Anna Skonieczna gr 2.

KONSPEKT LEKCJI GIMNASTYKI KOREKCYJNEJ DLA OSÓB Z ZESPOŁEM DOWNA.

Zadanie główne:

Korekcja postawy ciała, wzmocnienie gorsetu mięśniowego, poprawa ogólnego napięcia mięśniowego.

Zadanie dodatkowe: Wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała, oraz umiejętności współpracy.

Wiek:12-14 lat.

Liczba uczniów: 6

Czas trwania lekcji: 30 min

Potrzebne przybory i przyrządy: piłki siatkowe, materace, piórka

Charakterystyka jednostki chorobowej:

Zespół Downa to zestaw charakterystycznych cech fizycznych i psychicznych, które powstają wskutek błędu genetycznego. W jądrze każdej prawidłowej komórki człowieka (poza płciowymi) są zawsze 23 pary chromosomów. U osób z zespołem Downa w 21 parze znajduje się dodatkowy, trzeci chromosom. Przyczyną jest nieprawidłowy genotyp w komórce rozrodczej (jaju bądź plemniku).

Dodatkowy chromosom jest obecny już w pierwszym stadium rozwoju komórki. Zawarta w nim informacja genetyczna od samego początku zakłóca zapisany w genach plan budowy narządów dziecka. Zakłócenie może dotyczyć każdego układu i każdego etapu rozwoju fizycznego, który związany jest z informacjami zawartymi w chromosomie 21, ale nie jest ono całkowite. Dlatego osoby z zespołem Downa mają dużo więcej cech normalnych niż patologicznych.

Cechy charakterystyczne.

Zespół Downa dość łatwo zdiagnozować, kiedy dziecko jest maleńkie, wiążą się bowiem z nim pewne bardzo charakterystyczne cechy: znaczna część dzieci dotkniętych tą chorobą ma słabe napięcie mięśniowe i sprawia wrażenie wiotkich. Najczęściej oczy są nieco skośne, grzbiet nosa płaski, a kości policzkowe nieco odstające. Na skutek wolniejszego rozwoju czaszki młodzi ludzie z zespołem Downa nie wyglądają na swój wiek.

Badania dowodzą, że 30-40 procent dzieci z tym schorzeniem cierpi na jakąś postać wady serca. Dość częste są u nich wady słuchu, zdarzają się również wady wzroku, a także zakłócenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego. Duży kłopot może sprawiać też sucha skóra, wymagająca szczególnej pielęgnacji.

Dzieci wolniej się rozwijają - później zaczynają siadać, stawać i chodzić, wolniej reagują na bodźce, mają osłabione czucie dotyku, bólu, temperatury. Dzieci z zespołem Downa często noszą różnorakie cechy niepełnosprawności; niedowłady, przykurcze, mają zaburzenia równowagi, są ociężałe i mają dużą nadwagę, co stanowi przesłanki do opóźnienia w rozwoju tzn. motoryki dużej. Także motoryka rąk u tych dzieci rozwija się nieprawidłowo - ze względu na małą precyzję, słabą koordynację, niski poziom kontroli i celowości ruchów.

Rewalidacja.

Zadania rewalidacyjne z dzieckiem z zespołem Downa należy rozpocząć od:

1. Poznania dziecka, warunków jego rozwoju, historii życia.

2. Zintegrowania jego potrzeb.

3. Dostosowania pracy do sił i możliwości.

4. Stosowania w pełni metod kompensacyjnych, korygujących, usprawniających i dynamizujących.

Ruch jako narzędzie wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju, wyraża główną ideę metody. Opracowany przez Weronikę Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch:

­ świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego

­ świadomość przestrzeni i działania w niej

­ dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliższego kontaktu.

Tok lekcji	Nazwa ćwiczenia gry lub zabawy	Czas (liczba powt.)	Organizacja lekcji	Uwagi
I część wstępna	1. Zbiórka, powitanie, sprawdzenie gotowości do zajęć.	2 min	Siad po turecku na obwodzie koła.	Sprawdzić ubiór i gotowość do zajęć każdego dziecka. Przedstawienie celu lekcji. Zapoznanie się z dziećmi (jak się nazywają, ile mają lat).
		2. Zabawa ożywiająca	3-4min	Uczestnicy siedzą j. w. Jedna piłka wędruje po obwodzie koła, przekazywana z rąk do rąk. Zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Na sygnał „klaśnięcie w ręce” prowadzącego zmienia kierunek na przeciwny. Tempo przekazywania piłki coraz szybsze.	Prowadzący ćwiczy razem z podopiecznymi i liczy na głos (od 1 do 7) nadając tempo przekazywania piłki
	II część główna	Ćwiczenia ogólno-rozwojowe. (Naśladownictwo ruchowe) Ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu, brzucha i pośladków	5 min 3 min 3 min 5 min	Dzieci naśladują wyznaczone przez prowadzącego czynności bądź zachowania. Dzieci mają naśladować ptaki, żabki, bociany, wkręcanie żarówki, drzewa, samochody, Leżenie przodem w parach na przeciw siebie. Jedna piłka na parę. Ćwiczący trzyma piłkę z przodu, wyprostowanymi RR. Na sygnał prowadzącego podaje ją partnerowi nad ziemią, unosząc T. „Samolot”. Leżenie przodem. RR w bok. Na sygnał prowadzącego uczniowie podnoszą tułów i RR starają się utrzymać równowagę (RR uniesione na tej samej wysokości od podłogi). Na sygnał ręce opadają na podłogę. Leżenie na plecach na przeciw siebie. NN ugięte, w lekkim rozkroku. Na sygnał partnerzy przekazują sobie piłkę poprzez siad i skłon, raz z lewej, raz z prawej strony (mm. skośne brzucha), oraz na wprost.	Prowadzący koryguje ruchy ćwiczących. Zachęca do wydawania naśladowniczych dźwięków. Korygować postawę - ściągnięte łopatki, napięte mm. pośladkowe, symetryczny wznos tułowia.
		Ćwiczenia utrwalające nawyk prawidłowej postawy	4min	„Wąż” - marsz w rzędzie, jeden za drugim. Osoba na czele porusza się dowolnie, wzdłuż linii boiska do piłki siatkowej. Marsz: na palcach na przemian na piętach, w wolnym tempie, w szybszym tempie, tyłem, przodem.	Zwracamy uwagę na wyprostowaną postawę, prawidłowy chód. Korygujemy błędy. Uczymy dzieci samokontroli w grupie.
		Ćwiczenia tułowia	3min	W parach, pw stojąca w lekkim rozkroku tyłem do siebie. 1 Piłka na parę. Skłon do ziemi i próba przekazania piłki partnerowi pomiędzy nogami
		Ćwiczenia równowagi	5min	Ćwiczenie w parach. Partnerzy opierają się o siebie lekko plecami. Starają się wyczuć moment, kiedy będą w równowadze by nie przeciążać drugiej osoby, ale też uzyskać dla siebie wygodną pozycję. Utrudnienie - jednonóż, ćwiczący próbują zetknąć się podeszwami stóp.	Ważny element współpracy, kontaktu fizycznego oraz konieczności porozumienia się z współćwiczącym.
	III część końcowa	Ćwiczenia oddechowe	2.5 min 2.5 min	Siad klęczny w parach, na materacach na przeciwko siebie, w odległości ok. 1 m. Jedno piórko na parę. Uczniowie na zmianę próbują przekazać piórko partnerowi poprzez zdmuchnięcie go z wyciągniętej ręki.	Akcent na oddychanie przeponowe. Zwrócenie uwagi na prawidłową postawę ciała przy siedzeniu.
						Leżenie tyłem na materacu. Uczniowie starają się oddychać spokojnie, rytmicznie, głęboko. Oddychanie przeponowe - uczniowie obserwują jak w miarę coraz głębszego oddychania brzuszki unoszą się i opadają.	Korygować błędy u każdego ćwiczącego indywidualnie.
		Zakończenie	3min	Zbiórka, podziękowanie, pożegnanie.

2

---