BUDOWA ZŁĄCZA SPAWANEGO
Złącze spawane nie jest jednolite w swojej budowie, aby się o tym przeko
nać wystarczy przeciąć je w poprzek osi spoiny. Następnie otrzymaną powierzchnię przekroju należy wygładzić szlifierką i wytrawić w specjalnym roztworze. Po wykonaniu tych czynności można dostrzec gołym okiem poszczególne strefy złącza spawanego. Rysunek ilustruje cztery główne strefy złącza.
1. Strefa metalu rodzimego - jest częścią materiału spawanego, która pod wpływem spawania nie uległa zmianom chemicznym ani takiemu nagrzaniu, które by wywołało zmiany w budowie krystalicznej materiału.
2. Strefa wpływu ciepła - zwana inaczej strefą przejściową, jest to ta część materiału, która nie ulega zmianom chemicznym, ale została nagrzana do tak wysokiej temperatury, że nastąpiła zmiana struktury materiału.
3. Strefa wtopienia - jest to stosunkowo wąska strefa materiału rodzimego, który uległ podczas spawania przetopieniu, w wyniku, czego nastąpiło częściowe wymieszanie się materiału spoiwa z materiałem rodzimym.
4. Strefa spoiny - część złącza, która powstała głównie z materiału spoiwa, który przeszedł w czasie spawania w stan płynny, a następnie zakrzepł w spoinie.
Podczas spawania bardzo ważne znaczenie ma strefa wpływu ciepła, która przy spawaniu stali węglowych o podwyższonych zawartościach węgla, może wywołać zmiany strukturalne, zmieniające własności wytrzymałościowe spawanego materiału.
Szerokość strefy wpływu ciepła nie jest stała, lecz zależy od zmian temperatur podczas nagrzewania oraz stygnięcia spawanego metalu. Czynnikami mającymi wpływ na to zjawisko są:
moc cieplna
temperatura źródła ciepła
sposób nagrzewania (technika spawania)
kształt i wielkość łączonych elementów
własności spawanego metalu
Znając zależności pomiędzy wyżej wymienionymi czynnikami można odpowiednio wpływać na rozkład i wielkość pola temperatur w złączu, a tym samym na wielkość strefy wpływu ciepła. Strefę tą należy ograniczać do możliwie małych rozmiarów, gdyż powoduje ona niekorzystne zmiany w strukturze metalu.