

Maryja: Janie... Pójdźmy śladem

mego Syna

Przez ulice miasta chodźmy.

Muszę przy Nim być w godzinie,

Męki, bólu, samotności.

Jan i Maryja idą razem na bok

SCENA IV

Korona cierniowa

2. PIEŚŃ

MELODIA (smutna)

Pan Jezus wprowadzony przez żołnierzy, zakładają Mu koronę cierniową, płaszcz purpurowy, kopią Go,

Maryja podbiega w kierunku Pana Jezusa i upada na kolana

Jan wystraszony ucieka od Maryi

Maryja: Nie! Nie!

To moje dziecko.

Oddajcie mi Je,

Oddajcie, proszę.

Gdzie są uczniowie? (rozgląda się)

Gdzie Piotr, Jan, Jakub?

Kto Go obroni? (zwraca się do publiczności)

Kto Go osłoni?

Sam został, zbity...

Cierniem spowity...

W szkarłat odziany...

Cały oplwany.

Jan: (na środku, rozgląda się wystraszony)

Boje się.

Nie wiem, gdzie mam się podziać.

Pod samą ziemię (kuca)

Chciałbym się schować.

Iść za Nim?

Może wybrać ukrycie?

Co robić,

Żeby ocalić życie?

Już Go sędziowie

Z pewnością skazali,

Już na ramiona

Krzyż dźwigać dali.

Jan widzi jak żołnierze nakładają krzyż i Jezus odchodzi

Jak siê pokazaæ

Na oczy miastu?

Wszak wszyscy wiedzą,

Żem jeden z Dwunastu.

Jan zasłania się peleryną i odchodzi za kurtynę

SCENA V

Droga Krzyżowa

MELODIA (cd.)

Pierwszy wchodzi setnik, za nim Jezus z krzyżem, po bokach żołnierze,

Niewiasty podchodzą z boku i idą za Jezusem

Maryja: (podchodzi do żołnierzy)

Przepuście mnie,

Ja jestem Matką,

Pozwólcie spojrzeć na Syna.

Żołnierzu, nie bądź taki nieczuły.

Nie wiesz? To nie Jego wina.

żołnierz pozwala podejść Maryi

Schowajże pięści buntu i grozy

Tłumie wrogi z zawiści.

Co On wam ludzie takiego zrobił,

Żeście wyszydzić Go przyszli?

Szymonie pomóż, chodź Weroniko,

żołnierz bierze Szymona, a Weronika podchodzi z chustą i ociera twarz Pana Jezusa

By się nie poczuł samotnie,

Gdy dojdzie na szczyt swego cierpienia,

Gdy ręka śmierci Go dotknie.

Weronika podchodzi do Maryi, która bierze chustę i przytula ją do serca; Weronika pokazuje oblicze z chusty publiczności

A. SCENA WSPÓŁCZESNA

Z ŁOBUZAMI

w tle widać Drogę Krzyżową, która na czas tej sceny zamiera w bezruchu

na scenę wchodzi 2 Łobuzów, jeden wyciąga papierosy, drugi trzyma puszkę po Coca-Coli, wypija, rzuca na ziemię i kopie ją, mała Siostra Łobuza nieśmiało idzie za nimi

Łobuz 1: Masz?

Łobuz 2: Mam (wyciąga papierosy)

Ł1: Skąd miałeś kasę?

Ł2: Ma się ten spryt! Mógłbyś się ode mnie uczyć!

Siostra Łobuza: Darek, chodź już

Ł2: A ty co tu znowu? Daj mi spokój!

S: Mówiłeś mamie, że pójdziesz ze mną na Drogę Krzyżową

Ł2: Tak mówiłem?! Śniło ci się. Wynocha mi stąd!

S: Darek, ty palisz papierosy? To jest grzech. Taki kolec do korony cierniowej Pana Jezusa

Ł2: Ble, ble ble

S: Pani katechetka mówiła nam na katechezie.

Ł2: (śmiech)

Ł1: Nie słuchaj katechetki, tylko nas – to wyrośniesz na ludzi. A teraz zmykaj mała

S: Powiem wszystko mamie (mówi z płaczem)

Ł2 bierze ją za koszulę

Ł2: Powiesz? A mi się wydaje, że nie powiesz. Masz słuchać starszego brata! Zrozumiałaś!

odpycha ją, Siostra upada, Łobuzy palą papierosy, śmieją się i odchodzą

Siostra Łobuza: Panie Jezu, przepraszam cię za mojego brata i jego kolegę. Poczekaj Panie, ja pójdę za Tobą.

mówiąc to, kieruje się w stronę Pana Jezusa i dołącza się do Drogi Krzyżowej, która w tym momencie rusza dalej

Maryja: Przebacz, Ojcze najbliższym,

Bo opuścili Jezusa

Z lęku o własne życie

Nie dbali wcale o duszę.

Pan Jezus i ludzie uczestniczący w Drodze Krzyżowej wchodzą za kurtynę

SCENA VI - kulminacja

Testament z krzyża: Matka i Syn

3. PIEŚŃ

MELODIA (smutna)

Jan: (wchodzi Jan) Matko, wstyd mi...

Maryja: Jesteś, Janie?

Jan: Ja nie chciałem...

Maryja: Wiem to przecież.

Jan: Nie opuszczę Go za żadne

Skarby na tym świecie.

Już na pewno tu zostanę,

Pójdę dalej z Tobą,

Wesprzyj się o moje ramię,

Podziel się żałobą.

Maryja: Stoi nagi? Tak jak dziecko?

Dam Mu z głowy welon,

Gdy Mu kaci zdarli szaty

I między siebie dzielą.

Może setnik nie zabroni,

Osłonić białością,

Jak w Betlejem, gdym powiła

Go z wielką miłością.

Łukasz: Gdy przyszli na miejsce, zwane «Czaszką», ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, (pauza - słychać uderzenia młotka). Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy (żołnierze siadają obok krzyża, rzucają kości o szatę, setnik stoi z boku). A lud stał i patrzył. Szydzili z Niego i żołnierze. Był także nad Nim napis: «To jest Król Żydowski».

Jan: Sam, jakiż On sam,

Nad ziemią wisi zbolały,

Mały jak robak zdeptany,

A wielki w swojej godności.

Nie mogę pojąć Mateńko.

Czy to tajemnica miłości?

Maryja: Popatrz na Jego cierpienie,

Na dziecko moje jedyne.

Cierpieniem i męką straszliwą

Zmywa ludzkości grzech, winę.

Odtąd w tym znaku krzyża,

Jezusowego zbawienia,

Każdy cierpiący odnajdzie

Pociechę i moc do cierpienia.

Jan: Mario, popatrz

Otworzył oczy

Wzrokiem

Przeze mnie przeszył,

Wiem...

Opuściłem Cię

Tam w ogrodzie...

A Tyś mnie

Teraz rozgrzeszył.

Maryja: Synku

Tak błędnie

Spoglądasz na mnie.

Co chcesz powiedzieć mi?

Że to mój syn?

Jan?

To nowe dziecko?

Ty dzisiaj

Dajesz mi go?

Jan: Dzisiaj zabiorę Ciebie

Matko moja do domu.

Zabiorę Ciebie

Z Kalwarii

Jezusowego zgonu.

Zamieszkasz u mnie na zawsze,

Będę Ci mówił „Mamo”.

Maryja: Janie, odtąd przez wieki

Inni mnie nazwą tak samo.

B. SCENA WSPÓŁCZESNA

Lolek

Lolek – mały Karol Wojtyła - wbiega z piłką, podchodzi do Maryi

Lolek: Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy

i w Ostrej świecisz bramie⁸

Matko Najświętsza, ja jestem Lolek

Karol Wojtyła

Maryja: Tak, znam cię Karolku

mój ukochany Lolku

Lolek: Moja mama umarła

a tato powiedział

odtąd Matka Syna Bożego

będzie matką syna mojego

Maryja kładzie rękę na głowie Lolka, po chwili Lolek odchodzi od Maryi i mówi do widowni

Do stóp Maryi, Bożej Matki.
Idźmy rzucać modlitw kwiatki ...
I ku czci niebios Królowej
Splatać wieńce różańcowe
Róże białe, złote i czerwone
W różańcową uwijemy koronę.
Niech Jej od nas szepczą w niebie:
O Maryjo, Kocham Ciebie!

macha ręką Maryi i wybiega z piłką

Maryja: On dostanie

klucze Królestwa Niebieskiego

władzę od Syna Bożego

a do mnie będzie mówić

Totus Tuus, Maryjo!

dzieci ubrane odświętnie wychodzą na środek sceny⁹

Chłopiec: Bądź pozdrowiona, Królowo Polski,
Przez każde dziecko polskiej ziemi
I miej w opiece Ojca Świętego:
W jego intencji modlić się chcemy.

Dziewczynka: Ciebie, Maryjo, dzisiaj prosimy
Bardzo serdecznie, gorąco, szczerze
Czuwaj nad Janem Pawiem II,

Bo On nas ciągle umacnia w wierze.

Chłopiec On wszystko oddał Tobie, Matko ...
Pasterz Kościoła twój jest cały,
Więc Go ochraniaj Najświętsza Panno,
Dla Syna Twego największej chwały!

4. PIEŚŃ

SCENA VII

Wykonało się

MELODIA (smutna)

wchodzi Magdalena i podchodzi do Maryi

Magdalena: Ciemno, nadciąga trwoga,

Grozą powiało,

Zawołał,

Że łotr pójdzie

Za Nim do raju.

Spójrz Matko,

On już kona.

Maryja: Ty Magdaleno, najbliżej

przywarłaś sobą

do krzyża.

Objęłaś nogi skrwawione,

Czy widzisz?

On już kona.

Synku,

Syneczku, Dziecino,

Czy to już Twoja godzina?

Wiedziałam o tym zawsze,

Od słów:

„Niech mi się stanie”

które spełnią się teraz

bo dzisiaj Twoje konanie.

Łukasz czyta na stojąco, na końcu klęka

Łukasz:    Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.

chwila ciszy, a po chwili słychać odgłosy burzy

MELODIA (Burza i Lament Maryi¹⁰)

Maryja lamentuje, twarz chowa w dłonie, po chwili dłonie wznosi do nieba w rozpaczliwym geście, później przyciska mocno do serca, pod koniec osuwa się na kolana, głowę skłania coraz niżej i jakby omdlewa; Jan klęka przy Maryi

Magdalena: Cisza...

Serce pękło wpół

Głowa nieżywa

Spadła w dół.

Cisza...

Grobowa cisza...słyszysz?

Jan: Ja słyszę, bo stoję blisko

Słyszę jęk serca

Biedne Matczysko.

Matko...

Matko...

MELODIA (smutna i spokojna – już po bólu)

Maryja podnosi się, siada, Jan pomaga Jej

Maryja: Janie...

Jan: Tak, Matko

Maryja: Czy to już?

Czy już?

Każ spuścić Jego ciało,

I na me łono je złóż.

Wyjmijcie gwoździe,

Wyjmijcie,

Niechaj odpocznie po męce.

Dajcie mi Dziecko,

Bym mogła

Jak dawniej wziąć Go na ręce.

Gdybym wtedy wiedziała,

Co z Tobą, Synku się stanie,

Też bym z pokorą przyjęła

Anielskie zwiastowanie.

Miałam Cię, Synku jednego,

Ludzie mi Ciebie zabili,

A Tyś się modlił: Ojcze,

Przebacz, co uczynili.

Ojcze, przebacz oprawcom,

Przebacz szyderstwo i kpinę,

Bo sami nie wiedzą jak wielką

Ściągnęli na siebie winę.

C. SCENA WSPÓŁCZESNA

Biznesmeni

Żona Biznesmena wchodzi na prawą stronę sceny, niecierpliwi się, wyciąga lusterko i szminkę, dzwoni komórka,

z lewej strony sceny pojawia się Biznesmen

Żona Biznesmena: No, nareszcie kochanie! Czekam tu i czekam, ale chociaż załatwiłeś wszystko?

Biznesmen: Było trudno wyprowadzić w pole tego starego, ale kasa załatwiona.

Ż: Ja zawsze wierzyłam w ciebie! To jak, (przymilając się) kupisz mi teraz to nowe futro?

B: Hm... (zastanawia się, ale ulega) dla ciebie wszystko. Ale najpierw niespodzianka. Wykupiłem 10 dni na Malediwach¹¹. Więc Wielkanoc spędzimy znów na plaży.

Ż: Święta z głowy.... ale znowu we tam?!!! Nie masz lepszych pomysłów!!! ....... (odchodząc ze sceny – dalej mu wymyśla)

Maryja: Przebacz tym obojętnym,

Co mimo krzyża przechodzą,

Co brakiem żaru miłości

W mojego Syneczka godzą.

Jan: Przebacz i mnie, najmniejszemu

Bom zawiódł Ciebie w wierności.

Choć mnieś najbardziej miłował,

Nie rozumiałem miłości.

podchodzi setnik

Setnik: Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy

Skoroś przebaczył łotrowi

Za szczere grzechów wyznanie,

Wiem, że i mnie nie odtrącisz

Gdy się spotkamy znów, Panie.

Setnik oddaje pokłon w kierunku niewidocznego krzyża i odchodzi

Magdalena oddala się w drugą stronę

5. PIEŚŃ

MELODIA (łagodna)

Maryja: Wszystko się dokonało

I wszystko spełniło.

Amen.

Zgoda, męka, skonanie,

Jak tego chciałeś,

Panie.

Grób tajemnicę zamknie,

U grobu staną żołnierze,

żołnierze stają przy zasłoniętym obrazie i krzyżują dzidy

Lecz nie na długo, nie długo,

Ja w moc Jego życia wierzę.

Jan: Chodźmy do domu, Matko,

Jezus nie żyje, jest w grobie.

Teraz ja będę Twym synem

I będę zawsze przy Tobie.

Maryja: Ty chyba wcale nie wiesz, (bez wyrzutu, raczej z troska)

Nie wiesz, co mówisz, Janie?

Dziś nie odwołam słowa,

Gdy rzekłam: „Niech mi się stanie.”

pauza – do publiczności

Ja w moc Jego życia wierzę....

Ja w moc Jego życia wierzę!

SCENA VIII

Zmartwychwstanie

Łukasz: W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. (odsłonięcie obrazu Pana Jezusa Zmartwychwstałego, wystraszeni żołnierze zostawiają dzidy i uciekają) Kamień od grobu zastały odsunięty i nie znalazły ciała Pana Jezusa. Nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach, którzy rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił: "Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie"».

MELODIA – dzwony i ŚPIEW – ALLELUJA

Dzieci ubrane jak wiosenne kwiaty¹² wykonuj¹ taniec, a na koniec rozpraszaj¹ siê po scenie tworz¹c wiosenn¹ ³¹kê

Wszyscy aktorzy i schola wychodz¹ i staj¹ wokó³ obrazu

6. PIE΄ (bardzo radosna)

ZAKOŃCZENIE

Olga: Bartku, popatrz, jaka piękna wiosna

Bartek: Wiosna, która zapowiada nowe życie, tak jak zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa otworzyło nam bramy do Królestwa Bożego – do nowego życia – życia wiecznego. Teraz już wiemy dlaczego jest to dla nas najważniejsze święto.

O: W zapowiadający wiosnę Poranek Wielkanocny otwórzmy oczy na piękno zielonych łąk, a serca na miłość Bożą. I nie pozwólmy, aby radość płynąca z faktu, że oto Chrystus Pan zmartwychwstał, rozpłynęła się w szarości powszedniego dnia.

B: Życzymy gorąco głębokiej wiary, że Pan Jezus pochyla się z radosną nowiną nad każdym z nas

O: Dziękujemy wszystkim za wspólne spędzenie z nami czasu.

B: A w przedstawieniu wystąpili uczniowie klasy ......... przygotowane przez........................... (brawa)

O: Śpiewy wykonał chór szkolny pod dyrekcją ................................. (brawa)

B: Taniec do muzyki (np. Vivaldiego „Cztery pory roku”) wykonali uczniowie klasy .................. przygotowani przez ....................... (brawa)

O: Dekorację wykonali uczniowie klas .............. pod kierunkiem ............ (brawa)

Słowo Pani Dyrektor, a także zaproszonych gości

B: Dziękujemy i życzymy miłego dnia

K O N I E C

1 Przedstawienie przygotowane na apel świąteczny przez uczniów z Kółka Katechetycznego w Publicznej Szkole Podstawowej Nr 3 w Stalowej Woli (Diecezja Sandomierska), 2004 r.

2 Przygotowując przedstawienie do szkoły należy pamiętać, aby czasowo zmieścić się w 45 min. lekcyjnych. Czas przedstawienia można dowolnie zmieniać w zależności od śpiewanych pieśni, wybranych scen. Wybór części przedstawienia należy uzależnić od odbiorców.

3 Prezenterami powinny być osoby z Samorządu Szkolnego, którzy prowadzą całe spotkanie świąteczne.

4 Należy pamiętać o gościach specjalnych – przywitać ich indywidualnie, a wcześniej przygotować dla nich miejsca.

5 Tekst, który czyta Łukasz w całym Misterium zaczerpnięty jest z Ewangelii według św. Łukasza, Biblia Tysiąclecia.

6 Wiersze w Misterium: por. S. Ewelina Renata Szczyrba , Medytacja o Męce Pańskiej na Wielki Piątek.

7 Własny wybór pieśni. Wszystkie pieśni wykonuje chór szkolny, który wychodzi na środek, tworząc w ten sposób kurtynę; w czasie śpiewu dokonuje się zmiana aktorów w tle (bardzo cicho!).

8 Por. Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz; pozostałe wiersze w tej scenie: autor nieznany.

9 W przedstawieniach przygotowywanych przez Kółko Katechetyczne w PSP nr 3 w Stalowej Woli, ważną rolę odgrywa integracja społeczności uczniowskiej. I tak główne role są grane przez uczniów starszych, mających „praktykę teatralną”, ale włączani są również uczniowie z klas młodszych (w przyszłości to oni mogą stać się głównymi uczestnikami Kółka)

Od roku szkolnego 2005/2006 do przedstawień włącza się nowopowstały chór szkolny.

10 Por. Antonina Krzysztoń, Lament, w: Pieśni Postne.

11 Malediwy użyte zostały w odniesieniu do tsunami.

12 Można zaangażować jedną klasę I-III, która pod kierunkiem wychowawcy przygotuje taniec.