tox 2011, Szkoła Przemek, toksykologia


Tytuł ćwiczenia:

OZNACZANIE FENOLU W MOCZU PRACOWNIKA JAKO WSKAŹNIK ZATRUCIA BENZENEM

Cel ćwiczenia:

Oznaczenie zawartości fenolu w moczu zgodnie z zasadą: fenol po uwolnieniu z połączenia z kwasem glukuronowym na drodze hydrolizy kwaśnej, jest wyodrębniony z moczu przez destylację z parą wodną w środowisku zasadowym (pH=10,15). Następnie reaguje z 2,6-dibromochinonochlorimidem dając barwny związek nadający się do oznaczeń kolorymetrycznych.

Stosowane urządzenia i pomoce:

ODCZYNNIKI:

• Stężony kwas siarkowy VI (H2SO4)

• Bufor o pH=10,15

• Roztwór 2,6-dibromochinonochlorimid

MATERIAŁ DO BADAŃ: mocz

APARATURA:

• Aparatura do destylacji z parą wodną

• Specol

SZKŁO:

• Probówka bez podziałki na 10 ml

• Kolbka miarowa na 25 ml (2 sztuki)

• Pipety szklane

• Zlewka na destylat

Ćwiczenia do wykonania:

Z przygotowanej próby pobierz 5 ml badanego moczu do probówki. Pod dygestorium pobierz 0,5 ml stężonego kwasu siarkowego VI i wlej do wcześniej przygotowanej probówki z moczem. Tak przygotowaną mieszaninę należy destylować z parą wodną w aparaturze szklanej do uzyskania 50 ml destylatu.

Podczas destylacji przygotuj dwie kolbki miarowe na 25 ml. W jednej z nich przygotujesz próbę badaną „B” w drugiej próbę ślepą „O”.

Uwaga! Obie próby należy wykonać równocześnie, nie zapominając o tym, że do próby ślepej nie dodajemy destylatu.

Próba badana:

Z otrzymanego destylatu pobierz 5 ml do kolby miarowej oznaczonej „B”, dodaj 2,5 ml buforu o pH=10,15 oraz 0,25 ml alkoholowego roztworu 2,6-dibromochinonochlorimidu i uzupełnij wodą destylowaną do kreski.

Próba ślepa:

Do kolbki miarowej oznaczonej „O” dodaj 2,5 ml buforu o pH=10,15 i 0,25 ml alkoholowego roztworu 2,6-dibromochinonochlorimidu i uzupełnij woda destylowaną do kreski.

Po upływie 30 min odczytaj wartość ekstynkcji przy długości fali 610 nm wobec próby ślepej, a następnie odczytaj stężenie fenolu z krzywej wzorcowej.

Wykonaj sprawozdanie:

Sprawozdanie powinno zawierać:

Zakres obowiązującego materiału:

Właściwości fizykochemiczne benzenu, zastosowanie w przemyśle.

Zasada oznaczenia, destylacja z parą wodną.

Działanie toksyczne benzenu na organizm człowieka.

Literatura zalecana: Toksykologia współczesna, pod red. Witolda Seńczuka, s. 511-514.

Tytuł ćwiczenia:

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI METANOLUMOCZU PRACOWNIKA ZATRUTEGO ALKOHOLEM METYLOWYM

Cel ćwiczenia:

Mocz zawierający metanol poddaje się destylacji prostej, po czym metanol obecny w destylacie utlenia się przy pomocy KMnO4 w środowisku kwaśnym do formaldehydu. Formaldehyd w wyniku reakcji z kwasem chromotropowym wobec stężonego H2SO4 daje reakcję kolorymetryczną (niebiesko-fioletowe zabarwienie). Oznaczenie ilościowe prowadzi się przez pomiar ekstynkcji przy długości fali 575 nm.

5CH3OH + 2KMnO4 + 3H2SO4 5CH2O + 2MnSO4 + K2SO4 + 8H2O

Stosowane urządzenia i pomoce:

ODCZYNNIKI:

• Stężony kwas siarkowy (VI) - H2SO4

• 10% H2SO4

• 5% KMnO4

• Roztwór nasycony Na2SO3

• 0,5% roztwór kwasu chromotropowego

MATERIAŁ DO BADAŃ: mocz

APARATURA:

• Aparatura do destylacji

• Łaźnia wodna

• Specol

SZKŁO:

• Probówka z podziałką na 10 ml ( 2 sztuki )

• Zlewka na destylat

• Zlewka na mieszaninę

• Pipety szklane

Ćwiczenia do wykonania:

Do 25 ml badanego moczu dodać 2 ml stężonego kwasu siarkowego VI (H2SO4) odmierzonego pod dygestorium. Tak przygotowaną mieszaninę należy poddać destylacji, do dalszego oznaczenia używać jedynie pierwsze 5 ml destylatu.

Podczas prowadzonej destylacji przygotuj dwie probówki na 10 ml z podziałką i dopasowanymi korkami. W jednej z nich przygotuj próbę badaną „B”, w drugiej próbę ślepą „0”.

Uwaga! Próbę badaną i próbę ślepą należy wykonać równocześnie, pamiętając o tym, że w przypadku próby ślepej w miejsce 1 ml destylatu należy nalać 1 ml wody destylowanej.

Próba badana: z otrzymanego destylatu pobierz 1 ml do probówki oznaczonej „B”, dodaj 1 ml 10% H2SO4 i krople 5% KMnO4. Po 5 minutach nadmiar nadmanganianu potasu zredukuj 1-2 kroplami roztworu siarczanu (IV) sodowego. Zachodzi reakcja:

2KMnO4 + 5Na2SO3 + 3H2SO4 K2SO4 + 5Na2SO4 +2MnSO4 + 3H2O

Po odbarwiania się roztworu, pod dygestorium w 2 zlewkach przygotuj mieszaninę 2 substancji: zmieszaj ostrożnie w każdej zlewce 0,2 ml 0,5% kwasu chromotropowego (lodówka) i 2 ml stężonego kwasu siarkowego (VI). Tak przygotowane mieszaniny o obj. 2,2 ml dodaj kolejno do próby badanej i ślepej. Po oziębieniu roztworu do temperatury pokojowej, probówki umieść we wrzącej łaźni wodnej na 15 minut. Po wyjęciu próbówek z łaźni należy je oziębić pod strumieniem zimnej wody, a następnie dopełnić wodą destylowaną do objętości 10 ml.

Pomiar ekstynkcji wykonuje się przy użyciu Specola, przy długości fali 575 nm w stosunku do próby ślepej. Stężenie metanolu w próbce moczu odczytujemy z krzywej wzorcowej.

Wykonaj sprawozdanie:

Sprawozdanie powinno zawierać:

Zakres obowiązującego materiału:

Właściwości fizykochemiczne metanolu, zastosowanie w przemyśle.

Zasada oznaczenia, destylacja prosta.

Działanie toksyczne metanolu na organizm człowieka.

Literatura zalecana: Toksykologia współczesna, pod red. Witolda Seńczuka, s. 501-502.

Tytuł ćwiczenia:

OZNACZENIE ILOŚCI p-AMINOFENOLU W MOCZU PRACOWNIKA JAKO WSKAŹNIK ZATRUCIA ANILINĄ

Cel ćwiczenia (zasada oznaczania):

Anilina w ustroju człowieka ulega częściowo przemianie do p-aminofenolu, który występuje głównie w postaci glukozydouronianu. Mocz zawierający wymieniony związek, po ogrzewaniu z kwasem solnym zawiera wolny p-aminofenol, który daje z fenolem w środowisku amoniakalnym reakcję indofenolową. Powstające niebieskie zabarwienie może być ilościowo zmierzone przy długości fali λ=625 nm.

Stosowane urządzenia i pomoce:

ODCZYNNIKI:

• Stężony kwas solny,

• Wodny roztwór fenolu 5%,

• Stężony roztwór amoniaku,

• Wzorcowy roztwór p-aminofenolu.

MATERIAŁ DO BADAŃ: mocz

APARATURA: specol, łaźnia wodna

SZKŁO:

WYKONANIE ĆWICZENIA:

Przygotuj do badania 4 próby zgodnie z poniższą tabelką:

Roztwór wzorcowy

p-aminofenolu [cm3]

Mocz

[cm3]

Zawartość p-aminofenolu

[µg]

0,4

19,6

20

0,7

19,3

35

1,0

19,0

50

Próba badana o obj. 20 cm3

???

Z 3-ch próbek o znanej zawartości p-aminofenolu i próbki moczu, pochodzącej od pracownika narażonego na działanie aniliny pobierz do probówek ze szlifem na 15 cm3 po 10 cm3 moczu i dodaj do nich po 5 cm3 stężonego HCl i ogrzewaj na łaźni wodnej przez 15 minut. W tym czasie zachodzi hydroliza glukozydouronianów p-aminofenolu. Po tym czasie próbki należy ochłodzić, pozostawiając na jakiś czas w temperaturze pokojowej. Ostudzone roztwory przesącz przez sączki do kolbek miarowych o obj. 100 cm3 i uzupełnij wodą destylowaną do kreski. Wymieszaj roztwory i pobierz z nich po 1,4 cm3 do probówek ze szlifem na 10 cm3, a następnie do każdej z nich dodaj 5,6 cm3 wody destylowanej, 1 cm3 fenolu oraz 2 cm3 stężonego amoniaku. Wymieszaj i pozostaw otrzymany roztwór na 20 minut w celu wywołania barwy.

Równocześnie z próbami badanymi przygotuj próbę ślepą. Próbę ślepą otrzymasz przez zmieszanie ze sobą 7 cm3 wody destylowanej, 1 cm3 fenolu i 2 cm3 stężonego amoniaku.

Po 30 minutach zmierz absorbancję prób badanych przy długości fali λ=625 nm względem próby ślepej.

OBLICZENIE WYNIKÓW:

Dla prób o znanej zawartości p-aminofenolu sporządzić wykres kalibracyjny w układzie zależność absorbancji od zawartości p-aminofenolu w moczu w µg. Zawartość p aminofenolu w badanej próbce odczytuje się z wykresu kalibracyjnego, po czym oblicza się stężenie p-aminofenolu w badanym moczu pracownika.

Stężenie p-aminofenolu w badanym moczu µg/cm3 wynosi:

0x01 graphic

gdzie:

x - zawartość p-aminofenolu w badanym moczu pracownika

C - ilość p-aminofenolu w końcowej barwnej próbie wyrażona w µg (z krzywej wzorcowej)

W - objętość hydrolizatu pobranego z kolbki do oznaczania w cm3.

Oznaczone stężenie p-aminofenolu w moczu należy przeliczyć na szybkość wydalania p-aminofenolu w mg/h według następującego wzoru:

0x01 graphic

gdzie:

T - czas, w którym uzyskano “b” cm3 moczu (dla maksymalnego wydalania p-aminofenolu),

a - stężenie p-aminofenolu w moczu w mg/dm3

b - objętość próbki moczu w dm3.

Wykonaj sprawozdanie:

Sprawozdanie powinno zawierać:

Zakres obowiązującego materiału:

Literatura zalecana: Toksykologia współczesna, pod red. Witolda Seńczuka, s. 519-523.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Test tox 2011, Weterynaria, Toksykologia
plan zajec 1-2 pazdziernika 2011, szkoła bhp
Toksykologia - Wykład 3 - Mechanizmy działania, szkoła bhp, Toksykologia
GEOGRAFIA EKONOMICZNA WYKŁAD 22.01.2011, SZKOŁA, szkola 2011
system oceny zgodnoÂci, Szkoła Przemek, Zarządzanie bezpieczeństwem pracy dr.krauze, FW ZZIP 12 Zar
Egzamin Stal 2011, Szkoła, PWSZ, semestr VI, stal, wykład
Bezpieczeństwo pracy w wybranych gałęziach gospodarki, Szkoła Przemek, Bezpieczeństwo w wybr gał gos
Przesyłam pytania, Szkoła Przemek, ekologia
SS egzamin 2011 (1), Szkoła, ILS UW, Semiotyka
Toksykologia - Wykład 7 - Rozpuszczalniki, szkoła bhp, Toksykologia
Zagadnienia 2011, Szkoła, Politechnika 1- 5 sem, SEM IV, Komputeryzacja Projektowania w Elektronice.
Test tox 2011
Słowo Pana i obrazy 09.08.2011, Szkoła Modlitwy
Słowo Pana i obrazy 01.08.2011, Szkoła Modlitwy
Manual LeftHand zadanie na 3 dni M, Szkoła Przemek, ekologia
umowa o praktyke zawodową 25 01 2011, SZKOŁA tech bud

więcej podobnych podstron