1. Bóg sã rodzy

Bóg sã rodzy, mòc trëpieje,

Pón niebiosów òbnażony.

Òdżiń marznie, wid blednieje,

Mô swé greńce Nieskùńczony.

Zgardzony a pełny chwałë,

Smiertelny Król nad wiekama.

A Słowò Całã sã stało

I mieszkało midzë nama.

Pòdnies rãkã Bòżé Dzecã,

Błogòsław tatczëznã naszą,

W dobrëch radach, w dobrym bëcym

Wspiérôj nas sëłą i łaską.

Dodóm naj i miono całé,

Wszëtczé wse razã z miastama.

A Słowò Całã sã stało

I mieszkało midzë nama.

2. Czej sã Christus rodzy

Czej sã Christus rodzy

I na swiat przëchòdzy,

Cemnô noc w widnoscach

Promienistëch brodzy.

Aniołë sã dzys redują,

Pòd niebiosa wëspiewùją:

Glorija, glorija, glorija in excelsin Deo!

3. Pôjta wszëtcë do stajenczi

Pôjta wszëtcë do stajenczi!

Do Jezësa i Panienczi!

Pòwitôjta Malinczégò

I Marijã, Matkã Jegò!

Kasper, Melchiór z Baltazarã

Jidą do Ce z swòjim darã!

Mirrã, kadzëdło i złoto

Dómë tobie dzys z òchòtą.

Kòżdi, kòmù głowa zdrów

Cygnie terô pòd Bëtów.

Chòc jes biédny i w rozterce,

Òfiaruj mù swòje serce!

4. Je taczi dzéń

Je taczi dzéń...

Baro cepłi, chòc gòdowi.

Dzéń, prosti dzéń,

W chtërnym gasną wszëtczé sztridë.

Je taczi dzéń,

W chtërnym redosc witô wszëtczich,

Dzéń, chtërny ju

Kôżdi z nôs znô òd kòlibczi.

Niebò - Zemi, Niebù - Zemia;

Wszëtcë wszëtczim slą żëczbë:

Drzewa - ptôchóm, ptôczi - drzewòm,

Dech wiatru - flafróm sniegù.

Je taczi dzéń -

Leno jeden rôz do rokù.

Dzéń, prosti dzéń,

Chtëren liczi sã òd smrokù.

Je taczi dzéń,

Czedë jesmë wszëtcë razã.

Dzéń, snôżi dzéń -

Dzys nóm rok gò skłôdô w darze.

Niebò - Zemi, Niebù - Zemia;

Wszëtcë wszëtczim slą żëczbë:

A czej wszëtcë ùsną w kùńcu,

Noc jiglënë wòniô niese.

---