KS. TADEUSZ MARCINKOWSKI
Przestrogi egzorcysty
W piekle zorganizowano konkurs pt. „W jaki sposób chwycić najwięcej ludzi do piekła?” Jeden czart zaproponował, aby wmawiać ludziom, że nie ma Boga. Inny, że hulaj duszo, bo nie ma piekła. Od propozycji roiło się całe piekło. Ostatni wstał stary diabeł i powiedział, że najwięcej złowimy dusz, jak będziemy każdemu człowiekowi wmawiali, że do nawrócenia ma jeszcze dużo czasu i że sprawy zbawienia może zostawić na późniejsze lata. I ten właśnie czart wygrał diabelski konkurs. (Anonim)
Życie chrześcijańskie jest walką duchową, czasami mniej, a czasami bardziej intensywną, doświadczaną przez wszystkich chrześcijan. Przypomina nam o tym nauczanie św. Pawła Apostoła: „Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich” (Ef 6,12). Niestety w XXI wieku istnienie złego ducha stało się dla nowoczesnych chrześcijan sprawą wstydliwą. Wielu z nich jest skłonnych jeszcze wierzyć w Boga, lecz nie w diabła, uznając go za postać mityczną i legendarną, bądź za abstrakcyjną ideę zła, która nie ma żadnego wpływu na życie ludzkie.
W istnienie piekła i szatana nie wierzy w Polsce ok. 30% katolików. Czy jest to spowodowane religijną ignorancją czy brakiem duchowej wrażliwości na zło, które przejawia się w świecie i w Kościele, a może brakiem wiary w Słowo Boże, które wyraźnie mówi, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, o diable i piekle? Kim jest zły duch? Jak działa w naszym życiu i jakie są przyczyny jego działania? W jaki sposób możemy się chronić przed jego złą mocą?
Biblijne pojęcie złego ducha wywodzi się od słów: hebrajskiego satan (szatan) i greckiego diabolos (diabeł), określających istotę duchową, istniejącą realnie, która jest przeciwnikiem i wrogiem Boga i człowieka, oskarżycielem i oszczercą człowieka wobec Boga (zob. Hi 1,9-11; Za 3,1-4; Mt 4,1-11), ojcem kłamstwa i śmierci (zob. J 8,44). Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że na początku szatan był dobrym aniołem stworzonym przez Boga, jednak w wyniku nieposłuszeństwa względem Stwórcy stał się złym aniołem. Przyczyną jego buntu nie była nienawiść do Boga, ale zachłanna, egoistyczna i pełna zazdrości „miłość” do Boga, który obdarzył człowieka pełnią swej miłości (zob. Mdr 2,23-24; por. KKK 391).
Wystrzegając się tzw. łatwej demonologii, która dostrzega obecność złego ducha we wszystkim i we wszystkich, należy koniecznie pamiętać o tym, że Chrystus ma większą moc od diabła (zob. Mk 1,24; Łk 4,1-13). Tę władzę nad demonami przekazał swoim uczniom (zob. Łk 10,17; Mk 16,17), dlatego złe duchy rozpoznają i boją się prawdziwych uczniów Chrystusa, a nie lękają się oszustów (zob. Dz 16,16-18; 19,15). Demony wiedzą, że czas ich działania jest ograniczony (zob. Ap 12,12) i o tym, że czeka ich sąd (zob. Ap 20,1-3) oraz, że jedyną siłą na świecie, która może ich pokonać jest moc Krwi Chrystusa (zob. Ap 12,11).
Taktyką szatana i wszystkich złych duchów są podstępy, zasadzki, oszustwa i krętactwa (zob. Rdz 3,1-7; 2Kor 2,11; Ef 6,11; 1Tm 3,7;6,9) oraz przybieranie postaci anioła światłości (zob. 2Kor 11,14), a nie jak sądzą niektórzy koszmarnej kudłatej postaci z rogami, kopytami, ogonem i widłami. Św. Ojciec Pio (1887-1968), wielokrotnie dręczony przez diabła, widział go pod postacią okrutnego człowieka, który go bił, bądź nagich, prowokujących kobiet, które próbowały go uwieść, jak również pod postacią jego przełożonego, a nawet pod postacią Matki Bożej oraz Pana Jezusa. Działanie diabła może dokonywać się w wymiarze zwyczajnym, poprzez różnego rodzaju pokusy, które skłaniają do grzechu i w wymiarze nadzwyczajnym, poprzez dręczenia, które dotykają zdrowia fizycznego, życia osobistego i zawodowego, opresje, które oddziałują zewnętrznie na miejsca zamieszkania, przedmioty i zwierzęta, obsesje, które zaburzają równowagę duchową, psychiczną i emocjonalną, wzbudzając natarczywe myśli i koszmary senne, skłaniając do samobójstwa, wreszcie poprzez opętanie, które „paraliżuje” ciało i zmysły. Błogosławiona Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (1846-1878), dwukrotnie opętana przez złego ducha, porównała jego działanie do wiatru, który wchodzi przez każdą szczelinę ludzkiej natury, spowodowaną grzechem śmiertelnym czyli brakiem łaski Bożej. Moc diabła nie jest jednak nieskończona, chociaż wyrządza wielkie szkody natury duchowej i fizycznej w naszym życiu, w wielu małżeństwach i rodzinach, w naszym kraju i w świecie, by wspomnieć chociażby wojny, zamachy terrorystyczne, zabójstwa, kradzieże, gwałty, deprawacje seksualne, zdrady małżeńskie, których nie można przypisać wyłącznie tylko mocom zła pochodzącym od człowieka. Należy pamiętać również o tym, że diabeł porusza się w granicach wyznaczonych przez Boga (zob. Hi 1,12;2,6). Jego działanie jest dopuszczone przez Opatrzność Bożą, co stanowi dla nas wielką tajemnicę, którą może wytłumaczyć jedynie prawda o miłości Boga, który współdziała we wszystkim dla dobra tych, którzy go miłują (por. KKK 395). Św. Jan Chryzostom (ok. 350-407) nazywał szatana „uświęcicielem dusz” mając na uwadze tych ludzi, którzy doświadczywszy nadzwyczajnego działania demonicznego i związanego z nim cierpienia, przylgnęli całym sercem do Chrystusa, otrzymując łaskę duchowej wolności i świętości. Potwierdzają tę prawdę świadectwa księży egzorcystów, towarzyszących duchowo wielu osobom cierpiącym z powodu niewytłumaczalnych w świetle medycyny chorób ciała i psychiki, które za pośrednictwem modlitwy uwolnienia bądź egzorcyzmu odzyskały łaskę zdrowia i harmonii życia duchowego, jednocześnie przeżyły głębokie nawrócenie.
Wśród istotnych przyczyn nadzwyczajnego działania złego ducha należy wskazać dobrowolne, świadome i długotrwałe pozostawanie w grzechach śmiertelnych, nałogach oraz perwersjach seksualnych. Poza tym istotnym źródłem „infekcji demonicznej” jest bałwochwalstwo (np. satanizm), okultyzm, spirytyzm (np. wywoływanie duchów), magia, wróżbiarstwo (np. horoskopy, numerologia, astrologia), niektóre formy muzyki (np. techno, satanistyczna), filmy i książki ezoteryczne (np. Harry Potter), różnego rodzaju paramedyczne terapie „naturalne” bazujące na tajemniczych i nie zweryfikowanych przez naukę energiach (np. bioenergoterapia).
Skuteczną obroną przed działaniem diabła stanowią sakramenty święte, wśród których spowiedź święta jest „najlepszym egzorcyzmem” oraz modlitwa, szczególnie różaniec, koronka do Miłosierdzia Bożego, wezwania do św. Michała Archanioła, a także post, jednym słowem, życie w duchu chrześcijańskiej wiary, nadziei, miłości, czystości i pokory, wolne od kompromisów ze złem w jakiejkolwiek postaci.
W sytuacjach intensywnej walki duchowej należy zwrócić się o pomoc do charyzmatycznej grupy modlitewnej, a następnie, jeśli będzie to konieczne, do księdza egzorcysty, wierząc, że Jezus jest Panem rzeczy niemożliwych. Jemu cześć i chwała na wieki. Amen.
ks. Tadeusz Marcinkowski
ks. Tadeusz Marcinkowski, ojciec duchowny z WSDMW „Hosianum” w Olsztynie