GR C:

1:Beton lekki:

Beton bezkruszywowy:

• Gazobeton;

• Pianobeton

Beton kruszywowy

• Keramzytobeton;

• Styrobeton

• Trocinobeton;

2. KonsystencjaNorma PN-EN 206-1

uwzględnia i dopuszcza do stosowania,

wszystkie powszechnie stosowane w krajach

europejskich, metody pomiaru konsys­tencji

mieszanki betonowej: metodę opadu stoż­ka

Abramsa, metodę VeBe, metodę stolika

roz-pfywowego oraz metodę pomiaru stopnia

zagęsz-czalności. Dla każdej z metod

wprowadzone zo­stały charakterystyczne

dla niej klasy konsysten­cji oraz zakresy

czułości metody. dominujące me­tody:

opadu stożka Abramsa i metoda VeBe.OD CZEGO ZALEŻY WYBÓR METODY?

3:

5: tok postępowania w metodzie otuliny:

1)Przed przystąpieniem do projektowania

wykonujemy analizę sitową kruszywa,

wyznaczamy gęstość i pozostałe

parametry krusz. i cem. 2)po wykonaniu

badań kruszywa i cem. należy określić

przyjętą grubość otuliny w oparciu o

metodę - „ziarno mediana” 3) dla

założonej konsystencji mieszanki bet. z

tablic Sterna należy przyjąć wskaźnik

wodożądności dla poszczególnych frakcji

kruszywa i obliczyć sumaryczną

wodożądn. dla piasku i żwiru. Obliczona

wartość oznacza końcową ilość wody

przypadającą na 1kg żwiru i 1 kg piasku.

4) przyjmujemy grubość warstwy zaprawy

otulającej ziarna żwiru (na podst. ziarna

mediana) r_ż = 0,75. Z tablic Sterna

dobieramy odpowiednie wart. wskaźnika

spęcznienia. 5) w oparciu o znaną gęstość

poz. i g. nasyp. żwiru wyznaczamy „nową”

gęstość nasypową. 6) po obliczeniu gęst. i

masy żwiru obliczamy gęst. zaprawy w

betonie, przestrzenie między ziarnami

kruszywa grub. powinny być wypełnione

zaprawą, aby beton był szczelny.

7) obliczamy jamistość żwiru j=1-S

8) dalsze obliczenia składu opierają się na

rozwiązaniu układu 3 równań

9) Sprawdzenie poprawności projektu:

a)obliczenie punktu piaskowego, b)spr.

dopuszczalnych ilości cementu, c)spr. obj.

ziaren <0,125 mm , d)obliczenie i

porównanie z wymaganiami ilości zaprawy

---