Pracownia Zakładu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej |
||||||||
Nazwisko i imię studenta: |
Symbol grupy WT 3.1 |
|||||||
Data wykonania ćwiczenia:
|
Symbol ćwiczenia: 11.1 |
Temat zadania: Wyznaczanie indukcji magnetycznej elektromagnesu przy pomocy teslomierza hallotronowego. |
||||||
Zaliczenie: |
Ocena: |
Data: |
Podpis |
|||||
Teoria:
Jeśli płytkę w kształcie prostopadłościanu o wymiarach a ,b ,c wykonaną z półprzewodnika lub metalu włączymy w obwód prądu stałego i umieścimy w polu magnetycznym prostopadłym do płytki i kierunku prądu elektrycznego, to w kierunku poprzecznym (między punktami A i B) powstaje różnica potencjałów UH zwana napięciem Halla.
q- ładunek nośnika
v- wektor prędkości nośników
B-wektor indukcji magnetycznej
Układ pomiarowy do badania własności hallotronów
ZE-zasilacz prądowy elektromagnesu
A-amperomierz
T-teslomierz hallotronowy
HW-hallotron wzorcowy
EL-elektromagnes złożony z dwóch cewek (P1,P2-początki cewek,
K1,K2-końce cewek)
HM- hallotron mierzony (w oprawce),
MD- model do pomiaru własności hallotronu ,
ZH-zasilacz prądowy hallotronu
V-multimetr cyfrowy,
RD-opornik dekadowy
Pomiary
I[A] |
B[mT] |
0.2 |
140 |
0.4 |
240 |
0.6 |
340 |
0.8 |
460 |
1.0 |
540 |
1.2 |
608 |
1.4 |
728 |
1.6 |
820 |
1.8 |
916 |
2.0 |
1000 |
2.2 |
1072 |
2.4 |
1140 |
2.6 |
1180 |
2.8 |
1236 |
3.0 |
1260 |
3.2 |
1300 |
3.4 |
1320 |
3.6 |
1352 |
3.8 |
1368 |
3.95 |
1384 |
Błąd wyznaczenia charakterystyki liczymy metodą najmniejszych kwadratów.