ZESTAW XXXII
1.Dekadentyzm - prąd duchowy wyrażający się w postawie pesymistycznej i indywidualistycznej, w poczuciu słabości i bezradności wobec przeczuwanego kresu cywilizacji. Za manifest pokolenia K.P. Tetmajer uznawany jest wiersz „Koniec wieku XIX” utwór przenikający głębokim pesymizmem. Jest to obraz życia dekadenta, dla którego życie jest udręką. Poeta stawia pytanie na temat możliwości przyjęcia określonej postawy życiowej (ironia, walka, modlitwa, rozpacz), jednak wszystkie zostają odrzucone. Człowiek schyłku wieku jest przekonany o bezskuteczności jakiego kolwiek czynu. W „Hymnie do Nirwany” poeta marzy o zapomnieniu, wyzbyciu się konieczności patrzenia się na zło, miernotę i ludzką podłość. Inne wiersze „Nie wierzę w nic”. Poeta dostrzegł katastrofę wszystkich ideałów i schyłek kultury mieszczańskiej.bez oparcia w idei życie staje się pozbawione sensu, jest pasmem cierpień. Staff przezwyciężał dekadenckie nastroje. Wg niego obowiązkiem człowieka jest praca nad samym sobą, doskonalenie się wewnętrzne, dążenie do duchowej potęgi. Wiersz „Kowal” przedstawia pracę kowala nad uformowaniem serca. Kowal jest tu symbolem tęsknoty do siły, lub symbolem człowieka, którykształtuje swój charakter, swą siłę wewnętrzną, potęgę ducha. Staff cenił dążenie do ideaów i marzenia, gdyż one wzbogacają człowieka i kształtują jego osobowość. Poeta głosił afirmację życia, model człowieka pogodnego i dobrego. W wierszu „Przedśpiew” odnajdujemy postawę ludzi odrodzenia oraz aprobatę życia. Entuziazm dla przyrody i sztuki.
2.
3.Zdanie współrzędnie złorzone przeciwstawe. Przymiotnik - wspaniałe ; rzeczownik - budowle, gmachy, ruiny ; czasownik - mówią, milczą ; spójnik - ale, i ; orzeczenie - milczą ruiny.