PREPARAT MUMIO

 

MUMIO W STAROŻYTNYCH LEGENDACH

“Wśród niedostępnych gór płaczą kamienne olbrzymy. Tworzą uzdrawiający balsam - lekarstwo na wszystkie choroby. Niezwykle trudne jest znalezienie takiej łzy, ale ten, któremu się poszczęści, zostanie najsilniejszym i najzdrowszym człowiekiem na świecie." Podobne legendy weszły do eposów wielu narodów i wszystkie one mówią o Mumio, choć nazywa się je w różny sposób. W Birmie jest “Czao-tui"- krew góry, w Mongolii i Tybecie - “Baragszun"- sok skały, na Syberii - kamienny olej, a w Egipcie - ilyryjska żywica. Swoją najbardziej popu-larnąnazwą - “Mumio"- zawdzięcza prawdopodobnie starożytnym Grekom. W ich języku oznacza - “ochraniające, oczyszczające ciało".

WYSTĘPOWANIE MUMIO

Mumio to brunatno-szara substancja, która występuje w postaci nacieków, skorupek oraz masywnych skupisk naskalnych. Znajduje sieją rzadko, w niewielu miejscach na Ziemi, gdzie zaistniały specyficzne warunki geologiczne, biologiczne i klimatyczne. Mumio występuje w górach Ałtaju, Pamiru, Kaukazu, a także na terenie południowej Syberii. Kiedyś można je było spotkać również w Afganistanie i Tybecie. Preferuje głównie południowe zbocza na wysokości od 200 do 3,5 tyś. metrów nad poziomem morza. Powstało w skalnych niszach, szczelinach, grotach i jaskiniach - suchych oraz osłoniętych od wiatru i bezpośrednich promieni słonecznych. Jest tam umiarkowanie ciepły i suchy klimat, ze znaczną amplitudą temperatur: zimą od -30 do 0°C, a latem od -2 do +40°C. Optymalne roczne opady wynoszą od 300 do 500 mm.

Mumio najczęściej znajduje się na granitach i wapieniach, rzadziej na dolomitach, piaskowcach i gnejsach. W tych okolicach rosną określone lecznicze zioła, jak perz, mięta, macierzanka, kozłek lekarski, piołun. Żyją tam też charakterystyczne zwierzęta - pełzacze, nietoperze, owce archary, wiewiórki, dzikie gołębie.

POCHODZENIE MUMIO

Sposób powstania Mumio nie jest znany. Pojawiło się wiele teorii na ten temat, jednak żadna z nich nic wyjaśnia tej zagadki do końca. Starożytnym wydawało się, że wypłynęło ono ze skał, dlatego myśleli, że to zastygłe skalne łzy. Współcześni naukowcy próbują nadać swym wyjaśnieniom bardziej racjonalny kształt. Niektórzy zasugerowali się obecnością jadu pszczelego i twierdzą, że Mumio to pozostałości gniazd górskich pszczół. Najnowsza teoria głosi, że to organiczne szczątki fauny i flory połączone z nieorganicznymi skalnymi minerałami. Składniki te wymieszały się, podczas trwającego tysiące lat naturalnego procesu.

HISTORIA STOSOWANIA MUMIO

Mumio było stosowane przez medycyny ludów starożytnych już ponad 4 tyś. lat temu. Wzmianki o nim znajdują się w dawnych rękopisach z III wieku przed naszą erą. Możemy się z nich dowiedzieć, iż Mumio było szeroko znane wśród starożytnych Arabów, Persów, Turków, Tatarów, Azerów, a także Hindusów, Chińczyków, Egipcjan i Greków. Uważali je oni za skuteczne lekarstwo na wiele chorób. Znany filozof i farmakolog - Arystoteles, 2,5 tys. lat temu opisał lecznicze właściwości Mumio oraz podał sposób na sprawdzenie jego oryginalności. Polecałje też swoim pacjentom, między innymi jako środek przeciwko krwotokom oraz na wzmocnienie serca. Systematyczne badania nad Mumio prowadził arabski uczony i lekarz - Awicenna (980-1037r. n.e.}. Jest on twórcą dzieła pt: “Kanon medycyny", w którym zaleca ten górski preparat na złamania kości, zwichnięcia, stłuczenia, opuchlizny na ciele, migreny i zapalenia nerwów. Receptury, które podał blisko 900 lat temu, wykorzystywane są przez współczesnych lekarzy. Inny arabski uczony, podróżnik i geograf, Beruni (973-1048) zetknął się z Mumio na terenie Indii. Tak w swym dziele pt.:"Kitab-al.-Saida-na" opisał jego lecznicze właściwości: “...{Mumio} zasługuje na to, aby chronić je jak najcenniejszy skarb ku pomocy tych, którzy złamali jakakolwiek kość." Warto dodać, że przez wiele lat, wywóz Mumio z terenów byłego ZSSR za granicą był zabroniony. Działo się tak, gdyż traktowano je jak skarb narodowy, podlegający szczególnej ochronie.

WSPÓŁCZESNE BADANIA NAUKOWE

Mumio zainteresowało współczesnych naukowców. Badania nad tą substancją prowadzi się od kilkudziesięciu lat w instytutach chemiczno-farmaceutycznych i klinikach Moskwy, Sankt Petersburga, Tbilisi, Taszkientu, Duszan-be i Biszkieku. Znaczną część z nich nadzorowało Ministerstwo Zdrowia b. ZSRR, a obecnie Rosji, Gruzji, Uzbekistanu. Profesor A.Sz. Szakirow z Taszkienckiej Akademii Medycznej większość swoich prac naukowych poświęcił właśnie badaniu Mumio. W latach 70-tych napisał na jego temat pracę doktorską. Jako chirurg interesował się działaniem Mumio na kości i okazało się ono być bar-

dzo skuteczne w leczeniu złamań. Stwierdzono też, że oczyszczony ekstrakt Mumio nie powoduje szkodliwych działań ubocznych, nawet gdy zalecana dawka zostanie znacznie przekroczona. Lekarze i naukowcy dowiedli, że Mumio to preparat przyjazny dla organizmu, posiadający silne właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przyspieszające regeneracją uszkodzonych tkanek. Z tego powodu został on oficjalnie dopuszczony do praktyki medycznej w Rosji i wielu krajach byłego ZSRR.

Profesor Szakirow wraz ze swoimi współpracownikami (W.N. Jsmailową, A.W. Biszniewskim, J.H. Narul-niewem) analizował “Kanon medycyny" Awicenny i dzieła Beruniego z XT wieku. Okazało się, że zalecane tam dawki Mumio i sposoby jego stosowania w roztworach są bardzo trafne. Dlatego kuracje Mumio zalecane przez współczesnych lekarzy w większości pokrywają się z przepisami

stosowanymi ponad 1000 lat temu. Co więcej, naukowcy

• lekarze z Taszkientu wykazali, że jednorazowe, medyczne dawki tej substancji są skrajnie małe i wynoszą 0,2 g.

SKŁAD MUMIO

W swym naturalnym stanie Mumio zawiera:

- elementy organiczne: szereg aminokwasów, jad pszczeli, witaminy z grupy B (B l, B12), olejki eteryczne, prowitaminą D, kwasy organiczne oraz inne elementy żywicopodobne,

- elementy nieorganiczne: makroelementy: wapń, fosfor, sód, magnez, potas oraz mikroelementy: żelazo, miedź, kobalt, mangan, selen, cynk, molibden.

Aminokwasy dodają sił i podnoszą wytrzymałość organizmu na obciążenia, dlatego potrzebne są osobom osłabionym, po przebytych ciężkich chorobach. Stanowią niezbędny składnik odżywek dla osób wyczynowo uprawiających sport. Wzmacniają serce.

Jad pszczeli znany jest z tego, że wzmacnia system nerwowy, odpornościowy, hormonalny oraz krwionośny. Podnosi wydolność serca. W szczególności pomaga osobom cierpiącym na zwichnięcia, zapalenia stawów, artretyzm, miażdżycę tętnic oraz zapalenia nerwów i nerwobóle. Warto dodać, że jad pszczeli zawarty w Mumio nie wywołuje reakcji alergicznych oraz jest bezpieczny dla kobiet w ciąży. Wynika to z tego, że nie pochodzi bezpośrednio z żądła pszczoły, został odpowiednio przekształcony przez naturalne procesy, jego zawartość w Mumio jest niewielka, ale wystarczająca do leczniczego działania.

Witamina B1 (tiamina) również leczy zapalenie nerwów, a także podnosi wydolność serca i mięśni. Bierze znaczący udział w przemianie glukozy we krwi w związki wysokoenergetyczne. Dzięki niej produkcja czerwonych krwinek w organizmie przebiega prawidłowo.

Witamina B12 (kobałamina) również kontroluje produkcję czerwonych komórek krwi. Odpowiada też za tworzenie materiału genetycznego (synteza DNA i RNA) oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu nerwowego. Jej niedobory mogą się objawiać zaburzeniami pamięci, brakiem jasności i łatwości myślenia, otępieniem umysłowym.

Prowitamina D pod wpływem promieniowania ultrafioletowego ze słońca jest przetwarzana w organizmie na właściwą witaminę D. Ta z kolei ułatwia wchłanianie wapnia i fosforu oraz zapobiega ich nadmienieniu wydalaniu wraz z moczem. Dzięki temu chroni dzieci przed krzywicą, a dorosłych przed kruchością, łamliwością i rze-szotnieniem kości. Pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego, nerek, serca, mięśni. Jest niezbędna w procesach regeneracji kości, a także pozwala zachować energię i witalność. Przy jej braku chorujemy na osteoporozę, częste złamania kości, osłabienie i wypadanie zębów, zapalenia skóry i spojówek, brak odporności.

Olejki eteryczne zawarte w Mumio są naturalnymi ekstraktami z górskich ziół leczniczych (tj. mięta, macierzanka). Zalicza sieje do grupy leków ziołowych. Dzięki dużemu stężeniu cennych substancji, mają silniejsze działanie niż tradycyjne mieszanki i wyciągi ziołowe. Wspomagają leczenie infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych oraz usuwają przygnębienie, rozdrażnienie, stres i przemęczenie. Można je stosować jednocześnie z innymi lekami, gdyż nie w chodzą w interakcje ze środkami farmakologicznymi.

Kwasy organiczne mają właściwości antyseptyczne,regulują przemianą materii, wpływaj ą korzystnie na proces trawienia.

Makroelementy tworzą strukturę kości (wapń, fosfor) i innych tkanek. Utrzymują też równowagę kwasowo-zasadową we krwi i tkankach. Zaburzenie tych procesów prowadzi do wielu chorób. Dlatego ważne jest by regularnie uzupełniać niedobory makroelementów.

Mikroelementy (pierwiastki śladowe) są niezbędne w tworzeniu enzymów, hormonów i białek transportowych. Regulują też przebieg metabolizmu. Bez ich obecności organizm nie mógłby przyswoić wielu niezbędnych witamin.

Wszystkie składniki Mumio zostały idealnie dobrane przez naturę i połączyły się ze sobą podczas trwających tysiące łat procesów. Dlatego znakomicie uzupełniają się podczas leczenia oraz naturalnie wzmacniają organizm.

WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE MUMIO

Badania naukowe potwierdziły, że Mumio to naturalny biostymulator, który:

- dodatnio wpływa na procesy metaboliczne organizmu,

- wykazuje właściwości przeciwzapalne, antybakteryjne j przeciwbólowe,

- przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek, w tym kości,

- uzupełnia niedobory minerałów i witamin w organizmie.

Dlatego może pomóc w wielu chorobach, takich jak:

- złamania - skraca czas zrastania się złamanych kości (2-2,5 razy),

- wzmacnia kruche kości,

- zwichnięcia, stłuczenia, naciągnięcia oraz szwy pooperacyjne - przyspiesza gojenie się tych uszkodzeń,

- choroby skórne, oparzenia,

- choroby obwodowego układu nerwowego, a przede wszystkim zapalenia nerwów

- choroby układu krwionośnego, bo wzmacnia układ krwionośny i serce oraz przywraca procesy krwiotwórcze,

- choroby układu pokarmowego - szybko zwalcza zatrucia i niestrawność oraz odbudowuje mikroflorę przewodu pokarmowego,

- choroby górnych dróg oddechowych (choroby chroniczne, nieżyt, katar, kaszel, angina) oraz gruźlica -trzykrotnie skraca czas jej leczenia.

Co więcej, Mumio:

- podnosi wydajność fizyczną i umysłową, dodaje energii, podwyższa potencję,

sportowcy nazywają Mumio “eliksirem rekordów", ponieważ pomaga organizmowi przezwyciężać znaczne fizyczne obciążenia,

podnosi odporność na infekcje bakteryjne i wirusowe, a także niszczy gronkowce, paciorkowce oraz inne bakterie chorobotwórcze,

chroni organizm przed gwałtownymi reakcjami na zmiany ciśnienia.

usuwa negatywne następstwa przyjmowania leków, terapii napromieniowaniem i chemioterapii, zmniejsza świąd po ukąszeniach owadów, zmniejsza też ból zębów, pomaga w paradentozie,

przyczynia się do wydalania z organizmu szkodliwych związków chemicznych oraz soli metali ciężkich,

• poleca się je kobietom w ciąży, gdyż przyczynia się do prawidłowego rozwoju płodu.

JAK MUMIO WZMACNIA SŁABE KOŚCI I ODBUDOWUJE JE PO ZŁAMANIACH

Słabe kości występują z reguły u osób, które mają niedobory wapnia. Ponieważ minerał ten potrzebny jest podczas wielu wewnętrznych procesów, organizm zaczyna pobierać go z kości. Wtedy stają się one porowate, a przez to bardzo podatne na pęknięcia i złamania. Proces ten przybiera na sile u kobiet w okresie klimakterium. Wiele L nich cierpi na osteoporozę, czyli zrzeszotnienie kości. Mumio może pomóc w tych problemach. Przede wszystkim dostarcza organizmowi bardzo dobrze przyswajalnego wapnia i fosforu. Wapń uzupełnia puste miejsca w kościach, a fosfor jest niezbędny podczas tej regeneracji i bardzo korzystnie wpływa na układ kostny. Co więcej Mumio zaopatruje organizm w cen na prowitaminę D, która pod wpływem promieni słonecznych jest przetwarzana w witaminy z grupy D. Witamina D ułatwia wchłanianie wapnia i fosforu oraz zapobiega ich nadmiernemu wydalaniu z organizmu. Dzięki tym procesom osoby przyjmujące Mumio wzmocniły swoje kości.

Złamanie kości wiąże się z długo trwającym procesem zrastania, bólem, uciążliwym unieruchomieniem, a przez to stresem. Często skomplikowane złamania nie chcą się szybko zrastać. Wtedy pomocne jest Mumio. Wieloletnie badania (ponad 3700 chorych) w klinice profesora Szakirowa wykazały, że ten górski preparat silnie stymuluje gojenie złamań. Terminy zrostu skracają się nawet do 16 - 20 dni. Mumio łagodzi negatywną reakcję organizmu na pozłamaniowy wstrząs, normalizuje obraz krwi i usprawnia procesy fizjologiczne. W najbardziej krytycznym okresie regeneracji tkanki kostnej (na l0-15 dzień po urazie) Mumio zwiększa koncentrację we krwi substancji zwanej fosfatazą zasadową. Jej duża ilość jest niezbędna na tym etapie leczenia. Mumio normalizuje też poziom potasu, wapnia i fosforu we krwi. Sprzyja wzrostowi tkanki kostnej od strony szpiku kostnego i okostnej. Przy złamaniach zewnętrznych i uszkodzeniach tkanki miękkiej wokół kości Mumio oczyszcza rany z ropno-martwiczych resztek, zmniejsza wydzielinę ropną, przyspiesza granulację i narastanie nabłonka ran. Gojenie odbywa się szybko, a zarazem delikatnie. U chorych obserwuje się wyraźną poprą we samopoczucia, normalizuje się temperatura ciała i sen, poprawia się apetyt, zmniejsza się drażliwość oraz powraca pełna funkcjonalność uszkodzonej kończyny.

STOSOWANIE MUMIO

Mumio stosuje się:

- wewnętrznie, rozpuszczone w wodzie, soku, mleku lub miodzie (Mumio jest bardzo dobrze rozpuszczalne),

- zewnętrznie, poprzez smarowanie, nacieranie, zakrapianie preparatu rozpuszczonego w sokach, olejach, spirytusie, dodane do maści.

Przy leczeniu szeregu chorób najlepsze rezultaty osiąga się przy równoczesnym stosowaniu Mumio wewnętrznie i zewnętrznie. Picie alkoholu w czasie leczenia niewskazane.

WAŻNE! l KAPSUŁKA ZAWIERA 0,2 G PROSZKU MUMIO

Kapsułki można przyjmować bezpośrednio lub wysypywać zawartość i dzielić na mniejsze porcje, rozpuszczać w płynach i pić, stosować zewnętrznie w roztworach.

JAK STOSOWAĆ MUMIO W RÓŻNYCH DOLEGLIWOŚCIACH

Kuracja wzmacniająca.

Przyjmować 0,2 g Mumio (l kapsułka) codziennie, najlepiej rano na czczo lub na noc przed snem przez ok. 25 dni. Kuracja wzmacnia kości oraz serce, uzupełnia niedobory potrzebnych organizmowi witamin i minerałów, dodaje sił. Bardzo pomaga osobom starszym w utrzymaniu dobrej kondycji. Osoby uprawiające sport i doświadczające dużego wysiłku fizycznego mogą podwoić dawkę preparatu, przyjmując 2 razy dziennie po 0,2 g (l kapsułka). Podniesie to znacznie ich wydolność.

Złamania kości.

Profesor Szakirow zaleca przyjmować Mumio wewnętrznie na czczo (2-3 godziny przed jedzeniem), l raz dziennie w postaci rozpuszczonej lub suchej. Dawka dobowa dla dorosłego to 0,15-0,2 g, dla dzieci połowa tej dawki. Kuracja trwa 10 dni, później powinna nastąpić 5-10 dniowa przerwa i cykl powtarza się aż do wyleczenia (ok.2 cykli, cięższe przypadki - 3-5 cykli).

Rany, stłuczenia, zwichnięcia, naciągnięcia.

Należy przyjmować 0,2 g Mumio na noc oraz robić kompresy 3% roztworem (0,6 g Mumio na 2 łyżki stołowe przegotowanej wody).

Ropiejące rany, czyraki.

Należy przyjmować 0,2 g Mumio na noc oraz robić kompresy roztworem 3-10% (0,6-2 g Mumio na 2 łyżki przegotowanej wody). Może pojawić się uczucie lekkiego pieczenia. Mumio niszczy mikroby, jak gronkowiec złocisty, pałeczka okrężnicy, z którymi nie radzi sobie penicylina. Gojenie zainfekowanych ran skraca się średnio 1 ,5-krotnic.

Egzemy,

Stosować kompresy z 2% roztworu (0,4 g Mumio na

2 łyżki przegotowanej wody), 2 razy dziennie po 20-30 minut. Przy chronicznych postaciach zaleca się dodatkowo smarowanie maścią z dodatkiem Mumio w ciągu dnia i na noc. Przyjmować też wewnętrznie 0,2 g dziennie, korzystnie w połączeniu z olejkiem rokitnikowym przez

25 dni z powtórzeniem po upływie 10 dni. Zmiany zapalne powinny ustąpić po 2-4 dniach stosowania kompresów, a ustanie, bądź zmniejszenie świądu po 3-5 dniach.

Oparzenia i zapalenia.

Stosuje się 1-2% roztwór (0.2-0,4 g Mumio na 2 łyżki przegotowanej wody) bezpośrednio na rany i dodatkowo należy przyjmować po 0,2 g 2 razy na dobę, czyli 0,4 g w ciągu doby. Kuracja powinna trwać 10 dni, następnie 5 dni przerwy i ponowna kuracja, jeśli jest to konieczne.

Pod wpływem Mumio aktywizuje się fagocytoza (wytwarzanie fagocytów - płytek krwi pożerających bakterie, resztki zniszczonych komórek, produkty rozpadu białka). Czas leczenia skraca się o 4-5 dni, szybko następuje regeneracja tkanek, wcześniej odrywa się strup, a chorzy odczuwaj ą mniejszy ból.

Dychawica oskrzelowa - astma.

Mumio wspomaga leczenie astmy. Należy robić inhalacje 7% roztworem (7 g Mumio na 10 łyżek wody). Dodatkowo można pić 7% roztwór po l łyżeczce do herbaty przez 10 dni (ok. 0,4 g Mumio na l łyżeczkę). Dobrze jest popijać Mumio ciepłym mlekiem.

Zapalenie płuc.

Robić inhalacje 7% roztworem (patrz astma) raz dziennie i do tego pić 0,2 g na noc.

Paradontoza.

Płukać usta 4% roztworem przez 20 min. dziennie (0,8 g Mumio na 2 łyżki wody). Przyjmować Mumio wewnętrznie 2 razy dziennie w połączeniu z mlekiem lub miodem

w proporcjach l :20 (O, l g Mumio na 2 g miodu) przez 25 dni z powtórzeniem kuracji po upływie 10 dni.

Zmniejsza się liczba agresywnych bakterii, ustępuje zapalenie, poprawia się. stan odżywienia dziąseł.

Zapalenia nerwów.

Schorzenia obwodowych pni nerwowych układu ruchowego (zapalenia korzeni nerwów rdzeniowych, nerwobóle, świerzbiączka, zapalenie splotu nerwowego) -nacierać przez 5 minut 10% spirytusowym roztworem Mumio (2 g Mumio na 2 łyżki spirytusu) przez okres 20 dni z powtórzeniem po 10-dniowej przerwie. Zaleca się przyjmowanie wewnętrznie 2 razy dziennie w połączeniu z mlekiem i miodem w proporcjach 1:20 w przeciągu leczenia.

Choroby wrzodowe.

Choroby wrzodowe żołądka, przewodu pokarmowego oraz choroby organów trawiennych (żołądka, wątroby, śledziony), pęcherza moczowego (przy zatrzymaniu moczu) - przyjmować wewnętrzne 2 razy dziennie rano i wieczorem przed snem po 0,2 g przez okres 25-28 dni. W przypadku choroby przewlekłej kurację powtórzyć po 10-dniowej przerwie.

Lepszy rezultat można osiągnąć przy równoczesnym przyjmowaniu olejku rokitnikowego, soku z kapusty lub miodu. Wrzody szybciej się goją, zanikają bóle, nudności, wymioty, pieczenie.

Zatrucia, niestrawność.

Przyjmować Mumio 2 razy dziennie po 0,1 g, a w ostrych stanach po 0,2 g. Dobrze jest rozpuszczać proszek w przegotowanej, ciepłej wodzie i pić,

Hemoroidy.

Należy codziennie smarować odbyt w głąb do 2 cm Mumio zmieszanym z miodem albo z masłem w proporcjach l :5, l :8, najlepiej stosować na noc. Smarowanie stosować przez 3-4 miesiące z miesięczną przerwą. W przypadku choroby przewlekłej kurację powtórzyć do momentu wyzdrowienia.

Procesy gruźlicze kości.

Przyjmować preparat Mumio wewnętrznie po zmieszaniu z mlekiem i miodem w proporcjach 1:20 (0,2 g Mumio na l łyżeczkę mleka) - 2 razy dziennie przez 25-28 dni z 10-dniową przerwą. Pomaga też w zakrzepowym zapaleniu żył kończyn dolnych, zmniejsza się odczuwanie bólu i obrzęk.

Bóle głowy, migrena, zawroty głowy,

Kuracja jak przy procesach gruźliczych kości powyżej.

Ropne zapalenie ucha, zapalenie ucha środkowego, pogorszenie słuchu.

Zakrapiać po 0,4 g Mumio z olejkiem różanym lub rokitnikowym w proporcjach l: 10 (0,4 g Mumio na l łyżkę olejku) - 2 razy dziennie rano i wieczorem. Jednocześnie przyjmować wewnętrznie 0,2 g dziennie w połączeniu z mlekiem lub miodem. Dobrze jest przykładać do chorego ucha ciepły okład. Zwiększa się wówczas spływanie ropy i wzmaga proces przeciwzapalny.

Krwotoki z nosa.

Zakrapiać do obu nozdrzy po O, l g Mumio w połącze-niu z olejkiem kamforowym w proporcjach 1:5-1:8 (0,1 g

Mumio na niepełną łyżkę olejku) przez 25 dni. Powtórzyć po 10-dniowej przerwie.

Zapalenie piersi

Tak jak przy przewlekłych chorobach zapalnych, robić kompresy z 3% roztworu (0,6 g Mumio na 2 łyżki przegotowanej wody), Przez pierwsze 5-6 dni przyjmować Mumio 3-4 razy dziennie (0,2 g podzielić na 3-4 części), później i raz dziennie 0,2 g,

Choroby kobiece, schorzenia tkanek kobiecych narządów rozrodczych (nadżerka ścianki pochwy i szyjki macicy), zapalenia.

Na chore miejsce zakłada się tampon dobrze zwilżony 4% roztworem Mumio (0,8 g mumio na 2 łyżki przegotowanej wody). Kuracja trwa 2-3 tygodnie z powtórką po

10-dniowej przerwie. Zaleca się również przyjmowanie Mumio wewnętrznie l raz dziennie po 0,2 g. Wskazane jest przyjmowanie preparatu na noc.

Bezpłodność, osłabienie czynności płciowych u kobiet i mężczyzn, hipoaspermia.

Przyjmować wewnętrznie 2 razy dziennie po 0,1 g Mumio w połączeniu z sokiem z marchwi lub z czarnej jagody w proporcjach l :20 (0, l g na l łyżeczkę soku) przez 25-28 dni z powtórką po 10-dniowej przerwie, w przypadku gdy zajdzie taka konieczność.

Angina, ból gardła.

Należy pędzlować gardło 2,5% roztworem (0,5 g Mumio na 2 łyżki przegotowanej wody) 3 razy dziennie

do chwili poprawy, a potem rzadziej. Pić 0,2 g Mumio dziennie, połączone z mlekiem, masłem lub miodem.

Kaszel (też chroniczny).

Pić 0,2 g dziennie z mlekiem, miodem lub masłem. Płukać gardło 2% roztworem (2 g Mumio na szklankę ciepłej, przegotowanej wody).

Katar.

Zakroplić do nosa 10% roztwór (2 g Mumio na 2 łyżki wody) i pić 0,2 g Mumio dziennie w połączeniu z mlekiem, masłem lub miodem.

---