Rysunek wykonawczy - rysunek na podstawie, którego wykonana będzie część maszynowa może dotyczyć półwyrobu lub części gotowej, powinny być sporządzane w skali 1:1 na jednym arkuszu. Zawile drobne elementy na rzutach cząstkowych, małe części o skomplikowanych kształtach rysuje się w powiększeniu, wtedy w lewym dolnym rogu rysuje się ta część w skali 1:1. Rysunek wykonawczy powinien przedstawiać część maszynowa w takiej ilości rzutów, jaka jest niezbędna do określenia jej kształtu powinna zawierać: wymiary tolerancje kształtu i położenia oznaczenia chropowatości wymagania dotyczące obróbki cieplnej wykończeniowej, gdy kilka części o jednakowych kształtach różnią się niektórymi wymiarami to można dla nich wykonać wspólny rysunek oznaczając zmienne wymiary literami i stworzyć tabelkę rysunki wykonawcze znormalizowanych części maszynowych i narzędzi sporządza się jako rysunki bezwymiarowe a wymiary wpisuje się dopiero na odbitki posługując się tablicami gotowymi
Rysunek złożeniowy może dotyczyć całego wyrobu jednego z zespołów należących do wyrobu lub jednego z podzespołów zależności od wielkości wyrobu ilości i wielkości części składowych oraz przyjętej podziałki rysunku, rysunek złożeniowy może być mniej lub bardziej szczegółowy. W przypadku wyrobu dużego na rysunku uwidacznia się główne zespoły wyrobu w ich wzajemnym usytuowaniu oraz pokazuje się w widokach ogólny wygląd wyrobu a szczegóły budowy przedstawia się na rysunkach poszczególnych zespołów oraz podzespołów celu ułatwienia zrozumienia zasad działania wyrobu rysunki uzupełnia się często rysunkami schematycznymi, gdy wyrób prosty w budowie wystarczy jeden rysunek złożeniowy.
Tabliczki na rysunkach złożeniowych składa się z tabliczki podstawowej i wykazu części w przypadku dużej ilości części składowych wykaz części sporządza się na oddzielnych arkuszach. Przy nadawaniu nazw częściom przedstawionym na rysunku należy stosowa nazwy polskich norm i nazwy powszechnie przyjęte. Numerowanie części jest od części największej do najmniejszej. Numery części wpisuje się na rysunku złożeniowym nad liniami odniesienia, przy czym wszystkie numery pisze się równolegle do podstawy rysunku, starając się grupować je w rzędy pionowe i poziome.
Na rysunkach złożeniowych nie podaje się wymiarów chyba, że są to wymiary charakterystyczne albo długość i wysokość. Na rys montażowych podaje się w razie potrzeby wymiary,które maja być uzyskane przy montażu. na rys montażowych czasem trzeba podać wymiary dotyczących wspólnej obróbki dwóch lub więcej części po zmontowaniu.
Rysunki zestawieniowe, na których podane sa wymiary wszystkich części oraz wymagania dotyczące obróbki cieplnej, chropowatości cieplnej itd. Spotyka się rzadko gdyż rys jest nieczytelny. Stosuje się go tylko do prostych części.
Rysunek ofertowy - maja charakter reklamowy, wyrób jest przedstawiony w sposób uproszczony z pominięciem szczegółów. Do rysunku dołączona jest charakterystyka techniczna wyrobu w postaci opisu,na rysunku podaje się zwykle tylko kilka wymiarów gabarytowych i wymiary najbardziej interesujące.
Rysunek fundamentalny - wykonywany dla urządzeń stacjonarnych,jest podstawa do wykonania fundamentu oraz ustawienia na nim maszyny bądź urządzenia. Nie pokazuje się szczegółów budowy maszyny pokazując ja tylko w postaci widoków zaopatrzonych w wymiary określające przestrzeń potrzebna do jej ustawienia a dokładnie rysuje się i wymiaruje fundament.
Rysunki eksplodujące - nie są właściwie rysunkami złożeniowymi, ale umożliwiają zorientować się w budowie zespołu i w kolejności montażu części.
Klasyfikacja rysunków schematycznych- przy opracowaniu graficznym dowolnego procesu technologicznego można wyróżnić następujące typy schematów: koncepcyjne, blokowe ideowe i szczegółowe, linii aparaturowych ogólne, wstępne oraz techniczne.
Schemat koncepcyjny jest najbardziej ogólną postacią schematu technologicznego i stanowi on graficzne rozwiniecie programu produkcyjnego z uwzględnieniem surowca, półproduktów, produktów głównych, ubocznych i odpadowych. Może on służyć do rozpoznawania struktury procesu technologicznego, określenia l. produktów możliwych do pozyskania surowca oraz do wykazania kompleksowości jego wykorzystania.
Na schematach blokowych ideowych, operacje, procesy jednostkowe lub nawet gr. Procesów są wpisane w kolejne prostokąty uszeregowane najczęściej z góry na dół wg wykonywanych czynności.
Na schematach blokowych szczegółowych podawane są z właściwym rozróżnieniem graficznym wszystkie procesy i operacje. Procesy ciśnieniowe mogą być zaznaczone jako prostokąty z dorysowanym u podstawy łukiem wypukłym, a procesy próżniowe mogą posiadać w tym miejscu luk wklęsły. Opisy, materiały podstawowe, zadane parametry umieszczone są wewnątrz prostokątów, a materiały i media pomocnicze doprowadza się odpowiednio w kierunku pionowym i poziomym w stosunku do ich boków.
Wykonywanie rys. schematycznych - rysunki schematyczne linii aparaturowych najczęściej wykonuje się na arkuszach w formacie A3 lub A4. Zaleca się stosowanie symboli graficznych znajdujących Się w polskich normach lub normach branżowych. Symbol urządzenia złożonego z określonych elementów podstawowych tworzy się przez odpowiednie zestawienie znormalizowanych symboli aparatów i armatury. Dozwolone jest stosowanie symboli graficznych nie objętych normami, pod warunkiem objaśnienia ich znaczenia na wolnym polu arkusza rysunkowego. Jeśli w czasie opracowywania schematu są już określone specjalne wymagania odnośnie kształtu urządzenia, to należy uwzględnić je rysując dany symbol w sposób ilustrujący te wymagania. Symbole graficzne urządzeń należy tak rozmieścić na arkuszu rysunkowym, aby łatwo było ustalić ich oddziaływanie w procesie tworzenia gotowego wyrobu, przepływ potoku materiałowego oraz przyjęty wariant technologii. Wielkość symboli graficznych na schematach powinna być w przybliżeniu zgodna z wielkościami symboli graficznych podanymi w normach. Norma dopuszcza proporcjonalne zwiększenie lub zmniejszenie symboli graficznych, pod warunkiem zachowania czytelności rysunkowe wszystkich schematach jednego typu wchodzący w skład dokumentacji należy stosować symbole graficzne o tych samych wielkościach, rysowane liniami o grubości przyjętej na znormalizowanych rysunkach. Norma dopuszcza rysowanie symboli graficznych obróconych o kat 90 a w wyjątkowych przyp. o 45. Obrócenie symboli można dokonać tylko wtedy, gdy nie spowoduje to niewłaściwej interpretacji. Linie łączące symbole powinny składać się z poziomych i pionowych odcinków i w miarę możliwości powinna mieć minimalna liczbę załamań i skrzyżowań. Dopuszcza się zwiększanie Lu zmniejszanie grubości linii łączących proporcjonalnie do zwiększania lub zmniejszania symboli graficznych na rysunkach schematycznych.
Można stosować następujące rodzaje opisów:
a) oznaczenia literowe, cyfrowe lub literowo- cyfrowe np.: znaczenia zaworów, pamp;
b) nazwy np.: nietypowych urządzeń;
c) tablice np.: lista urządzeń;
d) informacje testowe np.: wymagania technologiczne. W zależności od przeznaczenia i treści opisy mogą być umieszczone: obok symboli graficznych, w miarę możliwości z prawej strony lub nad symbolem, wewnątrz prostych figur geometrycznych, nad linia lub w przerwie linii, obok końca linii, nad i pod linia odniesienia, na dowolnym polu arkusza rysunkowego.
1