Zoonozy
Prof. Anna Boroń-Kaczmarska
Terminologia
1959 - WHO wprowadza termin zoonozy
Pochodzenie greckie terminu od : zoion - zwierzę, nosos - choroba
Co to są choroby odzwierzęce?
Choroby odzwierzęce (zoonozy) to choroby, których czynnik przyczynowy przenoszony jest najczęściej od zwierząt na ludzi.
Spośród 1407 znanych chorób ludzi - 58% stanowią choroby odzwierzęce
Uwaga
11 spośród 12 zagrożeń bioterrorystycznych to patogeny odzwierzęce
Bliski kontakt ze zwierzętami sprzyja mutacjom wirusowym
Prawie wszystkie choroby zakaźne są pochodzenia odzwierzęcego
Postulaty Kocha
Określony czynnik chorobotwórczy powinien wywoływać stale tę samą chorobę
Określony czynnik chorobotwórczy powinien być izolowany w każdym przypadku zachorowania i wzrastać na podłożu
Pozyskany z izolacji czynnik chorobotwórczy wprowadzony do organizmu zdrowego powinien wywoływać tę samą chorobę
Ten sam czynnik chorobotwórczy powinien być izolowany od chorego, u którego wywołano chorobę w warunkach eksperymentu medycznego
Transmisja zoonoz
zwierzę↔rezerwuar zwierzęcy→ człowiek
↓ ↑
Wektor (mucha, komar etc.) listeria: domestic livestock
Epidemiologia
Transmitowane od zwierząt do człowieka
Rezerwuarem są zwierzęta :
dzikie
hodowlane
domowe
Transmisja
Człowiek ↔ zwierzę
Drogi szerzenia się zakażenia
kropelkowa
pokarmowa
bezpośredni kontakt
otoczenie zwierzęcia
wektory
Czynniki ryzyka
niektóre zawody jak weterynarze, farmerzy, myśliwi, leśnicy
ludzie będący przypadkowym gospodarzem
właściciele zwierząt domowych
udział wektora nie zawsze jest obecny
Mechanizm choroby odzwierzęcej
bezpośredni kontakt z zakażoną tkanką
bezpośredni kontakt z zakażonym otoczeniem zwierzęcia
spożycie zakaźnego materiału
inhalacja zakażonych aerozoli
inokulacja z zakażonego rezerwuaru lub udział wektora
Zapobieganie
unikanie kontaktu z rezerwuarem lub wektorami
szczepienie - niepewna skuteczność
utrzymywanie właściwej higieny w hodowlach zwierząt
kontrola rezerwuaru
Rozpoznawanie chorób odzwierzęcych
wywiad chorobowy i epidemiologiczny
obraz kliniczny
badanie serologiczne, PCR
inne badania wspomagające
Przykłady chorób odzwierzęcych - udział wektora
1. West Nile wirus - występuje w środowisku miejskim
2. Choroba z Lyme - najczęstsza w wielu regionach świata
3. Choroba Chakasa - szereg zwierzęcych źródeł zakażenia
Zoonotic Vector- borne diseases (VBD) transmission system
Człowiek (zwierzęta domowe)
wektor
pathogen
rezerwuar zwierzęcy (dziki) środowisko
Warunki dla aktywnego odzwierzęcego VBD ogniska
przeżycie wektora
obecność rezerwuaru zwierzęcego
transmisja patogenu
okazja na ekspozycję dla człowieka/ zwierzęcia
Najczęstsze zoonozy środowiska zwierzęcego
Wścieklizna
Grzybice
Choroba kociego pazura
Pasożyty
Salmonelloza
Tularemia
Grypa
Toksoplazmoza
Inne
Klasyfikacja bakterii : Gram -, Gram +, krętki
Category A Biological Agents
Antrax
Botulism
Plaque
Tularemia
Hemorragic Fever Viruses
Smallpox
High priority agents include organisms that pose a risk to national security because
- can be easily disseminated and/or transmitted from person to person (plaque, hemorrhagic fevers)
- cause high mortality, and have the potential for major public health impact
- might cause public panic and social disruption
- require special action for public health preparedness
Category B Biological Agents
Brucellosis
Glanders
Gangrene bacillus
Q Fever
Staphylococcus toxin
Second Highest priority agents include those that
- are moderately easy to disseminate
- cause moderate morbidity and low mortality
- require specific enhancements of CDC's diagnostic capacity and enhanced disease surveillance
Category C Biological Agents
Drug-resistant TB
Hantavirus (mice)
Mosquito and tickborne encephalitis viruses
Mosquito and tickborne hemorrhagic fever viruses
Yellow fever (mosquito)
Third highest priority agents include emerging pathogens that could be engineered for mass dissemination in the future because of
- availability
- ease of production and dissemination
- potential for high morbidity and mortality and major health impact
Treponemes and Spirochetes (Spirocheatales)
Leptospirosis
Rat Bite Fever
Vincent's angina (trench mouth)
Lyme Disease
Relapsing Fever
Syplifis, Yaws, Pinta
Leptospiroza
Naturalna historia
Choroba odzwierzęca : psy, świnie, koty, szczury
Transmisja za pośrednictwem zakażonego moczu
Leptospira interrogans - najczęściej
Leptospira canicola - psy
Leptospira biflexia - zanieczyszczona woda
Bakterie tlenowe wymagające podłoża bogatego w białka, optymalna temp. Wzrostu - 30°C
Patogenność
Okres wylęgania 1-2 tyg
Gorączka, dreszcze. Bakterie obecne we krwi podczas epizodów gorączki
Uszkodzenie wielonarządowe, w tym wątroba, nerki, opony mózgowo-rdzeniowe
Objawy kliniczne
Gorączka
Bóle głowy
Dreszcze
Bóle mięśni
Wymioty
Żółtaczka
Bóle brzucha
Zaczerwienienie spojówki
Biegunka i/lub wysypka
Uszkodzenie nerek
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
Uszkodzenie wątroby
Niewydolność oddechowa
Obraz kliniczny bardzo zróżnicowany od objawów grypopodobnych do tzw. Żółtaczki zakaźnej (choroba Weila). Przebieg dwufazowy! Faza bakteriemii i faza immunologiczna
Rozpoznawanie
Wywód choroby i wywiad epidemiologiczny
Obraz kliniczny
Test mikroaglutynacji
Leczenie
Penicylina krystaliczna
Leki objawowe
Borelioza
I.scapularis i cykl życiowy Borrelia burgdorferi
Bakteryjna zoonoza
Dwuletni cykl życiowy kleszczy
Trzej gospodarze dla kleszczy
Preferencje uzależnione od cyklu życiowego kleszczy
Różna wrażliwość gospodarza
Etiologia
Borrelia burgdorferi - krętek zakażający człowieka za pośrednictwem kleszczy
B. afzelii, B. garinii
Okres wylęgania 3-32 dni
Fazy choroby : zlokalizowana, uogólniona
Wektor- kleszcze
Fazy kliniczne boreliozy
Wczesna
- zlokalizowana/ograniczona
- uogólniona
Późna (rozwija się w około 12 miesięcy po zakażeniu)
Klinika boreliozy
Erythema migrans- rumień wędrujący
Zapalenie stawów
Neuroborelioza
Borelioza serca
Inne postacie kliniczne
Wczesna uogólniona postać boreliozy
Układ nerwowy
Układ mięśniowo- szkieletowy
Serce
Późna postać kliniczna boreliozy
Układ mięśniowo- szkieletowy
Neuroborelioza
Układ bodźco-przewodzący
Zanikowe zapalenie skóry
Zaburzenia psychiczne
Rozpoznawanie boreliozy
Wywiad epidemiologiczny
Obraz kliniczny
Obecne przeciwciała w klasie IgG, IgM
Dodatni wynik testu potwierdzania Western blot - rozpoznanie choroby przy braku objawów klinicznych choroby jest niemożliwe!
Pomocne badanie PCR - B. burgdorferi
Leczenie
We wczesnej fazie - antybiotyki doustne, preferowana doksycyklina
W późnej fazie - i.v. wlewy z ceftiaksonu