Filia Politechniki Wrocławskiej
POLITECHNIKA WROCŁAWSKA FILIA W JELENIEJ GÓRZE |
Furdykoń Marcin Gołas Tomasz Koman Jędrzej
|
Wydział: Elektryczny Rok: II Grupa: 1 Rok Akademicki: 2002/2003
|
LABORATORIUM MIERNICTWA ELEKTRYCZNEGO
|
||
Data wykonania ćwiczenia: 27.10.2003 |
Temat: POMIAR NAPIĘĆ STAŁYCH |
Ocena:
|
Nr ćwiczenia: 1
|
|
Podpis: |
w Jeleniej Górze
1) Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się z metodami obliczania i eliminowania błędów pomiaru, wynikających ze zmiany wartości mierzonej wskutek włączenia przyrządu pomiarowego, oraz możliwościami zastosowania woltomierzy i amperomierzy prądu stałego do pomiarów sygnału zmiennego ze składową stałą. W celu dokładniejszego obliczenia błędów wynikających z klasy dokładności użytych mierników, pomiarów dokonywaliśmy raz podłączając woltomierze pojedynczo, a następnie wszystkie jednocześnie.
2) Opis ćwiczenia:
Wykonywaliśmy kolejno pomiary spadków napięć na trzech różnych rezystancjach podłączając trzy woltomierze. Żeby móc obliczyć niedokładność wskazań użytych woltomierzy przeprowadziliśmy także pomiary przy podłączonych trzech miernikach jednocześnie. Następnie wybraliśmy rezystancję, przy której był najmniejszy rozrzut wyników pomiarów spadków napięć na wszystkich trzech woltomierzach. Dla tej rezystancji przeprowadziliśmy dodatkowe pomiary:
przez rezystancję został przepuszczony prąd zmienny wyprostowany
jednopołówkowo
przez rezystancję został przepuszczony prąd zmienny wyprostowany
jednopołówkowo, dodatkowo wygładzony przez kondensator
3) Schemat układu pomiarowego:
V1- woltomierz analogowy o rezystancji wewnętrznej 5 kΩ
V2- woltomierz analogowy o rezystancji wewnętrznej 100MΩ
V3- woltomierz cyfrowy o rezystancji wewnętrznej 10 MΩ
4) Tabele z wynikami pomiarów. Przykładowe wzory i
obliczenia :
Wyniki pomiarów:
Rezystancje |
Woltomierze podłączone pojedynczo |
Woltomierze podłączone jednocześnie |
||||||||||||
|
V1 |
V2 |
V3 |
V1 |
V2 |
V3 |
||||||||
|
dz |
c |
U |
dz |
C |
U |
U |
dz |
c |
U |
dz |
c |
U |
U |
R1 |
3 |
0,2 |
0,6 |
5,5 |
1 |
5,5 |
5,85 |
3 |
0,2 |
0,6 |
0,2 |
1 |
0,2 |
0,57 |
R2 |
26 |
0,2 |
5,2 |
5,3 |
1 |
5,3 |
5,74 |
26 |
0,2 |
5,2 |
4,88 |
1 |
4,88 |
5,22 |
R3 |
19 |
0,2 |
3,8 |
5,45 |
1 |
5,45 |
5,85 |
19 |
0,2 |
3,8 |
3,5 |
1 |
3,5 |
3,88 |
R4 |
58 |
0,2 |
11,6 |
11,3 |
1 |
11,3 |
11,69 |
58 |
0,2 |
11,6 |
11,3 |
|
11,3 |
11,6 |
Pomiar napięcia przy jednoczesnym podłączeniu trzech woltomierzy dla rezystancji R4.
|
Pomiar napięć |
|||||
Woltomierze |
av |
cv |
Uv |
ΔUv |
δUv |
Uv ± ΔUv |
|
Dz |
V/dz |
V |
V |
% |
V |
V1 |
57,8 |
0,2 |
11,56 |
0,03 |
0,26 |
11,7±0,03 |
V2 |
11,56 |
1 |
11,2 |
0,08 |
0,64 |
11,7±0,08 |
V3 |
11,56 |
- |
11,59 |
0,98 |
8,41 |
11,7±0,98 |
Błąd miernika cyfrowego:
Ux - wartość zmierzona napięcia
Uz - zakres miernika cyfrowego
ΔU=±(0,05⋅11,7+0,01⋅40)=0,985 V
Przykładowe obliczenia dla woltomierza o rezystancji wewnętrznej 5 kΩ.
Cv=Un/amax=20V / 100dz = 0,2V/dz
Uv=Cvav= 0,2⋅58,5=11,7V
ΔUv=kl⋅Un/100=1,5⋅20/100 = ± 0,03 V
δUv=ΔUv⋅100/Uv= 0,256 % ≈ 0,26 %
Pomiar napięcia przy podłączaniu woltomierzy pojedynczo. Dla rezystancji R4.
|
Pomiar napięć |
|||||
Woltomierze |
av |
cv |
Uv |
ΔUv |
δUv |
Uv ± ΔUv |
|
Dz |
V/dz |
V |
V |
% |
V |
V1 |
57,8 |
0,2 |
11,56 |
0,03 |
0,26 |
11,7±0,03 |
V2 |
11,2 |
1 |
11,2 |
0,08 |
0,64 |
11,7±0,08 |
V3 |
11,60 |
- |
11,60 |
0,98 |
8,41 |
11,7±0,98 |
Przykładowe obliczenia dla woltomierza o rezystancji wewnętrznej 100 MΩ.
Cv=Un/amax=15V / 15dz = 1V/dz
Uv=Cvav= 1⋅11,7=11,7V
ΔUv=kl⋅Un/100=0,5⋅15/100 = ± 0,075
δUv=ΔUv⋅100/Uv= 0,64 %
5) Spis przyrządów:
Woltomierz elektromagnetyczny Nr 1121384
Woltomierz magnetoelektryczny TLME-2
Woltomierz cyfrowy
3) Wnioski:
Celem tego ćwiczenia było poznanie typowych błędów w pomiarach napięć stałych oraz wyznaczenie napięcia Ux. Pomiarów dokonaliśmy dysponując trzema różnymi woltomierzami o różnej rezystancji. Przy każdorazowym załączaniu woltomierzy do obwodu następowała zmiana wielkości mierzonej. Zmiana była tym mniejsza, im mniejsza była moc pobierana przez woltomierz. W naszych obliczeniach użyliśmy wyników pomiaru napięcia przy rezystancji R4, ponieważ nie występował tam praktycznie żaden rozrzut wyników pomiarów. Spowodowane było to tym, że rezystancja R4 była dostatecznie mała, jak również błędem odczytu z mierników, ponieważ podczas pomiaru rezystancji R4 wskazówki mierników w bardzo dużym stopniu się wahały, dlatego nie pozwoliło to na precyzyjne odczytanie wyniku. Wydaje mi się, ze było to spowodowane złym tłumieniem mierników. Najmniejszy błąd pomiaru występował przy woltomierzu o dużej rezystancji wewnętrznej. Natomiast analiza błędu metody wymagała znajomości parametrów przyrządów np. klasy dokładności. Również tutaj okazało się, że wyniki pomiarów na wszystkich trzech woltomierzach były zbliżone.
5