Temat: Podzial fitogeograficzny Polski
fitogeografia ? [gr. phyton = roslina + geographia = opis Ziemi], geografia roslin i roslinnosci.
Polozenie Polski w Europie Srodkowej, na obszarze miedzy Baltykiem a Sudetami i Karpatami , na terenie w wiekszosci nizowym, nie wyrózniajacym sie od obszarów sasiednich, ma swoje konsekwencje fitogeograficzne. Granice naturalne znajduja sie tylko na pólnocy (morze) i poludniu (góry) , granice panstwa na wschodzie i zachodzie sa sztuczne, wskutek czego teren Polski jest otwarty dla wedrówek roslin w kierunku wschód-zachód, co ulatwiaja jeszcze szerokie pradoliny rzeczne przebiegajace równoleznikowo. Flora Polski jest malo oryginalna, ponad 60% gatunków jest wspólnych dla otaczajacych panstw, zas ok. 40% posiada na terenie kraju granice wystepowania (ok. 17% to gatunki z granica pólnocna, ok. 10% - z pólnocno-zachodnia, 5% - z pólnocno-wschodnia, 4% - z zachodnia). Gatunków wystepujacych tylko na terenie Polski jest ok. 0,5%. Wyrazniejsza róznorodnosc roslinnosci zaznacza sie jedynie tam, gdzie wystepuje zróznicowanie geomorfologiczne (geomorfologia ? [gr. ge = ziemia + morphe = ksztalt, postac + logos = slowo, nauka], nauka o uksztaltowaniu powierzchni terenu, o jego formach, ich powstawaniu i przeksztalcaniu) i geologiczne (glównie w poludniowej czesci kraju). Granica fitogeograficzna pomiedzy Europa Zachodnia i Wschodnia, która wedlug niektórych autorów przebiega przez wschodnie tereny Polski, nie jest wyrazna ? jest to obszar przejsciowy, co zaznacza sie zarówno w klimacie, jak i w glebach oraz roslinnosci (wzrost kontynentalizmu z zachodu na wschód).
Poszczególne jednostki fitogeograficzne wyróznia sie na podstawie analizy i porównywania roslinnosci z uwzglednieniem kryteriów florystycznych (gatunkowego skladu roslinnosci) oraz fitosocjologicznych (stosunków miedzy poszczególnymi gatunkami roslin). Czesto jednak, w przypadku braku danych, stosuje sie porównanie krajobrazów panujacych w danym obszarze i bardzo ogólnych danych na temat szaty roslinnej; podzial taki odpowiada regionom fizyczno geograficznym. O ile podzial fitogeograficzny terenów górskich Polski zastal oparty (dzieki istnieniu dostatecznej liczby danych) na mocnych kryteriach florystyczno-fitosocjologicznych, o tyle na terenie Polski nizowej czesto stosowano metody uproszczone ze wzgledu na slabe jeszcze poznanie niektórych obszarów.
Polska lezy w obrebie Panstwa Holarktycznego (Holarktydy). Czesc nizowa w ogromnej wiekszosci nalezy do Prowincji Srodkowoeuropejskiej Nizowo-Wyzynnej , jedynie niewielki skrawek zaliczany jest do Prowincji Pontyjsko-Pannonskiej. Obszary górskie naleza do Prowincji Srodkowoeuropejskiej Górskiej.
W obrebie Prowincji Srodkowoeuropejskiej Nizowo-Wyzynnej wydzielono dwa dzialy: Baltycki, obejmujacy wieksza czesc Polski, oraz Pólnocny, do którego naleza tylko skrajnie pólnocno-wschodnie czesci kraju. Wyróznienie i granice tego dzialu sa dyskutowane od dluzszego czasu i zmieniaja sie w wyniku szczególowych badan. Za wydzieleniem tej jednostki przemawia dominacja swierka w lasach oraz wystepowanie wielu gatunków borealnych, ma ona jednak na terenie Polski charakter przejsciowy.
Prowincja Srodkowoeuropejska Nizowo-Wyzynna:
a)Dzial Baltycki
-poddzial: Pas Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich
Kraina Brzeg Baltyku zajmuje pas nadmorski, wyróznia sie wystepowaniem zbiorowisk zwiazanych z brzegiem morza i sasiadujacymi wydmami ? ?bialymi? (ruchomymi) i ?szarymi? (ustabilizowanymi). Wystepuje tu wiele gatunków slonorosli (halofitów; roslin przystosowanych do zycia na silnie zasolonym podlozu) oraz roslin zwiazanych z piaskami (psammofitów). Granice poludniowa tej krainy wyznacza zasieg woskownicy (Myrica gale). Pojawiaja sie tu takze wrzosowiska typu atlantyckiego.
Kraina Pobrzeze Baltyckie zajmuje miejsce miedzy brzegiem Baltyku a Pojezierzem. Typowa roslinnoscia sa tu torfowiska wrzosowiskowe z wrzoscem bagiennym (Erica tetralix), lasy bukowe (buczyna pomorska ? Melico-Fagetum), lasy mieszane i zbiorowiska wydm ?szarych?. Osobliwoscia jest wystepowanie jarzebu szwedzkiego (Cornus intermedia) i wiciokrzewu (Lonicera peryclimenum).
Kraina Nizina Szczecinska charakteryzuje sie wystepowaniem rozleglych torfowisk niskich (T. niskie sa zasilane wodami rzecznymi lub zródlanymi, maja wody mniej kwasne, a nawet obojetne lub zasadowe; roslinami budujacymi T. niskie sa turzyce, trzcina i sitowie oraz rosliny tworzace darn) z klocia wiechowata (Cladium mariscus), zarosli z woskownica (Myrica gale). Lasy stanowia glównie bory bagienne, buczyny typu pomorskiego oraz legi w dolinach.
Kraine Zulawy Wislane tworza w wiekszosci aluwia (utwory geologiczne naniesione przez rzeke), a dominujacym typem lasów byly tu legi topolowe i jesionowo-wiazowe oraz w miejscach wyzej polozonych grady. Obecnie przewazaja zbiorowiska nielesne, wilgotne laki, torfowiska oraz uprawy.
Kraina Pojezierze Pomorskie to krajobraz morenowy; typowym zbiorowiskiem lesnym jest tu buczyna pomorska, stopniowo zanikajaca ku wschodowi, oraz lasy mieszane. Bardzo oryginalnym rysem jest wystepowanie oligotroficznych (stan jeziora typowy dla zbiorników mlodych, duzych i glebokich, niewielkie zasoby pokarmowe, z czasem przeksztalca sie w jezioro eutroficzne) jezior lobeliowych z lobelia Dortmanna (Lobelia dortmannii) i rzadkimi poryblinami (Isoetes lacustris i I. echinospora). Zachowaly sie jeszcze dosc liczne torfowiska wysokie (zasilane wodami opadowymi, maja wody miekkie i kwasne; tworza je glównie mchy oraz rosliny z rodziny turzycowatych i wrzosowatych) i przejsciowe.
Kraina Pomorski Poludniowy Pas Przejsciowy to obszary piaszczystych sandrów oraz moren. Z lasów dominuja bory mieszane? na glebach wilgotnych stad bogatsze w domieszki, swieze? z domieszka brzozy na zyzniejszych glebach piaszczystych i suche (wrzosowe)? czysto sosnowe na ubogich glebach piaszczystych, pojawiaja sie tez kwasne dabrowy. Nad jeziorami rozciagaja sie rozlegle turzycowiska i oczerety. Wiele jest tez lak wilgotnych i swiezych. Oryginalnym rysem jest wystepowanie cieplolubnych zbiorowisk pseudostepowych, zwlaszcza nad dolna Odra (np. rezerwat w Belinku) i Wisla (w okolicach Torunia).
-poddzial: Pas Wielkich Dolin
Kraina Wielkopolsko-Kujawska prezentuje krajobraz moren i pradolin. Lasy stanowia glownie bory swieze i bory mieszane, na glebach zasobniejszych pojawiaja sie grady lub, rzadko, dabrowy, zas w dolinach rzecznych - legi. Szata roslinna bardzo przeksztalcona, dominuja zbiorowiska nielesne, kulturowe (pola, laki). Interesujace jest wystepowanie zbiorowisk slonorosli sródladowych na Kujawach.
Kraina Mazowiecka to w wiekszosci plaska nizina, zbudowana z ubogich utworów fluwioglacjalnych lub morenowych. Pierwotnie pokryta byla rozleglymi borami sosnowymi, rzadziej wystepowaly grady a w obnizeniach terenu ? legi, olesy i torfowiska.
Kraina Podlaska ma charakter przejsciowy (do Wyzyn Srodkowych), o czym swiadczy obecnosc borów jodlowych. Jednak najwieksze powierzchnie zajmuja bory sosnowe, a na terenach morenowych grady. Lokalnie rozwija sie roslinnosc kserotermiczna (przystosowana do zycia w malo wilgotnym srodowisku) i piaskowa.
Kraine Polesie Lubelskie tworzy lekko sfalowana nizina z wieloma ciekami i jeziorami, na której wystepuja duze obszary podmokle. Porasta je bardzo interesujaca roslinnosc wodna i bagienna (torfowiska niskie i przejsciowe), wystepuje tu równiez dosc obficie brzoza niska (Betula humilis). Zbiorowiska lesne tworza glównie legi, olesy oraz bory sosnowe na miejscach wzniesionych.
-poddzial: Pas Kotlin Podgórskich
Kraina Kotlina Slaska jest obnizeniem podgórskim ciagnacym sie wzdluz Sudetów az po Brame Morawska. Panuje tu klimat lagodny, co zaznacza sie w roslinnosci. Z lasów w czesci pólnocno-zachodniej dominuja bory sosnowe, w dolinie Odry ? lasy legowe (dzis zachowane w niewielkich fragmentach), a na Przedgórzu Sudeckim ? lasy lisciaste, m.in. buczyny. Oryginalnymi cechami tej krainy jest dosc duzy udzial roslin atlantyckich, zwlaszcza na torfowiskach, a takze wystepowanie zbiorowisk i gatunków zwiazanych z pewnymi, rzadkimi typami podloza, np. z serpentynitami ? skalami metamorficznymi skladajacymi sie glównie z serpentynu (uwodnionego krzemianu magnezu), o odcieniu zielonkawym (tzw. flory serpentynowe). Wplyw Sudetów uwidacznia sie w pojawianiu sie roslin górskich. Wiekszosc obszaru jest od wieków zagospodarowana, dominuja zbiorowiska antropogeniczne (powstale przez dzialalnosc ludzka).
Kotlina Sandomierska zajmuje obnizenie wzdluz Karpat. Dominuja tu bory sosnowe w róznych postaciach (suchej, swiezej i bagiennej), na miejscach wyzej polozonych ? grady, wzdluz cieków ? legi. Lokalnie wystepuja torfowiska niskie oraz zbiorowiska piaskowe. Zanika element atlantycki, dosc czeste sa natomiast gatunki górskie schodzace z Karpat. Do osobliwosci florystycznych nalezy stanowisko rózarecznika zóltego (Rhododendron luteum) w Woli Zarczyckiej kolo Lezajska. Teren jest miejscami bardzo odlesiony, dominuja pola i laki.
-poddzial: Pas Wyzyn Srodkowych
Kraina Wzgórza Trzebnicko-Ostrzeszowskie obejmuje pas wzniesien na pólnoc od Kotliny Slaskiej. Podloze jest glównie piaszczyste lub zwirowe, wystepuja tez niewielkie obszary lessowe. Pojawiaja sie lasy bukowe z jodla i swierkiem, w runie ? gatunki górskie, ale takze atlantyckie. Wystepuja równiez grady i bory sosnowe. Miejscami spotyka sie stanowiska roslinnosci kserotermicznej.
Kraina Wyzyna Slaska to pas wzniesien na pólnocny wschód od Kotliny Slaskiej; zbudowanych z wapieni pokrytych jednak na znacznych obszarach materialem glacjalnym, co sprawia, ze przewazaja tu bory sosnowe, a po ich wycieciu pojawiaja sie zbiorowiska piaskowe, miejscami zajmujace wielkie obszary (pustynie Bledowska, Starczynowska). Na wyniesionych grzbietach spotkac mozna buczyny z duzym udzialem gatunków górskich lub grady. Do osobliwosci nalezy wystepowanie tzw. flory galmanowej na haldach kolo Olkusza, czyli grupy gatunków przystosowanych do zycia na glebach o duzej zawartosci metali ciezkich (cynku, olowiu). Znaczna czesc Wyzyny Slaskiej to calkowicie przeksztalcony krajobraz przemyslowy.
Kraina Wyzyna Krakowsko-Wielunska obejmuje pas wzniesien rozciagajacy sie poludnikowo od Krakowa przez Czestochowe do Wielunia, zbudowany z wapieni, przykrytych miejscami utworami glacjalnymi lub lessami. Wystepuja tu bardzo zróznicowane siedliska, teren jest lokalnie silnie pociety dolinami lub z charakterystycznymi ostancami skalnymi, z interesujaca roslinnoscia naskalna. Wystepuja lasy bukowe, grady, lasy mieszane, a na pólnocy, na piaskach równiez bory. Dzieki duzemu zróznicowaniu morfologicznemu wyksztalca sie lokalne zróznicowanie klimatyczne, umozliwiajace rozwój z jednej strony roslinnosci kserotermicznej (miejsca cieple i suche), a z drugiej ? bogatych ostoi gatunków górskich (siedliska cieniste i chlodne).
Kraine Miechowsko-Sandomierska tworza wyzyny lessowe z platami czarnoziemów oraz wychodzacymi na powierzchnie ? opoka kredowa (skala osadowa skladajaca sie glównie z kalcytu), gipsami i wapieniami trzeciorzedowymi, tworzacymi charakterystyczne redziny. Bardzo bogata jest roslinnosc kserotermiczna o charakterze pseudostepowym. Zbiorowiska lesne zachowaly sie tylko we fragmentach ? glównie grady, cieple dabrowy, zarosla kserotermiczne, a w czesci pólnocno-wschodniej ? na pokrywach piaskowo-zwirowych ? bory. Teren od wieków uzytkowany jest przez czlowieka, silnie przeksztalcony, posiadajacy bogate zbiorowiska lakowe. Lokalnie wystepuja slone zródla z bogata flora halofitów.
Kraina Swietokrzyska to wyzyna z pasmami wzgórz siegajacymi ponad 600 m n.p.m. Teren jest bardzo urozmaicony klimatycznie i glebowo, wystepuje tu liczna kolonia roslin górskich, a na wyzszych wzgórzach ? lasy bukowe i bukowo-jodlowe (miejscami z przewaga jodly ? Puszcza Jodlowa). W najwyzszych partiach Gór Swietokrzyskich, na kwarcytowych goloborzach, rozwijaja sie interesujace zbiorowiska roslin zarodnikowych. W dolinach panuja bory sosnowe i mieszane, rzadziej bory bagienne? sosnowe skarlowaciale na glebach torfowych, legi i grady. Z obszaru tego (Góra Chelmowa kolo Slupi Nowej) opisano modrzew polski, uwazany przez pewien czas za endemit polski.
Kraina Pólnocne Wysoczyzny Brzezne obejmuje okolice Kalisza, Lodzi, Piotrkowa i Radomska; dominuja tu wysoczyzny o charakterze morenowym. Charakter roslinnosci jest przejsciowy miedzy obszarami nizowymi na pólnocy a wyzynami na poludniu, dominuje roslinnosc silnie zmieniona, zachowane sa tylko niewielkie platy zbiorowisk naturalnych. Zbiorowiska lesne reprezentowane sa przez bory sosnowe i mieszane, odnotowuje sie krancowe stanowiska jodly, buka i swierka (kres zasiegu). W obnizeniach wystepuja lasy legowe, olesy i torfowiska z interesujaca flora. Istnieja tu rozlegle tereny lakowe, na duzym obszarze dominuje jednak roslinnosc synantropijna (zbiorowiska dzikie na siedliskach wtórnych po zniszczeniu przez czlowieka pierwotnej roslinnosci naturalnej).
Kraina Wyzyna Lubelska to wyzyna lessowa na podlozu kredowym. Rosna tu lasy mieszane, debowo-sosnowe oraz grady, zachowane sa jednak tylko we fragmentach. Interesujace zarosla cieplolubne w jarach lessowych oraz murawy kserotermiczne sa siedliskiem wielu rzadkich gatunków, m.in. reliktowego dziewiecsila poplocholistnego (Carlina onopordifolia). Czeste sa zbiorowiska mokrych lak i torfowisk z rzadkimi gatunkami borealnymi.
Kraina Roztocze obejmuje wyzyne lessowa na skalach trzeciorzedowych i kredowych, siegajaca wysokosci 380 m n.p.m. Zróznicowanie klimatu sprzyja wystepowaniu roslin górskich (ponad 40 gatunków roslin naczyniowych, m.in. schodzacych na niz z Karpat Wschodnich). We florze zaznaczaja sie tez wplywy borealne, atlantyckie i kontynentalne. Przewazaja lasy bukowe (wschodni kres zasiegu buka) oraz grady o wyraznym charakterze kontynentalnym (duzy udzial graba), czeste sa tez bory sosnowe. Pierwotnie wystepowaly tu takze bory jodlowe, dzis dosc rzadkie.
b)Dzial Pólnocny
Kraina Mazursko-Kurpiowska obejmuje obszar morenowy i sandrowy z licznymi jeziorami. Zbiorowiska lesne tworza bory sosnowe i swierkowe, w tym swierczyny na torfowiskach, czesto takze wystepuja fragmenty lasów lisciastych ? gradów, lasów legowych i olesów. Rozpowszechnione sa torfowiska niskie i przejsciowe, rzadziej wysokie. Jeziora sa przewaznie eutroficzne (z natury lub wtórnie; bogactwo substancji pokarmowych, bogata flora i fauna; przy nadmiarze zwiazków organicznych i silnym ich rozkladzie zachodzi duze zuzycie tlenu, zbiornik sie starzeje, gina rosliny i zwierzeta, zbiornik przeksztalca sie w stan dystroficzny a potem w torfowisko niskie), natomiast jeziora lobeliowe ? rzadkie. Wokól jezior wystepuja zbiorowiska szuwarowe, a na stromych brzegach jezior i rzek rozwijaja sie zbiorowiska kserotermiczne (wplyw klimatu kontynentalnego).
Kraina Suwalsko-Augustowska sklada sie z Pojezierza Suwalskiego, z interesujaca roslinnoscia wodna, oraz Puszczy Augustowskiej, o bardzo zróznicowanych zbiorowiskach lesnych (wystepuja tu zarówno bory sosnowe i swierkowe, jak i grady, a na terenach podmoklych ? legi i olesy.
Kraina Biebrzanska to obszar nizinny z dominujacymi zbiorowiskami torfowisk niskich, szuwarów, podmoklych lak i lasów. Licznie pojawiaja sie rzadkie gatunki borealne ? zarówno wsród roslin naczyniowych, jak i nizszych.
Kraina Bialowiesko-Knyszynska obejmuje ogromne tereny lesne, jedne z najwiekszych i najlepiej zachowanych w Europie. Zaznacza sie tu znaczne zróznicowanie zbiorowisk lesnych w zaleznosci od wilgotnosci podloza (bory sosnowe suche, swieze, bagienne, swierczyny na torfie, olesy, legi, grady, swietlista dabrowa), wystepuja reliktowe stanowiska jodly i cisa oraz przebiegaja granice wystepowania innych drzew, np. debu bezszypulkowego (Quercus petrea).
Prowincja Pontyjsko-Panonska:
Dzial Stepowo-Lesny
Dzial ten zajmuje jedynie niewielki skrawek terenu Polski, bardzo zubozaly w stosunku do obszarów dalej na wschodzie, ale wyróznia sie go, by podkreslic role, jaka odgrywa w szacie roslinnej naszego kraju (zródlo roslinnosci kserotermicznej).
Kraine Wolyn Zachodni tworza pokryte lessem grzedy kredowe (silnie wydluzone wzgórza o slabo rozcietych stokach i splaszczonej wierzchowinie) i parowy. Wystepuja tu cieplolubne dabrowy (tzw. dabrowa podolska, u nas zubozala), grady, fragmenty borów sosnowych oraz liczne platy muraw kserotermicznych z bardzo rzadkimi gatunkami, np. zmijowcem czerwonym (Echium russicum).
Kraina Opole Zachodnie reprezentowana jest jedynie przez niewielki fragment terenu kolo Przemysla z interesujaca flora kserotermiczna.
Prowincja Srodkowoeuropejska Górska:
Podprowincja Karpacka
Obszar ten wyróznia sie m.in. wystepowaniem buczyny karpackiej (z gatunkiem charakterystycznym ? zywcem gruczolkowym ? Dentaria glandulosa), karpackiego zespolu kosodrzewiny oraz grupy wysokogórskich zbiorowisk murawowych i traworoslowych. Liczne sa endemity i subendemity ogólnokarpackie. Zaznaczaja sie tez cechy wspólne z innymi górami ? z Sudetami oraz Alpami od zachodu i Balkanami od poludniowego wschodu.
a)Dzial: Karpaty Zachodnie
Dzial ten, siegajacy od Bratyslawy do Przeleczy Lupkowskiej, na terenie Polski obejmuje wieksza czesc Karpat Polskich. Ze wzgledu na wystepowanie w nim najwyzszych partii Karpat (Tatr) obszar ten ? mimo iz relatywnie niewielki ? charakteryzuje sie wyrazna odrebnoscia filogeograficzna; wystepuje tu ponad 20 taksonów endemicznych (gatunków i podgatunków) oraz wiele gatunków zyjacych tylko w Karpatach Zachodnich (taksony zachodniokarpackie). Flora Karpat Zachodnich charakteryzuje sie ubóstwem gatunków karpacko-balkanskich, wiele jest natomiast taksonów wspólnych z Sudetami i Alpami. Wsród zbiorowisk wysokogórskich (alpejskich) wyróznic mozna równiez kilka zespolów o charakterze endemicznym. Najbogatsze w endemity (zarówno gatunki, jak i zbiorowiska roslinne) sa Tatry. Posiadaja one najlepiej wyksztalcony uklad pietrowy, a zróznicowana budowa geologiczna powoduje równie duza róznorodnosc szaty roslinnej.
W Pieninach odmienne podloze geologiczne (wapienie), obecnosc skal oraz zróznicowane siedliska powoduja wielkie bogactwo szaty roslinnej. Kilka gatunków wystepuje w Polsce tylko w Pieninach, np. chryzantema Zawadzkiego (Dendranthema zawadzkii), która ma dalsze stanowiska w srodkowej Rosji i na Dalekim Wschodzie, czy jalowiec sawina (Juniperus sabina), rosnacy dalej na poludnie oraz w Alpach. Odmiennosc zaznacza sie równiez w zbiorowiskach roslinnych ? wystepuje tu kilka zespolów endemicznych.
Beskidy charakteryzuje uboga i dosc jednolita szata roslinna ze wzgledu na podobna budowe geologiczna znacznych obszarów. Powyzej górnej granicy lasu siega tylko Babia Góra (z pietrem subalpejskim i alpejskim) i Pilsko (z fragmentami pietra subalpejskiego). Dolne partie gór sa mocno zmienione na skutek dzialalnosci gospodarczej. Oryginalnym rysem jest wystepowanie w Kotlinie Nowotarskiej torfowisk wysokich oraz borów bagiennych.
b)Dzial: Karpaty Wschodnie
Dzial ten rozciaga sie od Przeleczy Lupkowskiej po Zelazna Brame nad Dunajem. W Polsce znajduje sie tylko niewielki fragment, obejmujacy Bieszczady Zachodnie. Flora tego dzialu jest bardzo bogata, m.in. zawiera ponad 80 taksonów endemicznych, jednak do Bieszczad siega tylko kilka. Równiez liczna jest grupa gatunków wschodniokarpackich, w Bieszczadach reprezentowana przez ok. 25 taksonów. Osobliwoscia polskiej czesci Karpat Wschodnich jest brak pietra regla górnego i wystepowanie w jego miejsce subalpejskich lak (polonin).
Podprowincja Hercynsko-Sudecka
Obszar ten obejmuje niskie i srednie góry Europy Srodkowej. Charakteryzuja sie one niskim stopniem endemizmu, lagodna rzezba i znacznymi wplywami klimatu oceanicznego.
Dzial: Sudety
Jest to grupa górska znacznie mniejsza i nizsza niz Karpaty. Geologicznie jest róznorodna, z niewielkim udzialem wapieni. Panujacy tu klimat wyraznie chlodniejszy, oceaniczny, powoduje obnizenie pieter roslinnosci, dzieki czemu mozliwe jest wystepowanie w najwyzszych partiach Sudetów ? Karkonoszach ? pietra kosodrzewiny (subalpejskiego) i fragmentów pietra halnego (alpejskiego). Odrebnosc Sudetów zaznacza sie wystepowaniem kilku endemitów (jednak niskiej rangi i mlodego wieku), a przede wszystkim ? wielu roslin o charakterze zachodnim (atlantyckim) oraz arktycznym, np. gnidosz sudecki (Pedicularis sudetica) czy malina moroszka (Rubus chamemorus).Odmienne sa tez zbiorowiska roslinne zarówno w pietrach lesnych, jak i wysokogórskie. Ogólnie szata roslinna podobna jest do niskich gór Europy Srodkowej, istnieje jednak lacznosc z Karpatami, widoczna wyraznie zwlaszcza w Sudetach Wschodnich (przenikanie gatunków karpackich w Sudety i sudeckich w zachodnia czesc Karpat Zachodnich).
Literatura:
Encyklopedia Geograficzna Swiata, X ? Polska ? praca zbiorowa
Terminy Geograficzne ? Jan Flis
Encyklopedia Powszechna PWN