Muhammed ibn Musa Alchwarizmi to perski matematyk, astronom, geograf i kartograf pochodzenia uzbeckiego żyjący w IX wieku (prawdopodobnie ok. 780 - ok. 850). Alchwarizmi Urodzony w Chiwie, w latach 813 - 833 żył w Bagdadzie. Wszystkie jego dzieła zostały napisane po arabsku. Dzięki jego pracom na Bliskim Wschodzie zaczęto stosować pochodzące z Indii dziesiętny system liczenia i pozycyjny system zapisu liczb, które wkrótce dotarły do Europy. Dzięki jego pracom w Europie cyfry arabskie wyparły cyfry rzymskie. Jego prace pozwoliły też prowadzić i wyjaśnić pojęcia zera, ułamków i funkcję sinus i tangens. Jako pierwszy ułożył tablice funkcji sinus i tangens, wprowadził elementy algebry. Słowo algebra pochodzi od tytułu jednego z jego dzieł a algorytm od jego nazwiska.
Wilhelm Schickard - (1592-1635), niemiecki matematyk, orientalista i konstruktor; profesor uniwersytetu w Tybindze, pastor luterański; w roku 1623 skonstruował na zamówienie J. Keplera jedną z pierwszych na świecie maszyn liczących, wykonującą dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb całkowitych; maszyna ta, złożona z elementów drewnianych, spłonęła w czasie wojny trzydziestoletniej 1618-1648, została jednak zrekonstruowana w roku 1960 przez barona Bruno von Freytag-Löringhoffa na podstawie opisów i szkiców zawartych w odnalezionych listach Schickarda do Keplera. Maszyna była nieco podobna w konstrukcji (bo nie w wyglądzie!) do suwaka, była jednak również zaopatrzona w ułatwiające liczenie koła zębate.
Blaise Pascal (19 czerwca 1623 - 19 sierpnia 1662) filozof, matematyk i fizyk francuski. Tematem jego badań były prawdopodobieństwo, próżnia, ciśnienie atmosferyczne. Na jego cześć jednostkę ciśnienia nazwano paskal oraz język programowania Pascal. Pascal przeprowadził doświadczenie, które udowodniło, że cieśninie cieczy lub gazów jest takie same w każdym miejscu. Doświadczenie polegało na ustawieniu szczelnej beczki przy budynku, na drugim piętrze ustawiano cienką rurkę prowadzącą do beczki. W rurkę nalano wodę i kiedy było już dużo wody w rurce beczka zaczęła przeciekać. Blaise Pascal wynalazł teoretycznie prasę hydrauliczną. W połowie życia porzucił nauki ścisłe na rzecz filozofii i religii, skłaniał się ku jansenizmowi (Port Royal). Wyrazem jego poglądów są "Myśli" (tłum. Boy-Żeleński) i "Prowincjałki" (tłum. Boy-Żeleński). "Prowincjałki" to seria listów, będących krytyką ówczesnej jezuickiej kazuistyki. W filozofii Pascal był następcą Kartezjusza i wyznawcą idei świętego Augustyna. Krytykował panteizm i monizm. Uważał, że świat to nie tylko zasady poznawania; jest coś co wyrasta poza możliwości poznania. Nie da się istoty człowieka i sensu życia zgłębić za pomocą rozumu czy doświadczenia. Proponował rozróżniać pojmowanie, które się odnosi do "serca" (coeur) obok rozumowania, które się odnosi do umysłu. Głosił, że są prawdy, które uzasadnia serce, a nie uzasadania rozum i że umysł orientujący się według serca jest umysłem subtelnym (esprit de finesse). Zarówno rozum, jak i pojmowanie są skazane na samoograniczanie się, bo nie możemy się obejść ani bez ścisłych definicji odkrywanych przez rozum, ani bez zasad odkrywanych przez serce. Najważniejszą decyzją serca było przyjęcie wiary. Decyzję tą opisuje jako zakład, zwany później "zakładem Pascala". Podejmując decyzję o istnieniu Boga człowiek ma do wygrania - przyjmując jego istnienie - nieskończoność; jeśli Bóg nie istnieje człowiek ma i tak do dyspozycji marną skończoność. Pascal był głęboko wierzącym chrześcijaninem. Prawdziwy Bóg - jak to określił - to Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, a nie bóg filozofów. Wprowadza rozróżnienie między człowiekiem-bytem immanentnym, a Bogiem bytem transcendentnym. W człowieku istnieje wewnętrzne rozdarcie (małość wielkość, grzeszność świętość) dlatego niezbędne jest Objawienie. Sam człowiek nie jest w stanie przełamać tego rozdarcia. Tylko Bóg objawiony jest wstanie wynieść człowieka ponad nierozumienie Boga. Bardziej się nam opłaca zachowywać prawa religii, niż ich nie zachowywać; na byciu moralnym (w związku z wiarą chrześcijańską) w zasadzie nic się nie traci, a w szczególności nie skazuje się siebie na doczesne nieszczęście.
Gottfried Wilhelm Leibniz (ur. 1 lipca 1646r. w Lipsku, zm. 14 listopada 1716r. w Hanowerze), niemiecki słowianin,filozof, matematyk, inżynier-mechanik, fizyk i dyplomata.
Najważniejsze dokonania:
W filozofii był swoistym kontynuatorem Kartezjusza starając się swoją koncepcją monad rozwiązać dylemat dualizmu systemu kartezjańskiego.
W matematyce niezależnie od Newtona stworzył rachunek różniczkowy, przy czym jego notacja tego rachunku okazała się wygodniejsza i jest stosowana do dzisiaj, podczas gdy newtonowska poszła w zapomnienie. Stworzył też podstawy topologii.
Jako inżynier-mechanik Leibniz zajmował się konstrukcją zegarów, maszyn wydobywczych i zbudował jedną z pierwszych mechanicznych maszyn liczących.
W fizyce stworzył pojęcie momentu pędu i momentu siły.
Oprócz tego, jako wieloletni bibliotekarz księcia Hannoveru, opracował wciąż powszechnie stosowany w bibliotekach uniwersyteckich na całym świecie system katalogowy, zwany dzisiaj klasycznym, numerycznym systemem katalogów rzeczowych.
Leibniz urodził się w 1646 roku w Lipsku jako syn profesora filozofii miejscowego uniwersytetu. Po skończeniu studiów filozoficznych na uniwersytecie w Lipsku, wyjechał bez zgody ojca do Heidelbergu a potem Jeny aby studiować nowożytną fizykę. Po powrocie do rodzinnego Lipska przez jakiś czas pracował na uniwersytecie, ale praca ta nie satysfakcjonowała go. Gdy książę Hannoveru, Georg Ludwig rozpisał konkurs na swojego osobistego asystenta, Leibniz zdecydował się wziąć w nim udział. Po jego wygraniu stał się wieloletnim asystentem księcia, którą to funkcję sprawował aż do śmierci, także po tym jak książę został królem Anglii. Oprócz funkcji osobistego sekretarza Leibniz w służbie księcia Hannoveru, a potem króla Anglii pełnił też rolę nauczyciela jego dzieci, głównego bibliotekarza, oraz jeździł po całej Europie z tajnymi misjami dyplomatycznymi. Dzięki licznym podróżom i wizytom na dworach całej Europy miał okazję poznać wszystkich ważniejszych filozofów i naukowców swoich czasów. Osobiście przyjaźnił się ze Spinozą. Jego wielkimi adwersarzami byli między innymi: Wolter ("Kandyd" jest satyrą, która wyśmiewa ideę "najlepszego z możliwych światów") oraz Newton, z którym prowadził publiczny spór o to, kto jest twórcą rachunku różniczkowego.
Joseph Marie Jacquard (ur. 7 lipca 1752 w Lionie we Francji, zm. 7 sierpnia 1834 w Oullins) - tkacz i wynalazca; skonstruował maszynę do wiązania sieci, w roku 1805 udoskonalił krosno przez zastosowanie pewnego dodatkowego urządzenia (znanego dziś jako mechanizm Jacquarda) do wielobarwnego tkania wielowzorzystego. Wzory nanosił Jacquard na karty perforowane, sterujące ruchami nitek osnowy. Było to pierwsze programowe sterowanie w dziejach techniki. Zwolennik i uczestnik Wielkiej Rewolucji Francuskiej, której bronił w Lionie. Jego krosno w roku 1806 zostało uznane za własność publiczną, on sam nagrodzony z tej okazji stałą pensją oraz opłatą od każdej zainstalowanej maszyny. W roku 1812 pracowało we Francji około 11 000 maszyn Jacquarda. W roku 1819 Jacquard został odznaczony Legią Honorową. W roku 1820 jego krosna podbiły Anglię, potem zaś praktycznie cały świat.
Jacques de Vaucanson, wynalazca francuski, urodzony w Grenoble we Francji 24 lutego 1709 r., zmarł w Paryżu w roku 1782, 21 listopada. Syn rękawicznika. Symbol nowoczesnego inżyniera wieku Oświecenia. Wywarł znaczny wpływ na fizykę i nauki przyrodnicze. Ukończył szkołę Jezuitów, następnie wstąpił do zakonu Franciszkanów. de Vaucanson W 1738 roku przedstawił publicznie Akademii Nauk swój pierwszy automat - "Flecistę". Później skonstruował "Gracza na tamburynie" oraz słynną "Kaczkę" (wszystkie trzy sprzedał w roku 1743; "Flecista" i "Gracz na tamburynie" zostały zniszczone w toku Rewolucji Francuskiej, "Kaczka" trafiła do Niemiec). Dokonał też wielu innych znaczących wynalazków - m. in. wynalazł giętką rurę z indyjskiego kauczuku. W roku 1741 rozpoczął pracę jako inspektor francuskiego przemysłu jedwabniczego, który całkowicie zreorganizował, i to w warunkach silnej konkurencji ze strony Anglii i Szkocji. Udoskonalił sam proces produkcyjny, a także usprawnił używane maszyny. Używał kart dziurkowanych M. Falcona do automatyzacji produkcji; zastąpił je później specjalnie przygotowanym walcem metalowym, którego użycie umożliwiło cykliczne wykonywanie pewnych operacji. W roku 1746 został członkiem Francuskiej Akademii Nauk. Jest uważany za jednego z ojców nowoczesnego tkactwa. Jego konstrukcje (automaty, programowanie warsztatów takckich) należą także do historii informatyki.
Abraham Stern (ur. 1769- zm. 1842) - polski Żyd, wybitny konstruktor i uczony, przodek Antoniego Słonimskiego, który był jego prawnukiem. Od 1810 roku skonstruował serię maszyn liczących, które wykonywały cztery podstawowe działania arytmetyczne i potrafiły również wyciągać pierwiastki kwadratowe. Jako chłopiec terminował u zegarmistrza w Hrubieszowie. Tam zainteresował się nim Stanisław Staszic, dzięki któremu chłopiec znalazł się w Warszawie. Wykazywał niepospolite zdolności matematyczne i wynalazcze. Sporządził tak zwany trianguł ruchomy o dwóch celownikach, zastępujący stolik mierniczy. Znany był też prosty mechanizm Sterna, zabezpieczający powozy przed rozbieganiem się koni. Najwięcej czasu i wysiłku poświęcił skonstruowaniu "machiny rachunkowej", aby w końcu zaprezentować gotowe dzieło Staszicowi i dowieść, że nie zawiódł pokładanych w nim nadziei. Zademonstrowana na posiedzeniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk "machina" wywołała sensację, wykonywała bowiem "sama przez się" wszystkie cztery działania. Po czterech kolejnych latach pracy Stern zbudował nową maszynę służącą wyłącznie do wyciągania pierwiastków kwadratowych. Wreszcie 30 kwietnia 1817 roku zaprezentował maszynę stanowiącą niejako skojarzenie dwóch poprzednich, wykonywała bowiem wszystkie pięć działań. W jednym z modeli wystarczyło wprowadzić dane i operacja była wykonywana przez mechanizm zegarowy, bez ingerencji człowieka. Od 1830 roku członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Charles Babbage (ur. 26 grudnia 1791 r. w Teignmouth, Devonshire — zm. 18 października 1871 r. w Londynie) - angielski matematyk, astronom i mechanik, autor tablic logarytmicznych. Babbage zajmował się też , organizacją fabryk. Poświęcił 35 lat życia na konstruowanie maszyn liczących. Można mówić o dwóch zasadniczych projektach, nad którymi pracował i których idee w poźniejszym okresie miały wpływ na informatykę. Był przekonany, że zastosowanie nauk ścisłych do procesów pracy jednocześnie zwiększyło by ich wydajność i obniżyło koszty. Uważał, że każda operacja przemysłowa powinna być analizowana dla wyodrębnienia różnych zaangażowanych w niej umiejętności. Następnie należałoby wyszkolić robotnika w określonej czynności i powierzyć mu odpowiedzialność tylko za tą czynność całej operacji, ale nie za całość zadania. W ten sposób można by ograniczyć kosztowne szkolenie, a ciągłe powtarzanie czynności zwiększałoby wprawę i wydajność robotników.
Maszyna różnicowa
Był to rodzaj ulepszonego (jak na tamte czasy) "kalkulatora", który wykorzystywał pewne fakty z matematyki, zasada opierała się o metodę różnicową.
Maszyna analityczna
Szczególnie ważnym pomysłem Babagge'a była maszyna analityczna, która okazała się koncepcją rewolucyjną. Co prawda, nie doczekała się ona realizacji praktycznej, jednak jej konstrukcja posłużyła poźniejszym twórcom (głównie Johnowi von Neumannowi) do opracowania dzisiejszych komputerów.
Herman Hollerith, ur. 29 lutego 1860 r. w Buffalo, stan Nowy Jork w USA, zm. 17 listopada 1929 w Waszyngtonie. Syn niemieckiego imigranta z roku 1848, był amerykańskim wynalazcą i błyskotliwym inżynierem. Pobierał nauki w City College w Nowym Jorku, stopień inżynierski uzyskał w Columbia School of Mines (obecnie Wydział Techniczny Uniwersytetu Columbia (http://www.columbia.edu/)) w roku 1879 rozpoczynając w tymże roku pracę w Biurze Statystycznym USA (U.S. Census Office) jako statystyk; tu zajmował się palącym problemem zmniejszenia ilości czasu, potrzebnego do przetwarzania zebranych danych. W roku 1882 podjął pracę dydaktyczną w MIT, co okazało się bardzo korzystne z punktu widzenia realizacji jego planów badawczych; miał po prostu więcej czasu na myślenie. W roku 1883 Hollerith został powołany dodatkowo na stanowisko zastępcy inspektora w Biurze Patnetów USA (U.S. Patent Office), które piastował do roku 1881. W roku 1887 zbudował w Baltimore maszynę liczącą, której zadaniem było stabularyzowanie danych o umieralności ludności USA. Maszyna wykonała obliczenia w ciągu kilku dni; do tego momentu trzeba było na to trzech tygodni pracy zespołu rachmistrzów. W roku 1889 użył innej - także zaprojektowanej przez siebie - maszyny do stabelaryzowania danych Naczelnego Lekarza Armii USA. Tymczasem rząd ogłosił konkurs na opracowanie danych spisu powszechnego, planowanego na rok 1890. Przy zastosowaniu dotychczasowej techniki było to zadanie przekraczające czasowo okres do następnego spisu, co stawiało na porządku dziennym problem sensu dokonywania takich spisów. Maszyny Holleritha dały sobie radę z zadaniem znakomicie, pozostawiając daleko w pobitym polu konkurentów. Okazało się, że znacznie obszerniejsze dane spisowe od zebranych w roku 1880 przetworzyły one w czasie trzykrotnie krótszym. W roku 1886, 3 grudnia, Hollerith utworzył Tabulating Machine Company (TMC) z kapitałem poczatkowym 100 tys. USD. Firma wypuściła na rynek 1000 akcji o nominale 100 USD każda; Hollerith zachował dla siebie 502 akcje. W roku 1911 sprzedał firmę; do tego czasu wyprodukowała ona setki maszyn liczących. W roku 1894 Herman Hollerith opatentował system maszyn licząco-analitycznych, wykorzystujący karty dziurkowane, odczytywane raczej pneumatycznie niż z zastosowaniem elektryczności; w tej postaci system nigdy nigdy nie został uruchomiony. W opracowaniu tym widac wyraźny wpływ innych prac Holleritha nad konstrukcją układów hamulcowych dla kolei. Tabulating Company Machine rósł w siłę. W roku 1924 łącząc się z kilkoma innymi firmami dał początek korporacji IBM. Hollerith uzyskał lącznie w ciągu swego życia 38 patentów i osiągnął liczący się osobisty sukces finansowy. Nigdy jednak nie zainwestował w IBM ani jednego dolara.
Alan Mathison Turing (urodzony 23 czerwca 1912 w Londynie - zmarł 7 czerwca 1954 w Wilmslow) - angielski matematyk, twórca maszyny Turinga i jeden z twórców informatyki. Znany też z prac nad łamaniem niemieckich szyfrów w czasie II wojny światowej oraz jako proponent (1950) testu Turinga - eksperymentu będącego próbą formalnego zdefiniowania sztucznej inteligencji. Umarł śmiercią samobójczą w wyniku depresji spowodowanej przymusowym "leczeniem" hormonalnym jego homoseksualizmu.