Poz |
Ówczesny właściciel kotła oraz rok wykonania badań cieplnych i typ spalanego węgla |
Moc osiągnięta podczas badań, MW |
Procent osiągniętej wydajności nominalnej, |
Sprawność cieplna kotła,% |
Zawartość tlenu w spalinach wylotowych, % |
Współczynnik nadmiaru powietrza, λ |
Strata niecałkowitego spalania, % |
Strata wylotowa, % |
Temperatura spalin wylotowych, 0C |
Uwagi |
1 |
Stoisko w Instytucie Techniki Cieplnej w Łodzi do badań kotła typu (WCO40) o nominalnej mocy cieplnej 0,56 MW, 1962 r. |
(0,60) |
107 |
53,0 |
8,8 |
1,7 |
13,4 |
16,5 |
315 |
Wyniki badań kotła w stanie oryginalnym (produkcji kotła tej wielkości nie kontynuowano) |
2 |
|
(0,43) |
77 |
65,5 |
12,9 |
2,0 |
13,0 |
21,4 |
243 |
|
3 |
|
(0,18) |
32 |
55,3 |
17,3 |
5,5 |
15,0 |
23,4 |
140 |
|
4 |
Zakłady „Chemet” w Tarnowskich Górach, 1957 r. Moc nominalna kotła 1,1 MW, jak dla wszystkich pozostałych kotłów typu WCO80, z wynikami podanymi niżej. |
0,88 |
80 |
61,2 |
8,8 |
1,7 |
18,1 |
15,4 |
271 |
Wyniki badań kotła w stanie oryginalnym |
5 |
|
0,72 |
66 |
62,9 |
10,9 |
2,1 |
16,8 |
16,1 |
224 |
|
6 |
|
0,64 |
58 |
60,3 |
12,1 |
2,3 |
18,7 |
16,9 |
208 |
|
7 |
Fabryka Maszyn w Radomsku, 1989 r. Węgiel typu 31.1
|
1,65 |
150 |
75,1 |
8,1 |
1,6 |
11,2 Ar=24,3% |
11,6 |
228 |
Wyniki badań w stanie zmodernizowanym (ze sprawozdania z badań: „W kotle zabudowany jest ruszt mechaniczny łuskowy (nieco zmodernizowany) ze strefową zblokowaną instalacją podmuchu.”)
|
8 |
|
1,29 |
117 |
79,5 |
9,3 |
1,8 |
4,6 Ar=22,8 % |
12,5 |
216 |
|
9 |
|
0,89 |
81 |
77,2 |
11,7 |
2,2 |
4,8 Ar=23,7 % |
14,0 |
195 |
|
10 |
MPEC w Szczytnie, 1992 r. Węgiel typu 32.2 |
2,44 |
222 |
76.0 |
8,8 |
1,7 |
5,4 Ar=25,9% |
14,5 |
260 |
-/- |
11 |
Ciepłownia Miejska w Suszu 1992 r. Węgiel typu 33 |
2,12 |
193 |
79,9 |
7,2 |
1,5 |
4,5 Ar=17,7 % |
15,5 |
271 |
-/- |
12 |
Ciepłownia Miejska w Korszach, 1992 r. Węgiel typu 32.2 |
2,54 |
231 |
71 |
6,8 |
1,5 |
11,7 AR=21,3 % |
14,3 |
282 |
-/- |
13 |
|
1,91 |
174 |
71,2 |
9,1 |
1,8 |
9,1 Ar=26,3 % |
15,8 |
260 |
|
14 |
|
1,54 |
140 |
71,8 |
12,2 |
2,4 |
5,6 Ar=25,2 % |
19,3 |
226 |
|
15 |
Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Lidzbarku Warmińskim, 1992 r. Węgiel typu 32.2 |
2,57 |
234 |
72,4 |
6,3 |
1,4 |
8,4 Ar=18,9 % |
16,4 |
325 |
-/- |
16 |
|
1,81 |
165 |
74,7 |
9,6 |
1,8 |
3,4 Ar=12,3 % |
19,6 |
284 |
|
17 |
|
1.32 |
120 |
73,3 |
12,3 |
2,4 |
4,9 Ar=15 % |
18,5 |
215 |
|
18 |
Ciepłownia Miejska w Braniewie, 1992 r. Węgiel typu 32.2 |
2,95 |
268 |
84 |
8,5 |
1,7 |
3,3 Ar=13,0 % |
10,4 |
185 |
Wyniki badań w stanie zmodernizowanym (ze sprawozdania z badań: „W kotle zabudowany jest ruszt mechaniczny łuskowy (nieco zmodernizowany) ze strefową zblokowaną instalacją podmuchu.”) Kocioł był dodatkowo wyposażony w stojący za nim blok podgrzewacza wody; stąd niska temperatura spalin wylotowych i zarazem znacznie niższa strata wylotowa w spalinach odprowadzanych do atmosfery, czemu odpowiada dodatkowy wzrost maksymalnego obciążenia kotła (z 2,57 MW pod poz 15, do 2,95 MW pod poz 18)
|
19 |
|
2,79 |
254 |
83,7 |
7,0 |
1,5 |
4,6 Ar=12,7 % |
9,4 |
181 |
|
20 |
|
2,41 |
219 |
83,4 |
10,2 |
1,9 |
3,0 Ar=12,9 % |
11,4 |
175 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wyjaśnienia:
1. Zgodnie z zasadą wykonywania badań cieplnych kotła, były one wykonywane przy trzech jego obciążeniach (za wyjątkiem poz. 10 i 11, gdzie wykonano badania dla możliwego do osiągnięcia maksymalnego obciążenia).
2. Jako wytłuszczone podane zostały wyniki badań przy możliwym do osiągnięcia maksymalnym obciążeniu kotła. Pod poz. 18 jest ono przykładowo prawie trzykrotnie wyższe w stosunku do nominalnej mocy cieplnej kotła i około pięć razy wyższe w stosunku do maksymalnej mocy cieplnej osiąganej przez kotły typu WCO80 w przeciętnych warunkach eksploatacyjnych.
3. W rubryce dla straty niecałkowitego spalania podana jest zawartość popiołu w spalanym węglu, jako Ar.
4. W sprawozdaniach z badań kotłów poz. 1÷6 spiekalność spalanego węgla nie została podana.
5. W niektórych ze sprawozdań z badań cieplnych zmodernizowanych kotłów typu WCO80 znajduje się zapis: „Kocioł może osiągnąć maksymalne parametry techniczne przy spalaniu węgla gazowo -płomiennego typu 32.2. Pogorszenie wyników eksploatacyjnych nastąpi przy spalaniu węgla typu 32.1. Należy natomiast unikać spalania węgla niespiekającego się typu 31.2, a zwłaszcza typu 31.1.”
6. Inż. J. Kopydłowski nie brał udziału w żadnym z badań kotłów z wynikami ujętymi w Tabeli, jak również przy opracowywaniu sprawozdań z tych badań.
7. W żadnym kotle od poz. 7 nie było: „kaskady” vel „dozownika bębnowego” vel „dozownika liniowego z separacją podziarna” (część 143); „rewersyjnego wózka”; recyrkulacji spalin wylotowych pod ruszt (części 137÷138); recyrkulacji powietrza z tylnych stref podmuchowych do przednich (część 135). Nie było także żadnej automatycznej regulacji spalania, z czujnikami płomienia, łącznie z „metodą ITC sterowania kotłem” (część 146).
W wartościach współczynnika nadmiaru powietrza w spalinach, straty niecałkowitego spalania i zawartości popiołu w węglu nie doszuka się także żadnej zależności straty niecałkowitego spalania (chemicznej) od współczynnika nadmiaru powietrza (część 146), a nawet zależności straty niecałkowitego spalania od zawartości popiołu w węglu. Same wielkości współczynników nadmiaru powietrza (zawartości tlenu w spalinach wylotowych) w najmniejszych stopniu nie uzasadniają także recyrkulacji spalin pod ruszt oraz cyrkulacji powietrza w obrębie jego skrzyni podmuchowej.
Natomiast „nieco zmodernizowany” ruszt w badaniach poz. 7÷20 przede wszystkim pozbawiony był bocznych wlotów powietrza do stref podmuchowych (części 40 i 131÷134), zastosowanych w wersji oryginalnej kotłów typu WCO80, z wynikami pod poz 1÷6.
Załącznik I do części 168
Tabela: Charakterystyczne wartości wyników badań cieplnych kotłów wodnych typu WCO80 (WCO40) w stanie pierwotnym oraz zmodernizowanych z zachowaniem paleniska warstwowego.