Irena Jurgielewiczowa: Ten Obcy – streszczenie
W Olszynach, na rzece Młynówce znajdowała się mała wysepka. Miejsce to było ukochanym ,,placem zabaw" czwórki przyjaciół: Pestki, Uli oraz Mariana i najmłodszego z nich Julka. Dzieci uwielbiały to miejsce, ponieważ nikt poza nimi nie przychodził na wyspę. Dzięki temu mogli spokojnie spędzać czas, z dala od chuliganów i złośliwych koleżanek.
Pewnego dnia, z przerażeniem odkryli, że w ich sekretnym miejscu ktoś obcy urządził sobie kryjówkę. Stali bywalcy wyspy chcieli koniecznie odszukać intruza, który zagościł na ich terytorium. Poszukiwania nie trwały długo. Dziewczyny prawie od razu znalazły nieproszonego gościa. Był nim kilkunastoletni chłopiec. Wycieńczony, chudy i w podartym ubraniu spał pod drzewem. Dziewczęta spostrzegły też, że przybysz ma mocno skaleczoną nogę.
Kiedy tylko chłopiec się zbudził, cała czwórka zaczęła obsypywać go pytaniami. Przyjaciele chcieli wiedzieć kim jest?, co robi na ich wyspie?, dlaczego jego ubranie jest podarte? i jeszcze parę innych rzeczy. Niestety chłopiec nie był skory do rozmowy z nimi. Powiedział jedynie, że ma na imię Zenek i jedzie do wujka pracującego przy budowie mostu. Ula od razu zapewniła chłopca, że nie ma się czego obawiać z ich strony. Obiecała, że nie wydadzą go i chętnie mu pomogą.
Przez następne dni czwórka przyjaciół opiekowała się Zenkiem. Przynosiła mu jedzenie i pielęgnowała jego chorą nogę. Niestety chłopiec nadal nie miał do nikogo zaufania i niewiele mówił o swoim życiu. Jedynie Ula mogła wyciągnąć od chłopca trochę więcej niż inni. Okazało się, że Zenek wyjechał z rodzinnego Wrocławia, ponieważ nie potrafił porozumieć się z ojcem. Okazało się też, że mama Zenka nie żyje, a chłopiec większość drogi przebył autostopem.
Te wyznania jeszcze bardziej zbliżyły Ule do tajemniczego gościa. Tak jak Zenek nie miała ona już mamy, a z tatą, który był lekarzem, nie potrafiła znaleźć wspólnego języka. Jednak mimo tych niesnasek. Postanowiła poprosić ojca o pomoc w sprawie nogi Zenka. Rana nie chciał się goić, a chłopiec coraz częściej miewał temperaturę. Doktor opatrzył nogę młodzieńca, mimo iż córka dość lakonicznie wyjaśniła mu całą historia chłopca. Zenek bał się jednak, że tata Uli zdradzi go i wyda milicji. Postanowił więc opuścić wyspę i jak najprędzej odnaleźć wujka. Niestety nie odszedł daleko. Ranna noga znowu zaczęła dawać się we znaki i chcąc nie chcąc musiał wrócić do kryjówki na wyspie.
Marian z Julkiem chcieli pomóc Zenkowi w poszukiwaniach wujka. W tajemnicy przed wszystkimi pojechali do miejscowości, w której ten miał pracować, ale niestety nie odnaleźli mężczyzny. Zawiedzeni wrócili na wyspę i przekazali Zenkowi niepokojące wieści. Słowa przyjaciół bardzo zmartwiły Zenka. Teraz nie miał pojęcia co dalej robić. O powrocie do domu nie chciał nawet słyszeć. Wiedział, ze za wszelka cenę musi znaleźć krewnego.
Zenek pomału czuł się coraz pewniej na wyspie. Troskliwa opieka Uli i pozostałych znajomych pozwalała mu szybko wracać do zdrowia. W oczach dzieci z Olszyn Zenek coraz częściej urastał do rangi bohatera. Szczególnie zachwycił ich brawurowy popis chłopca przy ratowaniu dziecka. Niestety dobre wrażenie prysło w momencie, gdy Zenek zaczął kraść. Początkowo przyjaciele z wyspy przymykali na to oko. Były to bowiem drobne kradzieże np. jabłek. Niestety któregoś dnia Zenek ukradł pieniądze. Po tym incydencie musiał opuścić wyspę.
Nikt nie wiedział, gdzie Zenek się ukrył. Jego zachowanie najmocniej uderzyło w Ule. Dziewczyna podkochiwała się w tajemniczym chłopcu, wierzyła mu, a po tym wszystkim poczuła się oszukana. Postanowiła jednak odpracować pieniądze ukradzione przez Zenka. Udało jej się to i dumna zwróciła dług okradzionej handlarce.
Któregoś dnia Julek przypadkowo natknął się na Zenka. Opowiedział mu o zachowaniu Uli i zaproponował, żeby wrócił na wyspę. Zenek początkowo nie chciał się na to zgodzić, ale w końcu uległ i powrotem zamieszkał w swojej dawnej kryjówce.
Chłopiec zrozumiał tez swój błąd i zaczął odpracowywać pieniądze. Koniecznie chciał zwrócić dług, który miał u Uli. Niestety mieszkanie na wyspie przestało być bezpiecznym miejscem. Chłopca szukała milicja i przez to musiał uciekać. Niespodziewanie z pomocą przyszedł mu ojciec Uli. Doktor zaprosił chłopca do siebie i zajął się nim. Okazało się, że Ula bardzo myliła się co do swojego taty. Lekarz bardzo kochał córkę, tylko nie zawsze potrafił jej to należycie okazać. Dzięki Zenkowi wreszcie doszło między nimi do zgody.
Doktor pomógł chłopcu odszukać wujka. Okazało się, że krewny bardzo chętnie zajmie się Zenkiem. Chłopiec rzeczywiście nie mógł dalej żyć z ojcem. Tata Zenka był alkoholikiem i często bił syna.
Zenek był bardzo wdzięczny wszystkim za pomoc. Szczególnie zaś dziękował Uli. Tak naprawdę to ona najbardziej mu pomogła. Wyjeżdżając zostawił jej liścik. Wyznał w nim , że się w niej zakochał i będzie chciał kiedyś jeszcze do niej wrócić. W kopercie zostawił też odpracowane pieniądze.