Prawidłowe odpowiedzi, w mojej ocenie, są wytłuszczone.
Nie mam patentu na nieomylność, zatem, jeżeli ktoś uważa inaczej - najlepiej sprawdzić w podręczniku.
Tylko nie uczcie się na pamięć! Proszę traktować ten test jako ćwiczenie, rozgrzewkę, przed właściwym egzaminem.
Pytania od 1 - 30 to test z 21 maja 2012, a od 31 do 50 to test z 28 maja 2012r.
Wskaż odpowiedź błędną:
Usiłowanie nieudolne:
a) jest konsekwencją błędu co do znamion typu czynu zabronionego,
b) wyłącza odpowiedzialność karną,
c) może nim być nieświadomość okoliczności stanowiącej znamię negatywne,
d) może nim być urojenie sobie okoliczności stanowiącej znamię pozytywne.
Wskaż prawidłową odpowiedź:
W doktrynie panuje zgodność co do tego, że podżeganie jest przestępstwem bezskutkowym w odniesieniu do realizacji własnej postaci sprawczej,
Pomocnictwo może być popełnione umyślnie z zamiarem bezpośrednim lub wynikowym,
Podżeganie może być popełnione umyślnie z zamiarem bezpośrednim lub wynikowym,
Pomocnictwo może polegać na zaniechaniu.
Wskaż zdanie prawidłowe:
Przedmiotem błędu prawnokarnie relewantnego mogą być zarówno okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe typu czynu,
Świadoma nieumyślność polega na tym, że sprawca nie przewiduje możliwości popełnienia czynu zabronionego,
Świadoma nieumyślność polega na tym, że sprawca przewidując możliwości popełnienia czynu zabronionego, nie chce go popełnić , ale na popełnienie czynu się godzi,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Wielosprawstwo to:
Wykonywanie przez kilka osób czynów zabronionych bez zamiaru wzajemnego współdziałania,
Odmiana współsprawstwa,
Współsprawstwo do przestępstwa formalnego z zaniechania,
Współsprawstwo więcej niż dwóch osób.
Warunkiem przyjęcia ciągłości czynu jest:
Popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw w krótkich odstępach czasu,
Realizacja z góry powziętego przez sprawcę zamiaru,
W wypadku zamachu na dobra osobiste tożsamość pokrzywdzonego,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Tak zwana normatywna teoria winy w ujęciu kompleksowym:
Zalicza do elementów, od których zależy zarzucalność, także naganność treści przeżyć psychicznych sprawcy,
Określa zamiar dla niedbalstwa przez przesunięcie zamiaru na przedpole czynu zabronionego,
Zalicza do elementów, od których zależy zarzucalność, zdolność podmiotu do zawinienia, wymagalność zgodnego z prawem zachowania, możliwość przewidzenia bezprawności,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Naczelna zasada prawa karnego międzyczasowego - zasada stosowania ustawy nowej, polega na tym, że:
Ustawę starą stosujemy w przypadku depenalizacji,
W wypadku stabilizacji penalizacji stosujemy ustawę nową,
Ustawę nową stosujemy tylko w sytuacji, gdy jest dla sprawcy względniejsza,
W razie modyfikacji penalizacji ustawę nową stosujemy tylko wtedy, gdy nie jest surowsza dla sprawcy.
Cechami sprawstwa pojedynczego wg obowiązującego kodeksu karnego są:
To, że sprawstwo pojedyncze może być też jedną z form stadialnych popełnienia przestępstwa (usiłowanie i przygotowanie),
To, że sprawstwo pojedyncze jest oparte na koncepcji formalno-obiektywnej,
W wypadku przestępstw indywidualnych sprawca pojedynczy musi posiadać właściwości wymagane przez ustawę od podmiotu czynu zabronionego,
Dla pociągnięcia do odpowiedzialności za sprawstwo pojedyncze wymagane jest od sprawcy uznanie czynu za własny (animus auctoris).
Wskaż odpowiedź błędną:
Jeżeli sprawca karany jest za usiłowanie, nie zostaje pociągnięty do odpowiedzialności za przygotowanie tego samego przestępstwa,
Brak karalności za usiłowanie, uzasadniony czynnym żalem, nie prowadzi do ponowienia karalności za przygotowanie,
Przygotowanie jest karalne jedynie w wypadku przestępstw, które mogą być dokonane wyłącznie z zamiarem bezpośrednim,
Przygotowanie musi być podjęte z zamiarem bezpośrednim, w celu popełnienia czynu zabronionego.
Sprawca nie podlega karze za usiłowanie, jeżeli:
Dobrowolnie odstąpi od dokonania czynu zabronionego,
Pozostaje w błędnym przekonaniu, że usiłowanie jest jeszcze nieukończone i że samo zaniechanie dalszej akcji uniemożliwi naruszenie dobra,
Dobrowolnie zapobiegnie skutkowi czynu, jeśli jego usiłowanie jest już ukończone,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
W prawie karnym czyn jest:
Pojęciem nadrzędnym wobec pojęć działania i zaniechania,
Zawsze pewną aktywnością człowieka w stosunku do otaczającej go rzeczywistości,
Zachowaniem się człowieka,
Działaniem lub zaniechaniem.
Kontratyp tzw. dozwolonego ryzyka:
Wyłącza bezprawność czynów realizujących znamiona typów czynów zabronionych charakteryzujących się nieumyślnością,
Powoduje, że działanie w ramach dozwolonego ryzyka samo w sobie wywołuje niebezpieczeństwo dla dobra prawnego,
Określony w art. 27 k.k. dotyczy przede wszystkim ryzyka w sporcie,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Występek:
Jest przestępstwem popełnionym umyślnie lub nieumyślnie (tylko w razie wyraźnego zastrzeżenia ustawowego),
Może przekształcić się w zbrodnię,
Jest czynem zagrożonym grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności i karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc,
Jest czynem zagrożonym grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc.
Wskaż odpowiedź błędną:
Przy obronie koniecznej zamach:
W pewnych wypadkach może być zaniechaniem,
Musi być bezpośredni,
Musi być bezprawny, czyli sprzeczny z porządkiem prawnym,
W pewnych wypadkach może być odparty przez zaniechanie.
Pomocnictwo w kodeksie karnym z 1997r.:
Jest tzw. zjawiskową postacią przestępstwa,
Wg doktryny jest bezskutkową postacią popełnienia przestępstwa,
Może przybrać formę, tzw. pomocy psychicznej,
Może polegać na zaniechaniu.
Cechami charakterystycznymi kontratypów są:
Niezrealizowanie znamion typu czynu zabronionego,
Wyłączenie bezprawności czynu,
Kolizja dóbr prawnych,
Zaatakowanie dobra prawnego.
Tak zwana świadoma nieumyślność:
Ma stronę intelektualną identyczną z umyślnością,
Różni się od umyślności stroną woluntatywną,
Jest to inaczej lekkomyślność,
Jest to niezachowanie ostrożności wymaganej w danych okolicznościach.
Wskaż zdanie(a) prawdziwe:
W wypadku właściwego podżegania do przestępstwa nieumyślnego mamy do czynienia z umyślnym podżeganiem,
W wypadku niewłaściwego podżegania do przestępstwa nieumyślnego podżegacz będzie odpowiadał za umyślne podżeganie do naruszenia reguł ostrożności,
W wypadku podżegania do typu kwalifikowanego przez następstwo podżegacz odpowiada za podżeganie do typu podstawowego i za sprawstwo rozszerzone typu kwalifikowanego,
Żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe.
Za czas popełnienia czynu zabronionego uważa się:
Czas wystąpienia określonego w ustawie skutku (przestępstwa skutkowe),
Czas, w którym sprawca zaniechał działania, do którego był obowiązany,
Ostatni moment działania sprawcy przy czynie ciągłym,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Tak zwane znamiona modalne:
Określają typ czynu zabronionego,
Służą do ustalenia postaci zamiaru sprawcy,
Wskazują czas, miejsce lub sytuację, w której dokonywany jest czyn,
Służą do odróżniania przestępstw materialnych od formalnych.
Wskaż zdanie fałszywe:
Do istoty współsprawstwa należy:
To, że każdy z współsprawców odpowiada za wykonanie wspólnie i w porozumieniu czynu zabronionego,
To, że współsprawca nie odpowiada za eksces drugiego współsprawcy,
To, że każdy ze współsprawców odpowiada tylko za tę część przestępstwa, której sam dokonał,
To, że możliwe jest współsprawstwo przy przestępstwach nieumyślnych.
Wskaż odpowiedź prawidłową:
Obrona konieczna:
Jest względnie subsydiarna, z wyjątkiem zamachu na życie ludzkie,
Jest okolicznością wyłączającą bezprawność czynu,
Ma charakter samoistny,
Połączona z przekroczeniem jej granic ma wpływ na określenie stopnia winy.
Psychologiczna teoria winy ma następujące cechy charakterystyczne:
Istota winy leży w przeżyciu psychicznym sprawcy w odniesieniu do czynu zabronionego,
Umyślność i nieumyślność stanowią formy winy,
Zawinienie czynu musi być powiązane z zarzucalnością stosunku psychicznego sprawcy do jego czynu, spełniającego znamiona typu czynu zabronionego,
Zarzucalność zachowania sprawcy narusza normę sankcjonowaną w sytuacji, gdy istnieje możliwość przestrzegania porządku prawnego.
Przygotowanie jest możliwe:
Umyślnie lub nieumyślnie,
Z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym,
Tylko z zamiarem bezpośrednim,
Tylko z zamiarem ewentualnym.
Wskaż odpowiedź błędną:
Wina w ujęciu normatywnym to:
Zarzut stawiany konkretnemu sprawcy oparty na stwierdzeniu jego poczytalności i dojrzałości, możliwości uświadomienia sobie bezprawności oraz wymagalności zgodnego z prawem zachowania,
Stosunek psychiczny sprawcy do przedsiębranego czynu,
Sam ujemny sąd wartościowania z powodu popełnienia czynu,
Zarzucalny z punktu widzenia wymagań ustawy stosunek sprawcy do realizacji rzeczywistości objętej znamionami czynu zabronionego.
Wobec zaistnienia stanu wyższej konieczności, gdy dobro ratowane i dobro poświęcane są równej wartości, wyłączeniu ulega:
Wina,
Umyślność,
Bezprawność,
Karalność.
Przy usiłowaniu nieudolnym sąd stosuje:
Fakultatywnie nadzwyczajne złagodzenie kary,
Obligatoryjnie nadzwyczajne złagodzenie kary,
Fakultatywnie nadzwyczajne złagodzenie kary, a może nawet odstąpić od jej wymierzenia,
obligatoryjnie nadzwyczajne złagodzenie kary, a może nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Jeżeli czyn realizuje znamiona zawarte przynajmniej w dwóch przepisach określających typy czynów zabronionych i nie da się oddać w kwalifikacji prawnej zawartości bezprawia, pomijając któryś ze zbiegających się przepisów, to mamy do czynienia z:
Właściwym zbiegiem przestępstw,
Niewłaściwym zbiegiem przestępstw,
Właściwym zbiegiem przepisów,
Niewłaściwym zbiegiem przepisów.
Koncepcja czynu w ujęciu finalistycznym przyjmuje, że:
Czynem jest tylko zachowanie psychicznie sterowane, którego warunkiem jest odpowiedni stopień aktywacji siatki nerwowej umożliwiający procesy sterownia,
Czyn nie jest zaniechaniem,
Czynem jest zachowanie, które powstało pod wpływem aktywnej roli świadomości, jako jej produkt przeszło przez stadium decyzji podjętej ze względu na określony cel, następnie uzewnętrzniło się w postaci działania,
Włączenie zamiaru do typu czynu zabronionego.
Wskaż odpowiedź błędną:
Z przyjętych w kk zasad wynika, że nie realizuje znamion czynu zabronionego zachowanie:
Które nie jest nakierowane na zniszczenie lub zagrożenie chronionego przez normę dobra,
Zgodne z przyjętymi regułami postępowania z określonym dobrem prawym,
Które nie jest objęte przez sprawcę zamiarem,
Nierealizujące żadnego zawartego w ustawie opisu typu czynu zabronionego.
Błąd co do typu uprzywilejowanego wg kodeksu karnego:
Statuuje odpowiedzialność za typ uprzywilejowany, gdy błąd był usprawiedliwiony,
W wypadku błędu nieusprawiedliwionego statuuje odpowiedzialność za typ poddstawowy,
Statuuje odpowiedzialność za usiłowanie nieudolne,
Polega na urojeniu przez sprawcę okoliczności uprzywilejowującej.
Brak czynu mimo pozoru czynu to:
Brak odpowiedniej aktywności mózgu (sen, hipnoza),
Brak fizycznej możliwości ruchu (paraliż),
Ruchy wykonane pod wpływem siły zewnętrznej (przymus fizyczny),
Nieodebranie odpowiednich impulsów warunkujących proces psychiczny (wzburzenie).
Jeżeli przestępstwo może być popełnione tylko przez osobę, która posiada indywidualne cechy umożliwiające jej popełnienie przestępstwa, i krąg podmiotów zawężony zostaje dopiero w typie kwalifikowanym lub uprzywilejowanym, to mamy do czynienia z przestępstwem:
Powszechnym,
Indywidualnym,
Indywidualnym - właściwym,
Indywidualnym - niewłaściwym.
Do znamion modalnych zaliczamy:
Czas,
Miejsce,
Sytuację,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega:
Każdy,
Każdy, kto mógł zapobiec skutkowi,
Każdy na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Wskaż twierdzenie prawdziwe:
Każde przestępstwo jest czynem zabronionym,
Każdy czyn zabroniony jest przestępstwem,
Umyślność, nieumyślność są znamionami typu czynu zabronionego,
Umyślność, nieumyślność są tzw. formami winy.
Twierdzenie „zaniechanie nie jest czynem” należy do koncepcji czynu:
Naturalistyczno-kauzalnej,
Finalistycznej,
Socjologicznej,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do popełnienia przestępstwa indywidualnego, to:
Gwarant,
Extraneus,
Intraneus,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Osoba, na której ciąży prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi, to:
Intraneus,
Extraneus,
Gwarant,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Usprawiedliwiona nieświadomość bezprawności:
Wyłącza odpowiedzialność ze względu na brak winy sprawcy,
Wyłącza odpowiedzialność ze względu na znikomą społeczną szkodliwość czynu,
Daje podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Jeżeli sprawca dopuścił się czynu pod wpływem błędu co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego, to:
Nie poniesie w ogóle odpowiedzialności ze względu na wyłączenie winy,
Nie poniesie w ogóle odpowiedzialności ze względu na wyłączenie bezprawności,
Nie poniesie odpowiedzialności za przestępstwo umyślne,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Wskaż zdanie(a) prawdziwe:
Z przepisu prawa karnego „kto narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega grzywnie” można wyprowadzić normę sankcjonującą o treści „zakazuje się naruszać nietykalność cielesną innej osoby”,
Hipoteza normy sankcjonowanej określa sytuację, w której aktualizuje się obowiązek wymierzenia sankcji karnej,
Kodeks karny stanowi źródło wyłącznie norm sankcjonujących,
Żadne z powyższych zdań nie jest prawdziwe.
Wielość czynów:
Zawsze prowadzi do wielości przestępstw,
Stanowi warunek konieczny przyjęcia realnego zbiegu przestępstw,
Nie przeszkadza w przyjęciu, tzw. czynu ciągłego,
Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe.
Koniecznym elementem typu czynu zabronionego jest:
Określenie czynności sprawczej (wykonawczej),
Bliższe określenie podmiotu czynu zabronionego,
Określenie strony podmiotowej,
Określenie skutku.
Stwierdzenie znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu wyklucza:
Przyjęcie bezprawności zachowania,
Przyjęcie, iż zachowanie jest przestępstwem,
Przyjęcie, iż zachowanie sprawcy realizuje znamiona typu czynu zabronionego,
Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe.
O karygodności czynu zabronionego decyduje:
Zakaz (ustawowy opis typu czynu),
Zawartość społecznej szkodliwości czynu zabronionego,
Wina,
Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawidłowe.
Wszystkie przestępstwa z zaniechania mają charakter przestępstw indywidualnych:
Tak,
Nie.
Wskaż twierdzenie(a) fałszywe:
Kumulatywny zbieg przepisów jest odmianą idealnego zbiegu przepisów,
Eliminacyjny zbieg przepisów to jedna z propozycji rozwiązania problemu czynu ciągłego,
Logiczny stosunek krzyżowania się zachodzący między zakresami znamion typów czynu zabronionego prowadzi do właściwego zbiegu przepisów,
Eliminacyjny zbieg przepisów to jedno z rozwiązań - przyjęte w kk z 1932r. - problemu właściwego zbiegu przepisów,
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest fałszywa.
Tzw. reguły wyłączania wielości ocen w prawie karnym:
Służą rozwiązywaniu przypadków realnego zbiegu przestępstw,
Stanowią podstawę do nadzwyczajnego obostrzenia kary,
Prowadzą zawsze do kumulatywnej kwalifikacji,
Żadne z powyższych twierdzeń nie jest trafne.
Zakwalifikuj typ czynu zabronionego określony w art. 178a § 1 k.k. wg podanych niżej kryteriów:
„(§ 1. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenie wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.)
Zbrodnia,
Występek,
Wyłącznie z działania,
Wyłącznie z zaniechania,
Z działania lub zaniechania,
Umyślny,
Umyślno-nieumyślny,
Ścigany z oskarżenia prywatnego,
Ścigany z oskarżenia publicznego z urzędu,
Formalny,
Materialny,
Konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo,
Abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo.