Korozja zanurzeniowa (Korozja; Określenie grupy odporności korozyjnej [należy ten plik wydrukować]
Pojęcie korozja odnosi się do niszczenia metali pod wpływem chemicznego lub elektrochemicznego oddziaływania z otaczającym środowiskiem. Terminem rdzewienie określa się korozję żelaza lub jego stopów, przy czym utworzone produkty korozji tzw. rdza, składa się z uwodnionych tlenków żelaza. Metale nieżelazne wobec tego mogą korodować, ale nie rdzewieć.
Korozja elektrochemiczna zachodzi na powierzchni metalu przebywającego w środowisku wodnego roztworu elektrolitu, w tym także w ziemi tzw. korozja ziemna i w środowisku wilgotnego gazu np. powietrza atmosferycznego tzw. korozja atmosferyczna
Korozja chemiczna występuje w przypadku oddziaływania na metal suchych gazów lub cieczy nie przewodzących prądu. Korozja chemiczna obejmuje te wszystkie przypadki, którym nie towarzyszy powstawanie i przepływ prądu elektrycznego.
Elektrodę, zwaną też półogniwem, stanowi układ stykających się ze sobą przewodników: elektronowego (np. metalu M) i jonowego
Ogniwem galwanicznym nazywamy układ złożony z dwóch elektrod, w którym możliwe jest przenoszenie ładunków elektrycznych pomiędzy elektrodami przez obecne w roztworach jony.
Anodę stanowi elektroda, na której zachodzi proces utleniania tj. wzrostu stopnia utlenienia substancji biorącej udział w reakcji elektrodowej
Katodę stanowi elektroda, na której zachodzi proces redukcji tj. obniżenia stopnia utlenienia substancji biorącej udział w reakcji elektrodowej
Uszeregowanie metali wg rosnących wartości potencjałów elektrochemicznych tworzy tzw. szereg elektrochemiczny metali, wyrażający kolejność, w której metale wykazują zdolność do wypierania się nawzajem z roztworu.
Badania korodującego metalu
Najprostsze badania polegają na obserwacji wizualnej, najlepiej przy użyciu mikroskopu optycznego z powiększeniem od 10 do 500 krotnym, lub skaningowego mikroskopu elektronowego z powiększeniem od 100 do 20000 krotnym. Badania tego typu mają tylko charakter jakościowy i dostarczają danych ogólnych.
Metoda grawimetryczna
Metoda grawimetryczna jest powszechnie stosowana do ilościowej oceny procesów korozyjnych. Metoda ta polega na badaniu ubytku lub przyrostu masy próbki. Przy określaniu ubytku masy próbki w tym badaniu, produkty korozji powinny być usunięte.