Periodyzacja Antoniego Kaliny
Przez 23 lata Historia jęz. Polskiego uznawana była za największe osiągnięcie, ale tylko jeśli idzie o sam trud włożony w jej napisanie. Pod kątem samej raczej nie odkrywczej treści była krytykowana. Kalina korzystał z językoznawstwa niemieckiego, przyrodoznawstwa i obecnych danych filologicznych. Formy gramatyczne obserwował w dostępnych tekstach a inspiracje interpretacyjne znajdował w pozytywistycznym przyrodoznawstwie.
Wyróżnił 3 epoki
wytwarzania form pierwiastkowych - rdzeń, korzeń
tworzenia form składanych czyli syntetycznych
epokę form skłaniających czyli refleksyjnych
Pierwsze 2 nadawały się do poznania dedukcyjnego. Zaś epoka form skłaniających czyli refleksyjnych poczyna się już historyczna doba rozwoju mowy, która w macierzy j. indoeuropejskich ma pewnego reprezentanta. Dla pokazania fazy wyjściowej do samodzielnego rozwoju form słowiańskich przeszedł do charakteryzowania prajęzyka słowiańskiego i przywołał ówczesne poglady na rozpad języka słowiańskiego. Potem mamy rozważania o rozstrzygającym znaczeniu wytworzenia się tradycji piśmienniczych upowszechnianiu właściwości językowych regionów, z których pochodzili pisarze albo regionów gdzie były ich centra piśmiennicze.