ELEKTROSTATYKA
PRAWO GAUSSA- Strumień indukcji pola przechodzący przez zamkniętą powierzchnię ekwipotencjalną jest równy sumie ładunków zgromadzonych wewnątrz tej powierzchni.
PRAWO ZACH. ŁADUNKU- W trakcie dowolnych procesów zachodzących w izolowanym elektrycznie ukladzie całkowity ładunek nie może uledz zmianie.
ZASADA SUPERPOZYCJI- Natężenie pola elektr. wytworzonego przez układ ładunków jedt równe sumie geometrycdznej natężeń pochodzących od każdego z ładunków z osobna.

GALWEROMETR

Silnik elektryczny.
Maszyna służąca do przetwarzania energii elektrycznej na pracę mechaniczną. Głównymi częściami silnika elektrycznego są: stojan z jedną lub kilkoma parami elektromagnesów oraz wirnika z uzwojeniem twornikowym.

Ze względu na rodzaj prądu sieci, z której silniki elektryczne pobierają energię elektryczną, rozróżnia się: silniki prądu stałego oraz silniki prądu przemiennego (synchroniczne i asynchroniczne). Silniki elektryczne prądu stałego stosowane są głównie w trakcji elektrycznej.

Ze względu na rodzaj prądu zasilającego, silniki elektryczne prądu przemiennego dzieli się na: jednofazowe i trójfazowe.

Pole elektromagnetyczne - pole fizyczne, za pośrednictwem którego następuje wzajemne oddziaływanie obiektów fizycznych o właściwościach elektrycznych i magnetycznych, np. naładowanych cząstek spoczywających lub będących w ruchu, dipoli magnetycznych itp.

Wokół przewodnika przez który płynie prąd elektryczny, istnieje pole magnetyczne. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej jest dowodem wywoływania pola elektrycznego przez zmienne pole magnetyczne. Pola te są zatem od siebie wzajemnie uzależnione. Do tego wniosku doszedł szkocki fizyk James Clerk Maxwell. Udowodnił on, że pole elektryczne istnieje zawsze tam, gdzie zmienia się pole magnetyczne. Wykazał też, że zmienne pole elektryczne powoduje powstanie zmiennego pola magnetycznego. Pola te przenikają się nawzajem tworząc tzw. pole elektromagnetyczne opisane równaniami Maxwella. Zmiany pola elektrycznego i magnetycznego rozchodzące się w przestrzeni (z prędkością 300 000 km/s w próżni) tworząc falę elektromagnetyczną. Do fal elektromagnetycznych należą m.in.:

Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku pod wpływem zmiennego pola magnetycznego lub ruchu przewodnika w polu magnetycznym, odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michaela Faradaya.

Zjawisko indukcji opisuje prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya:

,

gdzie:

to indukowana siła elektromotoryczna w woltach

Φ_B to strumień indukcji magnetycznej przebiegajacy przez powierzchnię objętą przewodnikiem,

Współcześnie zjawisko indukcji elektromagnetycznej jest opisywane przez Równania Maxwella.

Indukcja elektromagnetyczna jest obecnie podstawową metodą wytwarzania prądu elektrycznego oraz podstawą działania wielu urządzeń elektrycznych np: prądnic, alternatorów, generatorów w elektrowniach, transformatorów, pieców indukcyjnych, Silnik elektryczny asynchroniczny i mierników indukcyjnych, cewka, głowica elektromagnetyczna.

Do określania kierunku indukowanego prądu, w skutek indukcji elektromagnetycznej używane jest Prawo Lenza, zwane prawem przekory mówiące: każdy proces indukcji przebiega w kierunku przeciwnym do działającej przyczyny.

Coulomba prawo, podstawowe prawo elektrostatyki, określa siłę F z jaką oddziałują dwa punktowe ładunki elektryczne(q i Q) znajdujące się we wzajemnej odległości R:

F = (kqQ/R²)·r,

gdzie k - współczynnik proporcjonalności zależny od wyboru jednostek, w SI k = 1/4πε_o, ε_o- przenikalność dielektryczna próżni, r - wersor w kierunku łączącym oba ładunki o zwrocie przeciwnym do wektora łączącego je. Jeśli ładunki elektryczne nie znajdują się w próżni, wówczas współczynnik zmienia się z ε_ona ε - przenikalność właściwego ośrodka.

W układzie Gaussa k = 1. Prawo Coulomba można wyprowadzić z twierdzenia Gaussalub jednego z równań Maxwella (div D = ρ

Pole elektryczne, jedna z postaci pola elektromagnetycznego; oddziaływanie między naładowanymi elektrycznie cząstkami lub ciałami, poruszającymi się w dowolny sposób względem inercjalnego układu odniesienia. Wywiera ono na ładunek elektryczny (naładowaną cząstkę lub ciało) siłę, która nie zależy od prędkości ruchu ładunku.

Pole elektryczne opisuje wektor natężenia pola elektrycznego E. Jest on równy stosunkowi siły F, jaką pole elektryczne wywiera na próbny ładunek punktowy, do wartości q tego ładunku:

E=F/q

Ładunki elektryczne

Cała otaczająca nas materia zbudowana jest z atomów. Atomy zbudowane są z cząstek elementarnych: protonów, protonów i elektronów. Dwa rodzaje tych cząstek obdarzone są właściwością, którą nazywamy ładunkiem. Proton ma ładunek dodatni (+1) a elektron ma ładunek ujemny (-1). Neutron jest cząstką elektrycznie obojętną tzn. ma ładunek równy 0. Wartość bezwzględna ładunku protonu i elektronu jest taka sama i nosi nazwę ładunku elementarnego. Wszystkie ładunki w przyrodzie są całkowitymi wielokrotnościami ładunku elementarnego.

Ładunek protonu i elektronu zobojętnia się, tak więc ciało zbudowane z takiej samej ilości protonów i elektronów jest elektrycznie obojętne. Każde zachwianie równowagi w liczbie ładunków dodatnich lub ujemnych powoduje wystąpienie stanu naelektryzowania.

Ładunek podlega prawu zachowania tzn. w układzie izolowanym suma ładunków jest stała i nie zmienia się w czasie.

Między ładunkami istnieją oddziaływania:

Oddziaływanie siłami przyciągania wywoływane jest przez cząstki lub ciała obdarzone ładunkami przeciwnego znaku (+ i -);

---