Ceramika budowlana - wyroby uformowane z glin albo z mas ceramicznych zawierających glinę, a następnie wypalone lub spieczone. Podział wyrobów ceramicznych ze względu na strukturę: grupa I - wyroby o strukturze porowatej i nasiąkliwości do 2%. Do grupy tej zaliczamy: cegły pełne, cegły dziurawki, cegły kratówki, pustaki ścienne i stropowe, dachówki, rurki drenarskie, kafle piecowe. Grupa II - wyroby o strukturze zwartej i nasiąkliwości do 12%. Zaliczamy do tej grupy takie wyroby jak: cegły kanalizacyjne, cegły i kształtki klinkierowe oraz wyroby kamionkowe. Grupa III - ceramika fajansowa, tj. płytki ścienne szkliwione oraz wyroby stosowane w technice sanitarnej. Podział ze względu na zastosowanie: -elementy murowe (ścienne)-cegły budowlane pełne, drążone, z otworami chwytowymi, szczelinowe, cegły modularne, cegły dziurawki, cegły kratówki, modularne pustaki ścienne, pustaki do ścian działowych. -pustaki (elementy) stropowe-pustaki akermana, dz-3, ceram; -dachówki i kształtki dachowe-karpiówki, zakładowe, marsylki, holenderki, pola, mniszka-mnich, gąsiory dachowe; płytki ceramiczne-płytki kamionkowe, płytki klinkierowe, płytki ścienne szkliwione; -wyroby kominowe-cegły i kształtki szamotowe, wyroby termalitowe, cegła kominówka; -cegły drogowe-klinkier drogowy; -rury i kształtki kamionkowe kanalizacyjne i drenarskie-rurki drenarskie (sączki), kamionka kanalizacyjna. Klasyfikacja ceramicznych elementów murowych: - elementy LD-obejmujące wyroby o gęstości brutto w stanie suchym mniejszej bądź równej 1000kg/m3, przeznaczone do stosowania w murach zabezpieczających; -elementy HD-obejmujące wszystkie wyroby ceramiczne przeznaczone do stosowania w murach niezabezpieczonych oraz elementy o gęstości brutto w stanie suchym większej niż 1000kg/m3 przeznaczone do stosowania w murach zabezpieczonych. Mury zabezpieczone przed penetracja wody to ściany wewnętrzne, wewnętrzne warstwy ścian wielowarstwowych zewnętrznych oraz ściany zewnętrzne zabezpieczone warstwa odpowiedniego tynku lub okładziny (bez względu na stan obciążenia). Gęstość brutto ustala się dzieląc objętość wyrobu wraz z drążeniami i otworami przez masę wyrobu w stanie suchym. Oznaczanie objętości drążeń w murowych elementach ceramicznych polega na określeniu objętości netto elementu metoda ważenia w powietrzu i w wodzie, a następnie ustaleniu procentowego udziału drążeń. W tym celu po zmierzeniu długości (l mm), szerokości (b mm) i wysokości (h mm) próbki trzeba zanurzyć ja w wodzie na co najmniej godzinę. Objętość próbki netto (Vnmm3) oblicza się wedlug wzoru: Vn=(Mo-Mw)/ρ ,gdzie Mw-masa pozorna próbki ważonej w wodzie, Mo-masa próbki ważonej w powietrzu. ρ-gęstość wody, objętość brutto jest iloczynem Vb=l*b*h, a objętość drążeń Vd=Vb-Vn [mm3]. Oznaczanie gęstości pozornej. Badanie przeprowadza się na próbkach wysuszonych w temp 105C do stałej masy. Objętość wyrobów drążonych należy obliczać bez potrącenia objętości otworów. Oznaczanie nasiąkliwości. Nasiąkliwość określa się przy użyciu wyrobów - próbek wysuszonych do stałej masy w temp 110C, które nasyca się woda. Początkowo zanurza się je do ¾ wysokości, po upływie 2h - do ½ wysokości, a po następnych 2h próbki całkowicie zalewa się woda i przetrzymuje aż do ustabilizowania się ich masy. Określanie odporności na zamrazanie-odmrazanie ceramicznych elementów. Do oceny tej cechy pobiera się 20 sztuk wyrobów, z czego: 10 sztuk do cyklicznego zamrazania-odmrazania i 10 sztuk do porównawczego badania wytrzymałości na ściskanie. Próbkę poddawana powinien stanowić cały wyrób murowy. W zbiorniku nasycone woda próbki należy ustawiać na listwach. próbki bez drążeń należy ustawić pionowo na dłuższym boku , a próbki drążone - otworami również pionowo. Zanurzanie: początkowo do polowy wys, po upływie 2 h należy poziom wody do ¾ wys, po upływie kolejnych 2 h poziom wody należy podnieść do wysokości co najmniej 5 cm powyżej górnej powierzchni próbek. W takim zanurzeniu próbki należy utrzymać przez 48h. Po tym czasie próbki należy wyjąc ze zbiornika, umożliwić odciekniecie wody z otworów, powierzchnie wytrzeć wilgotna tkanina i umieścić w urządzeniu do zamrażania. Po umieszczeniu próbek w komorze i ustaleniu się temp 15+-2C próbki należy przetrzymać co najmniej przez 4h. Odmrażanie próbek powinno się odbywać w wodzie o temp od +10 do +25C, a objętość wody ma wynosić powyżej trzykrotnej objętości brutto próbek. Czas odmrażania powinien wynosić co najmniej 4h. Liczba cykli powinna wynosić nie mniej niż 20 cykli dla wyrobów nieelewacyjnych, 20 cykli dla wyrobów elewacyjnych. Ocena skutków zamrazania-odmrazania: jeżeli na co najmniej jednej próbce nie wystąpiły uszkodzenia to badane wyroby należy uznać jako odporne. Oznaczanie rys na szkliwie. Materiały ceramiczne szkliwione, jak płytki i kafle, na skutek rożnej wartości współczynnika rozszerzalności liniowej szkliwa i podkładu mogą wykazywać drobne rysy włoskowate. Gdy szkliwo jest czyste, rysy są najcześciej niewidoczne. Aby stwierdzić ich istnienie, powierzchnie szkliwa pokrywa się atramentem lub ciemna cieczą barwiącą. Następnie płyn ściera się czysta szmatka i jeśli na powierzchni widoczne będą ciemne rysy w szkliwie, to znaczy, ze jest ono popękane. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie. Cegły budowlane które są przeznaczone do badania, przecina się w poprzek, a z uzyskanych połówek przygotowuje się próbkę. Zaprawę łączącą połówki cegły oraz warstwy wyrównawcze przygotowuje się z cementu powszechnego użytku klasy 32,5 N i piasku, w proporcjach wagowych 1:1. próbkę przechowuje się przez 7 dni w środowisku wilgotnym. Badanie wytrzymałości przeprowadza się w prasie hydraulicznej. Ze stosunku siły niszczącej do powierzchni próbki oblicza się wytrzymałość na ściskanie cegły (w Mpa). Wytrzymałość na ściskanie wyrobów ściennych drążonych oznacza się na próbkach całych. Próbki odpowiadające wymiarom cegły pełnej łączy się zaprawa. Wyroby murowe o objętości co najmniej 2 cegieł przygotowuje się do badań przez wyrównanie zaprawa powierzchni ściskanych (bez łączenia).