Historyzm - wprowadzenie do literatury wątku historycznego Historycyzm - wprowadzenie wątku historycznego, ale nie popartego faktami. Podróż romantyczna - podróż, która ma pomóc odnaleźć siebie, coś więcej niż zwykła turystyka. Pejzaż romantyczny - pejzaż z wieloma znaczeniami, tajemniczy, wyidealizowany, pomagający w rozmyślaniach. Psychizacja krajobrazu - nadanie krajobrazowi cech ludzkich, zamienienie przyrody z tła na bohatera. Krajobraz mentalny - występuje, gdy stan umysłu współgra z przyrodą, która jest jego odbiciem. Motyw Horacjański - nieśmiertelność poezji. Cechy powieści: synkretyzm gatunkowy i rodzajowy, perypetie, fragmentaryczność, tajemniczość. Powstanie dekabrystów - krwawo stłumione powstanie styczniowe 1825. Było ono inspiracją dla Mickiewicza i w Kordianie zawarł rady dla powstańców, których niestety nie posłuchali i przegrali powstanie w listopadzie. Prowidencjalizm - przekonanie, że szczególna opatrzność czuwa nad narodem Polskim. Moralitety - krótkie przedstawienia w średniowieczu, charakter dydaktyczny, dotyczyły walkę złych i dobrych duchów o duszę człowieka. Serwilizm - służalczość, wychodząca poza normy, niemalże nienormalna. Bohater dynamiczny - postać, która w trakcie rozwoju akcji pod wpływem różnych czynników zewnętrznych i wewnętrznych zmienia swoje postępowanie, rozwija się. Np. Jacek Soplica, Kmicic. Mitologizacja - idealizacja polegająca na przedstawieniu jakiegoś miejsca jako magiczne, boskie. Cechy epopei: wierszowana, dłuższa, rozpoczyna się inwokacją, bohater dynamiczny, przełomowy moment historyczny, wielowątkowość, narrator wszechwiedzący, obiektywny. Rola przyrody: spowolnienie tempa akcji, przypomnienie, zobrazowanie, tło wydarzeń, współgra z odczuciami bohaterów, pełni funkcję bajkową. Sonet - kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego złożona z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach i dwóch tercynach. Rewolucjonizm - działanie bez strategii, pod wpływem impulsu, często bezmyślne, pojawia się w Kordianie, jest to rewolucjonizm szlachecki. Antyprometeizm - postawa polegająca na negacji bezinteresownej pomocy niesionej własnym kosztem. Jego ideą jest przeciwstawienie bezinteresowności własnym potrzebom i korzyściom i dążenie do nich. Z prometeizmem łączy go przeciwstawienie się bogu.