IV KK 126/04 - postanowienie z dnia 8 grudnia 2004 r.
Leśniczy Lasów Państwowych nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 k.k.
I KZP 28/05 - postanowienie z dnia 21 września 2005 r.
Strażnik gminny (miejski) jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 4 k.k.
V KK 226/05 - wyrok z dnia 1 lutego 2006 r.
Skoro naruszenie reguł ostrożności wymaganych w określonych okolicznościach, należy do znamion strony przedmiotowej czynu zabronionego popełnionego nieumyślnie, a tym samym warunkuje bezprawność określonego zachowania oskarżonego, to wagę i znaczenie naruszonych reguł ostrożności, także stopień ich naruszenia, należy postrzegać - w kontekście wszystkich przesłanek wskazanych w art. 115 § 2 k.k. - jako dominujące w ocenie stopnia społecznej szkodliwości takiego czynu.
Wyrok z dnia 26 kwietnia 2007 r., WA 18/07
Katalog wymienionych w (art. 115 § 2 k.k.) elementów wpływających na oceną społeczną szkodliwości czynu jest zamknięty i nie dopuszcza jego rozszerzającej interpretacji.
Stopień społecznej szkodliwości czynu odzwierciedlają między innymi normy prawne, które zostały tym czynem naruszone. Jeżeli czyn zabroniony stanowi zamach na dwa lub więcej dobra prawnokarne chronione, to oznacza, że zwiększa się jego szkodliwość społeczna.
Zarzuconymi oskarżonym czynami naruszyli oni dwa, a niekiedy trzy dobra prawne chronione, co niewątpliwie zwiększyło stopień społecznej szkodliwości tych czynów. Nasuwa się w związku z tym wątpliwość, dlaczego w ocenie sądu pierwszej instancji stopień społecznej szkodliwości nie przekroczył progu znikomości. W kwestii tej sąd meriti nie zajął również stanowiska.
WYROK SA W KATOWICACH z dnia 18 stycznia 2007 r. II AKa 381/06
Nie można uznać za dokument, o jakim mowa w art. 115 § 14 kk, fragmentów pojazdu, jakim są tabliczki znamionowe /nadwozia, podwozia, a także silnika, wraz z naniesionymi na nich numerami identyfikacyjnymi.
Numery nadwozia, podwozia, czy silnika są istotną cechą identyfikacyjną pojazdu służącą do sporządzenia dokumentów w postaci dowodu rejestracyjnego, czy umów mających za przedmiot dany pojazd. Brak jednak powodów by uznać, Że numery te są samoistnym dowodem prawa, stosunku prawnego, czy okoliczności mającej znaczenie prawne. Same w sobie dowodzą jedynie faktu pochodzenia samochodu od określonego producenta.
Postanowienie z dnia 21 czerwca 2007 r., III KK 122/07
(…)
W nawiązaniu do treści art. 53 § 1 k.k., a także art. 115 § 2 k.k., należy natomiast podkreślić, że spośród okoliczności przytoczonych w motywach wyroków Sądów orzekających, jako uzasadniające wymiar kar jednostkowych i kary łącznej, zwraca uwagę przede wszystkim to, iż skazany przestępstw tych dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za popełnienie przestępstwa określonego w art. 270 § 1 k.k. Okoliczność ta, charakteryzująca podmiotową stronę czynu, nie mogła pozostać bez wpływu na dokonaną w niniejszej sprawie ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynów.
V KK 1/08 - postanowienie z dnia 25 czerwca 2008 r.
Artykuł 115 § 2 k.k., który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu, nie pozostawia wątpliwości, że dominujące znaczenie mają okoliczności z zakresu strony przedmiotowej, do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą, takie jak: wiek, opinia, właściwości i warunki osobiste, które wpływają na wymiar kary (art. 53 § 2 k.k.).
II KK 50/08 - postanowienie z dnia 3 września 2008 r.
Stopień szkodliwości społecznej czynu zabronionego (art. 115 § 2 k.k.) określa całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych.
WA 21/09 - wyrok z dnia 9 lipca 2009 r. (BSN 9/2009)
Sporządzenie przez żołnierza jako funkcjonariusza publicznego protokołu odbioru prac końcowych przez strony umowy w sprawach zamówień publicznych, o których mowa w ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664 ze zm.), jest wystawieniem przez niego dokumentu, jaki ma na uwadze art. 115 § 14 k.k., natomiast podanie w nim, że wskazane prace zostały wykonane, gdy w rzeczywistości nie zostały zrealizowane, poświadczeniem nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne, co wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k.
Postanowienie z dnia 28 października 2009 r., I KZP 17/09 (BPK 9/09)
Nie budzi żadnych wątpliwości stwierdzenie, że kuratorem sądowym w rozumieniu ustawowej definicji zawartej w art. 115 § 13 k.k., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2002 r., jest - lege non distinguente - zarówno zawodowy, jak i społeczny kurator sądowy. Zakres znaczeniowy pojęcia „kurator sądowy” zdefiniowany został bez reszty w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy.
V KK 296/09 - postanowienie z dnia 4 lutego 2010 r. (BSN 5/10)
1. (…).
2. Umieszczenie małoletniego tymczasowo w rodzinie zastępczej, a następnie także na stałe z powierzeniem rodzicom zastępczym opieki nad dzieckiem, nie oznacza ukształtowania się między takim małoletnim a rodzicem zastępczym (opiekunem) stosunku, o którym mowa w art. 115 § 11 k.k.
III KK 333/09 - postanowienie z dnia 17 lutego 2010 r. (BSN 6/10)
Funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 11 pkt 4 k.k. jest pracownik samorządu terytorialnego w ujęciu określonym w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. Nr 223, poz. 1458 (poprzednio ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.), o ile nie pełni wyłącznie funkcji usługowych.
Postanowienie SN z dnia 19 października 2010 r., II KK 199/10 (BPK 6/10)
Zarzut, iż poszczególnym okolicznościom określonym w art. 115 § 2 k.k. przydano zbyt dużą lub zbyt małą rangę, mieści się w ramach zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, podnoszenie którego w kasacji jest jednak w świetle art. 523 k.p.k. niedopuszczalne.
Postanowienie z dnia 3 listopada 2010 r., II KK 18/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 9/10)
Z przepisów k.p.k. nie wynika (…), aby w przypadku opinii instytucji naukowej lub specjalistycznej (art. 193 § 2 k.p.k.) oprócz podpisu biegłego - eksperta sporządzającego opinię, konieczne było jej „zatwierdzenie” przez inne osoby lub kierownika jednostki.
Przesłuchanie autora notatki, który zaniechał przesłuchania tych osób w charakterze świadków chociażby co do faktu głównego, na okoliczności informacji przekazanych przez obu tych mężczyzn, miałoby służyć pośredniemu obejściu zakazu z art.174 k.p.k.
Drugi człon definicji stanu nietrzeźwości, (z art. 115 k.k.), tj. zawartość alkoholu prowadzącą do stężenia przekraczającego wartość 0,5 ‰ odnosi się do sytuacji, gdy wprawdzie w czasie popełnienia czynu zawartość alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu nie przekracza określonych wskaźników, ale prowadzi w konsekwencji do ich przekroczenia.
Postanowienie z dnia 17 grudnia 2010 r., V KK 383/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 11/10)
1. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu (art. 115 § 2 k.k.) nakazuje brać pod uwagę i inne okoliczności, w tym rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody. Sąd ad quem nie powinien zatem uznać za nieistotny fakt, że w rozpatrywanej sprawie naruszonym przez sprawcę dobrem było mienie, wyrządzona szkoda została obliczona na kwotę niewiele przekraczającą 300 zł, a i szkoda grożąca (okoliczność eksponowana przez Sąd pierwszej instancji) nie wydaje się wysoka, skoro w skali miesiąca podejrzany kradł energię o wartości ok. 75 zł.
Katalog okoliczności wymienionych w art. 115 § 2 k.k., który ma charakter zamknięty, nie wskazuje, by ponowne popełnienie czynu zabronionego rzutowało na ocenę stopnia jego społecznej szkodliwości.
Całkowicie błędnie, w aspekcie stopnia społecznej szkodliwości czynu, Sąd odwoławczy zwrócił uwagę, że podejrzany jest przekonany o słuszności swoich działań. Można powtórzyć, że nie jest to okoliczność wymieniona w art. 115 § 2 k.k.
Jeżeli (…) chodzi o okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k., należące do strony podmiotowej czynu, a więc postać zamiaru, czy motywacja sprawcy, to w przypadku sprawcy, o którym mowa w art. 31 § 1 k.k., tracą one na znaczeniu przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, z uwagi na poważne anomalie w psychice sprawcy, zaburzające proces motywacyjny tak dalece, że jego wartościowanie staje się niecelowe.
2. (…).
Wyrok z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt: V KK 311/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 5/11)
(115 § 14 k.k.) wskazuje jedynie, jakie dokumenty znajdują się pod ochroną prawa karnego, a więc określa przedmiot ochrony prawnej przy przestępstwach skierowanych przeciwko wiarygodności dokumentów. Określony przedmiot nie musi być jednak dokumentem w rozumieniu karno-prawnym, aby być dowodem z dokumentu w rozumieniu karno-procesowym.
Wyrok z dnia 29 marca 2011 r., III KK 321/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 9/11)
1. Określenie „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej” przesądza z jednej strony o charakterze tzw. przestępstwa kierunkowego, a jednocześnie jest znamieniem wiążącym się z wartościowaniem ekonomicznym, jak np. mienie. Pojęcie to stanowiące o celu działania sprawcy wypracowano w teorii i praktyce orzeczniczej na gruncie przepisów kodeksu karnego z 1932 r. (art. 264 § 1 k.k.), jako pojęcie szersze od zysku, obejmujące zarówno przysporzenie mienia obecne jak i w przyszłości oraz spodziewane korzyści majątkowe. Innym słowy chodzi o ogólne polepszenie sytuacji majątkowej sprawcy tego przestępstwa.
2. Użycie zwrotu „wyłudzili” w opisie czynu przypisanego oskarżonym, jest znaczeniowo równorzędne z ustawowym zwrotem wskazującym na cel działania sprawców, jakim jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Każdemu bowiem „wyłudzeniu” towarzyszy taki właśnie zamiar, zarówno wtedy, gdy sprawca działa by osiągnąć korzyść majątkową dla siebie, jak i wówczas, gdy dąży do osiągnięcia takiej korzyści dla kogoś innego (por. art. 115 § 4 k.k.).
Wyrok z dnia 11 kwietnia 2011 r., IV KK 382/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 9/11)
Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu może nastąpić wyłącznie po wcześniejszym stwierdzeniu, ze zachowanie sprawcy w aspekcie realizacji znamion przedmiotowych, jak i zawinienia stanowi przestępstwo.
Gdy czyn zabroniony stanowi zamach na dwa lub więcej dobra chronione prawem to zwiększa się jego stopień społecznej szkodliwości.
4
ART. 115 K.K.