Anabioza fauny mchów na skutek odwodnienia

Materiały - wysuszony mech, parownica porcelanowa, woda wyjałowiona, pipeta z gumką, szkiełko podstawowe i mikroskop, lupa mikroskopowa

Warunki i przebieg - do wysuszonego mchu w parowniczce dodaje się około 30 ml wody wyjałowionej i po 5-10 min sporządza się preparat makroskopowy bezpośrednio pobierając kroplę wody ze środowiska mchu. Taki sam preparat wykonuje się po ok. 90 min. W obu przypadkach poszukuje się poruszających organizmów.

Wyniki - ( mogą wrotki, nicienie, pierwotniaki ). W polu widzenia wrotki, poruszające pierwotniaki. Po 20 minutach od wlania wody ( wcześniej nie można było zaobserwować ruchu ).

Wnioski - woda powoduje przerwanie stanu anabiozy organizmów żyjących w mchu ( na jego powierzchni ).

Wpływ temperatury na czynność serca rozwielitki ( Daphnia sp. )

Materiały - rozwielitka, mikroskop lub lupa, szkiełko z łezką, zlewka z wodą, łaźnia wodna

Warunki - po obejrzeniu rozwielitki - w kropli wody na szkiełku z łezką - powiększenia 25/100x określa się liczbę skurczów serca na minutę ( t~20'C ). Następnie na szkiełko kładzie się kawałek lodu ( ~0'C ) i ponownie określa się liczbę skurczów. Wreszcie ogrzewa się ( 5 min., łaźnia wodna 30'C ) rozwielitkę w zlewce z wodą i najszybciej jak to możliwe określa się liczbę skurczów serca w ciągu minuty.

Wyniki

lsk	-	110	180	210	-
Temp [ `C ]	-4	0	20	30	33,5

Wielobok temperatury

Wnioski - ze wzrostem temp czynność serca rozwielitki wzrasta, podczas gdy spadek temp powoduje zmniejszenie liczby skurczów serca ( zastosowanie reguły Van't Hoffa w zakresie tolerancji temp u rozwielitki -4 - 33,5 `C )

Ocena wrażliwości Paramecium sp. na wyciąg z grzybni, Aspergillus flavus.

Materiały - wyciąg z grzybni Aspergillus flavus, hodowla sianowa Paramecium sp., lupa, próbówki, pipety, szkiełka z łezką

Sposób wykonania - kroplę hodowli Paramecium sp pobranej z górnej warstwy pożywki sianowej ( geotaksja ujemna ) za pomocą przygotowanej pipety przenosimy na szkiełko podstawowe z łezką. Oglądamy pod lupą ( 25x ) poruszające się pantofelki, a następnie dodajemy kroplę wyciągu z grzybni Aspergillus flavus. Obserwujemy zachowanie się pantofelków

• zaraz

• po 3 min

• po 1 h

za kryterium śmierci przyjmujemy brak ruchu pantofelków, w kontroli zamiast grzybni dodajemy wody wodociągowej.

Obserwacje - po dodaniu mikotoksyny obserwujemy bardzo szybką śmierć pantofelków, czas ustania wszystkich ruchów ok. 10 sekund.

Wnioski - bardzo silnie toksyczna mikotoksyna.

Wykaz organizmów wskaźnikowych występujących w poszczególnych próbkach wody

1. woda polisaprobowa

• bakterie - Beggiatoa sp ( bakterie siarkowe )

Sphaerotillus sp ( bakterie żelaziste )

• grzyby - Mucor sp

Rhizopus sp

• pierwotniaki - rzęski ( np. pantofelek )

• skąposzczety - Tubifex sp ( rurecznik )

• owady - Eristalis sp ( larwa muchy ściekowej )

Chironomus sp ( larwa ochotki )

2. woda mezosaprobowa

• sinice - Cyanophyceae

• glony - okrzemki, zielenice, wiciowce roślinne

• pierwotniaki - rzęski

• pierścienice - pijawki ( Glossiphonia sp, Hirudo medicinalis )

• skorupiaki - Asellus sp ( ośliczka )

• mięczaki - ślimaki ( Lymnea sp - błotniarka )

małże ( Sphaerium sp - gałeczka )

3. woda oligosaprobowa

• glony - okrzemki, zielenice

• gąbki - Spongilla sp

• skorupiaki - Gammarus sp ( kiełż )

• owady - Cloeon sp ( jętki )

Isoperla sp ( widelnice )

Hydropsyche sp ( larwy chruścików )

• mięczaki - małże ( Dreissena sp - racicznica )

Analiza mikrobiologiczna powietrza metodą sedymentacyjną Kocha

Materiały - płytka z pożywką bakteriologiczną ( jałowa )

Warunki i przebieg - otwartą płytkę Petriego z pożywką poddaje się działaniu otaczającego powietrza w pomieszczeniu przez 30 minut. Po osadzeniu się w tym czasie mikroorganizmów wraz z cząsteczkami kurzu na płytce zamyka się ja i następnie wstawia do inkubacji w cieplarce przez 24 h lub więcej w temp 37'C, po tym czasie liczy się dorosłe kolonie drobnoustrojów, oblicza się wskaźnik biologiczny zanieczyszczeń powietrza i porównuje z normą.

A = 530 a / r²

a - liczba kolonii wyrosłych

r - promień płytki

sale operacyjne - 350

sale zabiegowe - 700

sklepy - 2470

szkoły - 2825 drobnoustrojów / m³

Neutralizowanie fenolu przez glebę piaszczystą i próchniczą

Próbkę gleby próchniczej o masie ok. 20 g znajdującą się na parowniczce porcelanowej przenosimy ba lejek z sączkiem bibułowym i zalewamy 25 cm³ roztworu fenolu ( 0,18 % fenol w 0,7% NaCl - jest roztworem izotonicznym dla rurecznika ). Roztwór fenolu sączymy 5x. z przesączków pobieramy ok. 10 cm³, wlewamy na płytkę Petriego i umieszczamy na niej 10 jednakowych rureczników na 30 minut. Po tym czasie płuczemy rureczniki w 0,7 %^ NaCl w ciągu 15 minut i pod lupą określamy odsetek śmiertelności ( brak ruchu - śmierć ).

To samo doświadczenie powtarzamy z 0,18 % roztworem fenolu sączonym 5x przez glebę piaszczystą, oraz z 0,18 % roztworem fenolu niesączonym przez glebę.

Na płytkę Petriego wlewamy ok. 10 cmo³ 0,7 NaCl i umieszczamy w niej 10 jednakowej wielkości rureczników na 30 minut.

próchnica - 20 %

piasek - 40 %

fenol - 40 %

Wniosek - gleba próchnicza ma właściwości neutralizujące.

Ocena parazytologiczna gleby

Próbkę gleby próchniczej o m=10 g umieszczano w parowniczce i dokładnie rozdrobniono bagietką szklaną, zlewamy 50 cm³ nasyconego roztworu NaCl i dokładnie mieszamy. Na powierzchni płynu umieszczamy szkiełko nakrywkowe. Po 30-60 minutach szczypczykami ostrożnie przenosimy je na szkiełko podstawowe i oglądamy pod mikroskopem 100, 400 lub 600x poszukując pasożytów.

Wnioski - znalezione jaja glist

Test przynęty włosowej ( Trichophyton menthagrophytes )

Wyjałowiony włos skręcamy na szkiełko podstawowe i wkładamy na tydzień do gleby. Potem oglądamy preparat pod mikroskopem.

Obserwacje - wyraźne makro- i mikrokonidia.

Komórka Traubego

Odmierzyć w cylindrze miarowym 50 cm³ 5 % CuSO₄. Do cylindra wrzucić kryształek żalazocyjanku potasowego i obserwować rozpuszczanie się kryształku.

Otrzymaną kom Traubego porównać z preparatem makroskopowym Focus sp.

Powstaje układ regulacji niestabilnej, ( gdy oscylacje nasilają się - wzrost A, układ jest niestabilny - stabilny w pewnych granicach )

Tu wykres

Powstaje błona półprzepuszczalna z tego kryształku, on pochłania roztwór wygląda dzięki temu jak komórka

Właściwości buforowe surowicy krwi

Do 2,5 cm³ surowicy końskiej rozcieńczonej 0,9% NaCl w stosunku 1:10 dodać 2-3 krople czerwieni metylowej ( zmiana zabarwienia z żółtego na czerwone przy pH = 6,2 )

Następnie miareczkować przy użyciu biurety 0,001 M H₂SO₄ do zmiany zabarwienia na czerwone. To samo powtórzyć z 0,9 % NaCl zamiast surowicy. Porównać ilość cm³ H₂SO₄ potrzebnego do zmiany pH surowicy i NaCl.

aby zmienić zabarwienie surowicy końskiej zużyliśmy -

aby zmienić zabarwienie NaCl -

Wnioski - tak duża różnica użytej ilości biurety świadczy o buforowych właściwościach krwi.

Próba Ruffiera

Sposób wykonania - badany wykonuje 30 przysiadów w ciągu 30 sekund. Z uzyskanych pomiarów częstości skurczów serca w spoczynku, bezpośrednio po wysiłku oraz 1 minutę po próbie oblicza się tzw. wskaźnik Ruffiera

IR =

P - tętno spoczynkowe

P₁ - tętno bezpośrednio po wysiłku

P₂ - tętno po 1 minucie wypoczynku

Interpretacja wyników

Ocena : dobra - do 5 pkt

dostateczna - 5 - 10 pkt

słaba - 10 - 15 pkt

próba Kewdina - polega na zwiększeniu ilości przysiadów do 40 w ciągu 20 s.

Próba Mastera

Sposób wykonania - chodzenie po 23 cm schodkach przez 90 sekund.

P - tętno przed wysiłkiem

P₁ - bezpośrednio po wysiłku

P₂ - 2 minuty po wysiłku

P₃ - 3 minuty po wysiłku

Interpretacja wyników - po 2 minutach tętno powinno osiągnąć wartości spoczynkowe, kiedy tak się nie stanie oznacza to, ze układ krążenia nie jest przystosowany do wysiłku.

Test Guthrego

Podłoże do testu screeningowego w końcowej fazie przygotowania podłożą dodaje się hodowlę szczepu bakterii Bacillus subticis. Z bibuły z próbkami krwi wycina się krążki, które umieszcza się na tak przygotowanym podłożu. Płytki inkubuje się w 37'C przez 24 h. po tym czasie odczytuje się wyniki testu - wielkość bakterii ( ich stref wokół prążków )

4 mg % we krwi fenyloalaniny - norma

Analiza moczu w kierunku wykrywania fenyloketonurii

Materiał - mocz osoby podejrzanej o fenyloketonurię, mocz osoby zdrowej, roztwór FeCl₃

Warunki i przebieg - do obu próbek moczu ( ok. 30 ml ) dodajemy 1 kroplę roztworu FeCl₃.

Wyniki - barwa moczu osoby zdrowej ( kontrola ) nie zmienia się, natomiast w próbce moczu osoby chorej następuje gwałtowna zmiana barwy na ciemnofioletowa - granatową.

Wnioski - zmiana zabarwienia dowodzi zajścia reakcji między znajdującymi się w moczu kwasem fenylopirogronowym a FeCl₃. Obecność tego kwasu w moczu wskazuje, że badany ma nieprawidłową przemianę fenyloalaniny.

Analiza moczu w kierunku wykrywania alkaptonurii.

Materiał - mocz osoby podejrzanej o alkaptonurię

Warunki i przebieg - próbkę z moczem ( ok. 30 ml ) wystawiamy na działanie powietrza atmosferycznego na ok. pół godziny.

Wyniki - barwa moczu osoby podejrzanej o alkaptonurię przybiera barwę zdecydowanie ciemniejszą ( brązowy, prawie czarny ).

Wnioski - jest to dowód na zawartość niezmienionego kwasu homogentyzynowego, który utlenia się i zmienia barwę.

Dolichotest

Do kropli 5 % zawiesiny krwinek grupy A₁ i A₂ w 0,85 % NaCl dodajemy kroplę preparatu „Dolichotest”. Inkubujemy szkiełka w komorze wilgotnej 3 minuty. Wynik odczytujemy lekko poruszając szkiełkiem. Aglutynacja świadczy o obecności w krwinkach antygenu A₁.

Wynik - doszło do aglutynacji krwinek na płytce z grupą krwi A₁.

Aglutynacja erytrocytów człowieka surowicą końską.

Na szkiełku podstawowym z łezką umieszczamy 5 % zawiesiny krwinek człowieka w 0,85 % NaCl i dodajemy kroplę surowicy końskiej. Preparat kontrolny - kropla zawiesiny krwinek człowieka + kropla 0,85 % NaCl. Inkubujemy 10 minut w komorze wilgotnej, w temp pokojowej. Oceniając wynik doświadczenia należy odróżnić aglutynację od agregacji erytrocytów, przy poruszaniu szkiełkiem agregaty się rozpadają.

Wynik - w próbie kontrolnej doszło do agregacji, na 2 szkiełku do aglutynacji - świadczy to o obecności przeciwciał w surowicy końskiej skierowanym przeciwko antygenom grup krwi człowieka.

Metoda próbówkowo - wirowana

Do oznakowanych próbówek dodać po 2 krople ANTI - A, a następnie do 1 próbówki - 1 kroplę NaCl ( kontrola ) zaś do 2 - 1 kroplę śliny wzorcowej. Do obu probówek dodać sporządzoną 5 % zawiesinę krwinek ( po 2 krople ).

Zawartość w próbówkach wymieszać i poddać inkubacji w temp pokojowej przez 2 minuty. Odwirować z prędkością 1000 obrotów / minutę przez 20 sekund. Delikatnie wstrząsnąć próbówki i odczytać wynik makroskopowo.

Wynik - w jednej z próbówek doszło do aglutynacji - u niewydzielacza w związku z obecnością wolnych przeciwciał.

Oznaczanie antygenu D układu Rh.

Odczynnik Rh jest produktem hodowli In vitro kom hybridoma człowiek - mysz ( linia kom RUM - 1 )

Metoda próbówkowa

Do odpowiednio oznakowanej próbówki dodać 2 krople ( 80 µl ) odczynnika ANTI - D. dodać 1 kroplę ( 40 µl ) 3 % zawiesiny badanych krwinek w PBS. Dokładnie wymieszać i inkubować w temp pokojowej przez 60 sekund. Odwirować z prędkością 1000 obrotów / minutę przez 60 sekund.

Delikatnie poruszając próbówkami odczytać makroskopowo wynik badania obserwując, czy następuje aglutynacja świadcząca o obecności antygenów antygenów w krwinkach. Jeśli to konieczne użyć mikroskopu. Brak aglutynacji klasyfikuje krwinki jako Rh-.

Wnioski - w jednej z próbówek doszło do aglutynacji erytrocytów, w próbówce tej musiała być krew z antygenami D układu Rh na erytrocytach.

Własny morfogram

A - wysokość ciała - mierzymy ją w pozycji stojącej od płaszczyzny poziomej do punktu VERTEX ( najwyższy pkt czaszki ). Głowa podczas badania powinna być ustawiona w tzw poziomej frankfurckiej ( przechylona tak, aby linia łącząca górny brzeg otworu słuchowego zewnętrznego z dolnym brzegiem oczodołu przebiegała równolegle do podłoża ).

B - długość kończyny dolnej - od pkt TROCHANTERION ( najwyższy pkt krętarza większego kości udowej ) do płaszczyzny poziomej ( basis ), na której stoi badany.

C - szerokość barków - mierzymy ją od tyłu cyrklem kabłąkowym, którego ramiona powinny dotykać obydwu punktów ACROMION ( najbardziej bocznie i ku górze położony pkt na zewn. krawędzi wyrostka barkowego łopatki )

D - szerokość międzykrętarzowa - pomiaru dokonujemy od przodu cyrklem kabłąkowym, którego ramiona dotykają obydwu punktów TROCHANTERION.

E - obwód klatki piersiowej - mierzony na bezdechu, zaś centymetr powinien przebiegać przez pkt XIPHION. Pkt ten w stanie spoczynku znajduje się w linii, pośrodkowej ciała na powierzchni mostka, w miejscu połączenia trzonu mostka z wyrostkiem mieczykowatym.

Doświadczenie Ledenbergów

Reszta na kserowkach

Wnioski - matryca nie miała kontaktu ze streptomycyną, co świadczy o tym, ze zaszła spontaniczna mutacja.

Badania rozkładu kulek w aparacie Galtona - model badania rozkładu w populacji cech wieloczynnikowych ilościowych ilościowych zmiennej ciągłej.

W aparacie Galtona w komorze trójkątnej umieszczono 205 kulek. Po przechyleniu aparatu kulki trafiają przypadkowo do różnych komór. Policzyć kulki w każdej z 11 komór aparatu, porównać uzyskany rozkład liczbowy kulek ( krzywa Galtona ) z rozkładem dwumianowym dla 11 współczynników z trójkąta Pascala ( krzywa Gaussa ). Dla łatwiejszego porównania WSP 10 rzędu trójkąta Pascala dzieli się na 5 i w ten sposób uzyskuje się przybliżony rozkład teoretyczny 0: 2 : 9 : 24 : 42 : 51 : 42 : 24 : 9 : 2 : 0

Obliczanie wskaźnika szerokościowo - długościowego własnej czaszki

głowa	♀	♂
długa	x - 76,9	x - 75,9
pośrednia	77 - 81,9	76 - 80,9
krótka	82 - 86,4	81 - 85,4
b. krótka	86,5 - x	85,5 - x

W_SD =
x 100%

S - szerokość czaszki

D - długość czaszki

Ocena własnego dermatoglifu

Wartości TRC dla populacji Polski

♀ - 131 - 125

♂ - 146 - 138

delta

• typowa - rozchylenie dwóch listewek biegnących obok siebie

• rozwidlona - rozdwojenie listewki pojedynczej

wzory

• łukowy ( bezdeltowy )

• pętlicowy ( jednodeltowy )

• wirowy ( dwudeltowy )

Linia Galtona - linia łącząca środek delty ze środkiem wzoru papilarnego.

Indeks RC - liczba linii papilarnych przecinających linię Galtona

Prawdopodobieństwo zdarzenia na podstawie losowania zwrotnego

W czasie losowania zwrotnego kulki odkłada się z powrotem do urny. Prawdopodobieństwo wylosowania białej lub czerwonej kulki pozostaje w każdej próbie takie samo, gdyż nie zmienia się ogólna liczba kulek i ich stosunek liczbowy. Studenci losują 10, 20, 50 i 100 kulek, obliczają odchylenie standardowe, przedziały ufności dla 3 ostatnich losowań. Następnie obliczają rzeczywistą częstość kulek białych i czerwonych w badanej próbie i porównują z danymi doświadczalnymi.

Liczba losowanych kulek n	Liczba wylosowanych kulek		P (A) %	s	PU
		czerwonych				białych
10	3	7
20	5	15
50	11	39
100	18	82

P (A) =
x 100%

S=

PU = P (A) ± 2s rzeczywista częstość na 2 urny prawdopodobieństwo zawsze takie samo

50 czerwonych / 200 białych

Analiza na modelu dryfu genetycznego

Zbadać częstość genu dominującego w populacji, w której działa dryf w ciągu 5 pokoleń zmniejszając każdorazowo liczebność populacji o 50 %.

Wykonanie - zbiór 40 kulek - 8 czerwonych i 32 białych - symbolizuje pulę genową populacji, w której gen dominujący stanowi 20 %.

Proszę wyjąć losowo z urny 20 kulek, a resztę wśród pozostałych w urnie obliczyć odsetek kulek czerwonych tzn genu dominującego. Następnie do urny dołożyć 20 takich kulek, jakie pozostały w urnie ( zakładamy podwojenie puli genu w następnym pokoleniu, lecz bez zmiany stosunku liczbowego cząst genu dominującego i recesywnego ). Ponownie wyjąć z urny losowo 20 kulek, wśród pozostałych w urnie obliczyć odsetek kulek czerwonych tzn genu dominującego. Czynność powtórzyć jeszcze 2 x. porównać częstość genu dominującego w kolejnych 5 pokoleniach.

n₀ ( pokolenie ) P (A) = P (a) =

Wnioski - w populacjach małych dryf genetyczny może zmniejszyć lub też wyeliminować czynnik dominujący.

Obliczanie pojemności czaszki metodą Pearsona Lee

Materiały - cyrkiel kabłąkowy

Przebieg doświadczenia - cyrklem mierzymy szerokość czaszki ( punkty EURYON ), wysokość ( punkty VERTEX i TRAGION - żywy człowiek, lub punkty BREMA i BASION - w przypadku gdy czaszka ) i długość ( punkty GLABELLA i OPISTHOCRANION )

♂ V = 524,6 + 0,266 x D S W

♀ V = 812 + 0,156 x D S W

Obliczanie pojemności czaszki metodą Broc'a

Kasza do cylindra z podziałką ( 1000 cm³ ) i do czaszki, aż do jej całkowitego wypełnienia.

Wykrywanie chromatyny płciowej („pałeczki dobosza”)

Materiały - kropla krwi pobrana z opuszki palca, roztwór May-Grunwalda, woda destylowana, barwnik Giemsy, mikroskop, zegar, nożyk, wanienka

Przebieg - sporządzić rozmaz krwi pobranej z opuszka palca (krople umieszcza się na początku szkiełka podstawnego w połowie szerokości a następnie jednym ruchem za pomocą drugiego szkiełka „rozmazujemy” krew). Następnie rozmaz krwi należy utrwalić roztworem May-Grunwald'a (na wanience, gruba warstwa) przez 3 minuty. Po tym czasie spłukać preparat wodą destylowaną o pH=4,2. Zalewamy barwnikiem Giemsy na 30 min. Spłukujemy H₂O i wysuszamy. Preparat należy oglądać pod pow. 1000x (immersja olejowa)

Wyniki - w leukocytach krwi obwodowej stwierdza się obecność chromatyny płciowej w postaci tzw. „pałeczki dobosza”

Wnioski - obecność „pałeczki dobosza” skłania nas do stwierdzenia, że badana chromatyna płciowa była X. Osoba badana miała więc 2 chrom. X => ♀

Doświadczenie Lederbergów

Materiały - płytka ze streptomycyną, hodowla E.Coli (płytka), płytka jałowa, stempel, aksamit

Przebieg - stempel pokrywamy aksamitem. Następnie odbijamy na aksamicie płytkę z hodowlą E.Coli. Przesiewamy (=odbijamy) płytkę ze streptomycyną. Tak przygotowaną płytkę inkubujemy 24-48h. Czynność powtarzamy kilkakrotnie cały czas pobierając szczepy bakterii z płytek, które nie miały kontaktu ze streptomycyną. Następnie porównujemy rozmieszczenie kolonii z płytką hodowlaną i wyznaczamy kolonie oporne - mutanty.

Wyniki - na płytce ze streptomycyną obserwujemy wyrosłe mutanty.

Wnioski - streptomycyna nie jest czynnikiem mutagennym, ale selekcyjnym, ponieważ bakterie niemające z nią kontaktu mogą być na nią odporne. Następuje mutacja spontaniczna.

9

---