„Przegląd Lwowski”, 1873, zeszyt 1, str. 76-77.

WIERSZE

ZYGMUNTA KRASIŃSKIEGO.

([wcześniej] Nie drukowane — Chopin miał do nich dorobić muzykę).

I.

„I słowik tylko po święty Wit śpiewa.”

Pytasz się czemu ucichły me pieśni,

I jęk się często z mych piersi odzywa?

Bo w snach się moich nic dobrego nie śni,

I słowik tylko po święty Wit śpiewa.

Straszne się w duszy naradza przeczucie.

Wszystko się łamie, rozstraja, rozrywa!

Nie każ mi śpiewać na rozpaczy nucie!

I słowik tylko po święty Wit śpiewa.

Ponad krwią lejną mordami nie bojem,

Nie umie harfa zabrzmieć nieszczęśliwa!

Wtedy milczenie jedynym jej strojem. —

I słowik tylko po święty Wit śpiewa.

II.

„Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.”

O wiem że Polska bój zwycięski stoczy!

O! nie zginęła i nigdy nie zginie!

Lecz my, czyż ujrzym ją w chwały godzinie?

Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy!

I będzie wielka, i będzie wspaniała!

Lecz robak trumien wprzód może nas stoczy!

Nie jedna w świecie tkwi rozbicia skała —

Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.

Ach, płyną lata, ach płyną i wieki,

Nim się myśl Boża w ciało przeistoczy!

Zguba wciąż bliska a tryumf daleki —

Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.

My tak kochali, a pili truciznę!

My tak żyć chcieli, a żyli w zamroczy!

Inni ach! będą oglądać Ojczyznę!

Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy!

---