Laboratorium spawalnictwa |
||
Spawanie elektryczne elektrodami otulonymi. |
||
Ćwiczenie Data 1997 -03 -20 |
Socha Mariusz Gr 23 M |
Ocena: |
Celem ćwiczenia jest zapoznanie z metodami napawania spoinami nisko i wysokostopowymi.
Napawanie elektrodami otulinowymi stosowane jest do wypełniania ubyt- ków materiałów wywołanych przez korozję lub zużycie na skutek tarcia. Grubość napoiny oraz jej własności zależą od sposobu napawania, skła- du chemicznego spoiwa jak również zagiegów cieplnych dokonywanych podczas napawania i po jego wykonaniu. Ważnym czynnikiem zapew- niającym należyte własności napoin to dobór odpowiedniego rodzaju elektrod, zależnie od warunków pracy napawanej powierzchni i właściwie opracowanej technologii napawania. Szeroko stosowane gatunki do napa wania można podzielić na następujące grupy:
niskostopowe,
wysokostopowe,
do napawania narzędzi do pracy na zimno,
do napawania narzędzi do pracy na gorąco,
do napawania narzędzi skrawających.
Ręczne napawanie łukowe przeprowadza się w pozycji podolnej, przy czym układanie ściegów może być jednowarstwowe lub wielowarstwowe.
Przy układaniu ściegu wąskiego elektrodę prowadzimy w płaszczyźnie prostopadłej do powierzchni blachy wzdłuż linii. Pochylenie elektrody względem powierzchni wynosi 60°. Kończąc układanie ściegu oś elektro- dy kierujemy prostopadle do powierzchni blachy. Następnie pochylamy
w przeciwnym kierunku. Podczas napawania elektrodę prowadzimy ru- chem równomiernym i wolnym z takim wyliczeniem, aby szerokość ściegu wynosiła ok.6mm. Ściegi wąskie możemy układać w prawo lub od siebie. W trakcie układania ściegu szerokiego wykonujemy jednocześnie ruch postępowy i ruch poprzeczny po łuku. Elektrodę prowadzimy z takim wyli- czeniem aby szerokość wynosiła ok. 15 mm. Ściegi szerokie układamy
w prawo lub ku sobie. Przed rozpoczęciem układania nowego ściegu nale ży poprzedni ścieg oczyścić z żużlu i tlenków. Nowy ścieg powinien mieć swój początek przed miejscem zakończenia poprzedniego ściegu, co poz- wala na przetopienie krateru.
Celem uniknięcia zbyt dużych naprężeń spowodowanych układaniem ściegów i zapewnienia wymaganych wymiarów, napawanie powierzchni wałów lub czopów należy przeprowadzać zachowując określoną kolejność napawania w zależności od długości i średnicy elementu.
Źródłem ciepła jest łuk elektryczny jarzący się pomiędzy metalem rodzi- mym, a elektrodą otuloną. Do zasilania stosuje się źródło prądu stałego lub przemiennego o odpowiedniej charakterystyce i parametrach.
Rozkład temperatur w przestrzeni łuku elektrycznego:
temperatura katody 2373 K
temperatura anody 2873 K
temperatura słupa łuku 5273 K
Na nierównomierność pola magnetycznego ma wpływ:
różnie kształtujące się przebiegi prądów w przedmiocie
kształt i rozmiary łączonych przedmiotów
występowanie nieciągłości w przedmiotach łączonych
utrata własności magnetycznych przez metal ogrzany do temperatury 1029 K
Długość łuku zmienia się od 0,5 do 1 cm
Dane:
- natężenie prądu 150 A
- masa elektrod ( 10 szt. ) 580 g
- płytka 796 g
- średnica elektrody 4 mm
- długość elektrody 450 mm
- czas 2,24 min.
- ogarek 10 g
- długość ogarka 50 mm
- waga płytki po napawaniu 830 g
uzysk elektrody:
VE = QS/QE * 100%
QS - uzysk spoiwa,
QE - masa całej elektrody,
VE = 65,38 %
uzysk stopiwa:
U = QS/QR * 100%
QR - masa stopionego rdzenia elektrody,
U = 70,83%
stała stapiania:
a = QS/I*t [g/A*h]
A - natężenie prądu,
t - czas,
a = 6,07
Wnioski:
Spawanie łukowe wydaje się być operacją tańszą od spawania gazowego, z którym zapoznaliśmy się na poprzednim ćwiczeniu. Może za tym przemawiać tańszy koszt instalacji, gdyż nie potrzeba tu sieci gazowej ( lub zaopatrywania w butle gazowe ), a jedynym źródłem zasilania jest tu sieć elektryczna z prądem stałym lub zmiennym. Urządzeniem zasilają- cym może być prostownik. Jednakże spawanie łukowe nie wszędzie może być stosowane. W przypadku cienkich blach materiał może ulec przetopieniu na skutek wysokiej temperatury łuku elektrycznego. To
z kolei wydaje się być zaletą spawania gazowego, gdzie można sterować płomieniem, tak aby uniknąć przepalenia.
Napawanie łukowe można stosować w szerokim zakresie: do regeneracji kół wagonowych, zużytych elementów maszyn, armatury na gaz parę lub wodę, narzędzi. Twardość w zależności od użytej elektrody waha się
w granicach od 25 do 60HRC.
Po napawaniu powierzchnia nie będzie już miała takich własności jak cały materiał choćby ze względu na naprężenia występujące na skutek spawa- nia (nawet po dobraniu elektrody najbardziej odpowiedniej do kreślonego materiału).