ŻARARAKA

Żararaka to gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych i podrodziny grzechotnikowatych.Jest jednym z najbardziej niebezpiecznych węży Ameryki Południowej.Występują zarówno w lasach tropikalnych, jak i na obszarach trawiastych i uprawnych. W zależności od gatunków żararaki prowadzą naziemny lub nadrzewny tryb życia.

Żararaka pospolita ubarwiona jest oliwkowo- brązowo lub szaro-brązowo z ciemnobrązowymi łatami. Ma szeroką, trójkątną głowę i jamkę policzkową- narząd zmysłu reagujący na ciepło (ułatwia polowanie w nocy), pozbawiona jest natomiast grzechotki na ogonie, charakterystycznej dla grzechotników właściwych.Poluje na gryzonie i ssaki.Zdarza się, że mają nawet 160cm długości chociaż nie jest to często spotykane.

Podobny zasięg geograficzny ma również bardzo niebezpieczna Żararaka Urutu.

Żararaka urutu jest wężem stosunkowo krótkim, lecz grubym. Najdłuższy zmierzony osobnik miał 169 cm długości, jednak przeciętnie urutu dorastają do 80–120 cm, przy grubości około 7 cm. Samice są znacznie większe od samców. Grzbiet ubarwiony jest czerwonobrunatnie, z ciemniejszymi plamami po bokach w kształcie litery C otoczonej złocistożółtą obwódką. Zęby jadowe osiągają długość ponad 2 cm.Żararaka urutu prowadzi naziemny tryb życia. Ze względu na występowanie u niej receptorów podczerwieni, umożliwiających polowanie w mroku, jest wężem nocnym. Żywi się głównie małymi ssakami i młodymi ptakami.

Żararaki urutu są wężami jajożyworodnymi – samica rodzi 1–24 młodych, których liczba jest zależna od wielkości matki. Małe urutu są od urodzenia samodzielne i równie jadowite jak osobniki dorosłe, jednak ich gruczoły jadowe produkują znacznie mniej jadu.

Żararaka Rogata(Schlegela) - Jest wężem nadrzewnym, wyspecjalizowanym w polowaniu na ptaki. Pstra jaskrawość doskonale maskuje tego węża wśród bujnej zieleni i kolorowych kwiatów. Żararaka Schlegela jest jedynym wężem polującym na ptaki w locie. Owinąwszy ogonem gałąź nieruchomo zwisa w powietrzu skręcona w spiralę. Nagły wyrzut głowy przed siebie pozwala jej chwytać blisko przelatujące ptaki.

Żararaka lancetowata, kajsaka -Występowanie: w rozmaitych biotopach, również w środowisku zmienionym przez człowieka, często na plantacjach i polach uprawnych od Meksyku po północną części Brazylii .

Kajsaka prowadzi naziemny tryb życia. Barwa ciała żółtobrązowa, zielonkawa lub brązowa z ciemnymi trójkątnymi plamami w jasnej obwódce, brzuch jasny, zwykle kremowy lub jasnobrązowy bez plam, głowa wydłużona, pysk oszczepowato zaostrzony, wierzch głowy czekoladowobrązowy. Osiąga 200 cm długości.

Jad kajsaki w badaniach laboratoryjnych jest trochę słabszy niż u innych gatunków żararak, ale wydzielina przy ukąszeniu w dużej ilości może być dla człowieka bardzo niebezpieczna.

Jajożyworodna, samica może wydać na świat do 75 młodych, zwykle 20 do 30 sztuk. Żywi się drobnymi ssakami, głównie gryzoniami. Jak większość grzechotników poluje z zasadzki.

Wszystkie żararaki są jadowite i bardzo agresywne.szenie, nawet leczone surowicą, prowadzi do rozległych martwic tkanek.