Kolokwium - Patologie społeczne
Przestępczość:
Definicja: Przez pojęcie przestępczość rozumie się zbiór czynów zabronionych ustawowo pod groźbą kary, a popełnionych na obszarze danej jednostki terytorialnej. Przestępczość jest zjawiskiem społecznym. Charakteryzuje się następującymi cechami:
- stanowi zagrożenie dla obowiązującego porządku prawnego
- wyraża się we wzroście liczby osób, które popełniły przestępstwa w stosunku do ogółu ludności
Definicja: przestępczość - przez to pojęcie rozumiemy kilka zebranych ze sobą czynów, które zostały na danym terytorium ustawowo zabronione przez dany urząd państwowy pod groźbą karalności. Przestępczość jest zjawiskiem społecznym i może stanowić zagrożenie istniejącego, obowiązującego kodeksu prawnego.
Rodzaje:
Według M.Le Blanc i M. Frechette występują następujące kategorie przestępstw:
1. Drobne kradzieże - kategoria ta obejmuje kradzieże rzeczy o niedużej wartości: słodycze, papierosy, zabawki, drobne sumy pieniędzy, przybory szkolne.
2. Kradzieże sklepowe - są to poważniejsze od poprzedniej kategorii kradzieże, dokonywane najczęściej w dużych domach towarowych i poprzedzone przemyślanym planem.
3.Kradzieże przedmiotów (rowery, pieniędzy, nabywanie skradzionych towarów).
4. Włamanie - wszelkie nielegalne wejścia do obiektów w celu kradzieży, obojętnie i skutecznie czy niedokonana w sposób zamierzony z posiadanie narzędzi w celu grupowej
5. Kradzież osobista - pozbawienie dóbr przez użycie siły fizycznej i zazwyczaj są to kradzieże połączone z przemocą, kradzież złośliwa: wyrywanie portfela, kradzież kieszonkowa
6. Kradzież pojazdów motorowych - począwszy od motocykli do pociągów, samolotów, statków, itd.
7. Poważne kradzieże - napady na banki, placówki pocztowe, kradzieże broni.
8. Wandalizm - niszczenie i uszkodzenie publicznej i prywatnej własności, podpalenia, rozbijanie, itp.
9. Napad na osoby - napady bez kradzieży: manifestacja siły, atak i pobicia, bolesne uszkodzenia ciała, groźne użycie broni.
10.Zakłócanie porządku publicznego - zakłócanie spokoju, włóczęgostwo, ucieczki, posiadanie zabronionych przedmiotów, wywoływanie fałszywych alarmów, itp.
11. Narkotyki - posiadanie i handel
12. Przestępstwa seksualne - nieprzyzwoitość, molestowanie, gwałt, próba gwałtu.
13.Oszustwo - przywłaszczanie przez podstęp, fabrykowanie fałszywych pieniędzy, dokumentów, używanie fałszywych czeków lub skradzionych kart kredytowych, oszustwa bankowe i na szkodę przedsiębiorców.
14. Zabójstwa - zabójstwa, lub próby zabójstw.
Małoletni- pojęcie to używane jest w prawie cywilnym. W jego rozumieniu małoletnim jest osoba, która nie ukończyła 18roku życia, czyli osoba, która nie uzyskała pełnoletności. Za małoletniego działają jego przedstawiciele ustawowi- zazwyczaj rodzice lub jedno z nich. Z zagadnieniem małoletność związane są także zasady odpowiedzialności związanej z wyrządzeniem szkody. Zasadą jest, że małoletni, który nie ukończył 13roku życia, nie ponosi odpowiedzialności za wyrządzona szkodę- wówczas odpowiadać mogą rodzice.
Nieletni- na gruncie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, nieletniość nie jest zdefiniowana jednolicie. Tak więc nieletni to:
- w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji to osoba, która nie ukończyła 18roku życia,
- w zakresie postępowania o czyny karalne- przestępstwa i niektóre wykroczenia to osoby między 13, a 17rokiem życia
- w przypadkach orzeczonych już środków karno-wychowawczych lub poprawczych to osoba do 21roku życia
Najistotniejszą konsekwencją rozróżnienia osoby nieletniej od osób pełnoletnich jest możliwość pociągnięcia ich do odpowiedzialności karnej w oparciu o kodeks karny. Tak więc sumując- nieletniość jest okolicznością wyłączającą winę, a więc nieletni nie popełnia przestępstwa, nie może ponosić odpowiedzialności na zasadzie kodeksu karnego.
Młodociany- w prawie karnym młodocianym jest sprawca czynu zabronionego, który w chwili jego popełnienia nie ukończył 21lat, a w czasie orzekania w sadzie pierwszej instancji- lat 24. Ze względu na wiek, przepisy kk nakazują sprawcę traktować w sposób łagodniejszy, a sąd wymierzając karę musi kierować się przede wszystkim tym, żeby sprawce wychować.
Sekty:
DEFINICJE SEKTY:
1 - grupa religijna, która oderwała się od któregoś z wielkich kościołów panujących i przyjęła własne zasady organizacyjne.
2 - grupa społeczna izolująca się od reszty społeczeństwa, mająca własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania się, silnie akcentująca przywódcy.
3 - to ugrupowanie lub ruch, wyróżniający się przesadnym oddaniem jakiejś idei i posługujące się nieetyczną perswazją i manipulacją w celu uzyskania poparcia dla zamierzeń przywódców.
Sekta (CULT) - jest to grupa ludzi, która posiada strukturę typu piramidowego i autorytarne kierownictwo. Charakterystyczne dla niej jest nauczanie i przewodnictwo pochodzące od osoby lub osób znajdujących się na szczycie tej hierarchii.
Rodzaje:
Kościół Zjednoczenia czyli Ruch Moona
Kościół Scjentologiczny
Rodzina Miłości - Dzieci Boga
Satanizm
Międzynarodowy Ruch Grala
Jehowi
Koło Przyjaciół Bruno Groninga
Objawienia
Raelianie
Mormoni
Teozofia
Zasady działania i funkcje sekt:
*Na czele sekty stoi przywódca. Członkowie sekty winni mu są bezwzględne posłuszeństwo
*Sekta jest przekonana, że posiada wyłączną prawdę. Głosi swoją naukę jako jedyna prawdziwą
*Grupa ta jest elitą, reszta ludzkości jest chora, żyje w grzechu itp.
*Krytyka i brak akceptacji ze strony ludzi z zewnątrz są dowodem dla sekty, iż ma rację
*Sekta odrzuca myślenie racjonalne jako nieoświecone
*Kontroluje myśli, zachowania i uczucia swoich członków
*Wprowadza ścisłą dyscyplinę i żąda do przestrzegania jej jako jedynej drogi do osiągnięcia zbawienia
*Żąda zerwania więzi z rodziną, przyjaciółmi i pozostawania w kręgu wspólnoty
*Wypełnia cały czas, zlecając coraz to nowe prace na rzecz grupy
*Żąda świadczeń pieniężnych
*Ingeruje w życie intymne adeptów łącznie z seksualnym
*Wprowadza specjalną dietę oraz stosuje techniki psychiczne w celu całkowitego podporządkowania członków
Podkultury:
Definicja: określa grupę społeczną i jej kulturę wyodrębnioną według jakiegoś kryterium na przykład zawodowego, etnicznego, religijnego, demograficznego.
Rodzaje:
Subkultury młodzieżowe można podzielić na:
Alternatywne:
subkultury religijno - terapeutyczne, które stawiają sobie za cel indywidualne doskonalenie osobowości i podnoszenie na wyższy poziom stanu świadomości i wiedzy
ekologiczno - pacyfistyczne, które upatrują w działalności na rzecz środowiska, zdrowia i w idei pokoju nowej jakości społecznych przeżyć i doświadczeń.
Buntu i ucieczki:
buntu społeczno - obyczajowego: szacunek dla indywidualności, dążenie do realizowania określonego stylu życia; mają również swój pozytywny program przemian kulturowych, społecznych i politycznych
izolacja od społeczeństwa - odwołują się do kultury siły i podległości, a łączą ich doświadczenia resocjalizacyjne (więzienie, poprawczak), swoisty żargon, specyficzne formy komunikacji
Kreacyjne - twórcza droga rozwoju:
autokreacja artystyczna - niezależność od profesjonalistów (elity kulturotwórczej)
kultury dziania się, bycia w drodze, na szlaku (imprezy, festiwale itp.)
działalność happeningowa - samookreślenie się poprzez ulotne akcje, pikiety, manifestacje, graffiti itp.
Autokreacja artystyczna oznacza proces tworzenia, który jest procesem samotworzenia. Mieści się tu refleksja nad własnym istnieniem, istnieniem zbiorowości czy grupy.
III. Różnice między subkulturą a sektą
nie stosują przemocy wobec własnych członków (nie ma przymusu fizycznego lub psychicznego)
jest „tymczasową” formą buntu
członkowie subkultury poprzez swoją działalność „wzbogacają” społeczeństwo np. muzyka, ubiór, wartości (pozytywne np. miłość, pokój, tolerancja)
przynależność jej członków jest dobrowolna, z subkultury można wystąpić „kiedy się chce” subkultura.
Zasady działania:
Do najistotniejszych funkcji grupy rówieśniczej należy:
- zastępowanie rodziny
- stabilizacja osobowości
- budowanie poczucia własnej wartości
- określanie standardów zachowania
- umożliwianie negocjowania z dorosłymi obowiązujących zasad postępowania
- rozwijanie kompetencji społecznych
- przekazywanie wzorów zachowań i stwarzanie warunków do ich naśladowania.
Cechy:
Subkultura zawiera cztery elementy strukturalne:
Swoisty język;
Swoistą intonację uczuciowo-emocjonalną;
Specyficzne zachowania;
Specyficzny system wartości.
Patologia seksualna:
Definicja:
Parafilia - zaburzenie preferencji seksualnych ("dewiacja seksualna", "zboczenie seksualne",) - rodzaj zaburzenia na tle seksualnym, w którym wystąpienie podniecenia seksualnego i pełnej satysfakcji seksualnej uzależnione jest od pojawienia się specyficznych obiektów (w tym osób), rytuałów czy sytuacji, nie będących częścią normatywnej stymulacji
Występowanie dewiacji: Imieliński 3 grupy:
1.Odchylenie seksualne w zakresie obiektu - np. pigmalionizm(obrazy, dzieła), narcyzm(podniecanie się własnym ciałem), automonoseksualizm(wyobrażanie sobie w lustrze partnera), zoofilia (ze zwierzętami), gerontofilia(z osobami starszymi), nekrofilia( z osobami starszymi zmarłymi), heterohomofilia( kolor skóry partnera),relifizm( z butami), fetyszyzm deformacyjny - rany, okaleczenia.
2.Odchylenia w zakresie praktyk seksualnych - np. sadyzm(zadawanie bólu, okaleczanie), masochizm(odczuwanie bólu), ekshibicjonizm(obnażanie w miejscach publicznych), oglądactwo(podglądanie innych)
3.Nietypowe odchylenia - np. transseksualizm(nie czuje się dobrze w swoim ciele), kazirodztwo, homoseksualizm TO NIE DEWIACJE
HIV, AIDS:
Definicja: Ludzki wirus niedoboru odporności, - wirus z rodzaju lentiwirusów, z rodziny retrowirusów. Atakuje głównie limfocyty T-pomocnicze .
Definicja AIDS: Zespół nabytego niedoboru (rzadziej upośledzenia) odporności, końcowe stadium zakażenia HIV charakteryzujące się bardzo niskim poziomem limfocytów CD4, a więc wyniszczeniem układu immunologicznego (odpornościowego), co skutkuje zapadalnością na tzw. choroby wskaźnikowe obecnie rocznie z tego powodu umiera 2 mln osób.
Sposoby zarażenia:
Istnieją trzy główne drogi zakażenia HIV.
Podczas stosunków seksualnych z penetracją (analnych lub dopochwowych) bez zastosowania zabezpieczenia.
Przez przedostanie się zakażonej krwi innej osoby do naszego krwioobiegu. Dzieje się tak często, gdy strzykawki i igły są wykorzystywane nie jednorazowo lub poprzez transfuzję krwi, szczególnie w krajach, gdzie zapasy krwi nie zostały przebadane na obecność HIV.
W czasie ciąży, podczas porodu lub karmienia dziecka piersią przez matkę zakażoną HIV.
Sposoby zapobiegania:
by zabezpieczyć się przed infekcją należy unikać pewnych płynów ustrojowych, takich jak krew, wydzielina z pochwy i nasienie (oraz płyn przedejakulacyjny). Innymi słowy, te płyny ustrojowe nie mogą się dostać do krwioobiegu twojego lub twojego partnera/ki. Na całym ciele znajdują się małe skaleczenia i otarcia, szczególnie na penisie i wewnątrz ust, pochwy i odbytu, gdzie skóra jest niezwykle delikatna.
Terroryzm:
Definicja: Terroryzm - pojęcie najczęściej definiowane jako użycie siły lub przemocy przeciwko osobom lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i wymuszenie na danej grupie ludności lub państwie ustępstw w drodze do realizacji określonych celów.
Rodzaje:
terroryzm polityczny. Ma on na celu zmianę ekipy rządzącej, zmianę systemu politycznego, wymuszenie wprowadzenia pewnych rozwiązań prawnych, bądź oderwanie części terytorium od danego państwa i założenie nowego państwa lub przyłączenie go do już istniejącego.
Cechą charakterystyczną terroryzmu kryminalnego jest natomiast fakt, iż terrorysta działa z pobudek "niższych", najczęściej materialnych. Do podstawowego zestawu tego typu działań należą porwania dla okupu, niszczenie mienia, sabotaż oraz szantaż.
Grupy uprawiające terroryzm polityczny bardzo często zajmują się również terroryzmem kryminalnym, dochodami z którego finansują działalność polityczną. Niektóre z tych grup przechodzą coraz wyraźniej od terroryzmu politycznego ku kryminalnemu, ewoluując w zwykłą zorganizowaną grupę przestępczą.
Podział na terroryzm indywidualny i zbiorowy służy określeniu, czy przedmiotem ataku terrorystycznego staje się konkretna osoba, czy też przypadkowa zbiorowość. W wypadku zabójstwa konkretnego polityka czy porwania biznesmena mówimy o terroryzmie indywidualnym, którego ofiara jest ściśle określona. Jednak większość ataków terrorystycznych motywowanych politycznie jest przejawem terroryzmu zbiorowego, którego ofiarami padają przypadkowe osoby.