Chwyty lecznicze stosowane w masażu segmentalnym
GŁASKANIE SEGMENTARNE
Wszystkie chwyty zarówno diagnostyczne
jak i lecznicze powinny być poprzedzone i zakończone głasskaniem.
Kierunek głaskań jest dokręgosłupowo i dogłowowo.
Głaskania segmentarne możemy podzielić na:
głaskanie oburącz od linii pachowych do kręgosłupa,
Głaskanie jodełkowe,
Głaskanie „piłowe”,
Głaskanie jedną ręką
CHWYT PRZYŚRUBOWANIA
Chwyt ten wykonywany jest w formie ruchów półkolistych stronami dłoniowymi palców II-V jednej ręki. Stosując tę technikę musimy uważać aby przed palcami przesuwał się fałd skórny.
Jest połączeniem głębokiego rozcierania i ugniatania
Wyróżniamy przyśrubowanie prawo- i lewostronne.
Prawostronne: Wykonujemy prawą ręką. Rozpoczynamy od ułożenia dłoni na kości krzyżowej palcami poprzecznie do kręgosłupa .Zginając palce od II do V, zagarniamy fałd skórno-mięśniowy i dopychamy do kręgosłupa. Nasada dłoni spoczywa po przeciwnej stronie kręgosłupa stanowiąc podparcie. Teraz wykonujemy rozcieranie segmentarne, a następnie bez odrywanie dłoni łukiem przesuwamy się na wyższy segment. Następnie unosimy delikatnie nadgarstek i przesuwamy go nieco wyżej, tak aby ręka znowu była ułożona prostopadle do kręgosłupa.
Lewostronne: Prawą dłoń układamy na kości krzyżowej. Palce są zwrócone dogłowowo, a kciuk odwiedziony. Przekręcamy rękę w ten sposób aby palce były ułożone prostopadle do kręgosłupa, jednocześnie podpychając fałd skórny do kręgosłupa. Wykonujemy rozcieranie segmentarne.
3. CHWYT PIŁOWANIA
1. Szczególnie stosowany przy masażu kręgosłupa i grzbietu, ale może być stosowany na innej części ciała
2. Wyróżniamy piłowanie małe, które przeprowadzamy kłębkami palców małych oraz piłowanie duże które wykonujemy kciukami i palcami wskazującymi
3. Chwyt piłowania polega na przesuwaniu z równoczesnym rozcieraniem (piłowaniem) fałdu skórnego, powstałego między rękami, z jednego segmentu na drugi w kierunku dogłowowym.
4. Chwyt piłowania jest połączeniem głaskania i rozcierania posuwistego.
5. Chwyt piłowania działa na tkankę skórną i łączną powodując szybkie przekrwienie miejscowe
6. Wpływa na rozluźnienie napięć występujących w tkance skórnej i łącznej.
4.CHWYT MIĘDZYKOLCZYSTY - CHWYT NADKOLCOWY - CHWYT NA WYROSTKI KOLCZYSTE
Chwyt ten wykonujemy przez środek kręgosłupa.
Przeprowadzamy kciukami i wskazicielami obu rąk .Chwytamy miedzy palce fałdy skórne tak aby powstał z nich krzyż. Następnie przełamujemy fałdy pionowe i poziome wykonując rękami ruchy w stronę przeciwne. W trakcie przełamywania stosujemy również rozcieranie opuszkami palców.
- Łączy rozcieranie z ugniataniem powierzchownym
- Chwyt ten służy do masowania tkanek skórnej oraz łącznej
- Zastosowanie tego chwytu powoduje w krótkim czasie maksymalne przekrwienie skóry i tkanki łącznej
- Ma działanie rozluźniające.
5. CHWYT ROLOWANIA
1. Służy do masażu mięśni przykręgosłupowych i grzbietu
2. Wykonujemy go chwytając fałd skórny między kciuk a palce II, III, IV obu rąk i przesuwając go wzdłuż kręgosłupa. Na grzbiecie wykonujemy rolowanie podłużne i poprzeczne.
3. Chwyt ten jest połączeniem głaskania, rozcierania posuwistego oraz ugniatania.
4. Stosowany jest do masowania tkanki łącznej oraz powierzchownych warstw mięśni
5. Działa pobudzająco na zakończenia nerwów w skórze oraz powoduje szybkie przekrwienie tkanki łącznej oraz powierzchownych mięśni.
6. CHWYT POSUWU
1. Chwyt posuwania (posuwisty) stosujemy na mięśniach przykręgosłupowych
2. Wykonujemy kłębem kciuka w formie ruchów falujących. Ruchy te polegają na przesuwaniu kciuka z uciskiem wzdłuż kręgosłupa. Ruch w górę odbywa się z uciskiem i przesuwem skóry, a następnie dłoń wraca bez ucisku wraz z naciągniętą skórą.
3.Przy wykonywaniu chwytu posuwu po prawej stronie lewa ręka masażysty mocno chwyta za lewy talerz biodrowy i ściąga go w dół.
4. Chwyt ten jest połączeniem głaskania ii ugniatania posuwistego.
5. Stosowany jest głównie do masowania powierzchownych warstw mięśni oraz tkanki skórnej
6. Zmniejsza wzmożone napięcie mięśniowe.
7. CHWYT CIĄGNIENIA
Stosujemy przy masażu kręgosłupa. Wykonujemy opuszkami palców II i III jednej ręki, druga ręka stanowi obciążenie ręki prowadzącej.
Ciągniemy rękę po kręgosłupie wykonując delikatne uciski opuszkami palców w przestrzeniach między wyrostkami kolczystymi od L5 do C7. Czas ucisku jest tak krótki, ze nie powoduje zatrzymania ręki. Chwyt ten łączy głaskanie z rozcieraniem posuwistym. Działa na tkanki skórną oraz łączną likwidując w nich napięcia.
8. CHWYT NA MIĘŚNIIE KARKU
wykonujemy najpierw po lewej a potem po prawej stronie.
Opracowanie obejmuje głaskanie i rozcieranie segmentarne w trzech pasmach
- od wyrostka barkowego do wyrostka sutkowatego
- od przyśrodkowego kąta łopatki do miejsca pomiędzy otworem potylicznym a wyrostkiem sutkowatym
- od dolnego kąta łopatki, przykręgosłupowo do otworu potylicznego.
9. OPRACOWANIE KRESY KARKOWEJ DOLNEJ I GÓRNEJ
W kolejności opracowujemy:
- kresę karkową dolną po stronie lewej
- kresę karkową górną po stronie lewej
- kresę karkową dolna po stronie prawej
- kresę karkową górną po stronie prawej
Opracowanie polega na wykonaniu głaskania, rozcierania segmentarnego i rozcierania klasycznego w podanej kolejności.
10. OPRACOWANIE MIĘŚNIA CZOŁOWEGO
Składa się pięć chwytów:
Głaskanie od czubka nosa sześć razy każda ręką, a następnie dwoma rękami jednocześnie przegłaskujemy od środka czoła do uszu.
Głaskanie od nasady nosa szęść razy każdą ręką, a następnie dwoma rękami jednocześnie głaszczemy od środka czoła przez uszy do barków
Przepychanie fałdu od środka czoła najpierw w prawo a potem w lewo
Głaskanie powiek i łuków brwiowych
Głaskanie od linii pośrodkowej, przez skronie do barków.
11. OPRACOWANIE CZEPCA ŚCIĘGNISTEGO I ŁUSKI KOŚCI POTYLICZNEJ
Opracowanie polega na przepychaniu fałdu skórnego w trzech pasmach:
- od skroni do otworu potylicznego
- od „kącika inteligencji” do otworu potylicznego
- od środka czoła do otworu potylicznego
Chwyty wykonujemy najpierw po prawej potem po lewej stronie.
12. OPRACOWANIE BRZUCHA
wykonujemy w pozycji leżącej pacjenta, w celu rozluźnienia pod kolana podkładamy wałek.
Stosujemy tu głównie głaskanie , rozcieranie i wibrację. Postępowanie segmentarne w masażu brzucha nie różni się niczym od postępowania klasycznego.
13. OPRACOWANIE KOŃCZYN
- stosujemy techniki masażu klasycznego
Na kończynie górnej opracowujemy w kolejności:
- staw ramienny
- ramię w kierunku od stawu łokciowego do ramiennego
- staw łokciowy
- przedramię w kierunku od stawu nadgarstkowego do stawu łokciowego
- staw nadgarstkowy
- śródręcze i palce
Na kończynie dolnej opracowujemy w kolejności:
- staw biodrowy
- udo od stawu kolanowego do stawu biodrowego
- staw kolanowy
- podudzie od stawu skokowego do stawu kolanowego
- staw skokowy
- stopę i palce
14. SPRĘŻYNOWANIE KLATKI PIERSIOWEJ
Służy rozluźnianiu zrostów opłucnowych, zwiększaniu wentylacji płuc i utrzymaniu prawidłowej ruchomości klatki piersiowej.
Technika ta działa również na okostną żeber klatki piersiowej oraz na mięśnie międzyżebrowe.
Sprężynowanie klatki piersiowej wykonujemy w następujący sposób: stajemy z tyłu za pacjentem i układamy dłonie na przednio-bocznych stronach żeber. Chory głośno oddycha ustami i na szczycie wydechu uciskamy żebra dobrzusznie. W momencie wdechu zwalniamy ucisk na żebrach.
4. Sprężynowanie powoduje rozluźnienie mięśni oddechowych oraz zmniejsza napięcia mięśni klatki piersiowej.
15. CHWYT OKOŁOŁOPATKOWY
Wykonujemy go najpierw po lewej potem po prawej stronie. Stajemy po lewej stronie kozetki i lewą ręką chwytamy staw ramienny od przodu. Prawą rękę układamy na wysokości dolnego kąta prawej łopatki tak, że kciuk znajduje się się pomiędzy kręgosłupem a przyśrodkowym brzegiem prawej łopatki, zaś pozostałe palce opierają się na krawędzi mięśnia najszerszego grzbietu.
Po opracowaniu przyśrodkowego brzegu łopatki przesuwamy się nad grzebieniem łopatki do wyrostka barkowego. Następnie rozcieramy dwoma rękami wał mięśnia czworobocznego, posuwając się do otworu potylicznego. Stajemy po stronie prawej kozetki i wszystko powtarzamy
16. CHWYT PODŁOPATKOWY
Stosowany jest w celu rozluźnienia napięć występujących w trudno dostępnym mięśniu podłopatkowym.
Aby zastosować ten chwyt musimy ustawić obręcz barkową w rozluźnieniu. Jedną ręką podtrzymujemy bark, a drugą wsuwamy pod łopatkę od brzegu przyśrodkowego łopatki. Następnie wykonujemy rozcieranie i wibrację.
Chwyt podłopatkowy działa na mięsień podłopatkowy powodując jego lepsze ukrwienie oraz zmniejszenie napięcia.
17. CHWYT NA MIĘSIEŃ NAD- I PODGRZEBIENIOWY I KĄT DOLNY ŁOPATKI
Rozpoczynamy od przegłaskania, a następnie rozcierania segmentarnego.
18. OPRACOWANIE MOSTKA
Palce od II-V obu rąk ułożone są na środku mostka tuż nad wyrostkiem mieczykowatym.Rozciągamy poprzecznie skórę na mostku, następnie zbliżając ponownie palce , tworzymy fałd. Utrzymując uzyskany fałd, wykonujemy rozcieranie klasyczne.
Palce II-V w przestrzeniach międzyżebrowych jak najbliżej mostka, po wykonaniu rozcierania segmentarnego, przestawiamy palce rozpoczynając od palców wskazujących.Po przestawieniu wszystkich znowu wykonujemy rozcieranie segmentarne.
Opracowanie powierzchni podobojczykowych- głaskanie i rozcieranie segmentalne
19. CHWYT MIĘDZYŻEBROWY
Rozpoczynamy od przegłaskania ww trzech pasmach:
Od wyrostka mieczykowatego mostka, wzdłuż żeber do kręgosłupa
Powyżej pierwszego - od trzonu mostka,wzdłuż żeber do kręgosłupa,
Od rękojeści mostka wzdłuż żeber do brzegu bocznego łopatki
Następnie wykonujemy rozcieranie segmentarne.
20. OPRACOWANIE KOŚCI KRZYŻOWEJ
Opracowanie to wykonujemy w trzech pasmach:
od kości ogonowej w linii środkowej do wysokości L5
Od kości ogonowej wzdłuż krawędzi bocznej kości krzyżowej
Od kości ogonowej do kolca biodrowego przedniego górnego i dalej wzdłuż grzebienia kości biodrowej do kręgosłupa.
Opracowanie obejmuje głaskanie i rozcieranie segmentarne.
21. CHWWYT NA MIĘSNIIE POŚLADKOWE
Pacjent siedzi tyłem do nas. Wysuwa się maksymalnie do tylu, siedząc praktycznie na udach.
Pierwsze pasmo przebiega od krętarza większego kości udowej do guza kulszowego.
Drugie pasmo - od miejsca pomiędzy krętarzem większym a stawem biodrowym i biegnie do guza kulszowego.
Trzecie pasmo - od stawu biodrowego do kości ogonowej.
Cały chwyt obejmuje głaskanie i rozcieranie.
22. OPRACOWANIE GRZEBIENIA TALERZA KOŚCI BIODROWEJ
Pacjent siedzi tyłem do nas. Chwyt ten wykonujemy po obu stronach jednocześnie.
Kciuki obydwu rąk są odwiedzione, pozostałe palce spoczywają na grzebieniach talerzy biodrowych.
Opracowanie wykonujemy od przedniego górnego kolca biodrowego, po grzebieniu talerza kości biodrowej do kręgosłupa.
23. CHWYT NA SPOJENIE ŁONOWE
Dwoma rękami wykonujemy fałd tuż nad spojeniem łonowym, a następnie naprzemiennie wykonujemy rozcieranie w sposób klasyczny w linii pośrodkowej aż do pępka.
24. CHWYT NA WIĘZADŁO PACHWINOWE
Rozpoczynamy od spojenia łonowego do przednich górnych kolców biodrowych, wykonując głaskanie, a następnie rozcieranie.
25. CHWYT BIODROWY
Pacjent siedzi tyłem do nas. Rozpoczynamy głaskaniem od kolca biodrowego przedniego górnego w kierunku do kręgosłupa.
Chwyt właściwy rozpoczynamy od przechylenia pacjenta w stronę przeciwną, układamy prawą rękę na talerzu biodrowym, a następnie prostujemy pacjenta i wsuwamy rękę jak najgłębiej. Dalej stosujemy technikę rozcierania klasycznego.
Wykonując eliptyczne ruchy popychające tkanki w kierunku dolnego kąta łopatki, staramy się uchwycić dolny kąt łopatki unosząc w tym samym czasie bark pacjenta. Przy uniesieniu barku łopatka ustawia się w pozycji skrzydłowatej, co umożliwia dokładne jej opracowanie. Wykonujemy kilka ugnieceń w obrębie dolnego kąta łopatki i kciukiem rozcieramy spiralnie w kierunku dokregosłupowym, przesuwamy się wzdłuż przyśrodkowego brzegu łopatki. W tym samym czasie opuszczamy bark pacjenta, pozostawiamy na nim lewą rękę.
26. WSTRZĄSANIE MIEDNICY
- w pozycji leżącej
Stosujemy w celu zlikwidowania napięć mięśni i tkanki łącznej w obrębie miednicy. Jest połączeniem wibracji i roztrzepywania.
Wstrząsanie przeprowadzamy w ten sposób, że chwytamy pacjenta za talerze miedniczne i wykonujemy rękami ruchy krótkie, energiczne, naprzemienne, w strony przeciwne.
- w pozycji siedzącej
Siadamy za pacjentem, obie dłonie jednocześnie, ułożone na podbrzuszu i wykonujemy ruchy pociągania pacjenta do siebie. Pociąganie nie może być zbyt mocne aby pacjent w obronie przed ściągnięciem z krzesła nie napinał mięśni. W trakcie pociągania ręce masażysty przesuwają się w kierunku od przednich górnych kolców biodrowych, a następnie wzdłuż grzebieni biodrowych do tylnych górnych kolców biodrowych..
Należy przy dojściu do przednich kolców biodrowych nieznacznie nawrócić ręce, a w okolicy tylnych górnych kolców biodrowych nawrócenie rąk jest pełne, zaś kciuki są odwiedzone