SCENARIUSZ ZAJĘĆ

Przeprowadzonych przez Katarzynę Trzaskawka w dniu 19.01.2014 r. w ZS Otoczna

1. Temat zajęć : Kształcenie postawy szacunku i miłości do ludzi starszych.

2. Wielkość grupy: 15

3. Czas trwania lekcji: 45 min

4. Cele zajęć:

- Wzmocnienie więzi emocjonalnej z rodziną, kształtowanie uczucia przywiązania i

szacunku do dziadków, osób starszych

- Uczenie sposobów wyrażania uczuć i szacunku do osób starszych oraz empatii

- Uświadomienie, jak powinno się traktować osoby starsze i jak im pomagać

- Doskonalenie zdolności plastycznych

5. Metody pracy:

- Oparte na słowie pogadanka

- Oparte na obserwacji

- Oparte na praktycznym działaniu

6. Formy pracy:

- Indywidualna

- Grupowa

7. Środki dydaktyczne:

- Kartony, pastele, kredki, farby, wiersze H. Livor- Piotrowskiego „Dziadek”, E.

Skarżyńskiej, „Dlaczego kochamy babcię?”.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Zajęcia wprowadzające:

- Przywitanie się z dziećmi

- Czynności organizacyjno - porządkowe ( m. in. sprawdzanie listy obecności)

Zajęcia właściwe:

1. Nauczyciel czyta dzieciom wiersze H/ Livora- Piotrowskiego „Dziadek” i E.

Skarżyńskiej, „ Dlaczego kochamy babcię”. Załącznik nr 1

Wprowadza dzieci do tematu zajęć.

2. Próba udzielania odpowiedzi przez dzieci na pytania nauczyciela:

- Czy wiecie czyje święto się zbliża?

- Czy osobom starszym potrzebna jest pomoc i w jakich sytuacjach?

- Czym jest starość i jak rozpoznać staruszka?

3. Wykonanie gazetki tematycznej nauczyciela wraz z dziećmi

4. Nauczyciel tłumaczy dzieciom jak należy się zachowywać wobec osób starszych w

różnych sytuacjach życiowych.

5. Nauczyciel zaprasza dzieci do wykonania pracy plastycznej babcia i dziadek - gotowe

kolorowanki - załącznik nr 2

Podsumowanie zajęć:

- Wręczenie dzieciom lizaków

- Porządkowanie sali

- Pożegnanie

ZAŁĄCZNIK NR 1

E. Skarżyńska, „Dlaczego kochamy babcię?”

Bo często przyjeżdża do nas,

bo przynosi nam pestki dyni

i winogrona.

Bo bierze nas na kolana

albo na ... ptysie.

I nigdy nie dręczy nas

pytaniami

- dlaczego bazgrzemy w zeszycie,

- czemu drzemy spodnie,

- czemu jesteśmy tacy nieznośni.

Albo zanadto spokojni,

- dlaczego gubimy guziki,

piórniki oraz czapki,

- dlaczego nie jemy szpinaku,

- dlaczego psujemy zabawki?...

Babcia nie pyta nas o to.

I za to, że taka jest właśnie

uśmiechamy się do niej-

najweselej, najjaśniej.

H. Livor- Piotrowski- „Dziadek”

Mój dziadek wie prawie wszystko.

Umie gwizdać jak kos,

ma duże okulary,

i długi siwy wąs.

Potrafi z kawałka drewna

wystrugać lalkę i psa.

Jak piękna książka dla dzieci

- dziadek sto bajek zna.

Gdy jestem już trochę śpiąca,

a w domu cisza i mrok-

bierze mnie na kolana

i mruczy jak duży kot.

ZAŁĄCZNIK NR.2

---