Plan wykładu
Budowa oka i ucha
Przebieg pierwszych etapów kodowania wzrokowego i słuchowego
Teorie percepcji barw i dźwięków
Prawa percepcji
Etapy spostrzegania
1. Rejestracja sensoryczna
2. Ocena znaczenia emocjonalnego
3. Ocena znaczenia semantycznego
4. Ocena znaczenia metaforycznego
Budowa oka
Kodowanie bodźców wzrokowych
Zmiana w otoczeniu: FALE ŚWIETLNE O OKREŚLONEJ DŁUGOŚCI
Droga energii fizycznej:
ROGÓWKA ŹRENICA W TĘCZÓWCE SOCZEWKA
CIAŁO SZKLISTE w gałce ocznej SIATKÓWKA (tu czopki i pręciki, które są właściwym receptorem) tu TRANSDUKCJA-
KOM. DWUBIEGUNOWE KOM. ZWOJOWE NERW WZROKOWY KOMÓRKI PRZECIWSTAWNE w ciele kolankowatym bocznym (odpowiedzialne również za widzenie barw)
PŁATY POTYLICZNE w obu półkulach
Proces percepcji pierwotnej - zbieranie informacji z otoczenia i zapis (kodowanie) w postaci umożliwiającej dalszą obróbkę
Możliwy dzięki kilku rodzajom ruchów:
Ruchy kompensujące ruch głowy (przedsionkowo-wzrokowe)
Ruchy wodzenia, śledzenia
Ruchy zbieżne i rozbieżne
Ruchy sakkadowe (skokowe) wykonywane podczas obserwowania obiektów.
Często po konturze, obwodzące
Z pauzami fiksacyjnymi w czasie których pobierana i przesyłana jest informacja
Szybkie, automatyczne
Aktywna oko-ruchowa eksploracja obrazu
Rola ruchów sakkadowych
White 1970
Informacje wzrokowe zastąpiono dotykowymi (tu nie ma detektorów cech
Uczestnicy mieli zasłonięte oczy i kamerę połączoną z 400 wibratorami wmontowanymi w oparcie krzesła
Obraz przekształcano punkt obrazu w wibrujący punkt w przestrzeni
Wyniki:
Możliwe rozpoznanie przedmiotów codziennego użytku ale
Długotrwały proces uczenia się
Identyfikacja nieprecyzyjna - np. bez rozpoznania podobnych obiektów
Gdy uniemożliwiono aktywne poruszanie kamerą rozpoznanie było niemożliwe
Treści pobierane w pauzach fiksacyjnych
Technika zatrzymywania obrazu na siatkówce (Pritchard, 1969)
Złożona aparatura, która nie zatrzymywała gałki ocznej ale sprawiała, że widziany obraz poruszał się wraz z nią - obraz na siatkówce stawał się nieruchomy
Rzutowano różne obrazy
Wyniki:
Po kilku sek. obraz znikał, pojawiała się szara plama, następnie znowu się pojawiał
Im prostszy tym szybciej znikał
Obrazy sensowne pojawiały się z regularnością (znaczące całości)
Obrazy bezsensowne pojawiały się losowo
Detektory cech
Zespoły komórek nerwowych wyspecjalizowanych w odbieraniu i rejestrowaniu określonych właściwości
W oku żaby detektory owadów - „mały wypukły szybko poruszający się” i detektor „bocianów”
Określone typy komórek zwojowych w siatkówce wysyłały impulsy, gdy częstotliwość impulsów przekroczy próg krytyczny - reakcja: ruch językiem
Jedna partia komórek reaguje na złożone konfiguracje - stąd mało elastyczne reakcje
Im prostsze cechy podlegają detekcji tym większa precyzja reakcji
Detektory punktów - najprostszych cech - mało oszczędny sposób kodowania
Rejestracja linii i kątów jest efektywniejsza
Detektory cech występują na każdym piętrze przetwarzania informacji wzrokowej
Pole widzenia i rodzaje ruchów oka
Złudzenie że patrząc na duży obiekt widzimy go dokładnie w całości to efekt precyzyjnego mechanizmu przenoszenia wzroku.
Pole widzenia człowieka można podzielić na 3 strefy:
Obszar centralny, umożliwiający ostre widzenie - obejmuje 1-1.5 stopnia.
Obszar wokółcentralny, w którym ostrość widzenia jest zmniejszona. Obejmuje 3-5 stopni.
Obszar peryferyczny, widzenie mało precyzyjne, obszar wrażliwy na kontrast i ruch.
Wrażenie - jako efekt aktywności dróg wstępujących, biegnących od narządów zmysłowych. D. Hebb (1969)
Wrażenie w ujęciu psychologicznym, introspekcyjnym to odzwierciedlenie elementarnej cechy zmysłowej jednej modalności, np. koloru, jasności, głośności, temperatury (qualia)
Niektóre koncepcje ograniczają percepcję do złożenia wrażeń w całość (np. atomizm)
Przykładem koncepcji zakładającej zestawienie cech w obiekt Pandemonium
„korzyść” z istnienia tych koncepcji to podkreślenie, że percepcja opiera się na detektorach cech (komórkach nerwowych wyspecjalizowanych w odbiorze określonego rodzaju cech)
Pandemonium (Selfridge, 1959)
Percepcja obrazów możliwa jest dzięki systemowi DEMONÓW
- DEMONY OBRAZU - rejestrują obraz sygnału zewnętrznego
- DEMONY CECH - analizują obraz szukając w nim określonych cech (linia prosta, kąt, krzywa)
DEMONY POZNAWCZE - śledzą reakcje demonów cech i reagują wtedy, gdy wystąpi układ, za który są odpowiedzialne
Synteza percepcyjna - teoria geonów:
Irving Biederman - teoria geonów (geon = geometryczny jon)
Przykład prostej koncepcji konstruktywistycznej
Rozpoznawanie oparte na wykrywaniu prostych elementów
Liczba tych prostych elementów jest ograniczona
24 geony, które (podobnie jak litery) tworzą system
liczba kombinacji ogromna
Według Biedermana 3 geony uporządkowane we wszystkie możliwe układy tworzą 1,4 miliarda kombinacji.
Przykład: kubek zbudowany jest z dwóch geonów - cylindra (pojemnik) i elipsy (rączka)
Rozpoznawanie złożonych elementów następuje na podstawie rozpoznania elementów prostych (RBC).
Obiekty są zbiorami geonów.
Biederman: Geony konstytuują swoisty alfabet. Różne kompozycje geonów używane są w tworzeniu różnych obiektów.
Klasyczne teorie spostrzegania
Określają relacje między wrażeniami a spostrzeżeniami
Teoria asocjacjonistyczna - atomizm
spostrzeżenia powstają w wyniku sumowania wrażeń
spostrzeżenie powstaje zgodnie z prawami kojarzenia
Styczność w czasie
Styczność w przestrzeni
Podobieństwo
Kontrast
Asocjacjonizm (atomizm)
Całość (spostrzeżenie) jest sumą części (wrażeń)
Każda dostępna cecha fizyczna składa się na spostrzeżenie
Spostrzeżenie powstaje na podstawie rejestracji cech fizycznych
Efekt percepcji jest wynikiem złożenia wrażeń w całość
Człowiek uczy się współwystępowania cech na zasadzie powtórzeń i skojarzenia w przestrzeni i w czasie
Teoria postaci - gestalt
Spostrzeżenia są pierwotne a wrażenia są rezultatem analizy spostrzeżeń
Wertheimer: cechy konfiguracji powodujące spostrzeganie ich jako całości:
Bliskość przestrzenna
Podobieństwo
Wspólna droga
Dobra figura (kontynuacja)
Zgodność z nastawieniem
Ubiegłe doświadczenie
Relacje między figurą i tłem:
Figura ma kształt tło jest bezkształtne
Tło „za” figurą
Figura „czymś” a tło „niczym”
Całość (percepcja) jest czymś więcej niż część (wrażenia)
Ważne są także relacje między cechami, figura - tło
Cechy są zróżnicowane pod względem ważności
Spostrzeżenie jest wynikiem wyodrębniania niektórych, ważnych cech
Spostrzeżenie jest pierwotne wobec wrażeń, opiera się na odbiorze całości, konstelacji cech
Cechy są zróżnicowanie pod względem ważności cech w percepcji
Współczesne ujęcie spostrzegania
Pierwszy etap percepcji to bufor sensoryczny (zmysłowy)
badania Sperlinga - bardzo krótka ekspozycja matrycy i odtwarzanie niektórych elementów
Efekt maskowania wstecznego
Jeśli matrycę maskowano innym układem bodźców lub gdy wskazówką był nie dźwięk a kółko to informacje te „nakładały się” uniemożliwiając odtworzenia
Pojemność bufora sensorycznego
Powiększanie liczby elementów matrycy: nawet 18-to elementowe
Rodzaj informacji w buforze sensorycznym
Po wprowadzeniu innych fizycznych kryteriów odtwarzania (np. kolory) efekt utrzymywał się
Po wprowadzeniu innych niż fizyczne kryteria (np. litery, cyfry) odtworzenia były niemożliwe
Czas przechowywania w buforze sensorycznym
Manipulowano odstępem miedzy matrycą a sygnałem - gdy był dłuższy niż 500 ms., odtworzenia były niemożliwe
Widzenie barw
Barwy podstawowe: nie można ich wytworzyć mieszając pigmenty innych barw
czerwony, niebieski, żółty
Barwy pochodne: powstają w wyniku mieszania barw podstawowych
Pomarańczowy = czerwony i żółty
Fioletowy = niebieski i czerwony
Zielony = niebieski i żółty
Barwy pośrednie: powstają w wyniku mieszania kolorów podstawowych z sąsiadującymi pochodnymi
W siatkówce występują 3 rodzaje czopków:
Niebieski - 4%
Zielony 32%
Czerwony 64%
Wewnątrz nich substancje światłoczułe reagujące selektywnie na określoną długość fali świetlnej
Teorie widzenia barw
Teoria trójchromatyczna (Young T. Helmholtz V.)
W oku znajdują się trzy różne fotoreceptory - czopki odpowiedzialne za odbieranie różnych kolorów (czerwony, zielony, niebieski).
Pozostałe kolory widzimy z powodu współdziałania różnych czopków
Mózg rozróżnia sygnały pochodzące od każdego rodzaju komórek
ich wzajemny stosunek r : g : b uświadamia wrażenie barwy. Jednakowe pobudzenie receptorów odpowiada wrażeniu bieli lub szarości (przy małej sumie).
suma tych sygnałów ( r + g + b) wyznacza odczucie jasności bodźca
2. Teoria procesów przeciwstawnych (Heringa)
Także zakłada istnienie trzech rodzajów receptorów barw
Są to receptory wrażliwe na pary barw (czerwony - zielony; niebieski - żółty; biały-czarny)
Czopki nie mogą wysyłać jednocześnie informacji o kolorach przeciwstawnych
Powidoki przejawem dążenia oka do równowagi
3. Połączenie teorii
Istnieją czopki selektywnie reagujące na określoną długość fal
Kom dwubiegunowe i zwojowe przekazują do mózgu na zasadzie przeciwstawności
Np. włączane przez światło zielone, hamowane przez czerwone.
Grupy komórek także zróżnicowane na niebiesko-żółte czy czerwono-zielone
Percepcja głębi
Ziarnistość |
Duża |
Mała |
Wielkość |
Duże |
Małe |
Inne obiekty |
Zasłaniane |
Zasłaniają |
Granice |
Ostre |
Rozmyte |
Oczy |
Zezują do wewnątrz |
Zezują do zewnątrz |
Lewe/prawe oko |
Duże różnice |
Małe różnice |
Prawa percepcji
Prawa psychofizyczne
Określają związek między zmianami fizycznymi a zmianami psychologicznymi
Ile zmniejszyć/powiększyć produkt aby to zostało/nie zostało zauważone?
Zmiana wielkości produktu bez zmiany ceny
Próg absolutny (za Rathus, 2004) - bodziec o najmniejszej wielkości, który człowiek potrafi odróżnić od braku bodźca (wykrywany w 50%)
Wzrok - płomień świecy z odległości 50 km w nocy
Słuch - tykający zegarek z odległości sześciu metrów
Węch - kropla perfum rozproszona w domu (1 cząst. na 500 ml)
Dotyk - nacisk skrzydła muchy spadającego na twarz z 1 cm.
Różne międzyosobniczo i zmienne wewnątrzosobniczo
Próg różnicy (ledwie dostrzegalna różnica) - minimalna rozróżnialna różnica między intensywnością dwóch bodźców (wykrywana w 50%
Prawo Weber'a
Prawo Fechner'a
Prawo Stevens'a
Złudzenia percepcyjne
Percepcja słuchowa
Ucho składa się z: ucha zewnętrznego środkowego i wewnętrznego
Małżowina uszna i przewód słuchowy zewnętrzny dochodzący do błony bębenkowej
Znajdują się tam kosteczki słuchowe: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. Jamę łączy z gardłem trąbka słuchowa (Eustachiusza)
Błędnik kostny, wewnątrz którego jest błędnik błoniasty (błędnik - składa się z przedsionka i trzech kanałów półkolistych oraz ślimak - wypełniony płynem, przemieszczającym się pod wpływem drgań powietrza co porusza komórki Cortiego
Zmiana w otoczeniu: fale zagęszczonego i rozrzedzonego powietrza o różnym ciśnieniu o określonej amplitudzie i częstotliwości
UCHO ZEWNĘTRZNE BŁONA BĘBENKOWA (zaczyna drgać)
3 KOSTECZKI SŁUCHOWE w uchu środkowym OKIENKO OWALNE
PŁYN WYPEŁNIAJĄCY ŚLIMAKA STRZEMIĄCZKO przemieszcza płyn
BŁONA PODSTAWOWA KOMÓRKI WŁOSOWATE NARZĄDU CORTIEGO (są receptorem) - tu transdukcja - omórki włosowate poruszając się wytwarzają POTENCJAŁ GENERATOROWY, który powoduje powstanie impulsów nerwowych we włóknach nerwu słuchowego.
Teorie kodowania dźwięku
teoria miejsca (Helmholtz)
różne włókna błony podstawowej reagują na różne częstotliwości
Impulsy w poszczególnych włóknach nerwowych biegną do określonego miejsca w korze słuchowej.
Wysokość słyszanego dźwięku zależy od tego, które włókno nerwowe zostało pobudzone
Wysokości słyszanego dźwięku dokładnie odwzorowane przez odległość miejsc pobudzenia na błonie podstawnej
teoria telefoniczna (teoria częstotliwosci; Rutherford)
częstotliwość impulsów nerwowych jest bezpośrednio związana z częstotliwością fal dźwiękowych.
O głośności decyduje liczba pobudzonych włókien.
3. Teoria salw (uzupełnienie telefonicznej; Weber, Bray)
słyszymy częstotliwości przekraczające max. częstotliwość wyładowań włókien nerwowych - włókna nerwowe musza działać w grupach.
Różne grupy reagują w różnych momentach.