14 października 1773 roku po dokonaniu pierwszego rozbioru Polski, powstała KOMISJA EDUKACJI NARODOWEJ - pierwsza państwowa władza szkolna w skali światowej. Członkami KEN zostali najwybitniejsi ludzie tej epoki: Michał Poniatowski - brat króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Andrzej Zamojski, Adam Czartoryski, Ignacy Potocki i inni. Byli to ludzie wykształceni, przekonani o konieczności dokonania zmian, przeprowadzenia reformy szkolnictwa. Działalność Komisji dotyczyła przede wszystkim zmiany kierunku wychowania społeczeństwa. Wychowanie młodzieży stało się sprawą całego narodu. Tym celom miało służyć nauczanie wszystkich przedmiotów. W programie znalazła się m. in. nauka czytania i pisania w języku polskim, arytmetyka, podstawy rolnictwa i niektórych rzemiosł, higiena i fizyka - nowe przedmioty. Uczono też języków obcych! Wprowadzono naukę obywatelska - każdy uczeń miał wiedzieć, czuć i pamiętać, że zarówno wśród własnej rodziny, jak i wobec środowiska oraz całego narodu, którego jest cząstką, obowiązują go określone powinności.
   Osiągnięciem Komisji było, zgodnie z założeniami wychowania młodzieży dla dobra powszechnego, kształcenie dziewcząt w szkołach państwowych. Wychowanie i nauka były ściśle związane z potrzebami narodu.
   Olbrzymią rolę w zreformowanym szkolnictwie odgrywali nauczyciele. Komisja Edukacji Narodowej złożyła hołd nauczycielom, ich trudnej a przede wszystkim odpowiedzialnej pracy. Dzisiaj w rocznicę powstania tego pierwszego ministerstwa edukacji narodowej, obchodzimy Dzień Nauczyciela. Z tej okazji dedykujemy ten apel naszym nauczycielom.

Uczeń
Szanowne nasze Grono Pedagogiczne!
Jest super! Po prostu fantastycznie!
W dniu waszego wspaniałego święta
Prosimy, by każdy zapamiętał,
Że za trudną pracę z nami i okazane serce,
Chylimy głowy w ogromnej podzięce.
Korzystając z tej uroczystej chwili
Wszystkich nauczycieli piosenką lub wierszykiem uczcimy.
Uczeń
Pan i pani dyrektor o imię szkoły szczególnie dbają,
dobro uczniów i pracowników wciąż na uwadze mają.
Uczeń
Literatura, słowotwórstwo, gramatyka,
to z lekcji języka polskiego tematyka.
Życie przodków naszych, przeszłość Polski i świata
o tym pan na lekcji historii opowiada.
Uczeń
Świat roślin i zwierząt dobrze znamy,
bo na lekcjach przyrody uważnie słuchamy.
One, motcher, dog każdy to rozumie,
bo z lekcji języka angielskiego słówka te umie.
Uczeń
Ułamki, procenty, pierwiastki — ich tajniki
poznajemy na lekcjach matematyki.
Muzyka, piosenki, gama, nuty,
to są dla uczniów przyjemne minuty.
Uczeń
Lekcja plastyki — twórczo spędzony czas,
może zostanie odkryty talent kogoś z nas.
Przewroty, biegi, siatkówka,
to ćwiczenia dla urody i dla zdrówka.
Lekcja religii to nauka o Bogu,
o tym, że życie piękne jest na każdym kroku.
Uczeń
Lektury i inne książki chętnie czytamy,
więc z biblioteki bardzo często korzystamy.
Pani pedagog wiele zawdzięczamy szczególnie,
gdy w konflikty się uwikłamy,
Uczeń
Przed lekcjami i po lekcjach
gramy i odpoczywamy na świetlicowych zajęciach.
Sekretariat także w szkole mamy,
tam między innymi legitymacje odbieramy.
O nasze zdrowie i higienę
dba pani pielęgniarka każdego dnia.
Panie kucharki głód nasz zaspakajają
i pyszne obiadki codziennie wydają.
Panie sprzątaczki o czystość dbają,
cały czas wszędzie skrzętnie sprzątają.
Uczeń
Pan konserwator naprawia różne sprzęty,
więc wciąż nosi ze sobą miarę, młotek t śrubokręty.
Paniom i panom emerytom szczególne podziękowania składamy,
o nich również w tym dniu nie zapominamy.
Pan wójt i Rada Rodziców niech o nas i o szkole nie zapomina,
i w swoich planach i przedsięwzięciach nie pomija.

 Wszyscy:

Dziś jest Dzień Nauczyciela,

Czas radości i wesela!

Dziś składają Wam uczniowie

Życzeń moc w wiązanej mowie!

Uczeń:

Niech Wam los łaskawy sprzyja!

Uczeń:

Niech Was szczęście nie omija!

Uczeń:

Niechaj głupstwa Was nie smucą!

Uczeń:

Niech Wam gwiazdy do snu nucą!

Uczeń:

Niechaj świat się do Was śmieje!

Uczeń:

Niech wiatr w oczy Wam nie wieje!

Uczeń:

Niechaj Was omija grypka!

Uczeń:

Wiernie służy złota rybka!

Uczeń:

Mądrych uczniów cne gromady wygrywają olimpiady!

Uczeń:

Niech pedagogiczne ciało ku sukcesom kroczy śmiało!

Uczeń:

A pedagogiczna dusza niech umysły nam rozrusza!

Wszyscy:

Czerpcie z rogu obfitości całe fury cierpliwości,

Aby znosić bez paniki nasze psoty i wybryki!

Wiersz -

      Dla Pani od polskiego
      bukiecik maków polnych,
      biało - czerwona róża
      dla Pani od historii.
            Trzy razy trzy stokrotki,
            stokrotnie na rysunku
            dodane, pomnożone
            dla pań od rachunków.
      Kalina znad potoku,
      z wierszem Lenartowicza
      dla Pana, co nas w nuty
      zawiłe wtajemnicza.
            Dla Pani od przyrody -
            storczyki bardzo rzadkie,
            Dla Pań od obcych języków -
            gałąź jabłoni z jabłkiem.
            Wszyscy:
      A my jeszcze raz,
      a my jeszcze raz:
      Nasi NAUCZYCIELE
      niech żyją po sto lat.
            Niech żyją w zdrowiu,
            niech im dopisuje szczęście!
            Naszym NAUCZYCIELOM
            Sto lat i jeszcze więcej!     

uczeń: A teraz szkoła na wesoło!

             Fraszki o nauczycielach i pracownikach naszej szkoły.

Wiersz -

      W Dniu Nauczyciela
      w dniu waszego święta
      staje dziś przed wami
      dziatwa uśmiechnięta,
      aby wam przekazać
      najlepsze życzenia
      i wyrazić słowem
      dzisiaj swe pragnienia.
            Niechaj w dobrym zdrowiu
            płyną wasze dni,
            niech się staną jawą
            wasze piękne sny.
            Niechaj trud wasz zawsze
            plon obfity da,
            niechaj waszą wartość
            cała Polska zna.
      Wiemy, jak wam ciężko
      bywa nieraz z nami.
      Trudna w szkole praca,
      pojmujemy  to sami.
      Lecz choć ciężka droga,
      wzniosłe nasze cele.
      Serce, co nas kocha,

niech przebaczy wiele.

Dziewczyna I:

Znów na polski iść muszę,
By z profesorką cierpieć katusze
I nic mi już chyba nie pomoże,
Smutno mi, Boże…

Siedzę cicho w ławce przerażona,
Bo wiem: gdy do klasy wejdzie ona
Spytać mnie może
Smutno mi, Boże…

Ze strachu cała się trzęsę,
Nic nie mogę utrzymać w ręce
W myślach już sobie nic nie odtworzę,
Smutno mi, Boże…

Gdy wracam do domu załamana,
Wiem, że klasówka czeka mnie z rana
I dziś się już spać nie położę,
Smutno mi, Boże…

Na dzisiejszą imprezę podjęliśmy się próby klasyfikacji nauczycieli według ich relacji z uczniami:

Dwie osoby:
- nauczyciel filozof: „Wiem, że nic nie wiesz”
- nauczyciel- Roentgen: „Widzę, że nic nie wiesz”
- nauczyciel- Prognostyk: „Do niczego się nie nadajecie. Zobaczycie, skończycie na bruku!”
- nauczyciel Pesymista: „I tak się tego nie nauczycie…”
- nauczyciel Inkwizytor: „No widzisz, a jednak nie umiesz! Złapałem cię!”
- nauczyciel- Perfekcjonista: „Dobrze, ale mogło być lepiej”
- nauczyciel Wierzący w cuda: „Praca kiepska! Popraw styl i formę, ortografię i interpunkcję”
- nauczyciel Nie- Wierzący w cuda: „Kaktus mi tu wyrośnie, jak zdasz u mnie na cztery!”
- nauczyciel Rejtan: „Po moim trupie dostaniesz 4 z matematyki!”
- nauczyciel Humanista: „No może będzie z ciebie człowiek”
- nauczyciel Hamlet: „Więc wiesz czy nie wiesz?”

(wskazane rekwizyty i stroje adekwatne do przedstawianej postaci nauczyciela oraz podkład muzyczny)

Na scenę wchodzą trzy osoby, które zapowiadają w trzech językach świata występ chóru szkolnego.

Chórek szkolny

Uczyć się każdy może
Trochę lepiej lub trochę gorzej
Ale nie o to chodzi,
Jak co komu wychodzi!

Ref. Czasami człowiek musi
Jakoś zdobyć plusik
Uuuch!

Naukę tak traktować
By nie męczyła się głowa
By mieć luz, przespane noce
Coraz wyższą średnią ocen!
Ref. ……………………….

Scenka kabaretowa „z telewizorem za pan brat”

Uczennica / niezgrabnie kłania się, żali się na swój trudny uczniowski los/
Chciałam wreszcie zapracować na dobrą ocenę.
Bo Pani ciągle się mnie czepia.
Ciągle coś jej nie pasuje.
Nie tak kropka, nie „u” takie.
Pisz staranniej! Co tam żujesz?!
Wyjdź spod ławki! Otwórz zeszyt!
Praca znów nieodrobiona!
I tak ciągle, i tak w kółko!
Ludzie, toż to można skonać!

Może bym i z raz odrobiła
Gdybym więcej czasu miała
A ja przecież dnia każdego,
Popołudniem i wieczorem,
Muszę swoich godzin kilka spędzić przed telewizorem.

(urażonym tonem)

Kto obejrzy za mnie „kiepskich”?
Kto w „M jak miłość” mnie wyręczy?
„Cud miłości” też oglądam
I seriali innych więcej>

(ziewa)

Potem jestem już zmęczona
I do łóżka spać się kładę.
Rano przecież wstawać muszę,
Bo z „Modą na sukces” jadę.

(skarży się)

Kiedy mam odrobić lekcje,
Skoro jestem tak zajęta?
Niechże pani to zrozumie
I niech mi da spokój święty.

O, jak błogo, w domu czeka
Szklany ekran, czarny pilot,
Miękki fotel, filmów rzeka.
Pora na mnie, do widzenia, do miłego zobaczenia (bierze teczkę i wychodzi, ale zaraz wraca zaspana, rozczochrana)

Nauczycielka:

Właśnie przez to, że w ramionach
Morfeusza tak dziś długo przebywałaś
I tylko jedna z całej klasy
Dziś sprawdzianu nie pisałaś,
Zrobisz to teraz właśnie

Weź długopis i tu napisz
Gdzie urodził się Mickiewicz.
Datę bitwy pod Grunwaldem
I chrztu Polski podaj, proszę.
Potem nazwij części mowy:
Kark, na, przecież, głowa, noszę.
Jeszcze wymień polskie rzeki
I sąsiadów kraju twego
A następnie…..

/ uczennica przerażona przerywa pani/

Ależ skąd mam, proszę pani,
O tym wszystkim nagle wiedzieć?!
W żadnym ze znanych mi seriali nic o tym nie było.

Nauczycielka /kiwa głową/

Haniu, Haniu, o tym wszystkim
W podręcznikach napisane.
Gdybyś zerkała do nich częściej,
Wszystko by ci było znane.
A tak- Hani, dziecko drogie,
Nie masz w głowie wiedzy wcale.
Moja rada - czytaj książki!
Rzadziej gap się na seriale!

Uczennica:
Jak to?! Nie oglądać seriali? Przestać patrzeć w telewizor?! Nie, nie mogę! To jest moje ulubione zajęcie!

/ pani zabiera kartkę i stawia jedynkę/

Osoba I:
Czas szybko biegnie
Życie przemija jeszcze prędzej.
Wciąż do czegoś wracamy
I tęsknimy za czymś nieustannie.
Ani się obejrzeć za marzeniami
Kiedy one już się spełniły
Patrzysz w przeszłość, co minęła bezpowrotnie
A tak wiele pokładałeś w niej nadziei
Dziś wracasz do tego, co było
Bo przyszłość jest jakaś odległa i trudna
Lecz jeśli twoja praca była dobra
Ktoś następny może ją tylko wzbogacić
Ani przeszłości, ani teraźniejszości
Ani przyszłości nie wolno nam utracić.

Osoba II:
Jak to miło spotkać się po tylu latach
I powspominać, jak to było dawniej

Prezentacja multimedialna z podkładem muzycznym ( piosenka Maryli Rodowicz, A my tak łatwopalni…)- ?????

Osoba II:
Dla naszych nauczycieli czas się chyba zatrzymał
Wciąż są tacy sami, jak wiele lat temu
Za to my się trochę starzejemy
Nie wiadomo czemu.
A oznaką jest to, że lubimy
Wracać do przeszłości.
Och!! Jest do czego…
A może to normalny objaw całej ludzkości?

Konferansjer:
Czas zakończyć naszą uroczystość. Dziękujemy za to wszystko, co jest jeszcze dla nas tajemnicą i za to, co zdołaliśmy już odkryć i poznać. Składamy Wam, Drodzy Nauczyciele, wiele serdecznych życzeń i sukcesów w pracy oraz powodzenia w życiu osobistym. Do życzeń dołączamy piosenkę……(np. Możemy już iść Kuby Sienkiewicza). Życzymy, by ziarno rzucone
do duszy naszej, nie szło na marne
i powołanie w tej pracy potrzebne
było cierpliwe i zawsze ofiarne .
( uczniowie wręczają kwiaty nauczycielom )

---