Sorpcja w glebie, zatrzymywanie jonów, cząsteczek zawiesin, gazów i mikroorganizmów przez część sorbującą gleby zwaną kompleksem sorpcyjnym. W jego skład wchodzą przede wszystkim koloidy mineralne i próchnica glebowa. Jeden z ważniejszych czynników warunkujących żyzność gleby. Rodzaje: sorpcja wymienna - wiązanie jonów (głównie kationów) z równoczesnym wydzielaniem do roztworu glebowego równoważnych ilości innych jonów, sorpcja biologiczna - zatrzymywanie składników chemicznych przy udziale drobnoustrojów glebowych i korzeni roślin, sorpcja chemiczna - przejście form rozpuszczalnych w nierozpuszczalne wskutek reakcji chemicznych, sorpcja fizyczna - osadzanie się drobin (gazów, mikroorganizmów itp.) na powierzchni stałych cząstek glebowych, sorpcja mechaniczna - zatrzymywanie się cząstek zawiesin w mniejszych od nich przestworach glebowych. Kompleks sorpcyjny- charakteryzuje się zdolnością wchłaniania, zatrzymywania i wymianów jonów z roztworu. Składa się z 3 części: koloidy mineralne- głównie glinokrzemiany grypy smeztytu, koloidy org- głównie próchnica glebowa, koloidy org-min- połączenie próchnicy z min ilastymi. El właściwości kompleksu: najważniejszą właściwością koloidów jest ładunek el na ich powierzchni, wynikający z budowy ich jądra, pojedyńcza cząsteczka koloidalna składa się z: jądra o budowie krystalicznej lub amorficznej i strukturze zbitej lub porowatej, wewnętrznej powłoki jonów + lub - naładowanych, zewnętrznej warstwy kompensujących jonów o znaku przeciwny niż jony wewnętrznej powłoki. Mechanizm sorpcji wymiennej, podział na sorpcję wymienną kationów i anionów- dochodzi do wymiany jonów między roztworem glebowym a kompleksem sorpcyjnym gleby. Podczas reakcji wymiany ustala się w roztworze stan równowagi dynamicznej. Aniony sorbowane są głównie przez uwodnione tlenki żelaza i glinu, które mają charakter koloidów amfoterycznych. Pojemność sorpcyjna gleby- suma wszystkich kationów zaabsorbowanych w glebie i zdolnych do wymiany. Wzrasta wraz ze wzrostem pH gleby i zleży od właściwości danej gleby. Kwasowość hydrolityczna- ujawnia się pod dzialaniem soli hydrolizujących zasadowo. W wyniku działania tych soli wypierane są z ks jony kwasowości wymiennej oraz jony wodoru i glinu bardzo silnie związane z koloidami glebowymi. KH jest zawsze większa od wymiennej, występuje we wszystkich glebach. Buforowość- właściwość polegająca naprzeciw działaniu zmianom swojego odczynu w czasie działania na nią kwasami lub zasadami. Zdolność tą posiadają min ilaste, su borg, fosforany. Pojemność buforowa- określa wrażliwość określonej ilości roztworu na dodawanie mocnego kwasu lub zasady, zależy od stężenia kwasu i jego soli.