MITOLOGIA NORDYCKA

 

 

Początek

...W zaczątkach świata, za czasów Ymira

Ni piasku, ni morza, ni chłodnych bałwanów,

Nie było ziemi i nie było niebios

Ni traw nie było, lecz czeluść otchłani...

Otchłań o której mowa to Ginnungagap, zbudowana z lodu. Na północ od niej leżał Niflheim, gdzie panowały ciemności i zamiecie lodowe, a na południu leżała kraina ognia i żaru - Muspellheim. Gdy ciepły południowy wiatr stopił lodowiec, narodził się olbrzym Ymir, ojciec lodowych gigantów - Thurusów, którzy powstali z jego stóp. Spod lewej pachy Ymira wyszedł jego syn Buri (inna wersja podaje, że `wylizała' go z lodu krowa Aundumla).

Buri miał syna o imieniu Borr, który ożenił się z córką Ymira, Bestlš. Z tego związku narodzili się bogowie Odyn, Vili i Ve - protoplasci boskiego rodu Asów. Ci trzej bogowie w przypływie gniewu zabili Ymira, którego krew zalała świat. Podczas potopu wszystkie olbrzymy lodu zginęły, ocalał jedynie Bergelmir, który zdołał uciec. Dał on początek nowej rasie olbrzymów po wieki wrogiej Asom.

Z ciała Ymira bogowie uformowali Midgard (`środkową ziemię') leżący odtąd pomiędzy Niflheimem a Muspellheimem Morza i jeziora Midgardu powstały z krwi Ymira, ziemia z jego ciała, góry z kości a skały i kamienie ze szczęk i zębów. Z brwi Ymira bogowie stworzyli mur odgradzajšcy ich od olbrzymów lodu, natomiast jego czaszki powstało sklepienie nieba, podtrzymywane na czterech krańcach przez cztery karły oraz przez Yggdrasil – “drzewo œwiatów”. Następnie bogowie otoczyli Midgard pierścieniem morza a na niebie umieścili gwiazdy którymi były iskry tryskające z Muspellheimu. Ze złota pochodzącego z tego królestwa demona Surtura uformowali powóz słońca przed którym mknął powóz księżyca.

W Midgardzie umieścili też pierwszych ludzi - byli nimi zrodzeni z drzew Ask i Embla.

 

 

 

ASGAARD - SIEDZIBA BOGÓW

Asgaard (“dom Asów”) był siedzibą bogów którš wybudowali sobie w Midgardzie. Kraina ta mieœciła się prawie na samym szczycie drzewa Yggdrasil a z ziemiš łšczył jš tęczowy most Bifrost, pilnowany przez milczšcego boga Heimdalla.

Korzenie Yggdrasila rozcišgały się pod, a konary nad całym œwiatem (œciœlej mówišc, tych œwiatów w mitologii nordyckiej było 9). Pod jednym z korzeni, sięgajšcym do jaskiń karłów, biło Ÿródło mędrca Mimira, dajšce mšdroœć; pod innym – Ÿródło przeznaczenia, tzw. Krynica Urd. Mieszkały tu 3 norny – boginie przeznaczenia: Urd, Werdand i Skud, przędšce ludzkie losy. Korzenie Yggdrasila oplatał wšż Nidhogg.

Œmiertelnicy do Asgaardu mogli przedostać się jedynie po œmierci, na skrzydlatych rumakach Valkirii.

W Asgaardzie znajdowały się 3 pałace Odyna: Walaskjalf, gdzie stoi tron Odyna – Hlidskjalfem; Gladsheim – miejsce spotkań rady bogów oraz Valhalla, gdzie przebywajš polegli w walce wojownicy, przygotowujšcy się nieustannie na Ragnarok – ostatecznš bitwę do której poprowadzi ich Odyn.

W Asgaardzie bogowie jedli, pili, kochali się i kłócili, podczas gdy wysoko nad nimi, na Lidskjalf – Stromej Turni Nieba – siedział Odyn przyglšdajšc się œwiatu.

 

 

 

 

PANTEON

Tuż po stworzeniu œwiata, kiedy Azom udało się pokonać olbrzymy, musieli oni stawić czoła nowym intruzom. Tym razem byli to Frejr, Freya i Nijord, bogowie płodnoœci należšcy do drugiej boskiej rasy – Wanów. Z czasem jednak Azowie postanowili zawrzeć pokój z Wanami i obie rasy zamieszkały w Asgaardzie.

Pochodzenie niektórych bogów jest niejasne. Wiadomo jednak, że najpotężniejszym z nich był Odyn.

ODYN

W przeszłoœci, zanim został królem bogów, Odyn często przemierzał każdy z dziewięciu œwiatów w poszukiwaniu mšdroœci i wiedzy. Rozmawiał z karłami, elfami, olbrzymami, nimfami jak również z drzewami a nawet z kamieniami. Wówczas to nauczył się mowy ptaków i zwierzšt, opanował kwiecistš mowę poetów i mówców. Posiadł też władzę nad wilkami i krukami i zdobył magicznego rumaka Sleipnira, potomka Lokiego.Sleipnir miał osiem nóg zdięki czemu mógł przeœcignšć wiatr. Poza swym koniem posiadał także dwa wilki – Geri i Freki oraz dwa kruki – Hugin (myœl) i Munin (pamięć), które codziennie wysyłał aby informowały go o tym, co się dzieje we wszystkich dziewięciu œwiatach i ostrzegały o ewentualnej zemœcie planowanej przez olbrzymy.

Podróży między œwiatami Odyn dokonywał wspinajšc się po Yggdrasilu. Na tym właœnie drzewie poœwięcił się dla wiedzy – Został powieszony i przebity włóczniš, po czym przez dziewięć dni wisiał na drzewie, aż w końcu udało mu się odkryć tajemnicę magicznego alfabetu runicznego. Prze potęgę runów Odyn zmartwychwstał a gałšŸ, na której wisiał, stała się jego magicznš laskš. Odyn jednak pragnšł więcej – za napicie się wody ze Ÿródła Mimira oddał jedno oko.

Odyn posiada dwie zasadnicze bronie – włócznię Gungnir, która powstała przez doczepienie do jego magicznej laski grotu wykutego w Alfheimie przez Dwalina, a która nigdy nie chybia celu. Druga broń to łuk, który potrafi wypuœcić aż do dziesięciu strzał za jednym razem. Odyn posiada również pierœcień Draupnir, który tworzy dziewięć nowych pierœcieni każdej nocy, lub co dziewięć dni osiem.

Żonš Odyna była Frigg, znajšca przeszłoœć i przyszłoœć.

Odynowi przeznaczone jest zginšć w czasie Ragnarok – połknie go wilk Fenris...

THOR

Thor jest synem Odyna. Jest bogiem piorunów i grzmotów. Jego broniš był młot Mjolnir, który, rzucony, sam wracał do ręki. Aby móc posługiwać się Mjolnirem thor potrzebował zelaznych rękawic oraz “pasa siły”. Thor podróżował po przestworzach dookoła Midgardu w swoim wozie zaprzężonym w dwa kozły a w tym czasie na ziemi grzmiało.

Thor mieszkał w “krainie siły” – Thrutheim, gdzie stał jego dom – Bilskinir. Był największym wrogiem olbrzymów. Jego żonš była bogini Sif.

Thor był najczęœciej czczony przez pospolitych ludzi, którzy wzywali jego imię aby zapewnić urodzaj. Młot Mjolnir – sumbol Thora w formie amuletu noszonego na szyi – był noszony jeszcze długo po schrystianizowaniu Skandynawii (łšczono z nim nawet chrzeœcijański krzyż).

BALDUR

Był bogiem piękna i łagodnoœci. Został zamordowany wskutek intrygi Lokiego.

TYR

Bóg wojny. Stracił rękę podczas pętania wilka Fenrisa. Fenris tylko wtedy dał sobie założyć na szyję linę, gdy jeden z bogów włożył mu rękę do pyska. Gdy lina nie dawała się przerwać, odgruzł rękę Tyrowi

Znany też pod imieniem Tiu.

HEIMDALL

Ten cišgle milczšcy bóg stał na straży mostu Bifrost – wejœcia do Asgaardu. Słyszał gdy rosła trawa lub wełna na owcach, toteż nikt (i nic) nie mógł się przemknšć obok niego niezauważony. Heimdall w razie ataku olbrzymów miał zadšć w swój róg Gjallarhorn, którego dŸwięk miał być słyszalny we wszystkich œwiatach.

IDUNN

Atrybutami tej bogini były jabłka dajšce wiecznš młodoœc.

LOKI

Bóg psot i figli. Zrobł wiele dobrego dla Azów ale też i wiele złego. Za swoje zachowanie został wygnany z Asgaardu i przykuty do skały. Jadowity wšż sšczył mu na twarz jad a jego drżenie powodowało trzęsienia ziemi. Loki spłodził wiele potworów m.in. ogiera Sleipnira, boginię umarłych Hele, wilka Fenrisa i węża Jormungandra.

AGIR I RAN

Małżeństwo, które posiadło we władaniu morza. Topili oni nieostrożnych żeglarzy.

Oczywiœcie panteon wikingów był znacznie większy. Bóstwa wyżej wymienione to tylko kropla w morzu.

 

 

 

 

 

APOKALIPSA

Ragnarok (“zmierzch bogów”) to ostateczna bitwa, jaka rozegra się pomiędzy bogami a olbrzymami z południa na czele z Surturem, gigantami z północy pod wodzš Thryma oraz wszystkimi z potworów Lokiego. Sam Loki zerwie kajdany by walczyć z bogami Asgaardu.

O nastaniu Ragnarok ma œwiadczyć nastanie ciemnoœci wywołane połknięciem słońca przez wilka Fenrisa.

Gdy nadejdzie Ragnarok, œwiat przestanie istnieć i nastanie nowy porzšdek...

Podziękowania dla Satyra dzieki ktoremu nie musialem tego wsyztskiego pisac od poczatku.

Sauron

---