gips, Materiały Budowlane

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Instytut Kształtowania Środowiska i Geodezji

Budownictwo II rok

MATERIAŁY BUDOWLANE

Ćwiczenie nr 4

Badania techniczne spoiw : gips.

Rok akademicki Zespół nr 3

2008/2009 Krzysztof Czechanowski

Oznaczanie normalnej konsystencji.

Używane przyrządy:

- miska z tworzywa sztucznego pojemności ok. 1000 cm³

- mieszadło ręczne z drutu nierdzewnego

- cylinder wykonany z materiału nierdzewnego

- płytka szklana średnicy powyżej 240 mm

- linijka długości przynajmniej 250 mm i dokładności pomiaru

do 0,1 mm

Wykonanie oznaczenia:

- Ze średniej próbki laboratoryjnej odważyliśmy 350g spoiwa gipsowego

- Miskę , cylinder i płytkę dokładnie oczyściliśmy i przetarliśmy wilgotną tkaniną.

- Do przygotowanej miski wlaliśmy wodę (dwukrotnie zmienialiśmy ilość wody żeby uzyskać pożądany rezultat) a następnie wsypaliśmy w ciągu 2-5 sek. odważone spoiwo.

- Całość mieszaliśmy mieszadłem 30 sek. Licząc czas od wsypania spoiwa do wody.

- Po zakończeniu mieszania wlaliśmy do cylindra postawionego na płytce.

- Nadmiar zaczynu usunęliśmy nożem i wyrównaliśmy wyrównaliśmy z górną krawędzią cylindra.

- Po 45 sek. Licząc od początku wsypania spoiwa do wody cylinder podnieśliśmy pionowo do góry na wysokość ok. 20 cm.

- Zmierzyliśmy linijką średnicę rozpływu zaczynu w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach z dokładnością do 5 mm.

- Wynikiem była średnia arytmetyczna dwóch pomiarów.

- Jeżeli rozpływ był większy lub mniejszy niż 180 + - 5mm oznaczenie powtarzaliśmy ze zmieniona ilością wody.

Uzyskane wyniki:

Numer próby:	Ilość wody. [ml]	Masa cementu [g]	Średnica rozpływu. [cm]
1.	250	350	12
2.	260	350	20,5
3.	257,5	350	18

Oznaczenie czasu wiązania.

Używane przyrządy:

- przyrząd Vicata wraz z igłą i pierścieniem

- pierścień wykonany z chonitu lub innego materiału nie ulegającego

korozji

- płytka szklana 100x100 mm

Wykonanie oznaczenia:

- Sprawdziliśmy czy trzonek przyrządy Vicata opada swobodnie

- Na podstawie przyrządu umieściliśmy szklaną płytkę.

- Opuściliśmy trzonek do zetknięcia się trzonka z płytką i ustawiliśmy skalę tak aby wskazówka przyrządu znajdowała się w punkcie zerowym podziałki.

- Pierścień i płytkę przetrzeliśmy olejem.

- Uprzednio przygotowany zaczyn o normalnej konsystencji umieściliśmy w pierścieniu znajdującym się na płytce.

- Z chwilą dodania spoiwa do wody odnotowaliśmy czas badania!!!

- W celu usunięcia pęcherzyków powietrza płytkę z pierścieniem kilkakrotnie wstrząsnęliśmy podnosząc i opuszczając na wysokość ok. 10 mm jeden z boków.

- Nadmiar zaczynu usunęliśmy wyrównaliśmy nożem.

- Płytkę z pierścieniem umieściliśmy na podstawie przyrządu.

- Trzonek ustawiliśmy tak aby swobodnie dotykał powierzchni zaczynu.

- Zanurzaliśmy swobodnie igłę w różnych miejscach zaczynu w odstępie czasu nie dłuższym niż 30 sek.

- Igłę czyściliśmy po każdym zanurzeniu i przecieraliśmy olejem.

Przyjęcie wyników.

Za początek wiązania należy przyjąć czas w którym igła zatrzyma się w odległości 2 do 4 mm nad powierzchnią szklanej płytki.

Natomiast za koniec przyjmuje się czas w którym igła zanurzy się na głębokość nie większą niż 1mm.

Początek i koniec wiązania należy liczyć w minutach od chwili dodania spoiwa do wody.

Uzyskane wyniki. (zamieszczone w tabeli)

Czas liczony od chwili wsypanie spoiwa do wody:	Głębokość zanurzenia liczona w mm ponad szklaną płytką. Charakterystyczne momenty.
1,20	0,0 Pierwsze zetknięcie się igły z pow. zaczynu.
1,40	0,0
2,10	0,0
2,25	0,0
2,50	0,0
3,15	0,0
3,40	1,0
4,05	3,0
4,25	4,0 Początek wiązania
4,45	12,0
5,10	19,0
5,20	22,0
5,45	24,0
6,00	25,0
6,15	26,0
6,30	27,0
6,45	29,0
7,00	31,0
7,15	32,0
7,35	33,0
7,55	35,0
8,10	35,0
8,30	37,0
8,45	37,0
9,05	37,0
9,20	38,0
9,40	38,0
10,00	39,0 Koniec wiązania. Igła nie zanurzyła się więcej niż 1 mm

Przygotowanie beleczek do oznaczenie wytrzymałości na zginanie i ściskanie.

W misce z tworzywa sztucznego odmierzyliśmy 1100 gram spoiwa gipsowego gipsowego w kolbie szklanej natomiast 750 ml wody.

Co stanowi potrojoną ilość wcześniej wyznaczonych proporcji potrzebnych do uzyskania normalnej konsystencji spoiwa.

Spoiwo wsypaliśmy do wody a następnie mieszaliśmy 30 sekund.

Wcześniej natomiast wyczyściliśmy formę żeliwną ,która posłużyła nam do odlania trzech beleczek beleczek wymiarach 4x4x16 cm.

Formę pokryliśmy olejem co uniemożliwi przywarcie spoiwa do metalu. W przeciągu 50 sekund od dodania spoiwa do wody wypełniliśmy nim formę. Nadmiar spoiwa usywając i wygładzając kielnią.

Oznaczenie wytrzymałości na zginanie.

Dla oznaczenia wytrzymałości na zginanie stosowana jest metoda centrycznego obciążenia. Za pomocą aparatu lub prasy hydraulicznej doprowadza się do zniszczenie belki przy znanym obciążeniu.

Beleczka jest układana na rolkach podporowych tak aby jej oś podłużna była prostopadła do osi rolek.

Za pomocą rolki obciążającej przykłada się rolkę obciążającą i równomiernie zwiększa nacisk o 50 + - 10 N/s. Połówki zniszczonej beleczki przechowywamy w wilgoci aż do badani na ściskanie.

Wytrzymałość na zginanie (R_f) obliczamy ze wzoru:

gdzie: F_r- obciążenie łamiące belkę w neutonach

l - odległośc między podporami w milimetrach

b - długość boczna przekroju w milimetrach

4.1. Obliczenie wyników.

Dla beleczki nr 1.

Siła niszcząca F_r=

Dla beleczki nr 2.

Siła niszcząca F_r=

Dla beleczki nr 3.

Siła niszcząca F_r=

Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie.

Części beleczek złamanych podczas badania wytrzymałości na zginanie poddawane są teraz badaniu wytrzymałości na ściskanie na bocznych powierzchniach o wymiarach 40x40 mm.

Połówki beleczek umieszcza się boczną powierzchnią na środku płytki z dokładnością do 5 mm w kierunku wzdłużnym. Obciążenie zwiększamy równomiernie z przyrostem nacisku 2400 +- 200 N/s aż do zniszczenia.

Wytrzymałość na ściskanie (R_c) obliczamy ze wzoru: