BALLADYNA
Autor: Juliusz Słowacki
Rok powstania: 1834
Rok wydania: 1839
Epoka literacka: Romantyzm
Rodzaj literacki: dramat
Gatunek literacki: tragedia
Bohaterowie: Balladyna, Alina, Kiror, Wdowa, Grabiec, Skierka, Chochlik, Goplana, Pustelnik, Filon, Fon Kostryn
Motywy: zbrodnia, kara, śmierć, matka, córka, zło, dobro, piorun, „kainowe” znamię, jaskółka, władza, miłość.
Główni Bohaterowie
Balladyna: bohaterka tytułowa; córka wdowy, starsza siostra Aliny, żona Kirkora; w dramacie jest uosobieniem najgorszych ludzkich cech; przeciwieństwo Aliny; cechy wyglądu: czarne włosy i oczy, blada cera, smukła, zgrabna, po zabiciu Aliny pojawia jej się na czole krwawa plama, którą przysłania opaską; cechy charakteru: zła, podstępna, bezwzględna, leniwa, niecierpliwa, egoistka, rządna władzy, odważna, niezależna, irytuje ją rodzinna bieda; zdesperowana zabija siostrę, gdy ta nie chce oddać jej swojego dzbanka malin
Alina: bohaterka drugoplanowa; młodsza siostra Balladyny, córka Wdowy; w dramacie jest uosobienie piękna i niewinności; cechy wyglądu: blond włosy, jasne oczy,; cechy charakteru: dobra, oddana, kochająca, pracowita, bez cienia egoizmu; wymarzona żona dla Kirkora; gotowa poświęcić własne szczęście za szczęście siostry; chciała oddać Balladynie dzban malin za jednego całusa; zadźgana przez siostrę umarła lesie.
Streszczenie
W skromnej chacie na skraju lasu mieszkają wdowa i jej dwie córki, Alina i Balladyna. Wczesną wiosną z zimowego snu budzi się nimfa Goplana, pani jeziora Gopła. Zakochała się w Grabcu, ale ten jest kochankiem Balladyny. Aby uniemożliwić mu kontynuowanie romansu, Goplana kieruje do chaty wdowy przystojnego księcia, Kirkora. Ma on tu wybrać żonę dla siebie (słudzy Goplany pomylili je rozkazy- chciała, żeby Kirkor ożenił się z Balladyną). Kirkorowi podobają się obie siostry. Matka doradza zorganizować konkurs. Panią zamku zostanie ta córka, która przyniesie pierwsza dzbanek pełen malin. Balladyna wie, że przegra, bo jest leniwa i niecierpliwa. Zabija siostrę.
Zostaje żoną Kirkora. Na jej czole wciąż jest widoczna krwawa plama. Zabiera matkę na zamek, ale zamyka ją w wieży, bo wstydzi się, że jest ona chłopką. Balladyna udaje, że urodziła się jako księżniczka. Tymczasem Goplana uwodzi Grabca, ale on oznajmia, że nimfy mu się nie podobają i brutalnie ją odpycha. Wtedy Goplana zamienia go w wierzbę.
Kirkor wyrusza na wojnę. W lesie spotyka Pustelnika, który okazuje się być prawowitym królem, Popielem III(włada okrutny Popiel IV, który zasiada na tronie bezprawnie). Na zamku Balladyna zdradza męża z Fon Kostrynem. Za sprawą figli Chochlika i Skierki w ręce Grabca dostaje się zaczarowana korona Popielów, ma on ją na głowie, kiedy zostaje zaproszony na ucztę w zamku. Balladyna truje Grabca i odbiera mu koroną. Wkrótce wypędza matkę podczas burzy, kobieta zostaje oślepiona przez piorun.
Na zamek powraca Kirkor, ale Balladyna namawia Fon Kostryna, żeby zabił jej męża. Potem podaje Kostrynowi truciznę. Kiedy nie ma już przeciwników zdolnych pozbawić ją tronu, Balladyna postanawia rządzić sprawiedliwie. Zgodnie ze zwyczajem zasiada na tronie jako sędzia. Padają trzy oskarżenia: o zabójstwo Aliny, o otrucie Kirkora, o wyparcie się własnej matki. Wszystkie te zbrodnie popełniła Balladyna. Winnych nie ma, królowa wydaje więc wyrok-kto popełnił te zbrodnie, powinien zginąć (czuje się bezkarna, bo nie znaleziono sprawcy tych czynów i tylko ona wie, kto jest winien). Wtedy uderza piorun i zabija bohaterkę.