Prawa fizyki obowiazujace w kreskowkach:

 

Prawo I.

 

Kazde ciało zawieszone w przestrzeni pozostaje w tym
stanie az do chwili uświadomienia sobie swego położenia.

 

Kaczor Duffy, nie zauważając końca łączki, przekracza skraj urwiska.
Spaceruje przez chwile w powietrzu, mrucząc do siebie nonszalancko.
Po pewnej chwili patrzy w dół. Od tego momentu zaczyna działać
pokrewne do powyższego prawo ciążenia z g=100 m/s2.

 

Prawo II.

 

Każde ciało znajdujące się w ruchu przemieszcza się aż do momentu
nagłego zetknięcia się innym ciałem stałym. Bez względu na to, czy
została wystrzelona z armaty, czy porusza się w szaleńczym biegu,
postać z kreskówki tak zdecydowanie utrzymuje swoją prędkość, że
tylko słup telefoniczny lub olbrzymi głaz jest w stanie zahamować jej
ruch postępowy. Sir Izaak Newton określił ten rodzaj nagłej zmiany
pędu jako "fenomen gamonia".

 

Prawo III.

 

Każde ciało, po przemieszczeniu się przez ośrodek o wysokiej
gęstości, powoduje ubytek w masie tego ośrodka równy obwodowi
sylwetki ciała.

 

Określane także mianem "przejścia sylwetkowego", zjawisko to
dotyczy głównie ofiar wybuchów lub tchórzliwych panikarzy tak
zdeterminowanych do ucieczki, że czynią to wprost przez ścianę,
pozostawiając w niej otwór jak wycięty przez matrycę. Strach przed
odorem skunksa lub przymusowym ożenkiem jest zwykle katalizatorem
dla tego typu zjawiska.

 

Prawo IV.

 

Czas potrzebny do przemieszczenia dowolnego obiektu
o dwadzieścia pięter w dól jest większy lub równy czasowi
niezbędnemu postaci, która spowodowała przemieszczanie
obiektu, na zbiegnięcie dwudziestu pięter po krętych schodach
i przeprowadzenie próby bezpiecznego schwytania spadającego
obiektu.

 

Obiekt zawsze ma bezcenną wartość, próba zawsze jest nieudana.

 

Prawo V.

 

Uczucie strachu neutralizuje wszelkie prawa ciążenia.

 

Siły psychiczne większości postaci są wystarczające do wprawienia
tych postaci w ruch o kierunku przeciwnym do siły ciążenia.
Niespodziewany hałas lub groźny zamiar filmowego przeciwnika
indukuje ruch postaci pionowo w górę, zwykle w kierunku żyrandola,
szczytu drzewa lub masztu. Efektem potęgującym to zjawisko jest
brak kontaktu stóp postaci lub kół jego auta z powierzchnią ziemi
w chwili rozpoczynania ruchu pionowego.

 

Prawo VI.

 

W miarę wzrostu momentu pędu obiektu, obiekt może się pojawiać
w różnych miejscach niemal jednocześnie.

 

Prawo to ma zastosowanie przede wszystkim w tzw. "walkach
skłębionych", w czasie których głowa walczącej postaci wychyla się
z tumanu kurzu w kilku miejscach jednocześnie. Prawo działa także
dla obiektów wirujących, w szczególności zaś duszonych.
Postać, która została z wielką siła kopnięta w tylną część ciała
podlega dodatkowo prawu autoreplikacji, działającego jednak
tylko przy dostatecznie szaleńczych pędach, pozwalającego na
osiągnięcie zadanej prędkości poprzez kolejne rykoszety o ściany
pomieszczenia.

 

Prawo VII.

 

Tylko pewne typy postaci mogą przejść przez namalowane na ścianie
atrapy drzwi - inne nie.

 

Te trójwymiarowe sztuczki malarskie robią sporo zamieszania, jednak
jedno jest wiadome: ktokolwiek namaluje taką atrapę drzwi na ścianie
dla zmylenia przeciwnika, nie będzie mógł za swym przeciwnikiem
podążyć do tej, teoretycznej przecież, przestrzeni. Każda próba
przeniknięcia przez atrapę drzwi kończy się dla malarza niechybnym
rozpłaszczeniem się na ścianie.
Ale, ostatecznie, jest to przecież problem sztuki, nie nauki.

 

Prawo VIII.

 

Każda zmiana statusu kociej materii jest jedynie chwilowa.

 

Koty w kreskówkach mogą zginąć więcej razy, niż wynikałoby to
z tradycyjnych dziewięciu żyć, jakimi zwykle dysponują. Mogą one
ulec rozerwaniu, poszatkowaniu, sprasowaniu, zmiażdżeniu,
skręceniu, czy rozczłonkowaniu, ale nie mogą ulec całkowitemu
zniszczeniu. Po zrobieniu kilku min niewiniątka, znowu się
dopompowują, wydłużają, scalają, utrwalają.

 

Wniosek: kot zawsze przyjmuje kształt pojemnika, w którym przebywa.

 

Prawo IX.

 

Kowadło zawsze opada najwolniej.

 

Prawo X.

 

Każda zemsta indukuje rewanż o tej samej sile lecz przeciwnym
zwrocie.

 

Jest to jedyne prawo kreskówek, które działa także w świecie
rzeczywistym. To jest powód, dla którego wolimy oglądać efekty
działania tego prawa raczej w stosunku do Kaczora Donalda.

 

Uzupełnienie A.

 

Ostro zakończone obiekty wprawiają postać w ruch przeciwny
do siły ciążenia.

 

Postać, ukłuta (zwykle w pośladki) ostro zakończonym przedmiotem
(zwykle szpilką), ignoruje siłę ciążenia, wprawiając się w ruch
pionowy skierowany ku górze, z olbrzymią zwykle prędkością.

 

Uzupełnienie B.

 

Na użytek ulubionych postaci prawa materialne w stosunku
do obiektów stają się względne.

 

Ulubione przez widzów postaci, moga siłą swojej woli powodować
materializację nieistniejących dotychczas obiektów, które
ukazują się wtedy za ich plecami. Na przykład Struś Pędziwiatr,
dla bezgłosowej ekspresji swoich stanów emocjonalnych, może
materializować znaki interpunkcyjne.

 

Uzupełnienie C.

 

Materiały wybuchowe nie mogą powodować poważnych obrażeń.

 

Skutkują one jedynie chwilową zmianą wyglądu postaci na bardziej
czarną i dymiącą.

 

Uzupełnienie D.

 

Siła ciążenia jest fenomenem falowym - skutkiem działania wolno
propagującej fali o długim okresie.

 

Zjawisko to można zaobserwować tuż przed upadkiem np. psa
z dużej wysokości. Najpierw siła ciążenia działa na jego nogi, które
wydłużają się w kierunku ziemi. Potem, kiedy grawitacja dosięga
dalej, tułów zaczyna się przemieszczać w dół, powodując nienaturalne
wydłużenie szyi. Kiedy siła ciążenia dociera do głowy, również i ona
zaczyna opadać, a ciało psa powraca do swoich normalnych proporcji.
Oczywiście do momentu zetknięcia się z ziemią.
===============================================

---