Aleksander Fredro „Zemsta”
Komizm w „Zemście”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Imię i nazwisko
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Data Klasa
Fragmenty utworu znajdują się na s. 88-91 podręcznika do kształcenia literackiego i kulturowego „Słowa na czasie 2”.
Odwołując się do zamieszczonego fragmentu „Zemsty”, wykonaj polecenia.
Aleksander Fredro
Zemsta
Fragment
CZEŚNIK przypatrując się pismu
B, B duże...
Kto pomyśli, może zgadnie.
No, no - pisz waść, a dokładnie.
dyktuje
„Bardzo proszę...” mocium panie...
Mocium panie... „me wezwanie...”
Mocium panie „wziąć w sposobie...”
Mocium panie... „wziąć w sposobie,
Jako ufność ku osobie...”
Mocium panie..., „waszmość pana,
Która lubo mało znana...
Która lubo mało znana...”
pokazując palcem
Cóż to jest?
DYNDALSKI podnosząc się
Żyd1 - jaśnie panie,
Lecz w literę go przerobię.
CZEŚNIK
Jak mi jeszcze kropla skapie,
To cię trzepnę tak po łapie,
Aż proformę2 wspomnisz sobie. -
Czytaj waść... [...]
DYNDALSKI czyta
Bardzo proszę... mocium panie...
Mocium panie, me wezwanie
mocium panie, wziąć w sposobie
Mocium...
CZEŚNIK wyrywa i drze papier
Niech cię czarci chwycą
Z taką pustą mózgownicą!
„Mocium panie” cymbał pisze!
DYNDALSKI
Jaśnie pana własne słowo.
1 Żyd - dawniej: kleks.
2 Proforma - dawniej: klasa wstępna.
1. Nadaj tytuł przytoczonemu fragmentowi „Zemsty”.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. Zamaluj kratkę obok właściwej odpowiedzi na każde pytanie.
Co miało być tematem listu?
[ ] Opis miłości Rejenta do Podstoliny.
[ ] Oświadczyny Cześnika.
[ ] Wyznanie miłosne Podstoliny skierowane do Wacława.
[ ] Prośba Klary o spotkanie z Wacławem.
Jak kończy się scena pisania listu?
[ ] Dyndalski przekazuje list Wacławowi.
[ ] Treść listu poznaje Rejent.
[ ] Pismo przypadkiem dostaje się w ręce Podstoliny.
[ ] Cześnik rezygnuje z pisania listu i wysyła posłańca z ustną wiadomością.
3. Napisz, na czym polega komizm w zacytowanym tekście.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .