Imię i Nazwisko Bartosz Błaszkiewicz	Wydział BMiZ	Kierunek/Grupa MCHT 2.1	Semestr I
Data wykonania ćwiczenia 02.12.2010	Zaliczający ćwiczenie dr inż. Krzysztof Grześkowiak		Ocena
Temat ćwiczenia: Odlewanie w skorupach i odlewanie metodą wytapianych modeli

1. Przebieg formowania metodą skorupową:

Stosuje się dwie metody wykonywania form skorupowych: tzw. proces C, opracowany przez I. Croninga, i proces D, opracowany przez H. Dieterta. W procesie C grubość skorupy zależy od czasu przetrzymania masy formierskiej na podgrzanej płycie modelowej.

Podgrzaną do temperatury 220-280°C płytę modelową nakładamy na zbiornik z masą skorupową. Całość obracamy o 180°. W wyniku podwyższonej temperatury płyty, żywica topi się i wiąże piasek. Powstaje cienka, plastyczna skorupa, której grubość zależy od czasu przetrzymania płyty w tym położeniu. Po obróceniu zbiornika z płytą do położenia wyjściowego niezwiązana masa opada na dno zbiornika, a na płycie zostaje skorupa. Płytę modelową wprowadzamy do pieca, aby utwardzić skorupę, po czym ją zdejmujemy i powtarzamy cykl po uprzednim oczyszczeniu płyty.

2. Wady i zalety formowania skorupowego:

Zalety:

• łatwość uzyskania odlewów o bardzo cienkich ściankach

• zwiększenie gładkości powierzchni odlewów,

• wzrost dokładności wymiarowej odlewów,

• korzyści ekonomiczne:

• zmniejszenie naddatków na obróbkę w wyniku wzrostu gładkości powierzchni i możliwość stosowania powierzchni surowych,

• zmniejszenie zużycia materiałów formierskich,

• obniżenie pracochłonności oczyszczania odlewów,

• możliwość mechanizacji i automatyzacji procesu,

• możliwość zatrudnienia pracowników o niższych kwalifikacjach.

Wady:

• wysoki koszt materiałów formierskich,

• skomplikowane i drogie maszyny do formowania,

• pracochłonność w porównaniu do odlewania metodą kokilową

• trujące opary o bardzo nieprzyjemnych zapachu

• problem ze składowaniem odpadów masy

3. Operacje procesu odlewania metodą modeli wytapianych:

• wykonanie modeli odlewów i układu wlewowego,

• montaż modeli na wlewie głównym,

• tworzenie powłoki ceramicznej poprzez kilkakrotne zanurzanie zestawu modelowego w płynnej masie ogniotrwałej i obsypywanie piaskiem kwarcowym,

• tworzenie powłok samonośnej lub umieszczanie w skrzynkach formierskich,

• wytapianie modeli (może odbywać się w urządzeniach wannowych, bębnowych lub komorowych z wykorzystaniem gorącego powietrza lub pary wodnej),

• w razie potrzeby dodatkowe wypalanie formy w piecach komorowych w temperaturze 850-900°C,

• zalewanie ciekłym metalem,

• wybijanie odlewów z formy,

• odcinanie odlewów od wlewu głównego,

• czyszczenie i wykańczanie odlewów.

4. Zalety i wady procesu odlewania metodą wytapianych modeli:

Zalety:

• uzyskiwanie największych dokładności wymiarowych i gładkości powierzchni,

• zastępowanie drogich odkuwek i obróbki skrawaniem poprzez wykonanie odlewów precyzyjnych,

• możliwość uzyskania odlewów o bardzo złożonych kształtach, niemożliwych do wykonania innymi metodami,

• możliwość wykonania odlewu z dowolnego stopu (w produkcji seryjnej i wielkoseryjnej stosowana najczęściej do staliw, zwłaszcza stopowych, rzadziej żeliw i stopów miedzi, a wyjątkowo do stopu aluminium),

• można uzyskać odlewy cienkościenne,

Wady:

• proces trudny do mechanizacji i automatyzacji,

• ograniczona masa odlewów

• duże koszty wosku

5. Rysunek „choinki” do odlewania metodą wytapianych modeli