TABELA TYTUŁOWA:

Akademia Techniczno - Humanistyczna w Bielsku-Białej		Imię i nazwisko: Iwona Kogut Łukasz Adamus Tomasz Dudziak		Rok studiów: II		Grupa: II	Zespół: 3
Pracownia Technologii Wody i Ścieków		Temat ćwiczenia: Oznaczanie kwasowości ogólnej wobec fenoloftaleiny. Oznaczanie zasadowości ogólnej.			Numer ćwiczenia : 1
Data oddania sprawozdania: 05.11.2001r.	Zwrot do poprawy:		Data oddania:			Data zaliczenia:

WSTĘP TEORETYCZNY:

Utlenialnością nazywa się właściwość wody, polegająca na redukowaniu nadmanganianu potasowego wskutek utleniania się obecnych w roztworze związków organicznych. Niektóre związki nieorganiczne jak żelazawe azotyny i in. również ulegają utlenianiu w tych warunkach. 1mg Fe zużywa 0,14mg tlenu, 1mg N_NO2 - 1,14mg tlenu. Ilość zużytego nadmanganianu zależy od warunków prowadzenia procesu, które muszą być ściśle sprecyzowane. Jedynie w ten sposób można otrzymać porównywalne wyniki. Przez utlenialność w tej metodzie rozumie się liczbę miligramów tlenu zużytego przez badaną próbkę, ogrzewaną we wrzącej łaźni wodnej w ciągu 30 minut z roztworem nadmanganianu potasu w środowisku kwaśnym. Wyniki oznaczania zamiast w mg/dm³ KmnO₄ podaje się w mg/dm³ O₂. Utlenialność wody uważa się za orientacyjny wskaźnik, dający jedynie ogólną charakterystykę zanieczyszczenia próbki związkami organicznymi. Pełniejszą miarą zawartości związków organicznych jest chemiczne zapotrzebowanie tlenu oznaczane metodą dwuchromianową, w której utlenianiu ulega więcej substancji organicznych, a także stężenia ogólnego węgla organicznego OWO. Wody naturalne nie zanieczyszczone mają utlenialność od ułamka do 2-3 mg/dm³ O₂, a w razie dużej zawartości substancji humusowych - nawet do kilkunastu mg/dm³ O₂. utlenialność wody do picia nie powinna przekraczać 3 mg/dm³ O₂. W przypadku wód zabarwionych utlenialność może być wyższa pod warunkiem jednak, że inne cechy wody nie wskazują na jej zanieczyszczenie.

OPIS ĆWICZENIA:

Na gorąco: do kolby stożkowej o pojemności 250-300 ml odmierzyć 100ml badanej wody (lub mniejszą gdy woda jest silnie zanieczyszczona i dopełnić wodą destylowaną do 100 ml). Dodać 10 ml roztworu kwasu siarkowego i dokładnie 10 ml roztworu KmnO₄, wymieszać. Umieścić kolbę w we wrzącej łaźni w ten sposób by powierzchnia wody w łaźni była nieco wyższa niż w kolbie i ogrzewać w temperaturze wrzenia przez 30 minut, po czym wyjąć kolbę, niezwłocznie dodać 10 ml roztworu szczawianu sodowego i miareczkować na gorąco roztworem 0,0125 n KmnO₄ do wystąpienia trwałego, lekko różowawego zabarwienia.

Na zimno: podobnie postąpić z drugą próbką wody, dodając takie same ilości odczynników i w ten sam sposób pomijając ogrzewanie, a pozostawiając w temperaturze pokojowej na okres około 10 minut. Utlenialność wywołana obecnością substancji organicznych jest różnicą wyników oznaczeń na gorąco i na zimno. Jeżeli ilość roztworu KmnO₄ zużytego na miareczkowanie próbki wyniesie ponad 5 ml. Badanie należy powtórzyć biorąc do oznaczenia mniejszą ilość badanej wody i uzupełniając ją do 100 ml wodą destylowaną.

OBLICZENIA:

Oznaczanie na gorąco: 6,6 ml;

Oznaczanie na zimno: 4,6 ml;

Utlenialność wody w przypadku próby nierozcieńczonej wodą destylowaną liczymy wg wzoru:

gdzie:

a - ilość 0,0125 n roztworu KmnO₄ zużyta na zmiareczkowanie badanej próbki na gorąco, ml;

b - ilość 0,0125 n roztworu KmnO₄ zużyta na zmiareczkowanie badanej próbki na zimno, ml;

f - współczynnik przeliczeniowy, f=1;

V - objętość próbki użytej do oznaczenia, ml;

X = 2 mg O₂/l

WNIOSKI DOTYCZĄCE WYKONANIA ĆWICZENIA:

Podczas oznaczania utlenialności na gorąco roztwór zabarwił się prawidłowo a następnie odbarwił podczas miareczkowania roztworem KmnO₄. Roztwór odbarwił się po dodaniu 6,6 ml tego roztworu . Natomiast przy oznaczaniu na zimno roztwór odbarwił się po dodaniu 4,6 ml roztworu KmnO₄. Otrzymane wynik podstawiliśmy do wzoru i otrzymaliśmy że utlenialność jest równa: X = 2 mg O₂/l

Ćwiczenie to zaznajomiło nas ze sposobem wykonywania utlenialności.

1

---