Diagnoza Dziecka

Jan Kowalski

Pedagogika

Grupa 1

Rok II

Diagnoza:

Natalia ma 7 lat, uczęszcza do klasy zerowej. Matka dziecka pracuje w pełnym wymiarze godzin jako magister farmacji, ojciec natomiast jest dyrektorem firmy farmakologicznej. Dziewczynka często zostaje pod opieką niani, która zajmuje się również rodzeństwem Natalii, czteroletnią siostrą Anią i dwuletnim bratem Marcinem. Powodem tego jest fakt, że pod opieką ojca dzieci nie miały dobrej opieki. Tata pozwalał im na wszystko by nie sprawiały mu problemów, np. nie hałasowały. Dzieci najczęściej oglądały telewizję pod jego opieką.

Matka Natalii nie ma dla niej czasu. Od rana do wieczora pracuje w aptece, jest ustępliwa, nie jest konsekwentna względem córki. Często dla świętego spokoju odrabia za nią lekcje wieczorem. Czasami nie wie jak ma postąpić, twierdząc, że boi się skrzywdzić dziewczynkę. Natalia bezwzględnie wykorzystuje bezradność matki na każdym kroku, wymusza swoim zachowaniem to, na czym jej w danym momencie zależy.

Sfera intelektualna:

Natalia jest dzieckiem inteligentnym, chodź niezdyscyplinowanym. Posiada doskonałą pamięć, szybko uczy się zadanego wiersza i po dłuższym czasie umie wyrecytować bez zająknięcia. Ma dobry słuch, ładnie śpiewa. Logiczne myślenie i zdolności kojarzenia są dość wysokie jak na jej wiek.

Sfera emocjonalna:

Natalia często zmienia swoje nastroje. Szybko przechodzi z płaczu w śmiech i odwrotnie. Nie umie pogodzić się z przegraną. Odchodzi wówczas na bok i nie chce słuchać, czy brać udziału w dalszych zadaniach.

Strefa rozwoju społecznego:

Wypowiedzi dziecka są ubogie gdy się ją o coś zapyta, często odpowiada jednym słowem. Nie pytana natomiast ma zawsze bardzo dużo do powiedzenia. Interesuje się sprawami dorosłych. Wtrąca się do rozmów innych nie pytana i nie proszona. Jest niezdyscyplinowana, nie reaguje na polecenia i jest bardzo uparta. Dorosłych traktuje jak rówieśników, co spowodowane jest brakiem szacunku, a to z kolei jest wynikiem braku zainteresowania jej osobą przez rodzinę.

Natalia notorycznie popada w konflikty z rówieśnikami. W stosunku do dzieci jest agresywna, bije kolegów po twarzy, kopie szczypie i pluje, używa wulgarnego słownictwa względem innych, przezywa. Niszczy przedmioty uczni. Wyrzuca zawartość plecaków na podłogę. Takie zachowanie sprawia, że nie jest lubiana, nie ma znajomych.

Wśród pedagogów postrzegana jest jako dziecko wymagające szczególnej uwagi ze względu na zagrożenie dla innych przebywających w jej otoczeniu ludzi. Notorycznie rusza prywatne rzeczy wychowawczyni, zdarza się, że szpera w torebce. Podkrada drobne rzeczy dzieciom z grupy. Robi sobie żarty z dorosłych, przedrzeźnia, dogaduje.

Jej relacje z rodzeństwem również są fatalne. Drażni się z młodszą siostrą, przezywa ją, popycha. Nie potrafi bawić się w zgodzie.

Sfera problemowa:

Natalia od początku nie zmienia swego zachowania podobnie jak i rodzice. Już jako dwuletnie dziecko miała wszystko, na co miała ochotę. Po urodzeniu przez matkę młodszej siostry, a później brata, stała się bardzo zaborcza. Z wiekiem zachowanie Natalia się pogarsza. Staje się bardziej agresywna i wulgarna.

Dziecko nie umie skupić się na rozmowie czy podjętej, zadanej pracy, kręci się, wychodzi z pomieszczenia, zajmuje się innymi czynnościami. Jeśli jakaś czynność sprawia Natalii trudność szybko się zniechęca i przestaje pracować. Dziecko jest chaotyczne i niestaranne we wszystkim, co robi. Nieuważnie przepisuje teksty, w przepisywanych tekstach rzuca się w oczy brak liter w wyrazach lub całych wyrazów, powoduje to niezrozumiałą notatkę. Gubi się we własnych myślach. Czyta początki a resztę zmyśla.

Prace plastyczne rzadko udaje jej się skończyć np. rysunek za pierwszym podejściem. Prace te odbiegają poziomem od tych wykonywanych przez rówieśników. Nie szanuje rónież swoich rzeczy. Notorycznie gubi czy niszczy je. Podobnie robi też z przedmiotami nie należącymi do niej. Ciągle przedmioty w jej otoczeniu ulęgają zniszczeniu. W sprawie zniszczonej rzeczy kłamie zwalając winę na rodzeństwo lub kolegów z klasy.

Dziewczynka w wieku szkolnym nie potrafi sama zawiązać sznurówek, ubrać się, rozebrać, spakować plecaka.

Działania Planowe:

Na podstawie przeprowadzonych badań oraz wywiadu środowiskowego w domu i szkole można stwierdzić, że dziewczynka ma trudności w pisaniu, co może wskazywać na lekkie zaburzenia w koordynacji wzrokowo-ruchowej, spostrzeganiu, koncentracji uwagi. Natomiast zaburzenia w zachowaniu mogą wskazywać na niedojrzałość społeczną i emocjonalną lub nadpobudliwość psychoruchową.

Zalecenia:

1. Dziecko powinno uczęszczać na zajęcia zespołu dydaktyczno - wyrównawczego

2. Należałoby także przebadać Natalię w poradni psychologiczno - pedagogicznej

3. Cała rodzina powinna uczestniczyć w terapii psychologicznej

4. Ćwiczyć sprawność manualną poprzez rysowanie, malowanie farbami

5. Rozmawiać z dzieckiem, słuchać go, pokazywać mu prawidłowe wzorce postępowania, wspólnie oceniać zachowanie innych oraz wyciągać wnioski, a także uzmysławiać dziecku jak należy postępować w danej sytuacji i dlaczego

6. Postępować w stosunku do dziecka z żelazną konsekwencją, wspólnie wytyczyć jej granice, co wolno, a czego nie oraz jakie będą konsekwencje niedotrzymywania umowy

7. Stopniować trudności zadań, wydłużać czas koncentracji uwagi, stosować ciekawe metody pracy, które zintegrują dziecko z grupą

8. Przydzielać jej różne zadania i funkcje, aby czuła się ważna, dowartościowana

2

---