Jak zrozumieć kody błędów OBDII
Jedną z wymaganych funkcji systemu OBDII (2 generacja systemu OBD, w wersji europejskiej zwane EOBD - European On Board Diagnostic) jest zapamiętywanie błędów związanych z usterkami mogącymi mieć wpływ na toksyczność spalin oraz zasygnalizowanie tego kontrolką MIL (Malfunction Indicator Light) zwaną przez niektórych producentów Check Engine.
Kod błędu DTC (ang. Diagnostic Trouble Code) jest to ustandaryzowany kod usterki składający się z litery (P, C, B lub U) opisującej w którym układzie samochodu wystąpił błąd oraz 4 cyfr opisujących konkretny błąd.
W zrozumieniu struktury kodu błędu pomoże poniższy przykład:
P |
B - nadwozie (Body) |
0 |
0 - kod usterki zdefiniowany przez ISO/SAE |
3 |
Podsystem: |
01 |
Numer błędu |
Zgodnie z tabelą, powyższy błąd P0301 oznacza wypadanie zapłonów w pierwszym cylindrze.
Systemy OBDII rozróżniają 2 typy usterek:
Typ A (usterki poważne)
Usterki związane z emisją spalin
Zapalają kontrolkę MIL po jednokrotnym wystąpieniu usterki podczas cyklu jazdy
Zapamiętują "zamrożoną ramkę" i kod błędu.
Typ B (usterki mniej poważne)
Usterki związane z emisją spalin
Zapamiętują usterkę oczekującą po wystąpieniu usterki podczas pojedyńczego cyklu jazdy
Jeżeli błąd nie wystąpi ponownie mogą usunąć kod usterki oczekującej
Zapalają kontrolkę MIL, zapamiętują "zamrożoną ramkę" i kod błędu po dwukrotnym wystąpieniu usterki podczas cyklu jazdy