Adoracja
Na początkuAdwentu, chcemy uświadomić sobie, że od Boga Ojca przez Ciebie, Jezu Chryste, "zostaliśmy ubogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie (...) tak, że nie brakuje nam żadnego daru łaski". Słowami proroka Izajasza chcemy Ci powiedzieć, że "ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą działał tyle..."
Pieśń: Z Tobą ciemność nie będzie ciemna
Za Twoje dary wpisane w świat i w nas pragniemy Ci podziękować. Będziemy powtarzać: Dziękujemy Ci Panie!
K. Za ten świat tak harmonijne urządzony, że "coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia" , i że stajemy w zachwycie...
W. Dziękujemy Ci, Panie!
K. Za mozaikę narodów różnej mentalności, o odmiennej kulturze, w różnorodny sposób oddających Ci cześć...
W. Dziękujemy Ci, Panie!
K. Za naszą Ojczyznę o tysiącletniej wierze, o przebogatej historii, której obecnie jesteśmy współtwórcami...
W. Dziękujemy Ci, Panie!
K. Za człowieka, którego powołałeś do istnienia, za jego zdrowie, siły, zdolności... W. Dziękujemy Ci, Panie!
K. Za to, że każdy człowiek jest inny; za Twoje życie w duszy ludzkiej, za każdego z nas mającego takie właśnie dary...
W. Dziękujemy Ci, Panie!
K. Za człowieka, który chociaż jest prochem i niczym wobec Ciebie, Panie, może z Tobą rozmawiać... W. Dziękujemy Ci, Panie!
Śpiew: Dzięki, o Panie, składamy dzięki...
W Ewangelii mówisz nam, Panie Jezu, o potrzebie czuwania. Trzeba czuwać, aby otrzymanych darów nie tylko nie zmarnować, ale aby je rozwinąć dla osiągnięcia pełni dziecięctwa Bożego. Patrzymy na życie świata, życie narodów, życie naszej Ojczyzny, życie nas samych. I przerażeni jesteśmy, gdy widzimy, jak marnują się Twoje dary. Dlatego postanawiamy, że - będziemy czuwać, aby strzec i je rozwijać...
W. Postanawiamy, że będziemy czuwać!
Patrzymy na ten świat i widzimy, że to, co Ojciec Twój w niego wpisał, jest marnowane, nawet więcej: te dary są używane do zniszczenia człowieka, dlatego...
W. Postanawiamy, że będziemy czuwać!
Barwna mozaika narodów jest jeszcze dzisiaj, w trzecim tysiącleciu, brutalnie niszczona lub zniewalana przez pewne systemy; zniewalana jest w nich mentalność, zniewalana religia. Aby te narody miały dość siły do strzeżenia tego, co dla nich właściwe, co stanowi o ich tożsamości...
W. Postanawiamy, że będziemy czuwać!
C.K. Norwid pisał, że sponiewierany ostatecznie człowiek jest jak Biblii Księga zataczająca się w błocie". Niestety, w naszej Ojczyźnie poniewierany jest człowiek, poniżana jego godność. Wystarczy wspomnieć alkohol, narkotyki i tych, którzy, szukając niegodnego zysku, ułatwiają innym ich zdobycie! Dlatego...
W. Postanawiamy, że będziemy czuwać!
K. Sami uświadamiamy sobie, że marnujemy dary otrzymane od Boga: zdrowie, siły, zdolności, życie łaski w duszy. Dziś pragniemy Cię, Panie Jezu, za to przeprosić...
W. Postanawiamy, że będziemy czuwać!
Panie Jezu, na początku Adwentu 2009 r. wzywamy do tej czujności siebie, Ojczyznę, inne narody. Wzywamy do czujności i strzeżenia tego, czym nas obdarzyłeś. I ufamy Tobie, Panie, bo Tyś naszym Ojcem... Tyś naszym Stwórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy wszyscy i nie chcemy, abyś rozdarł niebiosa i zstąpił - aby karać.
Śpiew: Pan blisko jest
K. Twój, Panie Jezu, namiestnik na ziemi, Jan Paweł II tak mówił w Częstochowie: "Co znaczy «Czuwam»? To znaczy, że staram się być człowiekiem sumienia. Że tego sumienia nie zagłuszam i nie zniekształcam. Nazywam po imieniu dobro i zło, a nie zamazuję tej istotnej różnicy. Wypracowuję w sobie dobro, a ze zła staram się poprawić, przezwyciężając je w sobie. To taka bardzo podstawowa sprawa, której nigdy nie można pomniejszyć, zepchnąć na dalszy plan. Nie. Nie! Ona jest wszędzie i zawsze pierwszoplanowa. Jest zaś tym ważniejsza, im więcej okoliczności zdaje się sprzyjać temu, abyśmy tolerowali zło, abyśmy łatwo się z niego rozgrzeszali. Zwłaszcza, jeżeli tak postępują inni".
Panie Jezu, otwieramy teraz swoje sumienia i według stawianych pytań, chcemy zastanowić się nad sobą
(po każdym pytaniu przez chwilę trwamy w milczeniu).
Czy jestem świadom darów, które otrzymałem od Boga?
Czy nie marnuję zdrowia, zdolności, życia Bożego w duszy?
Czy nie zagłuszam, nie zniekształcam głosu sumienia ?
Czy po imieniu nazywam dobro, które te dary rozwija ?
Czy po imieniu nazywam zło, które te dary marnuje?
Czy stać mnie na podjęcie ryzyka w sytuacjach wymagających walki o dobro?
Czy rozumiem, że moje życie jest wpisane w dzieje Ojczyzny i swoim postępowaniem kształtuję jej oblicze?
Panie Jezu, jeszcze raz postanawiam i przyrzekam, że będę nieustannie czuwać, aby strzec i rozwijać Twoje dary we mnie i w Ojczyźnie mojej. Amen.
Śpiew: Przed tak wielkim sakramentem