Przodkowie koni

Przodkami współcześnie żyjących koni są koń Przewałskiego i tarpan, które zostały udomowione ok. 4500-5000 lat temu.

Koń Przewalskiego (EqUllS eaballlls pnewa1skii). Należy do rodziny koniowatych (Equidae). Występuje w małoliczebnych stadach na półpustynnych terenach Dżungarii i Mongolii. Został odkryty w roku 1879 przez ekspedycję naukową rosyjskiego uczonego Przewalskiego. Są to konie lekkie i niskie (masa ciała ogierów jest niższa niż 350 kg, a wysokość w kłębie dochodzi do 130 cm; klacze są jeszcze mniejsze). Mają dużą głowę z wypukłym grzbietem nosa, grubą szyję, krępy tułów i krótkie nogi o twardych kopytach. Na tylnych nogach nie występują kasztany. Ich grzywa jest krótka i stojąca, a ogon długi. Umaszczenie jest myszatobułane lub dzikobułane z ciemną pręgą przebiegającą przez grzbiet, lędźwie i zad. Zimą włosy są długie i gęste, a latem krótkie i gładkie.

Tarpan (EqllllS eaballllS gmelini). Należy do rodziny koniowatych (Eqllidae). Jest podobny do konia Przewalskiego. Występował na terenie Europy. przy czym naj dłużej na Ukrainie, gdzie w roku 1880 padł ostatni osobnik tego gatunku. Oprócz tarpana stepoweego występował też tarpan leśny, Ż)Jący jeszcze do końca XIX wieku w z\\ierzyńcu Zaamoyskich koło Zamościa. Z przekrzyżowania osobników tarpana leśnego z końmi domoowymi powstał konik polski. Tarpany były niewielkiego wzrostu (wysokość do 130 cm w kłębie), mialy niezbyt długą głowę z wysklepionym i szerokim czołem, krótkie i ostro zakończone uszy, krótką i grubą szyję, krępy tułów, suche, mocne i krótkie nogi z \\}SOOkimi kopytami. Grzywa i grzywka była krótka i stojąca. Umaszczenie było myszatobułane z czarną pręgą ciągnącą się od kłębu do nasady ogona. Obecnie trwają prace nad odtwoorzeniem tarpana, czym zajmuje się IGiHZ PAN w Jastrzębcu.

---