WYKŁAD 27.01

KOMUNIKACJA MORSKA - jest w turystyce najmniej wykorzystywana, a mogłoby to powiększyć walory turystyki.

STATEK - to każde urządzenie pływające, dzielą się na:

• okręty wojenne

• statki handlowe:

• pasażerskie - do przewozu pasażerów

• traulery - do eksploatacji bogactw morskich

• frachtowce - statki, które wykorzystywane do przewozu ładunków, służą turystyce.

FRACHTOWCE - wyposażone od 4-12 miejsc, służą pasażerom, wykorzystywane przez ludzi, którym nie zależy na czasie. Frachtowiec uzależniony jest od ilości materiałów jakie otrzyma w różnych portach, gdyż od początku nie wie co dostanie i gdzie z tym popłynie. Kajuty na statku są dobrze wyposażone, nieraz jak w pasażerskich.

STATKI BLIŹNIACZE - różnią się od siebie wielkością, szybkością, wyposażeniem.

Komunikacja morska wiąże się z pojęciami: pojemność statku, nośność statku, jednostkami długości i prędkością.

POJEMNOŚĆ STATKU - określana jest w brutto register ton BRT, to całkowita pojemność wnętrza statku wraz z krytymi nadbudówkami.

NOŚNOŚĆ STATKU - tonaż martwej wagi DVT, określane w tonach metrycznych. To maksymalny ciężar, który obejmuje: ciężar ładunku, załogi, wody do picia, paliwa, to wszystko co można załadować na statek do pewnej granicy (jest ona zaznaczona na burcie w postaci linii, wskazuje zanurzenie).

1 BRT=1 ½ DVT

JEDNOSTKA DŁUGOŚCI - mila morska (1852m) 1/10 mili morskiej = kabel

PRĘDKOŚĆ STATKU - określamy w węzłach 1węzeł = 1 mm/h

Statki handlowe są klasyfikowane: najwyższej klasy, średniej i najniższej klasy.

Na klasyfikację wpływa: rodzaj i jakość materiału z jakiego zrobiony jest statek, wiek, który wpływa na jego ubezpieczenie. Im starszy statek tym wyższe ubezpieczenie.

Statki mają swoje oznaczenia, np. m/s - statek motorowy.

LINIA ŻEGLUGOWA

• stała regularna linia, pływa wg rozkładu (należą do Polskich Linii Oceanicznych)

• służy do określenia armatora, przewoźnika (PLO), który eksploatuje statki żeglugi morskiej.

TRANSPORT DALEKOMORSKI - wykonują statki, które nie pływają wg rozkładu, to linie które go wykonują - frachtowce. Przedsiębiorca wykonujący je: Żegluga Polska S.A.

Dokumentacja potrzebna w komunikacji morskiej.

• BILET PASAŻERSKI - jest biletem imiennym, wydawanym przez linie żeglugowe, możemy go kupić w biurze podróży, które zawarły kontrakt z liniami żeglugowymi. Wydawany jest w 2 językach: polskim i angielskim.

Bilet jest dowodem zawarcia umowy między pasażerem a liniami żeglugi, jest zapłatą za przewóz (tam i z powrotem), bilet opłacony w dwie strony jest ważny 1 ROK (od momentu wypłynięcia), a bilet w jedną stronę jest ważny 2 LATA (od momentu wystawienia).

Na bilecie znajduje się:

• oznaczenie stron umowy

• trasa przewozu

• nazwa statku

• data wyjścia w morze

• cena, opłata za przewóz.

W żegludze przybrzeżnej mamy tzw. kabotaż, - w obrębie jednego państwa, między danymi portami.

Karta pokładowa - dostajemy ją przy odprawie, jest na niej wypisany sektor i nr kabiny.

Pasażer, który korzysta z żeglugi morskiej jest ubezpieczony. Zanim odbierze bilet musi wypełnić kwestionariusz osobowy.

Lista pasażerów - manifest pasażerski, jest to lista, na którą, wciąga się wszystkich podróżnych, to dokumentacja statku.

Bagaż - 125kg można wziąć ze sobą na pokład.

Cena biletu jest różna. Zawiera przewóz, miejsce w kabinie i wyżywienie (podstawowe).

Najdroższe bilety są w kabinie umieszczonej w przybudówce kadłuba, jeśli posiadają bulaje lub są po zewnętrznej stronie pokładu.

Ceny uzależnione są od sezonu, umieszczenia kabiny, wyposażenia.

Bulaj - okna na statku.

• PREPAID (ZAWIADOMIENIE O PRZEDPŁACIE ZA BILET)

Zawiadomienie przez agenta lub przewoźnika, że dana osoba zapłaciła za transport innej osoby, zwykle z innego miejsca niż to, w którym dokonano zapłaty. Dzięki tej informacji jej odbiorca (przewoźnik) jest upoważniony do wystawienia biletu.

• VOUCHER - to bilet zastępczy, który wymaga wymiany na bilet pasażerski w porcie u przewoźnika.

KOMUNIKACJA PROMOWA - Polska Żegluga Bałtycka S.A. `Polferis' (przewoźnik) najczęściej Polska - Skandynawia

PROMY MORSKIE są przystosowane do przewozu pasażerów, ich samochodów, samochodów ciężarowych.

Rejsy są krótkie, korzysta się z miejsc `lotniczych' siedzących (nie kabin), trzeba je rezerwować.

Ceny biletów pasażerskich uzależnione od sezonu. wysoki/gorący sezon - duży popyt na prom

BILET BLANKIETOWY - składa się z kuponów (dla wystawcy, armatora, rozliczenia, pasażera). Jest ważny 6 m-cy i nie może być przeniesiony na inną osobę bez porozumienia z przewoźnikiem.

Odprawa, kiedy podróżuje cała grupa wraz z pilotem.

Jest bilet zbiorowy na nazwisko pilota, wpisana ilość osób na nim.

2 stopnie odprawy:

• odprawa paszportowa - na podstawie listy, którą ma pilot, oraz biletu zbiorowego

• odprawa celna - bagażowa.

Car deck (pokład samochodowy) - podczas podróży nie można na nim przebywać.

TRANSPORT LOTNICZY

Przewoźnik ustala taryfy - wysokość opłat.

Większość przewoźników lotniczych uczestniczących w obsłudze międzynarodowego ruchu turystycznego zrzeszona jest w IATA - Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Lotniczego, utworzonym w 1919 roku. Podstawowym celem IATA jest ujednolicenie przepisów, dokumentów i rozliczeń a także eliminowanie konkurencji między przewoźnikami poprzez określanie taryf minimalnych.

Wyróżniamy 2 taryfy:

• normalne - odnoszą się do klasy 1 i ekonomicznej, są ważne rok od daty zakupu

• specjalne - tańszy od normalnych, dotyczą z reguły podróży w 2 strony, określają minimalny popyt w kraju, z którego następuje powrót, ich ważność jest krótsza niż 1 rok.

Podział taryfy specjalnej:

• taryfy publiczne

• taryfy grupowe, wycieczkowe

• taryfy insentife - przeznaczone jako nagroda dla pewnej grupy pracowników, wykupione przez przedsiębiorstwa pracy

• taryfy APEX (w tym wycieczkowe) - zastosowanie tej taryfy wymaga wykupienia biletu w wyznaczonym terminie, rezerwacja musi być dokonana na wszystkie odcinki

• taryfy tour inclusive - cena przelotu, jest jednym z elementów całej wycieczki (transfer, nocleg, wyżywienie), dotyczy tylko klasy ekonomicznej.

Bilet lotniczy, który wypisywany jest przez przewoźnika jest imienny, w formie książeczki i składa się z 5 kuponów:

• jasnozielony - zostaje w biurze przewoźnika

• różowy - wyrywany od razu, dla agenta

• żółty - 2 odcinki, na przelot tam i z powrotem

• biały - zostaje dla nas.

Na bilecie znajduje się nazwisko i imię pasażera, płeć, nazwa przewoźnika, klasa podróży, kiedy wystawiony, informacja o stanie rezerwacji, godzina z datą odlotu, pieczątka oraz okres ważności biletu.

Inne dokumenty w transporcie lotniczym:

• uniwersalny voucher emitowany przez linie lotnicze, zlecenie wykonania usługi

• prepaid Ticket Advice PTA - zawiadomienie o zleceniu wykonania usługi - darowany bilet.

4 etapy odprawy granicznej:

1. odprawa biletowo - bagażowa (bagaż do 20kg, otrzymujemy kwit za bagaż)

2. odprawa paszportowa (z podręcznym bagażem)

3. odprawa celna (stoisko czerwone i zielone - gdy nie mamy nic do odclenia)

4. odprawa bezpieczeństwa (kontrola wzmożona).

KARTA POKŁADOWA - otrzymujemy przy pierwszym punkcie odprawy, upoważnia do wstępu na pokład samolotu.

FORMY ALTERNATYWNEJ TURYSTYKI MASOWEJ

RAFTING - spływ rwącymi nurtami rzek, z mnóstwem przeszkód; 6-stopniowa klasyfikacja rzek: 1 - łatwe, 6 - bardzo trudne, to stopnie klasyfikacji trudności na trasie, w manewrowaniu, ilość przeszkód.

TRAMPING - jego korzeni należy doszukiwać się w XIX w.

• podróżowanie ludzi młodych dysponujących czasem, których możliwości finansowe nie są duże

• wyjazd zorganizowany bez udziału kontrahentów zagranicznych z dostosowaniem się do miejscowych warunków

W Polsce rozwój trampingu przypada na lata 60-te, rozpowszechnia się autostop, to prekursor tej formy turystyki, pewien styl życia.

ALPINIZM - dzieli się na 2 grypy:

• alpiniści, którzy tworzą dużą grupę ludzi, są dobrze wyposażeni w specjalistyczny sprzęt

• małe grupki ludzi, cały swój bagaż noszą na plecach

dali początek trampingowi

OBOZY WĘDROWNE - na czele grupy stoi przewodnik danej wycieczki, dowolna ilość osób w grupie

współczesna faza trampingu

1. forma podróży grupowej o charakterze poznawczym, wspólnie, za małe pieniądze, nie korzysta się z przewodników, korzysta się z najtańszych form transportu

2. wykorzystuje się różne sposoby podróżowania

3. jest stylem życia opartym na kulturze szlaku (tj. odpowiednie zachowanie na szlaku, ubiór).

TRECKING - to poznawanie wielkich krain geograficznych w czasie których doznaje się emocji. Można uprawiać go w różnych warunkach, to wędrówka z określonym celem.

TRACKERSI - turysta, który przemierza bezdroża i uprawia tę turystykę.

Trecking pochodzi z ang. i oznacza wędrowanie, chodzenie po wysokich górach. Zaś słowo treck z afrykańskiego, od języka Burów potomków chłopów holenderskich.

Jimmy Roberts - wprowadził do słownictwa słowo Trecking, w Katmandy założył pierwsze biuro turystyczne.

Cechy charakterystyczne:

• pokonywanie dużych odległości pieszo w czasie wielodniowej wędrówki

• posiadanie kwalifikacji wysokogórskich

• wznoszenie się na duże wysokości wiąże się z problemem aklimatyzacji

• poruszanie się w terenie o słabo rozwiniętej infrastrukturze

• obcowanie z codziennym życiem mieszkańców w czasie wędrówki

• trasy o zróżnicowanym stopniu trudności:

• trasy łatwe (wymagające kondycji)

• trasy trudne (wymagające posługiwania się odpowiednim sprzętem)

• trasy bardzo trudne (wymagające umiejętności wspinaczki, specjalistycznego sprzętu).

Rodzaje treckingu:

• klasyczny - wędrówki przez góry świata, sprzęt klasyczny

• na lodowcu - sanie, żagle, narty

• rowerowy - kolarstwo nizinne, górskie, pustynne

• rzeczny - połączenie wędrówek ze spływami na lekkich, składanych pontonach

• tropikalny - szlaki przecierane przez dżunglę

• pustynny - z karawaną wielbłądów

• z wyspy na wyspę - przy pomocy łodzi

• jaskiniowy - przejścia niezagospodarowanych jaskiń

• na sawannie.

Trecking w wąskim i szerokim znaczeniu:

• WĄSKIE - wędrówki przez wielkie góry świata, przy użyciu specjalistycznego sprzętu alpinistycznego, w którym ważnym elementem jest kontakt z naturą oraz obcą, często egzotyczną kulturą. Trecking klasyczny.

• SZEROKIE - wszelkie wyprawy mające na celu poznanie różnorodnych krain geograficznych, odbywane pieszo, często przy użyciu nart, roweru, umożliwiające bliski kontakt z naturą i obcą egzotyczną kulturą. To turystyka bardziej ekologiczna.

---