Magda Suliga
Dawid Stanek
Agata Stankowska
SPRAWOZDANIE
Doświadczenie 78: „Wpływ kinetyny na zawartość chlorofilu w odciętych liściach pszenicy”
Przebieg doświadczenia:
Z szalki z wodą destylowaną i z szalki z kinetyną pobieramy po 50 mg liści, które następnie rozcieramy w moździerzu z 1 cm3 80% acetonu. Na końcu dodajemy 4 cm3 acetonu. W spektrofotometrze odczytujemy absorbancje światła o długości 652 nm.
Wyniki:
Waga liści z kinetyny po roztarciu = 64,8 ; z wodą = 64,7 [mg]
Absorbancja z kinetyny = 0,727 ; z wody destylowanej = 0,274
Zawartość chlorofilu w gramie tkanki obliczamy ze wzoru:
V - objętość acetonu = 5 cm3
W - waga liści = 50 mg = 0,05 g
Dla kinetyny:
Dla wody destylowanej:
Wnioski:
Tam, gdzie jest woda jest 2,5 x mniej chlorofilu. Kinetyna to enzym hamujący proces starzenia się roślin. Jednym z etapów starzenia jest rozkład chlorofilu, a więc więcej chlorofilu jest w liściach z kinetyny.
Doświadczenie 83: „Test wzrostowy cylindryczny na koleoptylach pszenicy”
Przebieg doświadczenia:
Z siewek pszenicy wycinamy odcinki koleoptyli o długości 1 cm. i nawlekamy je na igiełki. Do szalek Petriego nalewamy kolejno po 10 cm3:
IAA 10-3
IAA 10-5
DAA 10-7
H2O
Do każdej szalki wkładamy po 10 cylinderków koleoptyli i wstawiamy na 24 godz. do cieplarki(temp. 25oC).
Wyniki:
|
IAA 10-3 |
IAA 10-5 |
DAA 10-7 |
H2O |
1. |
12 |
16 |
18 |
15 |
2. |
13 |
17 |
10 |
15 |
3. |
14 |
19 |
13 |
16 |
4. |
15 |
17 |
11 |
11 |
5. |
13 |
19 |
15 |
14 |
6. |
14 |
16 |
16 |
13 |
7. |
15 |
16 |
13 |
16 |
8. |
10 |
12 |
12 |
15 |
9. |
10 |
19 |
15 |
11 |
10. |
16 |
18 |
19 |
19 |
Średnie:
IAA 10-3: 13,2
IAA 10-5: 16,9
DAA 10-7: 14,2
H2O: 14,5
Wnioski:
Największy wzrost obserwujemy w szalce ze stężeniem 10-5, czyli istnieje określone stężenie przy którym auksyny najbardziej wpływają na wzrost. IAA jest podstawową naturalną auksyną.
Doświadczenie 79: „Wpływ kinetyna na wzrost korzenia”
Przebieg doświadczenia:
Wysiewamy po 20 nasion pszenicy na trzy szalki Petriego z następującymi roztworami:
woda destylowana
kinetyna o stężeniu 10 mg/ml
kinetyna o stężeniu 100 mg/ml
Wyniki:
|
Nr 1 |
Nr 2 |
Nr 3 |
średnia długość korzenia |
6,6 mm |
5,4mm |
3,8mm |
W szalce z wodą destylowaną korzenie są dłuższe niż w szalce z szalce z kinetyną, przy czym im większe stężenie kinetyny tym krótsze korzenie.
Wnioski:
Na podstawie powyższych wyników możemy wnioskować, że kinetyna ma hamujący wpły na wzrost korzeni. Ma to związek z antagonistycznym działaniem hormonów: auksyn i cytokinin. Kinetyna jest syntetyczną cytokininą jej wysokie stężenie jest niezbędne do regeneracji pędów. Natomiast regeneracja korzeni zachodzi przy niskim stężeniu auksyn w stosunku do cytokinin. W szalce, w której była woda nie było kininy, więc auksyny bez przeszkód mogły powodować wzrost korzenia. A w szalce nr 2 i 3 kininy przeważał nad ilością auksyn i dlatego wzrost korzenia został zahamowany.
Doświadczenie 81: „Wpływ auksyny i gibereliny na rozwój pączków”
Przebieg doświadczenia:
Do pierwszego pojemnika dodajemy:
100 mg/dm3 IAA - 15 ml
5 kostek ziemniaków z oczkami
Do drugiego pojemnika dodajemy:
100 mg/dm3 gibereliny - 15 ml
5 kostek ziemniaków z oczkami
Wyniki:
Po tygodniu zaobserwowaliśmy wzrost pączków z „oczek” ziemniaków.
|
IAA |
gibereliny |
1. |
0,7 cm |
3,4 cm |
2. |
0,5 cm |
2,5 cm |
3. |
0,6 cm |
1,5 cm |
4. |
0,3 cm |
1,3 cm |
5. |
0 cm |
1,5 cm |
średnia |
0,42 cm |
2,04 cm |
Wnioski:
Pod wpływem giberelin pączki ziemniaka lepiej rosną(prawie 5 x ) niż pod wpływem auksyn. Gibereliny mają złożoną budowę chemiczną i syntetyzowane są szczególnie intensywnie w młodych, szybko rosnących organach. Wywołują w nich następnie podział komórkowy oraz elongację. Na działanie auksyn są szczególnie wrażliwe korzenie i pędy boczne. Zabieg działania auksyn na ziemniaki powstrzymuje wypuszczenie pędów z pączków bocznych bulw.
Doświadczenie 87: „Przerywanie okresu spoczynku pędów liścieni”
Przebieg doświadczenia:
Wnioski:
Po odcięciu wierzchołka pędu doszło do zaburzenia dominacji wierzchołkowej. Nastąpiło pobudzenie do wzrostu pędów bocznych - uśpionych. Ze wzrostem pędu związana jest auksyna, której duże stężenie na szczycie pędu powoduje jego wzrost.
Doświadczenie 77: „Formujący wpływ światła na wzrost roślin”
Przebieg doświadczenia:
Nasiona roślin jednoliściennych i dwuliściennych w dwóch seriach wysiewamy do doniczek. Jedną serię umieszczamy w ciemności, a drugą na świetle w tych samych warunkach wilgotności i temperatury.
Wyniki:
|
r. jednoliścienna |
r. dwuliścienna |
światło |
dobrze rozwinięta, pędy zielone, sztywne i wyprostowane |
dobrze rozwinięta łodyga, zielone liście |
ciemność |
liście zredukowane i węższe, pozbawione chlorofilu, roślina wysoka i łamliwa |
żółte pędy, długie wiotkie i wybujałe, zwiększa się odległość między węzłami, słabo rozwinięte liście, jest ich mniej |
Wnioski:
Światło silnie wpływa na morfogenezę roślin, metabolizm i funkcjonowanie genów. Działa hamująco na wzrost pędu, natomiast stymulująco na wzrost blaszki liściowej. Roślina jest dobrze rozwinięta, sztywna, zielona, wierzchołek pędu jest wyprostowany. Natomiast pęd rośliny pozbawionej dostępu światła jest wydłużony, blady( wpływ karotenoidów), wiotki, wybujały. Zwiększa się odległość między węzłami, liście są małe, słabo rozwinięte. Etiolacja jest procesem, podczas, którego plastydy tracą chlorofil i system błon. Z chwilą naświetlenia rośliny etiolowej rozpoczyna się proces dochodzenia do normalności.
Doświadczenie 88: „Znaczenie substancji wzrostowych w dominacji pędu szczytowego”
Przebieg doświadczenia:
W dwóch grupach roślin ścięto merystemy wierzchołkowe. W pierwszej grupie miejsca ucięcia posmarowano auksyną, a w drugiej lanoliną. Trzecią grupę pozostawiono jako kontrolną.
Wyniki:
Po tygodniu w pierwszej grupie obserwuje się wzrost pędu głównego i niewielki, zahamowany wzrost pędów bocznych. W drugiej grupie pęd główny był mniejszy ale nastąpił rozwój pędów bocznych.
Wnioski:
Auksyna jako hormon wzrostu działa stymulująco na pęd główny hamując jednocześnie rozwój pędów bocznych. Zachowuje i utrzymuje dominacje pędu głównego.
Doświadczenie 96: „Biegunowość gałązki wierzby”
Przebieg doświadczenia:
W jednym cylindrze umieszczamy dwie gałązki wierzby w takim położeniu w jakim rosły. W drugim również umieszczamy dwie gałązki ale w odwrotnym położeniu. Na dno cylindrów lejemy wodę.
Wyniki:
W pierwszym cylindrze z prawidłowo umieszczonych gałązek wierzby z uśpionych pączków zaczęły rozwijać się skierowane ku górze pędy oraz skierowane ku dołowi korzenie. W drugim cylindrze mimo odwrócenia gałązek pędy również kierowały się ku górze a korzenie ku dołowi.
Wnioski:
Roślina „pamięta” polarność, czyli mimo odwrócenia wie gdzie znajdują się merystemy wierzchołkowe. Korzenie rośliny wykazują geotropizm dodatni, pędy - ujemny(mimo odwrócenia zarówno pędy jaki i korzenie rosły w prawidłowym kierunku).