DTP (ang. Desktop Publishing - publikowanie zza biurka) - termin oznaczający pierwotnie ogół czynności związanych z przygotowaniem na komputerze materiałów, które będą później powielone metodami poligraficznymi. Krócej mówiąc, termin ten oznaczał komputerowe przygotowanie do druku. W tym znaczeniu termin ten dotyczy nie tylko fazy projektowej, czyli tworzenia w programach komputerowych obrazu (oraz kształtu) stron publikacji, ale także zarządzania pracą grupową, a nawet odnosi się do komputerowego sterowania urządzeniami wykorzystywanymi w tym procesie, a więc np. naświetlarkami czy maszynami drukarskimi.
Z czasem pojęcie DTP zaczęło odnosić się także do przygotowywania dokumentów do publikacji w postaci elektronicznej (cyfrowej).
Etapy DTP
Skopiowanie do komputera materiałów tekstowych i graficznych z zewnątrz.
Na tym etapie możliwe jest przepisanie tekstu z klawiatury, wczytanie programem OCR bądź też skopiowanie ich z wymiennych nośników danych, z sieci komputerowej lub Internetu. Jeśli tekst nie został właściwie sformatowany, wykonuje się także formatowanie.
2. Zeskanowanie zdjęć, wydruków (także innych płaskich materiałów) oraz wprowadzenie do komputera obrazów z cyfrowych aparatów fotograficznych i pojedynczych klatek video.
3. Opracowanie wszystkich elementów graficznych
Tu wykonuje się takie czynności jak retusz, poprawienie kolorów, jasności i kontrastu, kadrowanie, skalowanie, zapisanie w odpowiednim formacie i rozdzielczości, nadanie odpowiedniego profilu koloru, ewentualnie zrobienie fotomontaży i nadanie ścieżek wycinających. Przydatne tu programy to Corel Draw i Adobe Photoshop a także Adobe InDesign.
4. Wykonanie od podstaw elementów graficznych w programie komputerowym.
Są to ilustracje, loga, znaki firmowe, tła, cienie, ozdobne napisy, kody paskowe.
5. Stworzenie szablonów gotowej publikacji.
6. Właściwe wykonanie poszczególnych stron (ułożenie na nich w odpowiednich miejscach tekstu i grafiki).
Za pomocą odpowiedniego programu następuje łamanie tekstu. Według makiety dobiera się kolory tekstu, tytułów i pozostałych elementów graficznych. Operator DTP, jest odpowiedzialny za to, żeby wiersze tekstów w sąsiednich szpaltach znajdowały się na tej samej wysokości, na początku lub na końcu szpalty nie znajdowały się pojedyncze wiersze akapitu, między zdjęciami a tekstem zostało odpowiedni odstęp, czyli „światło”.
7. Naniesienie korekt i zmian klienta.
autorskie wprowadzenie poprawek przez autora;
„wyłapanie” błędów ortograficznych, interpunkcyjnych, literowych, niepoprawnego dzielenia słów, braku podpisów pod zdjęciami itp.;
szpaltowa korekta przeczytana i poprawiona w szpaltach;
techniczna wyznaczenie i poprawienie błędów technicznych składacza;
w arkuszach poprawienie błędów na odbitkach przełamanych kolumn;
własna (domowa) pierwsza korekta przeprowadzona przez korektora drukarni.
8. Naniesienie znaków dla drukarza.
Na tym etapie pracy można również umieścić informacje o obrazie całej składki.
9. Wykonanie wydruków kontrolnych.
10. Drukowanie do PostScriptu (czyli do pliku postscriptowego).
PostScript - uniwersalny język opisu strony opracowany przez firmę Adobe Systems, będący obecnie standardem w zastosowaniach poligraficznych. PostScript jest proceduralnym, niezależnym od urządzenia wyjściowego językiem programowania, który opisuje tekst i grafikę na stronie. Jego polecenia sterują drukarką laserową (lub dowolnym innym urządzeniem postscriptowym), umieszczając w odpowiednim miejscu linię, okrąg, tekst czy też mapę bitową.
Ogólnie, PostScript jest językiem programowania, podobnie jak Basic, Pascal, Fortran czy C. Pozwala tworzyć własne zmienne i procedury, co umożliwia organizowanie programów postscriptowych w większe bloki. Ponadto każda strona może być użyta do skonstruowania innej, bardziej skomplikowanej strony.
PostScript różni się od innych języków programowania tym, że został specjalnie zaprojektowany do tworzenia znaków tekstowych i obrazów graficznych na drukowanych stronach. Jego zaletą jest jeden spójny model, w którym litery tekstu są traktowane jak specjalny rodzaj grafiki. Ponieważ litera jest elementem grafiki, to może być na przykład skalowana, wypełniana kolorem lub dowolnym wzorem itd. Taka spójna interpretacja tekstu i grafiki zdecydowała o elastyczności PostScriptu, dzięki której zdobył popularność.
Obecnie coraz częściej zapisuje się końcowe dane w pliku PDF.
11. Sprawdzenie poprawności danych w pliku postscriptowym.
12. Ripowanie
Jest to ostatni etap obróbki komputerowej polegający na stworzeniu z pliku postscriptowego obrazu rastra drukarskiego oddzielnie dla każdego koloru farby drukarskiej.
Raster to jednotonalny obraz składający się z drobnych kropek (lub w szczególnym przypadku z linii), dający podczas oglądania z normalnej odległości wrażenie istnienia półtonów, gdy kropki te są już na tyle małe, że zlewają się z otaczającym je tłem. Jasność osiągniętych w ten sposób półtonów wynika ze stosunku powierzchni zajętej przez elementy rastra (plamki rastra) do powierzchni otaczającego te elementy niezadrukowanego jasnego (najczęściej białego) podłoża drukowego.
13. Naświetlenie z pliku postscriptowego klisz dla drukarni z pojedynczych stron publikacji lub wykonanie impozycji czyli naświetlenie wspólnych klisz dla całego arkusza drukarskiego.
Impozycja, składkowanie, montaż elektroniczny - zaprojektowanie w programie DTP obrazu całego arkusza druku. Może to być zarówno praca wieloużytkowa, jak i układ stron składki.
Impozycja jest procesem żmudnym, wymagającym dużego skupienia i w związku z tym - w wypadku ręcznego wykonywania - podatnym na błędy. Jednak na większą skalę jest procesem w dużym stopniu powtarzalnym, stąd powstało wiele samodzielnych programów, a także plug-inów i skryptów, które pozwalają na automatyzację impozycji plików zapisanych w wielu różnych formatach graficznych.
14. Wykonanie z klisz wyciągów barwnych (próba koloru) czyli wzorcowych, wiernych kolorystycznie odbitek stron publikacji lub też wykonanie tych wyciągów w postaci kolorowych wydruków na specjalistycznych drukarkach (np. Iris, Rainbow).
15. Montaż klisz z pojedynczych stron na wspólnym arkuszu folii montażowej.
16. Odbitki kontrolne ze zmontowanych klisz.
17. Naświetlenie z klisz form drukowych (tzw. blachy).
18. Lub też zamiast etapu "kliszowego" naświetlenie blach bezpośrednio z plików postscriptowych (metoda nazywana jest CtP).
Druk
Po tych czynnościach następuje proces druku. Warto zauważyć, że w ramach DTP można również zarządzać przepływem prac w drukarni oraz sterować urządzeniami przygotowalni poligraficznej, jak i samej drukarni.
Bibliografia
4