Zgniot i rekrystalizacja.
Odkształcenia plastyczne wywołuje wrost gęstoąci defektów sieci głównie punktowych i liniowych a tym samym nagromadzenia energii odkształcenia, które jest tym większe im niższa temp tego okresu. Powoduje to zmiany właściwości fizycznych i mechanicznych metali i stopów co przyjęto nazwać zgniotem.
Zmiany te są trwałe jeśli odkształcenie zachodzi w zakresie temp w którym szybkość procesów dyfuzyjnych jest mała Ma to zwykle miejsce w temp ponizej temp bezwzglednej topnienia nazywa to odkształceniem na zimno. Po zgiocie atomy w metalu znajdują się w stanie niestabilnym mają zwiększoną energię.
Zdrowieniem jest etapem przemian zachodzących w zakresie temp poniżej temp rekrystalizacji i polega na zaniku defektów punktowych: wakancji, atomów międzywęzłowych. W wyniku tego następuje spadek naprężeń, co prowadzi do wyostrzenia się refleksów dufrakcyjnych. Zanik defektów punktowych wywołuje odnowienie takich własności jak oporność elektryczna i własności magnetyczne oraz powoduje częściowe uwolnienie zmagazynowanej energii odkształcenia. Z obniżaniem temp szybkość zdrowienia maleje. W okresie zdrowienie nie zachodzą żadne zmiany w mikrostrukturze widoczne w mikroskopie świetlnym.
Poligonzacja przegrupowanie dyslokacji do konfiguracji o mnijeszej energii. Tworzą się granice ziarn małego kąta zwane podgranicami oddzielające małe doskonałe kryształy różniące się nieznacznie orientacją. Dalsze zmniejszanie się podziarn przez co wzrost wielkości podziarna i zwiększa się kąt ich dezorientacji. Poligamacja zachodzi głównie w metalach o dużej energii błędu ułożenia lub materiałach polikrystalicznych po złożonych sporach odkształcenia.
Rekrystalizacja jest procesem w którym powstają zarodki nowych nie odkształconych ziarn, które następnie się rozrastają podobnie jak podczas krystalizacji z fazy ciekłej. Proces ten zachodzi w temp. Wyższych niż zdrowienie powyżej tzw temp rekrystalizacji. W tym okresie następuje uwolnienie zmagazynowanej energii jest to spowodowane zmanem dyslokacji, których gęstość spada. Wywołuje to zmniejszenie umocnienia czyli obniżenia trwardości i wytrzymałości i wzrost własności plastycznych. Jenocześnie występuje zarodkowanie i stopniowy rozrost nowych niedokształconych ziarn wolnych od dyslokacji. Temp rekrystalizacji zależy od wielu czynników jak: temp topnienia, czystaość metalu, skład stopu, wielkość zmagazynowanej energii odkształcenia i czasu wyżarzenia.
Rozrost ziarn. Rozpoczyna się natychmiast po zakończeniu rekrystalizacji. Siłą napędową tego okresu jest dążenie układu do zmniejszenia energii powierzchniowej granic ziarn poprzez wzrost przecietnej więlkości ziarna w czasie.
Wtórna rekrystalizacja - przyśpieszony rozrost ziarna kosztem otaczających je sąsiadów. Rozrost ziarn w metalach można modelować przez rozrost baniek mydlanych w pianie, który następuje w wyniku dyfuncji atomów gazu poprzez błonki w stronę mniejszego ciśnienia.
Starzenie po zgniocie. Zjwisko to jest typowe dla miękkich stali w których występuje w próbce rozciągania wyraźna granica plastyczności. Wywołują je atomy międzywęzłowe głównie azotu i węgla, które dyfundują do dyslokacji powodują ich unieruchomienie.